Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική/ ηχηρή μοναξιά...
Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ταιριαστή μουσική επένδυση για τους καιρούς που ζούμε από το Walkman του Δήμου Μούτση
Οι συμπατριώτες μας χάρηκαν λέει που έγινε ο Παπαδήμος πρωθυπουργός. Προφανώς χαίρονται και για την είσοδο ακροδεξιών και νεοναζί στην Κυβέρνηση (αντ)Εθνικής Ενότητας. Χαίρονται και για την υπουργοποίηση γελωτοποιών όπως ο Άδωνις (!!), για την παραμονή των επιτυχημένων Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλου κλπ
Αν όσα παρουσιάζονται στη δημοσκόπηση που έγινε για το Βήμα είναι αλήθεια, λυπάμαι που θα το πω, είμαστε πλέον άξιοι της τύχης μας!
Προς τι η χαρά; Για την Κατοχή της χώρας μας και με τη βούλα; Για την απώλεια κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής, για το ξεπούλημα, για τα ακόμη πιο σκληρά μέτρα;
Η ελπίδα όταν έχεις μια τέτοια Κυβέρνηση, φοβάμαι πως είναι συνώνυμη της βλακείας...
Κρατάω τους στίχους του Μούτση και κλείνω αργά την πόρτα. Καληνύχτα σε όλους μας:
Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Κάτι ακούγεται εδώ κάτι ακούγεται εκεί
Που με παίρνει και με πάει και δεν με βγάζει πουθενά
Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Όχι, όχι δε βρίσκω δε βρίσκω άλλες λέξεις
Έτσι ωραία να ζωγραφίζουν την πολυσύχναστη ερημιά
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο γουώκμαν
Τα φεγγάρια με τους μύθους συναντιόνται τις νύχτες
Σε γιορτές αδελφοσύνης ενός άλλου καιρού
Που ολοένα ξεμακραίνουν, ξεμακραίνει και πάλι
Για να γεννηθεί και πάλι στην φαντασία ενός παιδιού
R
Μια φωνή που τη γνωρίζω κάθε βράδυ στα όνειρά μου
Παραιτήσου μου φωνάζει παραιτήσου από παντού
Είναι τα ίδια μου τα λόγια που επιστρέφουν σε μένα
Έτσι καθώς σου τραγουδάω με το σφυγμό ενός νεκρού
ΥΓ Ας αποδείξουμε μαζικά, πως δεν είναι έτσι, κατεβαίνοντας κατά χιλιάδες στην πορεία του Πολυτεχνείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου