Αλλάζει πουκάμισο το φίδι

Ο "Δρόμος"  κυκλοφορεί σήμερα -Παρασκευή- εκτάκτως. Με εξαιρετική ύλη και με την ανάγκη να τον στηρίζουν οι αναγνώστες του ώστε να μπορούμε να γράφουμε πραγματικά ελεύθερα, να αποκαλύπτουμε, να βάζουμε το λιθαράκι μας για ν' αλλάξουν τα πράγματα. Εκεί, στη στήλη που υπογράφω ως "Ηρόστρατος" δημοσιεύεται σήμερα ένα κείμενο μου για το νέο βιβλίο του Κώστα Ακρίβου:

 

Αλλάζει πουκάμισο το φίδι 

Ο Ηρόστρατος μπαίνει στη νέα χρονιά κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι. Το φίδι αλλάζει πουκάμισο για να μπορέσει να επιβιώσει στην Ελλάδα της κρίσης. Και ο Κώστας Ακρίβος, με το βιβλίο του που με συντρόφευε τις μέρες των γιορτών στο χωριό μου –τα Καστέλλια- κάνει ένα ταξίδι γνώσης και αυτογνωσίας σε μια χώρα που αλλάζει επώδυνα το δικό της πουκάμισο αναζητώντας φως στο σκοτάδι. 

«…Για τη δική μου γενιά, που από τα γεγονότα του 20ου αιώνα έχουμε βιώσει μόνο τον απόηχό τους, ούτε καν το Πολυτεχνείο δεν προλάβαμε να ζήσουμε από πρώτο χέρι, η κρίση είναι το λαχείο που μας κλήρωσε. Είναι το δικό μας 1922, τα Δεκεμβριανά μας, ο “παρθενώνας” της Μακρονήσου, ο Πέτρουλας, το 1967, ο “Αττίλας”.  Είμαι της γνώμης ότι η λογοτεχνία δεν μπορεί να μένει αδιάφορη με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, οι οικονομικές δυσκολίες και μαζί η μπόχα από τη σήψη κάθε είδους διαφθορά είναι καθημερινό μαρτύριο….», λέει ο συγγραφέας στην Κρυσταλλία Πατούλη (tvxs)

Και το πράττει, μέσα από πραγματικά και φανταστικά ταξίδια, σημειώσεις, αποσπάσματα, συναντήσεις, διασχίζοντας την Ελλάδα από άκρη σε άκρη, αναζητώντας την έμπνευση, αλλά και το τι μπορεί να μας κάνει περήφανους σήμερα, να μας δώσει την ώθηση για την καινούργια αρχή… Στο δικό μου πραγματικό ταξίδι, με την καμπάνα του χωριού να χτυπά πένθιμα, τη βροχή να πέφτει και την καταχνιά να σκεπάζει τα τραυματισμένα από την εξόρυξη του βωξίτη βουνά, νιώθω πως περπατάω παράλληλα. Η σκέψη μου τρέφεται. Το βιβλίο του Κ. Ακρίβου είναι σαν ένα αναβάπτισμα. Χωρίς εθνικισμούς, αλλά με ελληνομάθεια. Ο λαϊκός οργανοπαίκτης, ο παπάς του χωριού, ο ξεχασμένος ήρωας του ’21, ο παλιός περιηγητής, η αγωνίστρια φοιτήτρια, ο Αλβανός μαθητής και τόσοι άλλοι. Κι ως ένα άλτερ έγκο ο κολλητός φίλος του αφηγητή ο «Τσιρίλο», αντεξουσιαστής και απογοητευμένος -που θα φύγει από τη ζωή- αλλά ο διάλογος μαζί του θα συνεχίζεται μέσα στην ψυχή του συγγραφέα…

Το βιβλίο θα σας χαρίσει το ταξίδι κι ίσως να οδηγήσει κι εσάς σε κάποιους τόπους. Να δείτε ανθρώπους και πράγματα με άλλα μάτια. Αυτά που προσπερνάμε να τα ανακαλύψουμε… Όπως βρέθηκα κι εγώ, καθόλου τυχαία στις Θερμοπύλες. Όχι για να σκεφτώ  τους Μήδους που διαβαίνουν και τους Εφιάλτες, αλλά για να επισκεφθώ τις θερμές πηγές που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν. Και να δω, στον εγκαταλειμμένο τόπο να έχει στηθεί μια αυτοσχέδια γιορτή. Με μπουρνούζια και μπανιερά, με μικρές φωτιές, με το καπό του αυτοκινήτου να γίνεται ο μπουφές για λιχουδιές. Όλες οι ηλικίες μέσα στο νερό που βγάζει υδρατμούς, κάτω από τον μικρό καταρράκτη…

Διαβάζω το «Αλλάζει πουκάμισο το φίδι» (Μεταίχμιο) και ελπίζω πως όλα αυτά θα βρούμε τη δύναμη να τα υπερασπιστούμε. Να τα κερδίσουμε για το 2014. Αυτό θα είναι το δικό μας φλουρί!