Μια νέα κίνηση δημοσιογράφων στον χώρο του περιοδικού τύπου

ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ, ΜΑΖΙΚΟ, ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ,

ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες στον περιοδικό Τύπο

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Οι προσεχείς εκλογές γίνονται μέσα σε μια συγκυρία που είναι ουσιαστική η κρισιμότερη από τότε που υπάρχει το σωματείο μας. Ο κλάδος μας βίωσε την τελευταία πενταετία τον μνημονιακό εφιάλτη στην πιο σκληρή του εκδοχή, καθώς μια σειρά από μεγάλα και μικρότερα μαγαζιά έκλεισαν, με τους εργοδότες να αφήνουν απλήρωτους (και χωρίς αποζημίωση) τους εργαζόμενους και «φεσωμένα» τα ταμεία μας, εκατοντάδες συνάδελφοι έμειναν άνεργοι και όσοι διατήρησαν τη θέση εργασίας τους υπέστησαν τεράστιες περικοπές στα εισοδήματα και τα δικαιώματά τους. Οι εργοδότες εκμεταλλευτές μας, επικαλούμενοι τα κλασικά («δεν βγαίνουμε», «η κρίση» κ.λπ.) επέπεσαν πάνω μας ως αγέλη λύκων, επιβάλλοντας –φυσικά με όλο το νομικό «οπλοστάσιο» που τους έδωσε το μνημονιακό καθεστώς– ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, μη πληρωμή των υπερωριών, εξοντωτικούς ρυθμούς δουλειάς, απλήρωτη εργασία (με το καθεστώς του «εκπαιδευόμενου»), ουσιαστική απαγόρευση συνδικαλισμού κ.λπ. Ενώ στον χώρο του Διαδικτύου οι ήδη υπάρχουσες συνθήκες γαλέρας και… φαρ ουέστ εντάθηκαν υπέρμετρα. Τα δε ασφαλιστικά μας δικαιώματα χτυπήθηκαν ανελέητα, και μέσα από την τραγική μείωση παροχών αλλά και μέσα από την εν ψυχρώ ληστεία των αποθεματικών των ταμείων μας.

Όμως, παρότι οι εργοδότες μας, όπως και όλη η ντόπια και ξένη μεγαλοαστική-τοκογλυφική συμμορία, έκαναν ό,τι μπορούσαν αυτή η ζοφερή κατάσταση να παγιωθεί, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμεναν. Το μνημονιακό τους σχέδιο ήταν τόσο παρανοϊκό και τρισβάρβαρο που αναπαρήγαγε διαρκώς την κρίση και ουσιαστικά χρειαζόταν μια χούντα για να το επιβάλει μέχρι τέλους· το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας να υποταχθεί σε αυτό το σχέδιο και τους αγώνες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν το μνημονιακό καθεστώς σε αδιέξοδο. Έτσι φτάσαμε στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου, που με το αποτέλεσμά τους αναπτέρωσαν τις ελπίδες όλων των εργαζομένων του κλάδου μας και της χώρας μας.

Και πράγματι! Έχουμε κάθε λόγο να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα πάρουν μια άλλη τροπή για τα δικαιώματά μας. Μόνο που η ελπίδα δεν αρκεί. Η παρούσα κυβέρνηση έχει δεσμευθεί (και δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς) να επαναφέρει ορισμένες από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα που χτυπήθηκαν με το μνημόνιο. Από τη στιγμή, όμως, που πολιτεύεται μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της Ε.Ε., του ΔΝΤ, της «επιτήρησης», της αναγνώρισης των «δανειακών υποχρεώσεων της χώρας», δεν μπορεί να υπάρχει καμιά εγγύηση ότι θα κάνει πράξη τις θετικές προθέσεις και διακηρύξεις της. Η μόνη εγγύηση για αυτό είναι να την αναγκάσουμε εμείς οι εργαζόμενοι! Και μάλιστα, με τέτοιο τρόπο που να είναι σαφές και το μήνυμα προς τους «δανειστές»-εκβιαστές εσωτερικού και εξωτερικού ότι δεν θα δεχθούμε να συνεχιστεί αυτή η γενοκτονία προκειμένου να πληρώνονται τα δάνειά τους και να παραμένουν στον αφρό οι μεγαλοεργοδότες, οι μεγαλοφοροφυγάδες και όσοι έβγαλαν τον πλούτο της χώρας στο εξωτερικό!

Τι διεκδικούμε λοιπόν; Ποια πρέπει να είναι τα βασικά μας αιτήματα τούτη τη στιγμή;

-         Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή του αυτονόητου δικαιώματός μας να διαπραγματευόμαστε συλλογικά την αμοιβή μας, και επαναφορά κατώτατου & κλαδικών αμοιβών στα προ μνημονίου επίπεδα. Κι αυτό σαν βάση για διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων, που να καλύπτουν το σημερινό κόστος ζωής.

-         Να μπει τώρα τάξη στη ζούγκλα του Διαδικτύου, με υπαγωγή όλων των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε αυτό στο ίδιο καθεστώς με τα υπόλοιπα ΜΜΕ και με την πλήρη μισθολογική, εργασιακή, ασφαλιστική και συνδικαλιστική κάλυψη των εργαζομένων στο Διαδίκτυο. Παράλληλα, να σταματήσει το αίσχος της απλήρωτης εργασίας στον κλάδο μας και να απαγορευτεί ρητά η υποκατάσταση μισθωτής εργασίας από εργασία με ΔΠΥ, απόδειξη δαπάνης κ.λπ. Τέλος, να μπει φραγμός στα ΜΜΕ-«μαϊμού», που βγάζουν έντυπα ή διαθέτουν ιστοσελίδες χωρίς συντάκτες ή και χωρίς καθόλου προσωπικό.

-         Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους και για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και καμιά φορολογία σε ανέργους. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας σε δημόσια και δημοτικά ΜΜΕ κάθε είδους, όπως και μέσω συνεργατικών και αυτοδιαχειριστικών προσπαθειών, που πρέπει να ενισχυθούν.

-         Ενιαίο ταμείο για όλους τους εργαζομένους στον Τύπο και επαναφορά των παροχών στα προ μνημονίου επίπεδα. Αυστηρά μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής των εργοδοτών.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματά μας, πρέπει να αποκτήσουμε το συντομότερο δυνατόν αυτό που δυστυχώς δεν είχαμε όλα αυτά τα χρόνια: ένα ισχυρό σωματείο! Αυτό είναι το μόνο όπλο μας σαν εργαζόμενοι και σε αυτό οφείλουμε όλοι να συσπειρωθούμε και να συμβάλουμε στο να έχουμε μια μαζική, μαχητική και αποτελεσματική ΕΣΠΗΤ!

Να ανοίξει τώρα το σωματείο σε όλους τους συναδέλφους, και στους εργαζόμενους με «μαύρες» και «γκρίζες» σχέσεις εργασίας, στο Διαδίκτυο και όχι μόνο, καθώς και σε όλες τις συναφείς ειδικότητες, όπως άλλωστε προβλέπει το νέο καταστατικό μας, που πρέπει να ψηφιστεί επειγόντως. Διαγραφή από το σωματείο τυχόν μελών-εργοδοτών. Ενίσχυση της νομικής υπηρεσίας για την υπεράσπιση και σε αυτό το πεδίο των συναδέλφων μας.

-         Να βάλουμε τα μέλη μας σε κίνηση και όχι να περιμένουμε τη λύτρωση από τις συναντήσεις του ΔΣ με τους διαφόρους «αρμοδίους». Στην κατεύθυνση της προετοιμασίας πραγματικών απεργιακών αγώνων, να ξεκινήσουμε παραστάσεις διαμαρτυρίας επικεντρωμένες σε προβλήματα όπως το ασφαλιστικό, το Διαδίκτυο κ.λπ. Επίσης, επείγει να αποκτήσει το σωματείο κάποια εσωτερική ζωή, με συζητήσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ημερίδες.

-         Τώρα καμπάνια εγγραφής μελών στα ίδια τα μαγαζιά! Το σωματείο είναι υποχρεωμένο να πάει να βρει τα μέλη του, και όχι να περιμένει να έρθουν αυτά στο σωματείο. Επείγει ένας γύρος επιχειρησιακών συνελεύσεων σε όλα τα μαγαζιά – να σπάσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία στο κρίσιμο αυτό σημείο!

-         Ο ομοιοεπαγγελματικός συνδικαλισμός, κατάλοιπο άλλων εποχών, πέθανε. Χρειαζόμαστε μεγάλα και ισχυρά συνδικάτα που να αντιστοιχούν σε μεγάλες ομάδες επιχειρήσεων και να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους σε αυτές. Προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα ενιαίο συνδικάτο Τύπου, που είναι και η οριστική λύση του συνδικαλιστικού προβλήματος του κλάδου μας. Το συνδικάτο Τύπου, όμως, δεν προσφέρεται για πυροτέχνημα, για υπεκφυγή από τα καθήκοντα της στιγμής, για γραφειοκρατικά παζάρια – είναι ένας σκοπός που απαιτεί πάνω απ’ όλα δουλειά, αισιοδοξία, έμπνευση και κινητοποίηση όλου του κλάδου. Ένα μεταβατικό διασωματειακό όργανο (που πάντως δεν μπορεί να είναι η ΠΟΕΣΥ), και μια μεγάλη συνέλευση όλου του χώρου του Τύπου το συντομότερο δυνατόν, θα ήταν τα πρώτα βήματα για να προχωρήσουμε.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Έτσι βλέπουμε εμείς ως ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΥΠΟΥ τα πράγματα και ζητάμε την ψήφο σας για να ενισχυθεί μια αγωνιστική, διεκδικητική φωνή μέσα στο σωματείο μας. Είμαστε μια καινούρια παράταξη αλλά μας ξέρετε καλά, απ’ όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες όλα αυτά τα χρόνια στους οποίους έχουμε συμμετάσχει ανελλιπώς. Δώστε μας τη δύναμη και θα δείτε ότι πολλά πράγματα θ’ αλλάξουν στο σωματείο μας και θα ξαναμπούμε πάλι σε θέση μάχης! Να είστε σίγουροι ότι μια καλύτερη εποχή αρχίζει για τον κλάδο μας, μια εποχή αποφασιστικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας και αναγέννησης της συλλογικής μας δύναμης – φτάνει όλοι να κινηθούμε και να συμβάλουμε σε αυτή την κατεύθυνση!   

ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΥΠΟΥ