Λίγα λόγια για την Εύη Ολυμπίτου

Κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στον χθεσινό "Δρόμο" με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της που θα πραγματοποιηθεί αύριο Δευτέρα (2 Μαρτίου) στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Λίγα λόγια για την Εύη Ολυμπίτου –με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της για την σπογγαλιευτική δραστηριότητα στην Κάλυμνο 

Γράφω, γράφω… Καθημερινά γεμίζω έγγραφα και φακέλους στον υπολογιστή. Και σ’ αυτήν εδώ τη στήλη που κλείνει σήμερα 180 (!) εβδομάδες ζωής και για ποιους δεν έχω γράψει…
Κι  όμως. Υπάρχει ένα κείμενο που αποφεύγω. Που μέχρι τώρα δεν μπορώ να γράψω. Για την Εύη Ολυμπίτου. Την Εύη. Που υπήρξε από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους Που σαν αύριο θα είχε τη γιορτή της (Ευδοκία το όνομά της –χαρακτηριστικό Καλύμνικο). Και θα πηγαίναμε από το σπίτι της στην Αγία Παρασκευή να το γιορτάσουμε με μεζέδες και κρασάκι. Με κουβέντα για τόσα και τόσα. Για να μας εκπλήξει ακόμη μια φορά με τη νέα δουλειά που θα είχε στα σκαριά…
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια από εκείνη την άνοιξη του 2011 που μαθαίναμε σοκαρισμένοι πως έφυγε ξαφνικά από κοντά μας. Μια σκληρή απώλεια χωρίς αποχαιρετισμό. Μια κηδεία με εκατοντάδες βουρκωμένους ανθρώπους.
Να θυμάμαι τόσα και τόσα. Την πτυχιακή της εργασία στην αγαπημένη της Λέρο. Όταν τριγυρνούσε σε όλο το νησί και συγκέντρωνε μαρτυρίες για τις παραδόσεις, τα έθιμα, την ιστορία. Παραμύθια και ιστορίες. Άνθρωποι του μόχθου…
Και μετά. Η δουλειά της στα αρχεία. Να φέρνει στο φως την ιστορία. Στο δικό μου χωριό. Να μελετά μαζί με τον σύντροφό της Κώστα Ευθυμίου τον «Μύλο της Αντίστασης» και να αναδεικνύει το μνημείο που εμείς οι ντόπιοι έχουμε αφήσει ακόμη και σήμερα στη λησμονιά…
Η ιστορία της Αριστεράς ήταν ένα μέρος της ζωής της. Μελέτησε σε βάθος μέσα από τα αρχεία, συνάντησε πρωταγωνιστές, συνομίλησε μαζί τους, αλλά ποτέ δεν έπαψε να δρα και η ίδια. Δεν έγινε ποτέ ο ανατόμος που κοιτάζει εξ αποστάσεως τα όσα συμβαίνουν γύρω του.
Τη νύχτα που η «Αντίσταση» κέρδισε τις δημοτικές εκλογές στο Χαλάνδρι, νιώσαμε πιο πολύ την απουσία της. Είχε υπάρξει από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας της. Με αποφασιστικότητα, νηφαλιότητα και τεκμηριωμένες απόψεις. Δίνοντας ένα κομμάτι από την ψυχή της σε όλα όσα κάναμε.
Το έργο της πλούσιο και πολυποίκιλο. Όπως και η ζωή της και το καθημερινό της παράδειγμα.
Με καταγωγή από δυο νησιά (Λέρο και Κάλυμνο) γεννήθηκε στη Καβάλα κι έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια σε ένα τρίτο νησί, τη Θάσο. Κι έφυγε στα 49 της χρόνια σε ένα τέταρτο νησί. Την Κέρκυρα. Όπου δίδαξε κι αγαπήθηκε από τους φοιτητές της…

Η θάλασσα και οι άνθρωποι της υπήρξαν ένα από τα θέματα που την απασχόλησαν ιδιαιτέρως. Ένα δείγμα εξαιρετικής επιστημονικής εργασίας και μόχθου υπήρξε το «Άνθρωποι και παραδοσιακά επαγγέλματα στο Αιγαίο» που έγραψαν μαζί με την Κατερίνα Κορρέ -Ζωγράφου και κυκλοφόρησε το 2003 από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.

Τη Δευτέρα, το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών / Τομέας Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών μας προσκαλεί στις 7.00 μ.μ. στην παρουσίαση του βιβλίου της «Σπογγαλιευτική δραστηριότητα και κοινωνική συγκρότηση στο νησί της Καλύμνου (19^ος -20^ος αιώνας)», θέμα που την είχε απασχολήσει επί αρκετά χρόνια και το ανέδειξε με μια νέα οπτική.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Ελευθερία Ζέη και η Τζελίνα Χαρλαύτη, ενώ τη συζήτηση θα συντονίσει ο Δημήτρης Δημητρόπουλος.

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Βασ. Κωνσταντίνου 48, Αμφιθέατρο «Λεωνίδας Ζέρβας»