Εμείς και ο χρόνος 1

Μετά από μια συνάντηση με παλιούς συμφοιτητές, άρχισα τα ταξίδια στο παρελθόν.
Πάντα υπήρχε κάτι που με γοήτευε (και με φόβιζε) στο πέρασμα του χρόνου.
Μικρός παρακολουθούσα γοητευμένος την αγαπημένη μου σειρά "Η Σήραγγα του χρόνου". Δυο επιστήμονες από το μακρινό μέλλον έμπαιναν σε μια σήραγγα που τους οδηγούσε σε στιγμές του παρελθόντος. Από ερευνητές κατέληγαν να εμπλέκονται σε γεγονότα της ιστορίας...
Αργότερα ήρθαν οι Pink Floyd με το Dark Side of the Moon:

Time
Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an off hand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun, but its sinking
And racing around to come up behind you again
The sun is the same in the relative way, but youre older
Shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the english way
The time is gone, the song is over, thought Id something more to say

Home, home again
I like to be here when I can
And when I come home cold and tired
Its good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells.

Σβήναμε τα φώτα και αφηνόμασταν στη μαγεία της μουσικής. Στο ταξίδι των στίχων.
Πόσα και πόσα ξεκίνησαν από εκεί! Και πιο μετά δυο ακόμη αγαπημένα άλμπουμ: Wish you were here, πάλι των Pink Floyd και το Trick of the Tail των Genesis.
Στη σιωπηλή καλοκαιρινή νύχτα, με τον απέραντο έναστρο ουρανό, κάτω από τις αιωνόβιες βελανιδιές που κλείνουν στην αγκαλιά τους το ξωκλήσσι του Αη Νικόλα.
Χορεύαμε μέσα στο σκοτάδι. Στην απαλή λάμψη των αστεριών. Οι μικρές κάφτρες των τσιγάρων χόρευαν μαζί μας...
Είμασταν τόσο μικροί και όμως λέγαμε:
"You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you..."

Τα ταξίδια μου με το χρόνο, ήταν μόλις στην αρχή τους.

Στη φωτογραφία ο Άη Νικόλας σήμερα... Και ναι. Είναι αλήθεια: Every year is getting shorter