Οι κυρίες του μετρό

Πριν από λίγο στο Μετρό...

Νόμιζα πως βλέπω θεατρικό έργο!

Δυο κυρίες κατευθείαν από το κομμωτήριο. Μαλλί βαμμένο ξανθό, ποικιλία χρυσαφικών στο χέρι. Η μια νεάζουσα με μπουφανάκι (πανακρίβου) η άλλη όπως - πρέπει- για την ηλικία μου.

Η πρωτοβουλία ανήκε στη "νεάζουσα". Αλλάζω μόνο τα ονόματα. Τα υπόλοιπα είναι αυθεντικά:

Τζένη: Κανονίζαμε να πάμε στο Ντουμπάι, αλλά με τις εκλογές...
Κική: Αμάν πάλι με τις εκλογές
Τζένη: Δεν μπορούν αυτοί να τα βρούνε... Αλλά έπρεπε να μην πάει να ψηφίσει κανένας μας. Τι τις θέλουν δεύτερες εκλογές;
Κική: Δε νομίζω πως ακυρώνονται
Τζένη: Μωρέ ας μην πήγαινε κανείς μας και θα βλέπανε!
Κική:.....
Τζένη: Να! Είδες τώρα κανέναν "αγανακτισμένο" να βγαίνει να διαμαρτυρηθεί; Αποδεικνύεται πως τους υποκινούσε ο ΣΥΡΙΖΑ! 
Κική: Δίκιο έχεις!
Τζένη: Είχανε καλομάθει όλοι τόσα χρόνια. Και λένε όλοι "τα παιδιά" και "τα παιδιά". Σιγά τα κακομαθημένα μην πάθουν τίποτα. Εγώ είμαι και στο Δήμο κι άρχισαν αυτά πως δήθεν πεινάνε στα σχολεία. Εντάξει δεν έχουν να τους δώσουν πέντε ευρώ για τη καντίνα, αλλά ας φτιάξουν μια τυρόπιτα να τους δώσουν! Μη μου πεις ότι δεν μπορούν να φτιάξουν μια τυρόπιτα στο σπίτι...
Κική: Είχαν μάθει τόσα χρόνια με τα χαρτζιλίκια και τους κακοφαίνεται!
Τζένη: Και όλοι κλάιγονται συνέχεια. Ακόμη κι αυτοί που έχουν λεφτά. Τα φυλάνε. Δεν πάνε να πιούν έναν καφέ να κινηθεί η αγορά! Όλα χάλια τα βλέπουν και κλαίγονται...
Κική (μετά από λίγα δεύτερα σιωπής): Τα μαλλιά σου που τα έφτιαξες;
Τζένη: Α, είναι μια καινούργια που κάνει έκπτωση και πάμε όλες εκεί. Την "άλλη" την αφήσαμε. Εμ, κυρά μου, κρίση έχουμε πρέπει να προσαρμοστείς!
Κική: Πες μου να πάω κι εγώ!

Εδώ κατέβηκα, με την πίεση να χτυπάει κόκκινο κι έτσι έχασα τα υπόλοιπα....