Το έχετε διαβάσει το εκπληκτικό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ για τον "Εγωιστή Γίγαντα"; Κάπως έτσι ένιωσα σήμερα όταν ανοίξαμε τον κήπο του κτήματος Ιόλα και μπήκαμε μέσα μεγάλοι και μικροί σα να μπαίναμε στον κήπο του παραμυθιού. Ο νεκρός χώρος, επί χρόνια εγκαταλειμένος και λεηλατημένος, με την οσμή του θανάτου, ξαφνικά γέμισε ζωή. Παιδιά που παίζανε μπάλα και ζωγράφιζαν. Παιδιά και μεγάλοι που εξερευνούσαν το μαγικό κήπο. Έκπληκτα μάτια κοίταζαν τα λιγοστά έργα τέχνης που δεν έχουν λαηλατηθεί. Χαμόγελα και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Και μια ολοζώντανη συνέλευση των κατοίκων. Ακόμη κια οι αστυνομικοί που βρέθηκαν εκεί, έχω την εντύπωση πως το ένιωσαν λίγο το παραμύθι.
Παραφωνία ο δικηγόρος του ιδιοκτήτη που μας ζητούσε να βγούμε έξω, προασπίζοντας τα διακιώματα του "Εγωιστή Γίγαντα". Παραφωνία και ο δήμαρχος που θέλησε ξαφνικά να καρπωθεί τον αγώνα (οι εκλογές ζυγώνουν) και να μας γεμίσει με τα "θα" που ακούμε χρόνια τώρα από τον ίδιο και τους προκατόχους του...
Την πιο μεγάλη εντύπωση μου την έκανε ένας νεαρός(μάλλον ούτε 20 χρονών)που έτρεχε να δίνει πινέλα και χρώματα στα παιδιά, τους έφτιαχνε με το χαμόγελο μαγικά μπαλόνια, είχε έναν καλό λόγο για το καθένα και ταυτόχρονα όπου έβλεπε να δυσκολεύουν τα πράγματα έτρεχε μπροστά: Να τα βάλει με δικηγόρο, αστυνομικό και δημάρχους... Μίλησε και στη συνέλευση και είπε πράγματα σημαντικά...
Δεν ξέρω τι θα καταφέρουμε τελικά, όμως αισιοδοξώ... Όσοι μετέχουν στην Ανοιχτή Συνέλευση της Αγίας Παρασκευής μας έδωσαν ένα πολύτιμο μάθημα και μας έκαναν να νιώσουμε και πάλι παιδιά. Μέσα στη χειμωνιάτικη μέρα η άνοιξη μπήκε δειλά στον κήπο του Εγωιστή Γίγαντα. Νομίζω πως είτε μένετε στην Αγία Παρασκευή είτε όχι, την επόμενη φορά, αξίζει να το ζήσετε αυτό. Προς το απ΄ρον μερικές εικόνες από όσα χάσατε! και αρχίζω από μια σφηκοφωλιά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου