Η Λέσινγκ γεννήθηκε στο Κερμανσάχ του σημερινού Ιράν στις 22
Οκτωβρίου 1919. και οι δύο γονείς της ήταν Βρετανοί: ο πατέρας της, που
είχε μείνει ανάπηρος στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν υπάλληλος στην
Αυτοκρατορική Τράπεζα της Περσίας. Η μητέρα της ήταν νοσοκόμα.Το 1925, παρασυρμένη από την ελπίδα πλουτισμού με καλλιέργειες καλαμποκιού, η οικογένειά της Λέσινγκ μετακόμισε στην Ροδεσία, τότε βρετανική αποικία και σήμερα Ζιμπάμπουε.
Ωστόσο, τα χιλιάδες εκτάρια που αγόρασε ο πατέρας της δεν κατάφεραν ποτέ να αποδώσουν τα αναμενόμενα.
Μπήκε οικότροφος σε θρησκευτικό σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στα 14 χρόνια της για να εργασθεί ως νταντά και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια.
Το 1949 -ύστερα από δύο διαζύγια- εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο με τον γιο της, όπου εργάσθηκε ως γραμματέας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 τα βιβλία της άρχισαν να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία."
94 χρονών... Από τις πιο αγαπημένες μου συγγραφείς. Το "Χρυσο Σημειωματάριό" της δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα, αλλά από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα για την Αριστερά και τον φεμινισμό. Τα "Παιδιά της Βίας" με τη "Μάρθα Κουέστ" και τα υπόλοιπα τέσσερα βιβλία είναι μια διεισδυτική ματιά στην αφύπνιση του σώματος, της συνείδησης, της πολιτικής.
Γράφει: "Η βία είναι η κυρίαρχη δύναμη στην ιστορία της Μάρθας Κουέστ πυ είναι ταυτόχρονα και ιστορία του αιώνα μας. Το μέλλον μας, όπως και το παρελθόν μας έιναι σημαδεμένο από τη βία κι από την αντίδραση στη βία -η βία είναι το θέμα του αιώνα μας. Κι όχι μόνο οι καθαυτό πράξεις βίας, όσο εκείνες οι πιο λεπτές αποχρώσεις της που ενυπάρχουν μέσα στο άτομο, απειλώντας τόσο το ίδιο, όσο και τους άλλους..."
Το "Αγάπη ξανά" από τα πιο συγκλονιστικά γραπτά γι' αυτό που οι αναίσθητοι ονομάζουν "γεροντικό έρωτα":
"...Αρχίζω να ερωτεύομαι ξανά/ απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο..."
ή "...Για σκέψου, εγώ που κορόιδευα ότι δεν πρόκειται να ερωτευθώ ποτέ ξανά! Μ' αυτά μου τα καμώματα ήταν σαν να προκαλούσα κανένα παιχνιδιάρη διαβολάκο ή κάποιο μοχθηρό πνεύμα... Ανόητα όνειρα. Όλο λαγνεία και πόθο...."
....Και με τι δεν καταπιάστηκε η Ντόρις Λέσινγκ... Μια εμβληματική μορφή της σύγχρονης λογοτεχνίας. Από τις ελάχιστες γυναίκες που τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ...
Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανάις αποχώρησε την εποχήτ ςη Ουγγρικής εξέγερσης.... Οξυδερκέστατη στην ανάλυση των όσων συνέβαιναν στην Αριστερά....
Στη "Καλή Τρομοκράτισσα" καταπιάνεται με ενδιαφέροντα τρόπο με τα ζητήματα της τρομοκρατίας σκάβοντας στις ρίζες της...
Καλύτερη τιμή στη μνήμη της είναι νομίζω να (ξανα) διαβάσουμε ή να ανακαλύψουμε τα βιβλία της.
Είναι ένας ολόκληρος κόσμος....
Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να γράψω περισσότερα προσεχώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου