Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για παιδιά

 Το κείμενό μου αυτό δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Σαββάτου (30/12/2016) στον "Δρόμο" ....

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για παιδιά

«Γιατί κλαις;» με ρωτούσε ο 8χρονος γιος μου καθώς του διάβαζα την «Έρικα» της Ruth Vander Zee (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο).

Με λίγες λέξεις, λιτά, σχεδόν ψυχρά η συγγραφέας μας παρουσιάζει την ιστορία της Έρικα. Μιας γυναίκας που σώθηκε από τον θάνατο με έναν δραματικό τρόπο. Η μητέρα της την πέταξε –μωρό- από το τρένο που τους οδηγούσε στιβαγμένους στα στρατόπεδα του θανάτου. Στο Ολοκαύτωμα:

«…Με πέταξε σε ένα χαντάκι με απαλό χορτάρι, τη στιγμή που περνούσαμε από μια διάβαση. Κάποιοι άνθρωποι που περίμεναν να περάσει το τρένο με είδαν την ώρα που με πέταγαν από το βαγόνι. Πηγαίνοντας προς τον θάνατο, η μητέρα μου με πέταξε στη ζωή…»

Η εικονογράφηση του βιβλίου από τον Roberto Innocenti, με εικόνες που θυμίζουν ντοκιμαντέρ για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν μοιάζει με αυτή που έχουμε συνδέσει με τα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά. Σε υποβάλλει σε αυτό το ζοφερό κλίμα.

Όλα σε αυτή την εξαιρετική έκδοση –υπόδειγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι ένα παιδικό βιβλίο, σε οδηγούν όχι μόνο να συγκινηθείς, αλλά να σκεφτείς βαθιά.

Η μετάφραση της Μαρίζας Ντεκάστρο, αλλά και τα κείμενά της που συνοδεύουν το βιβλίο είναι επίσης υποδειγματικά και σε οδηγούν στο να ψηλαφίσεις τις πληγές της ιστορίας.

Τα παιδιά βρίσκονται μπροστά σε γεγονότα που τα προβληματίζουν και τα βοηθούν να κατανοήσουν από την τρυφερή ηλικία τι πρεσβεύουν οι διάφορες συμμορίες που έγιναν κόμμα και χιλιάδες συμπολίτες μας έσπευσαν να τις στηρίξουν και δια της ψήφου τους. Με ό,τι σημαίνει αυτό για μια κοινωνία και μια χώρα…

Συζητούσαμε επί ώρα με τον γιο μου καθώς προσπαθούσε να συλλάβει το αδιανόητο των στρατοπέδων θανάτου και σκεφτόμουν πως ένα τέτοιο βιβλίο θα έπρεπε να υπάρχει μέσα σε κάθε σχολική τάξη.

Γιατί όπως σωστά γράφει η κυρία Ντεκάστρο στο κείμενό της, «…Εμείς οι δάσκαλοι οφείλουμε να μην αποκρύπτουμε από τα παιδιά τα γεγονότα, όσο τραυματικά κι αν είναι…»

Και τελειώνει: «…Ακόμη κι αν δεν παίρνουμε ξεκάθαρες απαντήσεις, είναι εξαιρετικά σημαντικό να θέτουμε τα ερωτήματα. Γιατί μόνον έτσι ασκούμε τα νεανικά μυαλά 

 Στην ανάλυση, στην κατανόηση και εν τέλει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και κοινωνικής συνείδησης…»

Το ζήτημα είναι αν θέλουμε την κριτική σκέψη…