Αφορμή η προβολή της ταινίας «Φράουλες και αίμα» την Κυριακή
(23/11) στο Στέκι της Αβέρωφ 7Α στο Χαλάνδρι, από την αντιφασιστική
πρωτοβουλία της νεολαίας, «Σβήστε τους!».
Προσπαθούσα να εξηγήσω στην κόρη μου τις ακριβώς σημαίνει
αυτός ο τίτλος κι έτσι σκαρφάλωσα στο τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης και
κατέβασα αυτότ ο μικρό βιβλιαράκι τσέπης. Το «Φράουλες και αίμα» ή αγγλικά “The Strawberry Statement-
Notes of a College Revolutionary” του Τζέιμς Σάιμον Κούνεν.
Εντυπωσιακό το γεγονός πως κυκλοφόρησε στα ελληνικά, μέσα
στη δικτατορία, τον Σεπτέμβριο του 1973, δυο μήνες πριν από την εξέγερση του
Πολυτεχνείου.
Ήταν ένα βιβλίο τσέπης που άγνωστο πως, επιτράπηκε να
κυκλοφορήσει με ένα εξώφυλλο μάλλον προκλητικό για την εποχή.
Εκδότης ήταν ο Δ.Κ. Ζάρβανος και βγήκε ως βιβλίο τσέπης «Φλίπερ»,
σε μετάφραση Κώστα Γαλανόπουλου.
Γραμμένο από έναν 19χρονο τότε φοιτητή έχει μια απίστευτη
φρεσκάδα και σε ορισμένα σημεία μοιάζει επίκαιρο. Λες και δεν έχουν περάσει περισσότερο
από σαράντα χρόνια…
Όταν θα μπορέσουμε να κάνουμε μια αποτίμηση για τις επιπτώσεις
που μπορεί να έχει ένα βιβλίο ή μια κινηματογραφική ταινία, νομίζω ότι θα άξιζε
να συγκεντρώσουμε μαρτυρίες από εκείνη την εποχή… Η ταινία, όσο μπορώ να
θυμηθώ, προβλήθηκε επαρκώς κουτσουρεμένη, ενώ το βιβλίο μάλλον γλίτωσε από τις χειρουργικές
επεμβάσεις των λογοκριτών…
Δεν θυμάμαι πως και ποιος
έφερε στο σπίτι το βιβλίο. Πάντως θα πρέπει να ήταν μόλις κυκλοφόρησε. Ίσως και να το είχα
διαβάσει, καταλαβαίνοντας τα μισά απ’ όσα έγραφε στα 13 μου χρόνια…
Πάντως όταν είδα την ταινία, λίγα χρόνια αργότερα, η σκηνή
που χαράχτηκε μέσα μου –και ίσως με καθοδήγησε στους αγώνες που βρέθηκα να συμμετέχω-
ήταν η σκηνή όπου οι φοιτητές τραγουδάνε
το “Give Peace a Chance”
λίγο πριν επέμβει η αστυνομία…
Σήμερα που κάτι Φορτσάκηδες θέλουν να εξαφανίσουν τη
δημοκρατία από τα Πανεπιστήμια είναι χρήσιμο να διαβάσουμε το βιβλίο. Να δούμε
την ταινία…
Διαβάζω: «…Μα η λύπη δεν γίνεται απελπισία όσο μπορείς και
θυμώνεις. Κι εμείς στο Κολούμπια
θυμώσαμε πολύ. Καθώς δεν απελπιστήκαμε μπορούμε να βλέπουμε ακόμη, τι πρέπει να
πολεμήσει κανείς και πολεμάμε. Πολεμήσαμε, πολεμάμε και θα πολεμάμε…»
Θα τα πούμε στο Χαλάνδρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου