Εγώ ελπίζω να τη βολέψω!

(Φωτογραφία από την παράσταση του Θεάτρου Νέου Κόσμου)
Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το βιβλίο του Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα, με τον τίτλο Εγώ Ελπίζω να τη Βολέψω, ενός δασκάλου του δημοτικού σχολείου του Αρζάνο της Βόρειας Ιταλίας που (αντέ)γραψε και φρόντισε τις εκθέσεις των μαθητών του... Είναι ένα σπαρταριστό βιβλίο στο οποίο υπήρξε και συνέχεια εξίσου εξαιρετική.
Στην έκθεση που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο (και στην ομώνυμη παράσταση του Θεάτρου του Νέου Κόσμου)ο δάσκαλος έχει ζητήσει από τοςυ μαθητές του να περιγράψουν τη "Δευτέρα Παρουσία". Ένας μαθητής αφού την περιγράφει με τα πιο ζοφερά χρώματα καταλήγει: "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω"...

Αυτό σκεφτόμουνα κοιτάζοντας γύρω μου χθες στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου βρεθήκαμε με το Συντονιστικό των Συμβασιούχων. Δεν ξέρω πόσοι καταλάβανε τη συμβολική σημασία της εκεί παρουσίας μας. Η πλατεία ονομάστηκε έτσι διότι εκεί συγκεντρώνονταν παλιά οι δημόσιοι υπάλληλοι μετά την αλλαγή κυβέρνησης.
Πριν καθιερωθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων ο καθένας που ερχόταν στην εξουσία τους απέλυε όλους και έβαζε τους δικούς του. Εκεί λοιπόν έκλαιγαν μαζικά οι απολυμένοι...

Οι προφάσεις και τα λόγια αλλάζουν όμως τα πράγματα μένουν ίδια. Πίσω από τις μεγαλόστομες διακυρήξεις για διαφάνεια κρύβεται ο διωγμός και η απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, που κατά κοινή ομολογία εργάστηκαν και απέδωσαν τα μέγιστα όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύουν.
Η κυβέρνηση θέλοντας να πετύχει τους στόχους της, θολώνει τα νερά και αρχίζει τις απολύσεις από τους πιο αδύναμους κρίκους, που είναι τα Stage. Ακολουθούν αυτοί που οι συμβάσεις τους λήγουν ή έληξαν πρόσφατα και έπονται οι υπόλοιποι...
Τεχνηέντως, με το θολό και γεμάτο παράθυρα άθλιο νομοσχέδιο που έβαλαν σε "δημόσια διαβούλευση" για να έχουν έναν προσχηματικό διάλογο σε προειλημμένες αποφάσεις, σπέρνουν τη σύγχυση. Πολλοί θεωρούν ότι αυτούς δεν τους θίγει. Όταν το καταλάβουν θα βρίσκονται στο δρόμο και θα αναρωτιούνται τι τους συνέβη. Ατυχώς δεν ζούμε στη Σκανδιναβία... και στην Ελλάδα όλα γίνονται!

Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί Συμβασιούχοι, ανάμεσα τους και αρκετοί συνάδελφοι μου από το Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, θεωρούν ότι ανήκουν σε κάποια προνομιουχο κατηγορία που δεν θα θιγεί. Έτσι όχι μόνον έλαμψαν δια της απουσίας τους από τις χθεσινμές κινητοποιήσεις, αλλά ούτε απήργησαν καν:
Αυτοί ελπίζουν να τη βολέψουν...
Σύντομα θα βρίσκονται κι αυτοί στην πλατεία Καλυθμώνος και όχι με τους ανθρώπους που μάχονται για τα δικαιώματά τους, αλλά μόνοι τους!
Το Συντονιστικό των Συμβασιούχων αποτελεί μια εξαιρετική περίπτωση και μια καινοτομία: Εκεί λειτουργούμε αυτόνομα, χωρίς κομματικά καπέλα. Αυτό για όσους έχουν συνηθίσει να έχουν κάποιον μπαμπά από πάνω τους, προκαλεί ανασφάλεια. Όμως οι αγώνες κερδίζονται στο δρόμο, από ανθρώπους που αγωνίζονται με την ψυχή τους.
Και ναι. Η λέξη "απεργοσπάστης" εξακολουθεί για μένα να είναι βρισιά!


Σημείωση 1: Ήδη αποφασίστηκε συνέχεια των κινητοποιήσεων την επόμενη εβδομάδα: Από τη Δευτέρα ξεκινά μια πρωτότυπη διαμαρτυρία στο υπουργείο Εσωτερικών, ενώ την Πέμπτη θα γίνει απεργία και νέα συγκέντρωση. Παράλληλα συνεδριάζει η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Συμβασιούχων και είναι πιθανό να αποφασίσει συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. παράλληλα σε κινητοποιήσεις προσανατολίζεται και η ΑΔΕΔΥ.
Σημείωση 2: Η κάθε κυβέρνηση θέλει να μας χωρίζει σε μόνιμους, αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου, έργου, stage... Όμως όλοι είμαστε εργαζόμενοι και όλοι πληρώνουμε την κρίση που άλλοι δημιούργησαν.
Σημείωση 3: Ο κύριος Παπακωνσταντίνου αφού θέλει να κάνει περικοπές ας αρχίσει από το δικό του μισθό. Αλήθεια πόσα παίρνει ο ίδιος που θεωρεί "υψηλόμισθους" αυτούς που παίρνουν 2000 ευρώ;