Διακοπές!

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Τετάρτη 19 Αυγούστου: Με την "Κούπα του Πτολεμαίου" στα Καστέλλια


Μαζί με τη συγγραφέα Λιλή Γάτη, παρουσιάζουμε την Κούπα του Πτολεμαίου στα Καστέλλια, στο παλιό Δημοτικό σχολείο, τη Τετάρτη 19 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα.
Θα φτιάξουμε κούπες, παραμύθια κι άλλα πολλά και θα αποκαλύψουμε στοιχεία για τη συνέχεια του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ιπτάμενο Κάστρο".
Με τη βοήθεια των "Παραμυθένιων παιδιών" θα μεταφέρουμε τη δράση της παρέας του Πόρτο Ράφτη στα Καστέλλια.
Ευχαριστούμε τον Σύλλογο Γυναικών Καστελλίων για τη στήριξή του σε αυτή την προσπάθεια.



 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Η ΚΟΥΠΑ ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ
Περιπέτεια στο Πόρτο Ράφτη
Καλοκαίρι στο Πόρτο Ράφτη: Μια παλιά κούπα, ένας αρχαίος ναός, ένα χαμένο νόμισμα, μια παράξενη βίλα, ένας άνθρωπος από το παρελθόν και μια παρέα παιδιών σε μια ιστορία γεμάτη μυστήριο, δράση και ανατροπές
Η Αντιγόνη και ο μεγαλύτερος αδερφός της ο Δημήτρης παραθερίζουν για πρώτη φορά με την οικογένειά τους στο Πόρτο Ράφτη. Εκεί θα γνωρίσουν μια μεγάλη παρέα παιδιών και θα γίνουν αναπόσπαστα μέλη της.
Ξεχωριστό ρόλο θα παίξει ο παππούς Λευτέρης που αγαπά τα παιδιά, την Ιστορία και τις ιστορίες. Ο ίδιος έζησε τις δύσκολες εποχές της χώρας, αγωνίστηκε, εξορίστηκε, αναγκάστηκε να ζήσει μακριά από την οικογένειά του.
Η παρέα των παιδιών θα μάθει την ιστορία σαν παραμύθι, αλλά θα γνωρίσει και την πραγματικότητα από πρώτο χέρι, όταν θα ανακαλύψει ότι μια συμμορία αρχαιοκαπήλων ετοιμάζεται να λεηλατήσει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της περιοχής. Στο επίκεντρο της ιστορίας και των αναζητήσεων θα βρεθεί η περίφημη η «Κούπα του Πτολεμαίου», ενώ οι ρίζες της υπόθεσης φθάνουν στην Γερμανική Κατοχή αλλά και ακόμη πιο πίσω στην Ελληνιστική εποχή.
Δεν λείπουν ωστόσο και οι συγκρούσεις ανάμεσα στα αδέρφια, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες στη σύγχρονη Ελλάδα και φυσικά οι πρώτοι έρωτες…

1 σχόλιο:

Antonis Kakaras είπε...

Καλή επιτυχία να 'χετε... συγχαρητήρια για τέτοιας μορφής εκδήλωση και κύρια για το χωριό... μακάρι παντού στη χώρα μας να συνέβαιναν παρόμοια... να χαμογέλαγαν οι λιγοστοί που 'μειναν σ' αυτά... να χαίρονταν και δικαιώνονται που κρατάνε τις ρίζες ζωντανές!