Βρεθήκαμε και πάλι στους δρόμους χθες. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες είμασταν. Αυτό που ξέρω είναι ότι ενώ στις 12.45 η αρχή της πορείας ήταν στο Σύνταγμα, εμείς βρισκόμασταν στο Μουσείο και πίσω μας ακολουθούσαν πολλοί.
Τελικά έφτασα κι εγώ στο Σύνταγμα γύρω στις τρεις το μεσημέρι και ίσα που πρόλαβα το μετρό.
Δεν ξέρω τι θα κάνει η κυβέρνηση κι αν θα ψηφίσει η ΝΔ το ασφαλιστικό, όμως συμβαίνει μια κοσμογονία για την οποία κανείς δεν μιλά.
Άνθρωποι που μόνον είχαν ακούσει για διαδηλώσεις ήταν εκεί και φώναζαν συνθήματα.
Είμασταν δίπλα- δίπλα. Στο σχολείο των δρόμων.
Νομίζω ότι παίρνουμε πολύτιμα μαθήματα, που η κυβέρνηση αύριο θα τα βρει μπροστά της.
Τα συνθήματα γίνονται και πάλι ευρηματικά.
Τα χαμόγελα πάνε μαζί με την αποφασιστικότητα.
Τώρα που όλοι δρέπουμε τους καρπούς της "Ελεύθερης Αγοράς", θα πάψει άραγε η ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού που ξεκίνησε με το Σημίτη και συνεχίστηκε επάξια από τον Καραμανλή;
Θα αλλάξουν τα σωματεία μας για να γίνουν πιο δυνατά;
Θα ακολουθήσουν οι ηγεσίες τα κελεύσματα της βάσης;
Όλοι εμείς που εργαζόμαστε στα Μέσα Ενημέρωσης θα καταλάβουμε κάποτε ότι μόνο μια Ένωση που θα περιλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους χωρίς αποκλεισμούς μπορεί να αλλάξει τα πράγματα;
Πήραν το μήνυμα εκεί στην ΕΣΗΕΑ; Μόνον ο πρόεδρος της γιουχαϊστηκε από τους διαδηλωτές. Αυτό τους λέει κάτι;
(Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι από τη διαδήλωση του Δεκεμβρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου