Για να μη μελαγχολήσουμε εντελώς, ένα απόσπασμα από τις "Αποχρώσεις" του Κώστα Ουράνη (Εστία) που μου έστειλε σήμερα το πρωί μια φίλη, θυμίζοντάς μου αυτά που έχουν αξία...
Το μοιράζομαι κι εγώ μαζί σας:
"..αν νοιώθομαι πως το καλοκαίρι πέρασε, είναι μόνο γιατί το φως έχει γίνει πιο γλυκό,
γιατί στον ουρανό περνάν κάποτε αποδημητικά πουλιά και γιατί οι εξοχές ερημώνουν
από ανθρώπους. Τίποτ' άλλο. Η φύση εξακολουθεί ακόμα να 'ναι γεμάτη από καλοκαίρι,
όπως η κάμαρα μας από την παρουσία μιας αγαπημένης γυναίκας κι αφού έφυγε.
Παρουσία που είναι ένα άρωμα, ένα ανοιχτό βιβλίο, ένα τσάκισμα μαξιλαριού ντιβανιού
από τον αγκώνα της-και που μας συγκινεί, κάποτε, περισσότερο κι απ' αυτήν ακόμα
την πραγματική παρουσία της..."
(Φθινοπωρινές λιακάδες)
ΥΓ Αξίζει να διαβάσετε τα καταπλητικά κείμενα του Ουράνη και να σκεφτείτε πως προέρχονται από γραπτά του των εφημερίδων. Για να κάνετε και τις συγκρίσεις σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου