Ένα κείμενο για το Χαλάνδρι που με συγκίνησε

Δε

 Δεν πα' να ξενυχτάς -να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους
ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους

Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο
και μόνο εγώ πουσ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν
κρατούμενο.

Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη



Χθες, ήμουνα εκλογικός αντιπρόσωπος σε ένα τμήμα του Χαλανδρίου και κατά το μεσημεράκι, μετά από ατέλειωτη ορθοστασία βγήκα λίγο στον ήλιο. Με είχε πιάσει δυσφορία και απαισιοδοξία. Δεν είχε συμβεί κάτι, αλλά ενστικτωδώς με ενοχλούσαν οι ...ψηφοφόροι (!)
Ένιωθα μια σιγουριά -βλέποντας τον τρόπο που κινούνταν οι συμπολίτες μου- πως δεν θέλουν να αλλάξει απολύτως τίποτα. Κι αν γκρινιάζουν, είναι έτοιμοι να τα ξεχάσουν όλα στην πρώτη ευκαιρία  -εφόσον μπουν κι αυτοί, έστω και ως μούτσοι στο καράβι τη εξουσίας.
Όσοι τυχόν με ρωτούσαν περί των σταυρών και του  ...προεκλογικού μου αγώνα, προσπαθούσα ματαίως να τους εξηγήσω ότι στην "Αντίσταση" δεν λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο.
Σε όσους είχαν το ύφος "όλοι ίδιοι είσαστε" προσπαθούσα νοερώς να τους απαντήσω ότι θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να ενημερωθούν -πριν ψηφίσουν- ότι μια ομάδα όπως η "Αντίσταση", όπως και οι πρόγονοι ή συνοδοιπόροι, της λειτουργούν εδώ και δεκαετίες στο Χαλάνδρι χωρίς να ζητάνε να μοιραστούν προνόμια και αξιώματα...

Χάρηκα με το αποτέλεσμα από τη μια -δεν είναι απλό να μπαίνεις στο δεύτερο γύρο και να έχεις σοβαρές ελπίδες για τη νίκη.
Όμως μια ομάδα με αυτή την ιστορία, τη συμπεριφορά, την πολιτική και το ανθρώπινο δυναμικό θα έπρεπε -αν υπήρχε στοιχειώδης λογική και αξιοκρατία στους ψηφοφόρους-  να έχει αναλάβει τη διοίκηση του Δήμου εδώ και χρόνια...
Μέσα σε αυτές τις μάλλον ακατάλληλες και ζοφερές σκέψεις που αναμασούσα και σήμερα, ήρθε το υστερόγραφο ενός κειμένου να μου δείξει πως υπάρχουν κι άλλοι που συλλαμβάνουν τη γενική εικόνα. Εν αντιθέσει προς τη σιωπηλή μάζα των ψηφοφόρων. Της οποίας τη στάση συμπύκνωσε με γελοιογραφικό τρόπο ξανθιά ψηφοφόρος -λες και ήθελε να επιβεβαιώσει όλα τα σχετικά στερεότυπα- η οποία περιμένοντας να μπει στο παραβάν να ψηφίσει μας ρώτησε: "Μπορείτε να μου πείτε ποιον υποστηρίζει το κάθε κόμμα γιατί δεν πρόλαβα να το δω στο ίντερνετ και δεν ξέρω τι να ψηφίσω;"
Δεν ξέρω τι έπραξε η νεοελληνίς ψηφοφόρος, όμως εμείς μείναμε άναυδοι. Αν και μάλλον δεν έπρεπε. Τουλάχιστον ήταν ειλικρινής και είχε ερωτήματα...
Τέλος πάντων. Τα αφήνω αυτά και αντιγράφω από το πολύ ενδιαφέρον -γενικότερα - άρθρο του μπλογκ Ροΐδη και Λασκαράτου εμμονές "Οι εκλογές ως καθρέφτης της κοινωνίας" το υστερόγραφο:

"Στο Χαλάνδρι, εκεί που δίπλα στη Ρεματιά υπάρχει και δρα δημιουργικά και ειρηνικά προάγοντας τον πολιτισμό η «Κατάληψη Πραπόπουλου», σε αυτό το Δήμο επίσης λειτουργεί και αποδίδει το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα ενωτικό σχήμα “ΑντίΣΤΑΣΗ με τους πολίτες του Χαλανδρίου” (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Οικολόγοι, Αλαβάνος, Ελευθεριακοί, Ανένταχτοι), με μακρόχρονη, συνεπή, μαχητική, ανιδιοτελή (κυκλική εναλλαγή δημοτικών συμβούλων), τολμηρή (αντίθεση στους Ολυμπιακούς αγώνες) δράση και με κοινωνική (“Μαζί να τα φάμε”) και πολιτιστική (“Στέκι”) προσφορά, ένα υποδειγματικό πρόπλασμα μιας αυριανής ρεαλιστικής Ουτοπίας στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, που μπορεί να λειτουργήσει, αν πάρει το Δήμο, αν πετύχει εκεί κι αν βρει μιμητές, σαν φυτώριο αρχών, μεθόδων και ιδεών. Κατάφερε λοιπόν και μπήκε στο δεύτερο γύρο (18%) και δίνει τη μάχη όλων μας απέναντι στον υποψήφιο της Δεξιάς (27%). Ας το στηρίξουν όσοι και  όσο μπορούν, δεν είναι μια απλή τοπική μάχη. "