Διακοπές!

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Σαββατοκύριακο στην Κορινθία!

Σάββατο στην Κόρινθο, Κυριακή στο Βραχάτι, μαθαίνουμε πως να κάνουμε τα κουνουπίδια γαριδάκια και το μπρόκολο… σουβλάκι!



Έφτασε η ώρα! Σάββατο πρωί φεύγω για Κόρινθο, ελπίζοντας πως δεν θα έχω ξενυχτήσει με τα βραβεία (θυμίζω πως την Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου, στις 7.30, στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών, Σίνα & Δαφνομήλη, ο Προοδευτικός Σύλλογος Τα Καστέλλια θα απονείμει τα βραβεία του Β' Διαγωνισμού Διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας για το... "Έγκλημα στο χωριό").

Το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι, μαζί με την Ιωάννα Αδαμίδου MS, RD διαιτολόγο- διατροφολόγο και βιολόγο, θα βρεθούμε στο βιβλιοπωλείο Οικονόμου, όπου θα μιλήσουμε για το θέμα "Παιδί & διατροφή" παίρνοντας αφορμή από τα βιβλία μου "Γονείς για πρώτη φορά" και "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ"

Το βιβλιοπωλείο Οικονόμου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης (Πυλαρινού 61, Κόρινθος -τηλ. 27410-28658) Σας περιμένουμε να μιλήσουμε από κοντά, να λύσουμε πιθανές απορίες και να μοιραστούμε νόστιμα μυστικά, που κάνουν πιο ελκυστική την υγιεινή διατροφή...

Το Σάββατο θα μείνω στην Κόρινθο, οπότε όσοι ενδιαφέρεστε θα έχουμε το χρόνο να τα πούμε από κοντά και αν συζητήσουμε ακόμη περισσότερο.



Την Κυριακή το πρωί, μαζί με την Ιωάννα Αδαμίδου θα πάμε στο Βραχάτι, όπου στις 11 θα μιλήσουμε για το ίδιο θέμα στο βιβλιοπωλείο Μπιτσάκου (τηλ. 27410-51133)

Σας περιμένουμε!!!

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Το Υπουργείο Οικονομικών για τα κάλαντα



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Όσα παιδάκια θέλουν να πουν τα κάλαντα φέτος θα πρέπει μέχρι τις 15 Δεκέμβρη να προσκομίσουν τα απαραίτητα έγγραφα στο Υπουργείο Οικονομικών για να πάρουν μπλοκάκι πληρωμών…
Οι παραβάτες θα διώκονται ποινικά….. με φυλάκιση εως και 2 ετών
Ισχύει και για των Φώτων.!

ΥΓ Μετά από πρόταση του Ευ. Βενιζέλου όσα παιδιά πουν κάλαντα θα πληρώσουν κεφαλικό φόρο 100 ευρώ.

Ένας διαφορετικός πρέσβης δεν είναι πια μαζί μας...


Το διάβασα με θλίψη. Ο πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα Λουίς Πράδο Γκαρσία δεν είναι πια κοντά μας... Χάθηκε ξαφνικά πριν από λίγες μέρες... Τον είχα συναντήσει σε μια παρουσίαση του βιβλίου του Χοσέ Μαρτί, "Στίχοι απλοί". Μου είχε κάνει εντύπωση ο λόγος, η απλότητα, το χιούμορ του, που δεν θύμιζαν... πρέσβη! Αυτή την εντύπωση την είχα μοιραστεί με πολλούς φίλους τις επόμενες μέρες. Για μένα που έχω γνωρίσει και την Κούβα από κοντά ήταν η συμπυκνωμένη εικόνα αυτού του περήφανου νησιού της Καραϊβικής, που μέσα στο στόμα του λύκου καταφέρνει ακόμη να αντιστέκεται...

Δεν θα προσθέσω άλλα λόγια, νομίζω πως η λιτή ανακοίνωση του "Δρόμου" τα λέει όλα...

Η ανακοίνωση του Δρόμου
"Η Συντακτική Επιτροπή του Δρόμου επιθυμεί να εκφράσει τα θερμά συλλυπητήριά της στο λαό της Κούβας και στην οικογένεια του Κουβανού πρέσβη στην Αθήνα, Λουίς Πράδο Γκαρσία, που πέθανε αιφνιδιαστικά την περασμένη βδομάδα.
Στους λίγους μήνες που πρόλαβε να υπηρετήσει στην Ελλάδα εργάστηκε εντατικά, για να δυναμώσει τη φιλία μεταξύ των λαών μας. Θα τον θυμόμαστε για την ευθύτητά του και το χιούμορ του, όπως και για στην πίστη του στην υπόθεση της Κουβανικής επανάστασης, την οποία υπηρέτησε σε όλη τη ζωή του.
Οι αναγνώστες μας μπορούν να τον «αποχαιρετήσουν» ανατρέχοντας στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τον περασμένη Μάη («Δημοκρατία δεν είναι μόνο να ψηφίζεις κάθε πέντε χρόνια», φύλο 67).
Να σημειώσουμε ότι η οικογένειά του ως τελευταία χειρονομία αλληλεγγύης από την πλευρά του εκλιπόντος, δώρισε τα όργανα του Λουίς Πράδο Γκαρσία στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων".

Quantanamera... εις μνήμην (στίχοι του Χοσέ Μαρτί)

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Ο Παρελθώνας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη!



Μόλις γύρισα από τη Θεσσαλονίκη γεμάτος εικόνες, συναισθήματα γεύσεις... Δε νομίζω πως θα τα έγραφα καλύτερα από τη Στεφανία κι έτσι σας παραπέμπω στην Παραμυθοκουζίνα μας

Να πω μόνο πως η "Περιπέτεια στον Παρελθώνα" είναι το πρώτο παραμύθι που ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας. Σύντομα θα το δημοσιεύσουμε στην Παραμυθοκουζίνα με την εικονογράφηση των παιδιών που συμμετείχαν: Ωριγένης, Κωνσταντίνα, Μάρω, Έλενα, Φένια, Σίσσυ, Νίκος, Δημήτρης, Κατερίνα...
Έχει μέσα μηχανή του χρόνου, διαστημόπλοια, ξωτικά, εξωγήινους, τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Ράο τον Κατακτητή, έναν γάμο στο Λευκό Πύργο. Ο ήρωας μας ο Μάικ περνάει από σαράντα κύματα μέχρι να νικήσει τον αντίπαλο του!

Τα μικρότερα παιδιά (3-8 ετών) δημιούργησαν με τη βοήθεια μιας ...κολοκύθας το δικό τους παραμύθι. Κρατήσαμε σημειώσεις και θα το μοιραστούμε κι αυτό μαζί σας. Ήταν η Ανθή, ο Χρυσόστομος, ο Χαράλαμπος, ο Χρήστος, η Γεωργία, η Μάρθα, η Ευγενία, ο Άγγελος, η Θένια, η Κατερίνα και η μικρούλα Άννι που μας... ξεπέρασε όλους σε επινοητικότητα.


Αν όλα πάνε καλά μια φορά το μήνα θα συναντιόμαστε εκεί στο εργαστήρι "Στον κόσμο μου" της Στεφανίας Βελδεμίρη. Το πρόγραμμά μας λέει ραντεβού κάθε δεύτερη Κυριακή του μήνα, αρχίζοντας με τη νέα χρονιά:
15 Ιανουαρίου, 12 Φεβρουαρίου, 11 Μαρτίου, 8 Απριλίου, 13 Μαϊου, 10 Ιουνίου.
Αν και μπορέι να ... αναγκαστούμε να συναντιόμαστε ακόμη πιο συχνά!

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Τα βραβεία για το "Έγκλημα στο χωριό"


Έφτασε η ώρα!

Ο Προοδευτικός Σύλλογος "Τα Καστέλλια" σας καλεί στην τελετή απονομής των βραβείων του Β' Διαγωνισμού Διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας, με θέμα "Έγκλημα στο χωριό".
Η τελετή θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών (Σίνα & Δαφνομήλη) την Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου στις 7.30 το απόγευμα.

Όπως είχε συμβεί και με τον Α' Διαγωνισμό Διηγήματος, τα δέκα καλύτερα διηγήματα θα εκδοθούν σε βιβλίο από τον Σύλλογο.
Όσα λάβουν διάκριση θα δημοσιευθούν στην εφημερίδα Καστελλιώτικα Νέα


Το ποιοί βραβεύονται και ποιά είναι η διάκριση τους θα ανακονωθεί τη βραδιά της βράβευσης.

Σας περιμένουμε να γνωριστούμε από κοντά, να μοιραστούμε μια βραδιά αφιερωμένη στη δημιουργία και αν πιούμε κι ένα κρασί παρέα...

Να πω ότι η Κριτική Επιτροπή, που είχε πολύ δύσκολο έργο καθώς η ποιότητα των συμμετοχών ήταν πολύ υψηλή, απαρτιζόταν από τους:

-Σέργιος Γκάκας –σκηνοθέτης/ συγγραφέας
-Φαίδων Θεοφίλου –ποιητής/ πεζογράφος
-Κώστας Στοφόρος –δημοσιογράφος/ συγγραφέας
-Κατερίνα Χαραλαμποπούλου – αρχιτέκτονας/ νικήτρια Α’ Διαγωνισμού Διηγήματος
-Δημήτρης Χαλατσάς –δικηγόρος/ συγγραφέας

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Τα μυστικά της Παραμυθοκουζίνας

Πολλοί μας ρωτάνε τι τέλος πάντων μπορεί να κάνει αυτή η Παραμυθοκουζίνα. Για όσους δεν έρθετε το Σάββατο στο Θησείο (Ηρακλειδών 54) ή στη Θεσσαλονίκη (Ανδρέου Δημητρίου 12- Συκιές)παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το τι κάνουμε.
Να προσθέσω ακόμη ότι εκτός από αυτά που θα διαβάσετε πιο κάτω, φτιάχνουμε και παραμυθάκια που θα μας ζητήσετε!
Επειδή όμως δεν είμαστε εγωιστές, είμαστε πρόθυμοι να σας μάθουμε όλα τα κόλπα και τα μυστικά μας!
Να πούμε πως αυτό το πρόγραμμα μπορεί να γίνει και σε συνεργασία με σχολεία, δήμους κλπ



Παραμυθοκουζίνα: Φτιάχνοντας ιστορίες και παραμύθια για παιδιά


Προτείνουμε μια σειρά παιχνιδο –μαθημάτων που απευθύνονται:

-Σε παιδιά ηλικίας 4-8 ετών
-Σε παιδιά ηλικίας 9-14 ετών
-Σε παιδιά και νέους πάνω από 15 ετών
-Σε γονείς

Για τα παιδιά και τους νέους

Όλο και περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται να εκφραστούν κι ακόμη περισσότερο να γράψουν. Κι όμως η γραφή θα μπορούσε να γίνει ένα δημιουργικό ταξίδι, αρκεί να δώσουμε το χώρο στα παιδιά να αξιοποιήσουν τη φαντασία τους. Σκεφτήκαμε λοιπόν να τους δώσουμε τα κατάλληλα ερεθίσματα μέσα από ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής που θα τα κατευθύνει στα πρώτα τους βήματα. Χρησιμοποιώντας ζωγραφιές, ήχους, λέξεις, αντικείμενα, αλλά και μια μαγική τράπουλα βοηθάμε τα παιδιά να αποτυπώσουν τις ιδέες, τις σκέψεις και τη φαντασία τους στο χαρτί και να φτιάξουν τις δικές τους ιστορίες.
Να σημειώσουμε ότι παιδί που αναπτύσσει δημιουργικά τη γραφή του και μπορεί να ταξινομήσει και να εκφράσει τις σκέψεις του βελτιώνει σημαντικά και τις σχολικές του επιδόσεις.
Στις ηλικίες 4-8 ετών δημιουργούμε τις ιστορίες μας προφορικά και επικεντρώνουμε περισσότερο στα παραμύθια και στην καλλιέργεια της φαντασίας τους. Ακόμη τα μαθαίνουμε να επικοινωνούν καλύτερα με τους συνομηλίκους τους, να εκφράζονται με πιο σωστό τρόπο και τους κεντρίζουμε το ενδιαφέρον για το διάβασμα.

Στη φωτογραφία η μαγική τράπουλα που μας βοηθάει να "γυμνάσουμε" τη φαντασία μας και αν φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες. Σε λέιγες μέρες κυκλοφορεί και επισήμως για να γίνει το πιο δημιουργικό Χριστουγεννιάτικο δώρο!


Για τους γονείς

-Οι ιστορίες που φτιάχνουν οι ίδιοι οι γονείς για τα παιδιά τους, συχνά και με τη δική τους συμβολή, θεωρούνται εξαιρετικά σημαντικές και ωφέλιμες. Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε, θα λέγαμε:
-Το παιδί γίνεται καλύτερος ακροατής. Μαθαίνει να ακούει αλλά να μη δέχεται παθητικά τα όσα του λένε.
-Εξασκεί και τη δική του φαντασία και δημιουργικότητα.
-Οι ιστορίες αυτές μπορεί να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα και στην ψυχολογία του. Ένα παραμύθι προσαρμοσμένο στο κάθε παιδί το βοηθά να ταυτιστεί με τους ήρωες και μέσα από αυτήν την ταύτιση να κατευνάσει ακόμη και τις ανησυχίες του, αλλά να βρει κι ένα κλειδί για να αντιμετωπίζει τα εμπόδια που του προκύπτουν.
-Μπορεί και η γλωσσική έκφραση να βελτιωθεί, παρακινώντας το παιδί να σου διηγηθεί πού βρισκόσασταν την προηγούμενη φορά, ώστε να πιάσετε και πάλι το νήμα της αφήγησης.
-Βελτίωση παρατηρείται και στην ικανότητα συγκέντρωσης.

Για το ζήτημα αυτό έχω γράψει αναλυτικά και στο βιβλίο μου "Γονείς για πρώτη φορά"


Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε:

Κώστας Στοφόρος stoforos@yahoo.com
Στεφανία Βελδεμίρη stefi.veldemiri@gmail.com

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Η... μεταμόρφωση του 13ου Νηπιαγωγείου βήμα- βήμα

Χθες το πρωί έμοιαζε πολύ δύσκολο να αλλάξει όψη το σχολείο...



Μετά η Στεφανία Βελδεμίρη έπιασε τα πινέλα κι άρχισε να αλλάζει το χώρο.



Ο μικρός Θανάσης είπε σε ένα φίλο του κοιτάζοντας με σοβαρότητα την προσπάθεια της ζωγράφου: "Νομίζω πως δεν θα τα καταφέρει!"



Εμείς μπορούμε να δούμε βήμα- βήμα πως τα κατάφερε και πως στο τέλος γίναμε ακόμη κι εμείς οι γονείς λίγο... ζωγράφοι! (Τρέμω για τα σχόλια που θα ακούσω το μεσημέρι!!!)












Ένα σχολείο μεταμορφώνεται!

Το 13ο Νηπιαγωγείο Αγίας Παρασκευής σήμερα το πρωί...



Το 13ο Νηπιαγωγείο Αγίας Παρασκευής σήμερα το απόγευμα, με τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη...



...όταν ένας δραστήριος σύλλογος γονέων συναντά μια ταλαντούχα ζωγράφο, ένα σχολείο μπορεί να μεταμορφωθεί...
Οι Δήμοι και οι καλοπληρωμένοι αρμόδιοι, απλώς... κοιμούνται!!!

...κι έτσι σήμερα αποφασίσαμε να φτιάξουμε μόνοι μας ένα καλύτερο περιβάλλον για τα παιδιά μας. Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής με το πρόσχημα της έλλειψης χρημάτων δεν κάνει το παραμικρό τα τελευταία χρόνια για την βελτίωση της καθημερινότητας των δημοτών και των παιδιών...

Παρατημένα σχολεία και παιδικές χαρές... Ανύπαρκτοι ελεύθεροι χώροι... Γειτονιές αφημένες στην τύχη τους...
...Πάντως συνεχίζουν να εισπράττουν δημοτικά τέλη...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

"Μαμά, σήμερα πέταξα τρεις Παπανδρέου στα σκουπίδια"!!!


Φωτογραφία από άλλο σχολείο. Δεν ξέρω τι γράφουν αυτά τα παιδάκια

Τώρα πείτε μου ότι τα παιδιά δεν έχουν απίστευτη φαντασία...
Χθες στην πορεία του Πολυτεχνείου (ακόμη είναι κόκκινα τα μάτια μου από τα χημικά)συζητούσαμε πολλά και διάφορα ανεβαίνοντας προς την Πρεσβεία.
Γνωστή ...μαμά από τη Θεσσαλονίκη μου αφηγήθηκε την απολύτως αυθεντική ιστορία:
Τα παιδιά δημοτικού σχολείου κοντά στο Σειχ Σου, βλέποντας -προφανώς- τα όσα τραβούσαν οι γονείς τους και τα ίδια με την κρίση και το Μνημόνιο, αποφάσισαν να πάρουν δραστικά μέτρα εναντίον αυτού που θεωρούσαν ως βασικό υπεύθυνο των προβλημάτων τους!
Ο "αυτός" δεν ήταν άλλος από τον πρωθυπουργό. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε ένα παιχνίδι ...βουντού. Γράφανε σε χαρτάκια "Παπανδρέου", στη συνέχεια τα τσαλάκωναν και τα πετούσαν στα σκουπίδια, θέλοντας να εξορκίσουν το κακό.
Έτσι μια μέρα η μαμά, άκουσε έκπληκτη την κόρη της να της λέει γυρνώντας από το σχολείο: "Μαμά, σήμερα πέταξα τρεις Παπανδρέου στα σκουπίδια"!
Η μαμά νόμιζε ότι η κόρη βιώνει κάτι σαν την εμπειρία της Ιωάννας της Λορένης και ανησύχησε. Μέχρι που έμαθε όλη την αλήθεια και λύθηκε στα γέλια...

ΥΓ Επειδή πιστεύουμε στη φαντασία των παιδιών, που καθώς φαίνεται έχει και απτά αποτελέσματα (λίγες μέρες μετά το "βουντού" ο Γιωργάκης παραιτήθηκε) τα περιμένουμε αύριο Σάββατο στον πολυχώρο Τέχνης Βήματα (Ηρακλειδών 54, μία το μεσημέρι) για να φτιάξουμε τα δικά μας παραμύθια και να διώξουμε όλους τους κακούς.
Είναι τόσο απλό. Ένα όνομα στο χαρτάκι κι από εκεί στα ...σκουπίδια!

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Μπαμπά τι είναι το Πολυτεχνείο; 2


Είχα γράψει πριν από δυο χρόνια ένα κείμενο με τίτλο "Μπαμπά τι είναι το Πολυτεχνείο;"

Χθες το βράδι, η κόρη μου που βρίσκεται πλέον στην πρώτη δημοτικού με ρωτούσε και πάλι για το Πολυτεχνείο. Βλέπετε τα παιδιά ξεχνούν εύκολα -όπως και οι μεγάλοι! προσπαθούσα αυτή τη φορά να της απαντήσω με πιο πολλές λεπτομέρειες.
Να πω τι ακριβώς είναι "Πολυτεχνείο" -μια σχολή που μαθαίνεις να σχεδιάζεις, να φτιάχνεις σπίτια κ.α. Να πω για τους φοιτητές. Να εξηγήσω τι είναι δικτατορία και να πω πως ήμουνα στην ηλικία της όταν έγινε το πραξικόπημα.
Θυμάμαι ακόμη εκείνη την 21η Απριλίου που άρεσε στον Καρατζαφέρη... Ο πατέρας μου οργισμένος να φωνάζει από το μπαλκόνι σε έναν στρατιώτη που περνούσε στο δρόμο μας στους Αμπελοκήπους με το όπλο υψωμένο...

Να πω πως ήμουνα στην ηλικία του μεγάλου μου γιου όταν έγινε το Πολυτεχνείο. Να πω για το τανκ που έριξε την πύλη ("μπαμπά τι είναι τα τανκς;")
Δύσκολα τα πράγματα. Στο τέλος τα βρήκαμε όλα με ένα τραγούδι. Τον "Δρόμο" του Λοΐζου.
Είπαμε και για το σύνθημα: "Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία"...

Πώς να εξηγήσεις όμως -χωρίς να ντραπείς- ότι 38 χρόνια μετά, αυτοί που στήριζαν τη χούντα, ακροδεξιοί, φασίστες, ανθρωποειδή θα βρίσκονται στην εξουσία;
Πώς να μιλάς για την επέτειο του Πολυτεχνείου όταν τα παιδιά της χούντας χαριεντίζονται σε υπουργικούς θώκους με ...σοσιαλιστές (!!!) συναδέλφους τους; Πώς το δέχονται αυτό άνθρωποι που εκείνη την εποχή βρέθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο;
Είναι αυτό που λένε ότι οι νεκροί θα σηκωθούν από τους τάφους τους...
Πϊσω από το ευπρεπές και ευφυές πρόσωπο του Παπαδήμου κρύβονται οι Βορίδηδες, οι Πλεύρηδες, οι Καρατζαφέρηδες...
Οι εχθροί του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Οι κυνηγοί των μεταναστών...

Η ντροπή όμως φίλοι μου είναι σε όλους εμάς που δεχόμαστε να μας κυβερνούν. Που σπέυδουμε να χειροκροτήσουμε τον κάθε "σωτήρα" που προσφέρει χάντρες κι καθρεφτάκια για να εξαγοράσει τις συνειδήσεις μας...

Ντροπή...

Αν ζούσαν θα τους καλούσε ο Παπαδήμος να αναλάβουν υπουργεία;

Διαγωνισμός Παιδικής Ζωγραφικής 2011


Με μεγάλη χαρά αποδεχθήκαμε να χρησιμοποιηθεί μια ζωγραφιά από το Κίτρινο Παραμύθι για την αφίσα και την πρόσκληση σε διαγωνισμό παιδικής ζωγραφικής. Να και η ανακοίνωση:


Διαγωνισμός Παιδικής Ζωγραφικής 2011


Ο Σύνδεσμος "Φίλοι του Ελληνικού Νησιού και τη Θάλασσας" προκηρύσσει και φέτος Διαγωνισμό Παιδικής ζωγραφικής με θέμα:

Θαλασσινά παραμύθια


Αγαπητά μας παιδιά,

ζωγραφίστε σε χαρτί ζωγραφικής 30 × 50 εκ. και στείλτε μας τα έργα σας μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2012.

Παρακαλούμε στο κάθε έργο να αναγράφεται το όνομα, η τάξη, η ηλικία σας και ο τίτλος του παραμυθιού.

Τα καλύτερα έργα θα βραβευθούν σε ειδική εκδήλωση στην Αθήνα και θα προβληθούν στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου

Τη σελίδα μας κοσμεί η εικονογράφηση της Στεφανίας Βελδεμίρη για «Το κίτρινο παραμύθι» του Κ. Στοφόρου.


Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με το Γραφείο του Συνδέσμου κάθε Τρίτη 10:00-14:00 και Πέμπτη 16:00-20:00 στο 210 3252012 αλλά και όλες τις ώρες με φαξ στο 210 7711804 ή μέσω της ηλεκτρονικής μας διεύθυνσης .
info@filoitounisiou.gr

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

...για να γεννηθεί και πάλι στη φαντασία ενός παιδιού!

Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική/ ηχηρή μοναξιά...

Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ταιριαστή μουσική επένδυση για τους καιρούς που ζούμε από το Walkman του Δήμου Μούτση


Οι συμπατριώτες μας χάρηκαν λέει που έγινε ο Παπαδήμος πρωθυπουργός. Προφανώς χαίρονται και για την είσοδο ακροδεξιών και νεοναζί στην Κυβέρνηση (αντ)Εθνικής Ενότητας. Χαίρονται και για την υπουργοποίηση γελωτοποιών όπως ο Άδωνις (!!), για την παραμονή των επιτυχημένων Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλου κλπ
Αν όσα παρουσιάζονται στη δημοσκόπηση που έγινε για το Βήμα είναι αλήθεια, λυπάμαι που θα το πω, είμαστε πλέον άξιοι της τύχης μας!
Προς τι η χαρά; Για την Κατοχή της χώρας μας και με τη βούλα; Για την απώλεια κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής, για το ξεπούλημα, για τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα;
Η ελπίδα όταν έχεις μια τέτοια Κυβέρνηση, φοβάμαι πως είναι συνώνυμη της βλακείας...

Κρατάω τους στίχους του Μούτση και κλείνω αργά την πόρτα. Καληνύχτα σε όλους μας:


Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Κάτι ακούγεται εδώ κάτι ακούγεται εκεί
Που με παίρνει και με πάει και δεν με βγάζει πουθενά

Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Όχι, όχι δε βρίσκω δε βρίσκω άλλες λέξεις
Έτσι ωραία να ζωγραφίζουν την πολυσύχναστη ερημιά

Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο γουώκμαν

Τα φεγγάρια με τους μύθους συναντιόνται τις νύχτες
Σε γιορτές αδελφοσύνης ενός άλλου καιρού
Που ολοένα ξεμακραίνουν, ξεμακραίνει και πάλι
Για να γεννηθεί και πάλι στην φαντασία ενός παιδιού

R

Μια φωνή που τη γνωρίζω κάθε βράδυ στα όνειρά μου
Παραιτήσου μου φωνάζει παραιτήσου από παντού
Είναι τα ίδια μου τα λόγια που επιστρέφουν σε μένα
Έτσι καθώς σου τραγουδάω με το σφυγμό ενός νεκρού


ΥΓ Ας αποδείξουμε μαζικά, πως δεν είναι έτσι, κατεβαίνοντας κατά χιλιάδες στην πορεία του Πολυτεχνείου

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Παπα-δημιος και ένα ...τεστ!


Κοκκινοσκουφίτσα: Γιαγιά γιατί έχεις τόσο μεγάλα χέρια;
Λύκος: Για να σε προστατεύω καλύτερα!
Κοκκινοσκουφίτσα: Γιαγιά γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα;
Λύκος: Για να σε νανουρίζω καλύτερα!
Κοκκινοσκουφίτσα: Γιαγιά, γιατί μου είπες να μπω στο κρεβάτι σου;
Λύκος: Για να κάνουμε πιο καλό διάλογο!
Κοκκινοσκουφίτσα: Τι διάλογο;
Λύκος: Για να δούμε με ποιά συνταγή θα γίνεις πιο νόστιμη!
Κοκκινοσκουφίτσα: Συνταγή;
Λύκος: Για να σε φάμε καλύτερα!

Τότε ανοίγει η πόρτα, μπαίνει μέσα η Τρόϊκα, αρπάζουν όλοι μαζί την Κοκκινοσκουφίτσα και την κάνουνε στιφάδο. Ο κυνηγός δεν μπόρεσε καν να φτάσει στο σπίτι. Τον ανέλαβαν τα ΜΑΤ...

--------------------------

Αφήνω πίσω μου το καταθλιπτικό πανηγύρι της διαπλοκής για την συγκυβέρνηση... Και μόνο το γεγονός ότι στην Κυβέρνηση συμμετέχει και η Ακροδεξιά θα αρκούσε για να κάνουμε μαύρες σκέψεις.
Τι κατάντια είναι να μας κυβερνάει (και) ο Καρατζα-φύρερ... Λίγες μέρες από την επέτειο του Πολυτεχνείου. Δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο...
Όσο για τον κύριο Παπαδήμο και το τι ακριβώς ήρθε να κάνει διαβάστε το αποκαλυπτικό άρθρο στο Αριστερό Βήμα

Το Μαύρο Μέτωπο συγκροτήθηκε πιά! Από πίσω του κρύβονται και τα θλιβερά απο-κομματα της Μπακογιάννη και του Κουβέλη...
Ενότητα για την παράδοση της χώρας στην Τρόϊκα και στους φίλους του κ. Παπαδήμου: Τους τραπεζίτες.
Η δυνάμεις τις αντίδρασης πήραν το μάθημα τους από την Ιστορία και δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη.

Το ζήτημα είναι τι κάνει η άλλη πλευρά...
Που περιλαμβάνει μια πανσπερμία ανθρώπων και μοιάζει δύσκολο να συγκροτηθεί.
Κι όμως η Ιστορία θα έπρεπε κι εμάς να μας έχει διδάξει. Σε αυτή τη χώρα δημιουργήθηκε το ΕΑΜ.
Ένα νέο Μέτωπο -χωρίς αποκλεισμούς- είναι απαραίτητο για να μπορέσουμε να αντισταθούμε.
Αλλιώς ο Παπα-δήμιος και η παρέα του θα μας παραδώσουν δεμένους χειροπόδαρα με συμφωνίες που θα δεσμεύουν εμάς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας...

-----

Και επειδή είπαμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, σας έχω κι ένα τεστ:
Ποιός και για ποιόν έγραψε:

«…Το μοιραίο αυτό υποκείμενο που λόγω της απαράμιλλης δουλοφροσύνης του διορίστηκε στον τόπο μας ... τοποτηρητής έχει πάρα πολλά στο παθητικό του. Ήταν ένας πανύψηλος βιδωτός καραγκιόζης που τρεις μήνες αργότερα παράδωσε την πατρίδα του στο αίμα και στον όλεθρο. Δεν είχε την παραμικρή συναίσθηση του καλού και του κακού, του αληθινού και του ψεύτικου, του σοβαρού και του γελοίου… Το θλιβερό αυτό νούμερο έδειξε τόση σιχαμερή δουλικότητα, τόση σκυλίσια προσήλωση στους ξανθούς του αφέντες που αποφασίσανε να τον χρησιμοποιήσουνε στη δουλειά τους σαν τον άξιο κολήγα τους…»


Η απάντηση αύριο στις Πολιτιστικές σελίδες του Δρόμου

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Όχι στα γενέθλιά μου!!!

Προσέξτε τώρα συμπτώσεις:

Σήμερα, 9 Νοεμβρίου είναι μια πολύ σημαντική ημερομηνία. Ο πρώτος λόγος είναι πως έχουμε γενέθλια εγώ και ο ...Αλέν Ντελόν (!!!) -προσοχή κακεντρεχείς δεν έχω την ηλικία του, μόνο την ομορφιά του (!!!!!!!!!!!!!!)

Πέραν αυτού καμάρωνα διότι η 9η Νοεμβρίου κρύβεται πίσω από ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφεί. Πρόκειται για την "18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη", ίσως το πιο συναρπαστικό από κάθε άποψη σύγγραμμα του Καρλ Μαρξ.
"Μπρυμαίρ" είναι ο δεύτερος μήνας του γαλλικού δημοκρατικού ημερολογίου, που είχε επιβάλλει η Γαλλική Επανάσταση. Η 18η Μπρυμαίρ του VIII έτους αντιστοιχούσε με την 9η Νοεμβρίου του 1799. Τη μέρα αυτή ο Ναπολέων ανέτρεψε το Διευθυντήριο και έγινε δικτάτορας, παίρνοντας τον τίτλο "Πρώτος Ύπατος". Η "18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη" είναι η 2 του Δεκέμβρη του 1851 που με τη σειρά του ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης διέλυσε τη Νομοθετική Συνέλευση...


Για όσους δεν γνωρίζουν από το βιβλίο αυτό προέρχεται και μια από τις διασημότερες φράσεις του Μαρξ: "Η ιστορία επαναλαμβάνεται δυο φορές, τη μία ως τραγωδία και την άλλη ως φάρσα"

Δεν πρόβλεψε ότι υπάρχει και ο... τρίτος γύρος: Η κωμικο-τραγωδία. Τη συμβολική αυτή μέρα διάλεξαν για να του το θυμίσουν οι δυο γίγαντες της ελληνικής πολιτικής: Ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης. Που τσακώνονται εδώ και μέρες πως θα πουν καλύτερα το μέγα "Ναι"...
Είμαι σίγουρος πως με τη βαθιά γνώση της ιστορίας που έχουν, επίτηδες διάλεξαν την 18η... Μπρυμαίρ. Μόνο που καλά θα έκαναν να διαβάσουν και το επόεμνο κεφάλαιο, με όσα ακολούθησαν...



Πέρα από αυτό να εκφράσω την προσωπική μου ...πικρία. Πλέον η 9η Νοεμβρίου θα θεωρείται ως αποφράς μέρα για την Ελλάδα. Νομίζω πως κανείς δεν θα μου λέει χρόνια πολλά στο μέλλον...

Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, γνωρίζοντας πως στην Ελλάδα υπάρχει η παροιμία "Ο μήνας έχει εννιά" σκόπευαν να δεσμεύσουν την Κυβέρνηση στην κατεύθυνση της κατάργησης της 9ης μέρας του μήνα που οδηγεί τους Έλληνες στην τεμπελιά. Επίσης ζήτησαν την απαγόρευση μετάδοσης του γνωστού τραγουδιού με τον εμπρηστικό τίτλο "Μια ζωή την έχουμε" που οδηγεί σε ανατρεπτικές σκέψεις και δράσεις.
Ως γνωστόν δεν δουλεύουμε πια για αν ζούμε, αλλά ζούμε για να δουλεύουμε.
Ακούστε το απαγορευμένο τραγούδι, πριν το εξαφανίσουν:

Ένα παραμυθάκι της εποχής: Για την τιμή του ...γαϊδάρου!

Διδακτικό παραμύθι που ήρθε με μειλ και το αναδημοσιεύω:

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα.....

Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.


Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.



Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?



(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» . των γαιδάρων.)

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Μια νεαρή συγγραφέας -ένα ώριμο μυθιστόρημα

«Θυμάμαι» της Βασιλικής Πέτσα

Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και κάθε ατομικιστική, αντικοινωνική απόπειρα κοινωνικής ανατροπής καταλήγει αναπόφευκτα σε έναν αντιπαραγωγικό μηδενισμό…





Συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στον Δρόμο στις 22/10/2011


Άνοιξα να το διαβάσω και το έκλεισα μόνον όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα… Καθώς φαίνεται η δύσκολη εποχή που ζούμε κάνει καλό στη …δημιουργικότητα. Από αυτές τις σελίδες έχετε δει να παρελαύνουν πολλοί νέοι συγγραφείς που ήδη από τα πρώτα τους βήματα φαίνεται πως έχουν καταφέρει να αρθρώσουν μια δική τους γλώσσα και δημιουργούν ελπίδες για μια γενιά που θα ανανεώσει το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση.
Η Βασιλική Πέτσα ήταν μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη. Το ολιγοσέλιδο μυθιστόρημά της μας ταξιδεύει στα τι και τα πως ενός εγκλήματος, μέσα από πολυπρόσωπη αφήγηση, καταφέρνοντας με εξαιρετικό τρόπο να αποτυπώσει το κλίμα και τη ζωή στην ελληνική επαρχία του 2011.



Ξεκινάτε από ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη τον Ιούνιο του 2010 στην περιοχή της Κερκίνης, όπου δυο κορίτσια δολοφόνησαν έναν ηλικιωμένο για μάλλον αδιευκρίνιστους λόγους, όμως η ιστορία σας απέχει πολύ από ένα απλό ρεπορτάζ. Προφανώς οι πηγές σας ήταν πολλές και διαφορετικές…

Δεν επεδίωξα μια δημοσιογραφική καταγραφή πραγματικών γεγονότων με λογοτεχνικό «μανδύα». Παρόμοια γεγονότα νεανικής βίας έχουν παρουσιαστεί και σε άλλες χώρες: στη Γαλλία, στην Αμερική, στην Αγγλίa και αλλού. Έχουν αποτελέσει το έναυσμα για την παραγωγή μύθου και όχι πρωτογενές υλικό προς αναπαράσταση. Μια νεανική δολοφονία στη λογοτεχνία αποτελεί ίσως τη γλαφυρή αναπαράσταση εσωτερικών εκρήξεων με εξωγενή αίτια, μια ισχυρή μεταφορική απόρριψη παλαιότερων γενιών, μια ανατίναξη του κοινωνικού πλαισίου που οι τελευταίες έχουν διαμορφώσει.


Παρουσιάζετε την ιστορία σας μέσα από τις αφηγήσεις μικρών και μεγάλων πρωταγωνιστών. Πόσο δύσκολο ήταν να μπείτε στον κάθε «ρόλο» και να μιλήσετε τόσο διαφορετικές γλώσσες;


Η προσπάθειά μου επικεντρώθηκε στη δημιουργία «φωνών», παρά «γλωσσών». Επιχείρησα να δώσω περισσότερη έμφαση στα ψυχοδυναμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του κάθε χαρακτήρα, παρά στην ακριβή αναπαραγωγή γλωσσικών ιδιωμάτων. Αυτές οι φωνές, προέκυψαν μέσα από προσωπικά βιώματα, κοινωνική παρατήρηση, συνδιαλλαγή με άλλα πολιτισμικά κείμενα, με κόστος, ενδεχομένως, την ακρίβεια στη γλωσσική διατύπωση.

Ταυτίζεστε κάπου με τις δυο ηρωίδες σας;

Στο βαθμό που ενσαρκώνουν την αντίδραση σε μια κοινωνία αγκυλωμένη σε μια μνήμη προβληματική, στο βαθμό που ασφυκτιούν μέσα σε διαπροσωπικές σχέσεις εμποτισμένες από την υποκρισία και την σύμβαση, στο βαθμό που επιδιώκουν τον απεγκλωβισμό τους από αυτά τα πλαίσια και την αναζήτηση μιας νέας βιωτικής συνθήκης, μεταφέρουν, ίσως, μια γενικότερη αίσθηση. Ο σκοπός όμως, δεν αγιάζει τα μέσα και κάθε ατομικιστική, αντικοινωνική απόπειρα κοινωνικής ανατροπής καταλήγει αναπόφευκτα σε έναν αντιπαραγωγικό μηδενισμό.



Είναι τυχαίο πως το «θύμα» είναι παλιός αντάρτης, μέλος του ΚΚΕ; Αποφεύγετε γενικά νομίζω την ευκολία του άσπρου- μαύρου και κινείστε μέσα στις ποικίλες αποχρώσεις της ζωής. Υπάρχουν για σας «καλοί» και «κακοί»;

Το «θύμα» «δολοφονείται» καθημερινά, μέσα από την αγιοποίησή του και την επίκλησή του σε μια κοινωνία εντελώς διαφορετική από το ιστορικό πλαίσιο δράσης του. Ο «αντάρτης του ΚΚΕ» αποτελεί πλέον ένα αρχέτυπο, μια καρικατούρα προς πάσα ιδεολογική χρήση. Εκπροσωπεί έναν κόσμο αξιών, στον οποίο δεν υπάρχουν πια σημεία ταυτοποίησης για τη νέα γενιά. Το δίπολο «καλός» - «κακός» δεν έχει πάψει να υφίσταται και εξυπηρετεί ενδεχομένως στρατηγικούς σκοπούς. H όποια σχετικοποίηση έχει υποστεί, αφορά περισσότερο στην αλλαγή των ομάδων που διαμορφώνουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς που το δίπολο αυτό προσδιορίζει. Με την απόδοση των «ποικίλων αποχρώσεων της ζωής» επιχείρησα να καταδείξω ότι το πού στέκεται κανείς, σε σχέση με αυτό το δίπολο, δεν είναι απαραίτητα θέμα συνειδητής επιλογής.

Τα δικά σας προσωπικά βιώματα, από μια «επαρχιακή πόλη»ποιο ρόλο έπαιξαν στην επιλογή του συγκεκριμένου θέματος; Πόσο βοήθησαν στην προσέγγισή σας;

Μου παρείχαν, ίσως, μια ευκολία πρόσβασης σε έναν κόσμο από τη φύση του κλειστό και συντηρητικό, στο βαθμό που ανθίσταται -ή δεν του παρέχονται κιόλας- δυνατότητες ανανέωσης. Έτσι, αν συγκεκριμένοι χαρακτήρες μεταφέρουν τετριμμένες προσωπικές ιστορίες, αυτό αποτέλεσε και συνειδητή συγγραφική επιλογή, ως μια μορφή κριτικής. Παράλληλα, αυτός ακριβώς ο διαχωρισμός κέντρου και περιφέρειας με τις αντίστοιχες προκαταλήψεις που τον συνοδεύουν, υποδηλώνει και μια μορφή εσωτερικού, εγχώριου «οριενταλισμού». Αν, λοιπόν, «φωνάζει» μέσα στο κείμενο, στόχος ήταν ακριβώς να τεθεί ηχηρά στο προσκήνιο για να υπονομευθεί μέσα στην υποκειμενικότητα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης.


Πιστεύετε πως είναι αδύνατον οι «μεγάλοι» να καταλάβουν τους εφήβους, να επικοινωνήσουν αληθινά και ουσιαστικά μαζί τους;

Δεν θα προέκρινα την επικοινωνία ως θεμιτό σκοπό της προσέγγισης «μεγάλων» και εφήβων. Γιατί μπορεί να μιλάμε, ναι, αλλά πόσα από αυτά που λέμε φανερώνουν τελικά κάτι από αυτό που είμαστε; Περισσότερο ουσιώδης η κατανόηση και ο σεβασμός μια θεμελιώδους διαφορετικότητας, με το αντίστοιχο αμοιβαίο «laissez faire» και «laissez être».

Αν και από οικογένεια δασκάλων, αντιμετωπίζετε με μάλλον σκωπτικό τρόπο τη στάση των εκπαιδευτικών. Είναι έτσι;

Δεν θα το προσωποποιούσα τόσο. Είναι δεδομένη η καλή θέληση και προσπάθεια μεμονομένων ατόμων. Το ζήτημα είναι πρωτίστως θεσμικό και αφορά στην αρτηριοσκληρωτική προσκόλληση της εκπαίδευσης σε ξεπερασμένες ιδέες και μεθόδους. Οι Πανελλήνιες εξετάσεις από μόνες τους μόνο ως σαδιστική πρακτική μπορούν να ειδωθούν και τι να πει κανείς για τον παράλογο και αυθαίρετο συγκερασμό, κάτω από την ίδια «στέγη», της Παιδείας και των Θρησκευμάτων…


Είναι αυτή η δολοφονία, αυτό το αδιέξοδο «καθρέφτης της κοινωνίας»; Θα δούμε ακόμη περισσότερη βία στις μέρες που ακολουθούν μέσα στην κρίση που διανύουμε;

Δεν είχα τόσο φιλόδοξα σχέδια, να αντικατοπτρίσω ολόκληρη την κοινωνία. Θα απαιτούνταν, ίσως, πολύ περισσότερες σελίδες και ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο σύνθεσης και προφανώς, μεγαλύτερη συγγραφική εμπειρία. Ένα κοινωνικό σχόλιο προσπάθησα να αρθρώσω. Περισσότερη σημασία από μεμονωμένα περιστατικά βίας έχει η αυξανόμενη κοινωνική αποσύνθεση που παρατηρείται και η κατάλυση των αλληλέγγυων δεσμών μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αυτά τα φαινόμενα, φοβάμαι, ήρθαν για να μείνουν.


*Το «Θυμάμαι» της Βασιλικής Πέτσα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις


ΥΓ Η δολοφονία της Κερκίνης μου είχε προκαλέσει σοκ. Κα΄τι που προσπάθησα να αποτυπώσω σε σχετική ανάρτηση

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Τροφή για σκέψη από τη "Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων"

Τροφή για σκέψη για γονείς και παιδιά από την εξαιρετική "Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" του Jean - Michel Guenassia (Πόλις):

"...Αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι έγινε πριν γεννηθούν. Αρχικά είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν, ύστερα είναι πολύ μεγάλα για ν' ακούσουν, μετά δεν έχουν καιρό για τέτοια, ώσπου στο τέλος είναι πια πολύ αργά. Αυτά έχουν οι οικογένειες. Ζεις με ανθρώπους που νομίζεις ότι τους γνωρίζεις, όμως είστε τελείως άγνωστοι. Ζητάμε θαύματα απ' τους δεσμούς αίματος: μια αρμονική συνύπαρξη που είναι εντελώς ανέφικτη. Απόλυτη εμπιστοσύνη. Σχέσεις που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Παραμυθιαζόμαστε με το ψέμα της συγγένειας. Ίσως εγώ να είχα υπερβολικές απαιτήσεις..."

...και πιο κάτω:

"...Δεν τα πάω καλά με τη λογική. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως είναι δυνατόν να λες κάτι και να κάνεις το αντίθετο. Να πληγώνεις κάποιον που ορκίζεσαι ότι αγαπάς, να έχεις έναν φίλο και να τον ξεχνάς, να λες ότι έχεις οικογένεια και να την αγνοείς λες και είναι ξένη, να διακηρύσσεις υψηλές αρχές και να μην τις ακολουθείς, να δηλώνεις ότι πιστεύεις στον Θεό και να συμπεριφέρεσαι σαν να μην υπάρχει, να θεωρείς τον εαυτό σου ήρωα και να φέρεσαι σαν κάθαρμα..."

Ανησυχίες του έφηβου πρωταγωνιστή που μεγαλώνει στο Παρίσι των αρχών του '60. Τι θα του απαντούσαμε σήμερα;
Σκέφτομαι ότι την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία αυτής της παράξενης λέσχης, εγώ μόλις γεννιόμουνα. Οι απαντήσεις που έδωσαν έκτοτε οι κοινωνίες ποιές ήταν; Έχουμε διαδίκτυο και κινητά, αλλά πόση "πρόοδος" έχει στ' αλήθεια υπάρξει;

Τι απαντάμε σήμερα στα παιδιά μας όσοι μεγαλώσαμε με τέτοιου είδους απορίες;

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

...και η άλλη πλευρά των παραμυθιών


Επειδή μας αρέσουν τα παραμύθια αλλά όχι εκείνοι που μας πουλάνε παραμύθια:

Στο παιδί μου...
Του Μανόλη Αναγνωστάκη


Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

Από τη συλλογή Ο στόχος (1970)

Περισσότερα: http://musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=22214&gotolast=1#ixzz1clBK4dhs

Ραντεβού στο Θησείο με παραμύθια!


Μπαίνουμε στην τελική ευθεία με τα Σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής για παιδιά. Στο ανακαινισμένο κτίριο της οδού Ηρακλειδών 54 στο Θησείο, θα δημιουργηθούν οι πιο όμορφες ιστορίες!

Αύριο, Σάββατο 5 Νοεμβρίου, μετά τις 12, μπορείτε να έρθετε μαζί με τα παιδιά για να γνωριστούμε, να φτιάξουμε ιστορίες και να ενημερωθείτε για το τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.

Τα Σεμιναριο-παιχνίδια μας ξεκινούν επισήμως στις 12 Νοεμβρίου...


Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο 210- 522 9339 ή να στείλετε μειλ στο:
info@seminart.info

Όσοι έρθουν αύριο θα έχουν μια έκπληξη. Θα δουν πρώτοι τη νέα μαγική τράπουλα των παραμυθιών και θα έχουν την ευκαιρία να γίνουν το ...23ο τραπουλόχαρτο!

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Ο Γιωργάκης Τρικούπης και Ελ.Βενιζέλος μαζί!


"Αυτή η κυβέρνηση θα καταγραφεί στην ιστορία για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε. Είναι αντίστοιχη των κυβερνήσεων Τρικούπη και Βενιζέλου", είπε η Αννα Διαμαντοπούλου στο υπουργικό.

Και πρόσθεσε: "Η στάση του πρωθυπουργού είναι μια στάση ευθύνης. Μες τις εξελίξεις που δρομολογεί ο Γιώργος Παπανδρέου είναι υπεράνω κριτικής."

Το άκουσε μια τρίχα και έπεσε λιπόθυμη
Το άκουσε κι η Μέρκελ και πρότεινε μετονομασία του αερολιμένα "Ελ. Βενιζέλος" σε "Γιωργάκης Παπανδρέου".

Η αγαπημένη όλων των μαθητών, καθηγητών, φοιτητών, δασκάλων, νηπιαγωγών είπε πάλι τη μνημειώδη ατάκα της. Βεβαίως η Αννούλα μας έχει πολλές "δουλειές" να τελειώσει και είναι η τελευταία που θα ήθελε να πέσει η Κυβέρνηση. Υποκλινόμαστε στο Μεγαλείο της!

Πάρτε τα "Κλασικά" σας και ελάτε!



Αντιγράφω από την Παραμυθοκουζίνα (κι έτσι γίνομαι ο πρώτο άνθρωπος που αντιγράφει τον... εαυτό του! Πάντως κάτι ανάλογο θα κάνουμε και στην Αθήνα. Θέλω να πιστεύω πως κάτι καλό θα συμβεί προς "Καλλιτεχνικό Καφενείο Αχαρνέων" μεριά...

Δείτε όμως τι θα συμβεί στη Θεσσαλονίκη στο τέλος του μήνα:

Πάρτε τα "Κλασικά" σας και ελάτε!

Έχουμε πάθει τρέλα με τη Μαγική Τράπουλα και το Εργαστήρι. Κάθε μέρα η τηλεφωνική γραμμή Αθήνας -Θεσσαλονίκης "ανάβει". Οι νέες ιδέες κατεβαίνουν με ρυθμό καταιγιστικό!
Αν λοιπόν αποφασίσετε να μας γνωρίσετε από κοντά την Κυριακή 27 Νοεμβρίου, φέρτε μαζί σας κι από ένα "κλασικό" εικονογραφημένο -αν έχετε. Θα παίξουμε ένα παραμυθένιο παιχνίδι!

Ως μεγάλος της παρέας θυμάμαι πως κάθε βδομάδα δεν έχανα ποτέ τα "Μικρά Κλασικά", ενώ η πρώτη μου μύηση στη λογοτεχνία έγινε από τα... κλασικά "Κλασικά".
Μερικά μου τα είχαν δέσει σε τόμους. Δυστυχώς σώζεται μόνον ο ένας και κακοπαθημένος.
Πάντως βρήκα πήγη για να προμηθεύομαι παλιά τεύχη σε προσιτή τιμή στη "Στοά του Βιβλίου" στην Αθήνα.
Μπορεί να φέρω κι εγώ κανένα μαζί μου στη Θεσσαλονίκη!



Υπενθυμίζουμε:
Μαθήματα δημιουργικής γραφής προγραμματίζουμε να κάνουμε στο εργαστήρι της Στεφανίας Βελδεμίρη που βρίσκεται ατην οδό Ανδρέου Δημητρίου 12, στις Συκιές (Θεσσαλονίκη 55526)
Αν συμπληρωθεί ικανοποιητικός αριθμός παιδιών θα γίνει ένα δίωρο σεμινάριο την Κυριακή 27 Νοεμβρίου:

Για παιδιά μέχρι και 8 ετών: "Φτιάχνοντας τα δικά μας παραμύθια" (ώρα 11-1)

Για παιδιά 9- 14 ετών: "Δημιουργική γραφή για παιδιά" (ώρα 2-4)

Θα είμαστε εκεί η Στεφανία κι εγώ με την "παραμυθοκουζίνα", τη μαγική τράπουλα, με μπογιές και χαρτιά, με παράξενα αντικείμενα, έτοιμοι να γεμίσουμε τον κόσμο... παραμύθια

Για περισσότερες πληροφορίες και για δηλώσεις συμμετοχής στα τηλέφωνα:

2310-247570/ 6976432625

ΥΓ Παρακαλούμε να κλείσετε εγκαίρως θέση γιατί ο αριθμός των παιδιών θα είναι περιορισμένος

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Σε μια στροφή συναντάμε τον Ιόλα την ...Κυριακή!

Στο πλαίσιο της έκθεσης της Ομάδας Φιλοπάππου "Σε μια στροφή συναντήσαμε τον Ιόλα" θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011 οι παρακάτω συζητήσεις:

12.00 Μανώλης Οικονόμου (αρχιτέκτων): «Η Βίλα Ιόλα μας αποκαλύπτεται… αρχιτεκτονικά»

14.00 «Η γεωγραφική επίδραση της Βίλας Ιόλα». Συζήτηση της Ομάδας Φιλοπάππου με ανθρώπους που σχετίζονται με τη Βίλα Ιόλα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.

Με την ευκαιρία, θυμίζω παλιότερη ανάρτηση με τον τίτλο Ο Ιόλας και ο Εγωιστής Γίγαντας, που ήταν μάλιστα υποψήφια για βράβευση ως μια από τις καλύτερες αναρτήσεις της χρονιάς στον χώρο του πολιτισμού (τελικώς δεν βραβεύτηκε)


ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ | ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΙΟΛΑ

BETON7 Gallery


παράλληλο πρόγραμμα της 3ης Μπιενάλε της Αθήνας 2011 ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ (23.10 - 11.12.2011)



Διάρκεια έκθεσης | 24 Οκτωβρίου - 19 Νοεμβρίου, 2011


To Beton7 Gallery παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο «Σε μια στροφή συναντήσαμε τον Ιόλα» της Ομάδας Φιλοπάππου. Με το project αυτό, η ομάδα επιχειρεί να διατυπώσει ένα αναστοχαστικό ερώτημα σε σχέση με την σύγχρονη ελληνική τέχνη μέσω της χρήσης ενός παραδείγματος: της εμβληματικής μορφής του Αλέξανδρου Ιόλα...

Στην παρούσα στιγμή, στόχος της ομάδας είναι να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο «αρχείο Ιόλα», να επιχειρήσει δηλαδή να επανασυγκολλήσει διάσπαρτα στοιχεία σε σχέση με τη ζωή και τη δραστηριότητα του συλλέκτη. Το αρχείο Ιόλα είναι σχεδιασμένο πάνω σε μια σειρά από θεματικές, όπως τη συλλογή, τη βίλα, τον κήπο της, το μουσείο, τον ρόλο των θεσμών, των ανθρώπων, των συλλεκτών και των «πατρόνων» της τέχνης, το «φανταστικό μουσείο». Παράλληλα με την παρουσίαση, θα οργανωθούν παρουσιάσεις, συζητήσεις και ομιλίες με αντικείμενο αυτές τις θεματικές και με αναφορά τον Αλέξανδρο Ιόλα, με τη συμμετοχή θεωρητικών και ιστορικών τέχνης, καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, κοινωνικών επιστημόνων, συνεργατών και συνοδοιπόρων του.

Με τον τρόπο αυτόν, η ομάδα επιδιώκει να ανοίξει μια συζήτηση που, εκκινώντας από το παράδειγμα του Αλέξανδρου Ιόλα, θα επεκτείνεται σε όλο το φάσμα της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.

Η Ομάδα Φιλοπάππου είναι μια καλλιτεχνική συλλογικότητα, που λειτουργεί μη ιεραρχικά, στη βάση της αυτοδιοργάνωσης, ως αποτέλεσμα ενός συνόλου εθελούσιων μη αμειβομένων συνεργατικών προσπαθειών, πολυάριθμων αυτοδιευθυνόμενων ανθρώπων, που εργάζονται ισότιμα από κοινού, χωρίς συγκεντρωτική οργάνωση ή ηγεσία, χωρίς επίσημα μέλη, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο ρόλο, με καθοδήγηση μόνο από την προσωπική συνείδηση, ή από αποφάσεις που λαμβάνονται μέσω ανοιχτών συζητήσεων μεταξύ των εκάστοτε συμμετεχόντων. Το εκάστοτε ζήτημα αρθρώνει νέες πρωτοβουλίες/ λόγους, οι οποίοι δεν είναι κατ’ ανάγκη συναινετικοί. Η συνύπαρξη των μελών δεν ορίζει μίαν κοινότητα....
...Τα μέχρι σήμερα σχεδιάσματα και οι δράσεις της ομάδας Φιλοπάππου έχουν πραγματοποιηθεί στο δημόσιο χώρο. Από το 2001 έως σήμερα, έχει πραγματοποιήσει τις δράσεις 37-58°Β/23-43°Α (2001) στο παλιό λατομείο στο λόφο Μουσών του Φιλοπάππου, Ερειπίων Ένοικοι (2002) σε ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο στην Πορταριά Πηλίου, Solus Locus (2003) στην Ιθάκη και στην γκαλερί Gazonrouge, Μέμορυ Γκέιμ (2004) στο Ζούμπερι, Και Εγώ στην Αρκαδία (2009) στο Φλοίσβο του Παλαιού Φαλήρου στα πλαίσια της έκθεσης Live της 2ης Μπιενάλε της Αθήνας.

http://www.omadafilopappou.net

BETON7 Gallery, Πύδνας 7, Βοτανικός - Αθήνα 11855