Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο "Δρόμο". Γράφτηκε με δυσκολία... Το αναρτώ κι εδώ σαν ένα βοτσαλάκι μνήμης. Αν αγαπάτε τα παραμύθια και τα όμορφα χαμόγελα ψάξτε να βρείτε πίνακες του Χρήστου. Θα σας χαρίσουν ζεστασιά και μια μικρή ηλιαχτίδα...
Ένας ζωγράφος με παιδικό χαμογελο
Έλεγα να αποχαιρετήσω για το καλοκαίρι με κάτι ευχάριστο. Κάτι εύθυμο, κάτι καλοκαιρινό. Αρκετά βαραίνει τις πλάτες μας η κατάσταση που ζούμε. Θα μπορούσα να διηγηθώ ένα παραμύθι με καλό τέλος. Όπου οι σύγχρονοι δράκοι νικιούνται από λαούς-ήρωες…
Όμως…
«Πέθανε σε ηλικία 55 ετών ο ζωγράφος Χρίστος Πετρίδης, μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο», διαβάζω τη Δευτέρα μόλις ανοίγω τον υπολογιστή μου. Αν και ήξερα για την ασθένειά του, παγώνω...
Ο Χρίστος. Με το αστείρευτο ταλέντο και το παιδικό χαμόγελο. Ο Χρίστος με την ελαφριά κυπριακή προφορά που έδινε μια μουσική στη φωνή του όταν μιλούσε.
Έτσι χαρούμενη ήταν και η ζωγραφική του. Αισιόδοξη. Γεμάτη χρώματα, πατώντας πάνω στον υπερρεαλισμό του παραμυθιού. Πίνακες με έντονα χρώματα που υμνούσαν τη χαρά της ζωής, την ανεμελιά, την αθωότητα. Όπως ανέφερε και ο ίδιος: «Θα ήθελα οι πίνακές μου να είναι μια όαση… Αν βλέπεις κάτι που σου γεννά μια ωραία αίσθηση, μπορεί να επιδιώξεις να έχεις αυτή τη θετική κατάσταση και στη ζωή σου - να γίνεις πιο καλός άνθρωπος εντέλει».
Ο Χρίστος Πετρίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1958. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και ζωγραφική στην Akademie Minerva, στο Groningen της Ολλανδίας. Από το 1988 ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα. Πραγματοποίησε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ολλανδία, την Ιταλία κ.ά. Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.
Είχα τον κατάλογο από μια έκθεσή του και τον έδειχνα στο γιο μο, όταν ήταν μικρός.
Πίνακες και δημιουργίες που γεννούσαν ιστορίες…
Η χαρά της ζωής που υμνούσε, τα χρώματά του, σε αυτή την γκρίζα εποχή, μάς λείπουν περισσότερο από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου