Ένα κείμενο μου που δημοσιεύεται σήμερα στο "Δρόμο". Τρέξτε τώρα στα περίπτερα να τον αγοράσετε. Έχει πραγματικά απίστευτη ύλη. Ξεχωρίζει το κείμενο του Γιώργου Λιερού "Ντροπή", δυο κείμενα της Έλενας Πατρικίου (ένα για τον Ζεράρ Ντε Βιλιέ και το άλλο για την υπόθεση της Μαρίας), η συνέντευξη του Γκρεγκ Πάλαστ και πολλά ακόμη.
Δική μου ξεχωριστή στιγμή είναι το γεγονός ότι σήμερα -στα γενέθλια μου- δημοσιεύεται η συνέντευξη που είχα τη χαρά και την τύχη να μου παραχωρήσει η Άλκη Ζέη (πάρτε σήμερα την εφημερίδα να μας στηρίξετε -κι εγώ θα βάλω εδώ τη συνέντευξη ...προσεχώς!)
Ψωνίζεις
άρα «υπάρχεις»;
«…ως σημαντικό κέρδος της ημέρας θα μπορούσε
να θεωρηθεί το γεγονός ότι μετά από πολύ καιρό είδαμε πολλές οικογένειες να
επισκέπτονται την αγορά και τα καταστήματα….» (από την Ανακοίνωση της ΕΣΕΕ για
το Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων)
Δεν πέτυχε και πολύ το μέτρο για το
Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων, όμως δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε στο
γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις οι συμπατριώτες μας έσπευσαν να ψωνίσουν. Το
αδιαχώρητο στην Ερμού, ουρές στο (παράνομο –αλλά ποιος νοιάζεται) Mall. Μόνο
νούμερα προτεραιότητας δεν μοίραζαν γνωστές αλυσίδες…
…Κι όλα αυτά σε μια μέρα με εκπληκτικό καιρό
που θα μπορούσες να χαρείς όλα αυτά που δεν αγοράζονται με χρήμα. Μια βόλτα στο
βουνό ή στη θάλασσα, ακόμη και στο πάρκο της γειτονιάς. Να βρεθείς με
ανθρώπους. Να μιλήσεις. Να παίξουν τα παιδιά. Να χαρείς το διάβασμα ενός
βιβλίου…
Όμως όχι! Σαν καλός Νεοέλληνας έτρεξες στα
μαγαζιά. Να αφήσεις το υστέρημά σου στις διεθνείς αλυσίδες που τρίβουν τα χέρια
τους –με υπαλλήλους είλωτες. Σκέφτηκες τη δική τους Κυριακή; Τον ήλιο που τους
στέρησες; Κατάλαβες πως λειτούργησες ως πειραματόζωο; Σαν ένα ποντικάκι στο
εργαστήριο…
Είναι σοφό το σύστημα: Σου δίνει ψηφιακή
τηλεόραση, εύπεπτες εφημερίδες, μαγαζιά αν ψωνίζεις φθηνά όσα παράγονται κάπου
μακριά. Στον «Τρίτο Κόσμο». Εκεί που βρίσκεσαι πια με το ένα πόδι…
Τσίμπησες το δόλωμα και πήγε με την
οικογένειά σου να ψωνίσεις. Έτσι μπράβο: Να μαθαίνεις από νωρίς στα παιδιά σου
την αξία της αγοράς, της απουσίας αλληλεγγύης, του ατομισμού και του
«ωχαδερφισμού». Μετά θα περάσεις και μια βόλτα από τη Βουλή να βρίσεις λίγο
τους πολιτικούς: Ουδέν πρόβλημα –πάλι θα τους ψηφίσεις για να μην έρθει ο
ΣΥΡΙΖΑ και σου στερήσει το δικαίωμα του shopping. Αυτό που κατέκτησες
με αίμα και θυσίες. Χάνοντας χρόνο από μικρές καθημερινές ευτυχίες, δουλεύοντας
σα μηχανάκι υπάκουο, στερώντας τον εαυτό σου από τους δικούς σου ανθρώπους…
Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον
πολιτισμό… Καμία απολύτως, θα απαντήσω. Έχουν όμως απόλυτη σχέση με την
καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτή που στήριξαν όσοι πήγαν την Κυριακή να
ψωνίσουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου