Διακοπές!

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Τι μου χάρισαν

Τι το 'θελα; Μου φαίνεται πως θα βαρεθείτε να διαβάζετε αυτή τη φράση... Πρωί- πρωί, διαβάζοντας ένα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση επισκέφθηκα τον ιστότοπο της Ελευθερίας κι εκεί διάβασα ένα κείμενο της Ανθής Δοξιάδη -Τριπ, με το τίτλο "Θέλω να μου χαρίσεις κάτι". Παράλληλα άκουγα μια υπέροχη μουσική: Το
Clair de Lune του Claude Debussy, επιλογή της ιδιοκτήτριας του ιστοτόπου (τι πομπώδης φράση!)
Λέξη τη λέξη, νότα τη νότα ένιωσα... Φτωχές οι λέξεις. Φθαρμένες. Κιτς καταντάνε τα αισθήματα... Ένιωσα τα μάτια μου να υγραίνονται. Σκέφτηκα τους αγαπημένους μου ανθρώπους.... Σε πόσους θα ήθελα να χαρίσω κάτι; Ποιοί θα ήθελαν να μου χαρίσουν κάτι;
Και χάρηκα που νέοι άνθρωποι αγαπούν τη μουσική, τα βιβλία και τις βόλτες, που δημιουργούν, που μοιράζονται μαζί μας την ομορφιά...
Και σκέφτηκα όλες αυτές τις ηλιθιότητες που ακούγονται για τα μπλογκ με αφορμή τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια...
Δίπλα στη λάσπη και τη δυσωδία υπάρχουν θησαυροί. Άνθρωποι μοναδικοί στην Ελλάδα και στον κόσμο...
Κείμενα, φωτογραφίες, γεύσεις, σκέψεις.... Απλωμένα μπορστά μας. Στο δικό μας χέρι είναι να διαλέξουμε σωστά!
Και το πάω ακόμη πιο πέρα: Είναι ο καιρός να φτιάξουμε τις δικές μας δομές και δίκτυα. Τις δικές μας γιορτές. Να χαρίσουμε και να μας χαρίσουν κάτι... Να μην πουλάμε και να μην αγοράζουμε...
Τι το 'θελα πάλι να βάλω τη φαντασία μου να καλπάζει;

Ένα απόσπασμα:
Θέλω να μου χαρίσεις κάτι
-Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θες.
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;
- Στ' όρκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό.
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο.
- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο.
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.
- Θα το κυνηγήσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.
- Θα περιμένω τα χαράματα.
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς...

Τη συνέχεια θα τη βρείτε στο e-the cure (Ελευθερία)

Υγ. Σας χαρίζω κι εγώ μια φωτογραφία με (περσινό) ηλιοβασίλεμμα στη Σίφνο

5 σχόλια:

Ελε είπε...

πολύ όμορφα τα όσα λέτε!Και σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως που κάνατε αναφορά και σε εμένα.Να στε πάντα καλά!και..keep blogging

kostasst είπε...

Ευχαριστώ κι εγώ για το δώρο!

Ελε είπε...

Χαρά μου να μοιράζομαι τέτοια δώρα.

Ξανθή είπε...

Καλησπέρα, επειδή είμαι σε μια πολύ δύσκολη φάση οι αναρτήσεις αυτές μου δίνουν κουράγιο, ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσάς.
Εκτός αυτού, ο κόσμος τελικά είναι πολύ μικρός εκτός του ότι έχουμε ρίζες πολύ κοντινές, εγώ κατάγομαι από τα Μάρμαρα Φθιώτιδος,σήμερα τυχαία βρέθηκα σε βιβλιοπωλείο κι είπα να ρίξω μια ματιά στα βιβλία σου.Μέχρι πριν λίγους μήνες δούλευα στο 251 ΓΝΑ για το οποίο έχεις αναφορά σε μάγειρα.
Καλή συνέχεια και χαίρομαι που σε βρήκα.

kostasst είπε...

Χαίρομαι κι εγώ Ξανθή! Κάποτε θα ήταν αδιανόητο να συνομιλούν άνθρωποι από διαφορετικές γενιές, τόπους κλπ. Ο κόσμος είναι όντως μικρός... Και ο συγκεκριμένος μάγειρας είναι κατά το 1/2 από το χωριό μου!