Την Κυριακή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας;

Μπαμπάδες, μαμάδες,

Την Κυριακή, όταν θα γυρίσετε στο σπίτι ή πάτε μια βόλτα μετά την ψηφοφορία, θα μπορείτε να κοιτάξετε τα παιδιά σας στα μάτια;
Ο κόσμος που τους έχετε προσφέρει με τις επιλογές σας μέχρι σήμερα πιστεύετε ότι είναι ο καλύτερος;
Θεωρείτε πως η Ελλάδα βρίσκεται σε σωστό δρόμο;
Οι άνθρωποι γύρω σας είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι;
Νιώθετε ασφάλεια για το μέλλον των παιδιών σας;
Είσαστε ευχαριστημένοι από την Υγεία και την Παιδεία;
Σας ικανοποιεί ο τρόπος που συμπεριφέρεται η Πολιτεία σε ανθρώπους ευάλωτους -στους οποίους αύριο μπορείτε να ανήκετε κι εσείς;
Δεν χορτάσατε ακόμη τα ψέμματά τους;

Αν οι απαντήσεις σας είναι "Ναι", τότε Keep Walking όπως λέει ο κ. Σαμαράς και το φιλαράκι του ο κ. Βενιζέλος.
Αν "Όχι" διαλέξτε τον καταλληλότερο τρόπο να αντιδράσετε, ψηφίζοντας και όχι απέχοντας!
Το ποιον θεωρούν βασικό εχθρό τους όλοι αυτοί που ξεπουλούν τη χώρα είναι ολοφάνερο...

Η ακροδεξιά συμμορία που κυβερνά τη χώρα, με δυο από τους αθλιότερους πολιτικούς που έχει γνωρίσει η Ελλάδα, πρόθυμους για οτιδήποτε προκειμένου να κρατηθούν στην καρέκλα τους, απαξιώνει πρώτα απ' όλα τα ίδια τα κόμματα τα οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και εκφράζει...
Διότι τη σχέση έχουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ με τη Νέα (Αγ)Ελλάδα του Σαμαρά και την Ελιά του Βενιζέλου;
Η προσπάθεια εκδημοκρατισμού της χώρας που έγινε μετά τη Μεταπολίτευση καταστρέφεται. Το Σύνταγμα μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο....
Απορώ, πως είναι δυνατόν να ψηφίζει οποιοσδήποτε πολίτης -εκτός από εκείνους που έχουν συναλλαγές με την ακροδεξιά συμμορία - εκπροσώπους αυτής της πιο μαύρης σελίδας της Μεταπολιτευτικής μας ιστορίας...

Για προβληματισμό προτείνω να πάτε σε ένα βιβλιοπωλέιο και να αγιράσετε το βιβλίο του Φερνάντο Σαμπατέρ "Μιλώντας στον γιο μου για την πολιτική και τη δημοκρατία" (Πατάκης)

Αντιγράφω:

"...το όνομα με το οποίο γνωρίζουμε σήμερα την ελληνική αυτή επινόηση, την επαναστατικότερη πολιτικά μιλώντας, που έχει ποτέ υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία, είναι δημοκρατία...." 

"Οι Έλληνες υπήρξαν μεγάλοι καλλιτέχνες. Η δημοκρατία ήταν το αριστούργημα τους, το πιο τολμηρό και ρηξικέκελευθο, το πιο συζητημένο έργο τους"

"...ο Έλληνας προτιμούσε να συδιαλέγεται με τους ίσους του παρά αν υποταχτεί στα αφεντικά. Προτιμούσε να κάνει ανοησίες που επέλεγε ο ίδιος παρά να απολαύσει επιτυχίες επιβεβλημένες από άλλους. Ήθελε να επινοεί τους νόμους τη πόλης του και να μπορέι αν τους αλλάζει αν δεν λειτουργούσαν καλά... Ήταν παράξενοι και πρωτότυποι εκείνοι οι Έλληνες, αλλά και πολύ γενναίοι..."