Διαμαρτυρία τριτέκνων στη Θεσσαλονίκη

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ
΄΄ΤΡΙΤΕΚΝΙΑ =ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ΄΄
58200 Φιλίππου 48 ΄Εδεσσα
Τηλ.:6944161115,6948781645
e-mail: triteknoi_pea@yahoo.gr
http://www.triteknoi-edessa.blogspot.com
Έδεσσα 20-8-08

Η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός συνεχίζουν να εμπαίζουν απροκάλυπτα τους γονείς με τρία τέκνα. Παρά την ειλικρινή και εποικοδομητική μας στάση με σοβαρές και τεκμηριωμένες προτάσεις τόσο προς τον κ. Πρωθυπουργό, 7 επιστολές έως τώρα άνευ έστω και μιας απαντήσεως, τον Υπουργό Υγείας Αβραμόπουλο (3 επιστολών), Παιδείας Στυλιανίδη(3 επιστολών), Ανάπτυξης Φώλια(2 επιστολών), ΥΠΕΣΔΔ Παυλόπουλο(4 επιστολών),Οικονομίας Αλογοσκούφη(3 επιστολές),Απασχόλησης Πετραλιά, Δικαιοσύνης Χατζηγάκη και άλλους φορείς, δεν εισακουσθήκαμε πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων.
Οι όποιες παροχές έχουν δοθεί αίρονται ουσιαστικά από τα διάφορα ανεδαφικά ηλικιακά όρια ή ποσοστά ή προϋποθέσεις που έχουν τεθεί στις διατάξεις του νόμου ή καθίστανται ανίσχυρες στα διοικητικά δικαστήρια καθότι δικαιώνονται προσφυγές εναντίον γονέων ή τέκνων τριτέκνων.
Ενώ ελπίζαμε ότι θα υπάρξει κάποια εξέλιξη θετική στον αγώνα μας αντιθέτως άρχισε η Κυβέρνηση να αποδομεί τις όποιες ‘’παροχές’’ έχει θεσπίσει, όπως μείωση του ποσοστού εισαγωγής σπουδαστών στις Σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας και του Εμπορικού Ναυτικού, μείωση του χορηγούμενου ποσού από τον ΟΕΚ, αρνητικές γνωματεύσεις του ΝΣΚ, Απαξίωση των τρίτεκνων εκπαιδευτικών κ.ά).
Εκφράζουμε την έκπληξη αλλά και αγανάκτησή μας με την χθεσινή (19-8-08) δήλωση του Υπουργού Υγείας Αβραμόπουλου ότι ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό πως έχει υλοποιηθεί η υπόσχεσή του προς τους γονείς με τρία τέκνα.
Μήπως είμασθε σε άλλη χώρα και δεν το γνωρίζουμε; Σε ποιά υπόσχεση αναφέρεται; Του 2003,2004 ή 2007;
Πρόσφατα δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα από τον ΟΓΑ με την μη χορήγηση του ‘’πολυτεκνικού’’ επιδόματος σε 10.000 οικογένειες τριτέκνων(τους χορηγήθηκε σχεδόν το μισό επίδομα από το προβλεπόμενο); Επίσης που είναι οι υπόλοιπες περίπου 20.000 οικογένειες (έως τις 160.000 κατά τον ΟΓΑ, εμείς θεωρούμε ότι είναι περισσότερες) που δεν έχουν λάβει το επίδομα;

Η υπομονή και ανοχή των γονέων με τρία παιδιά έφτασε ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Πλέον άλλη επιλογή για τις 250.000 οικογένειες με τρία παιδιά, δεν έχει μείνει από την αγωνιστική διαμαρτυρία.

Καλούμε όλους τους Γονείς με Τρία Παιδιά σε αγωνιστική συγκέντρωση στην Θεσσαλονίκη,στις 6 Σεπ. 2008,ημέρα Σάββατο και ώρα 18:15, έμπροσθεν του αγάλματος του Ελευθερίου Βενιζέλου, Εγνατίας και Αριστοτέλους και στην συνέχεια Πορεία Διαμαρτυρίας έως την ΧΑΝΘ.

Η Υπεύθυνη Συντονισμού Ο Γεν. Γραμματέας

Γαρυφαλλιά Παπαδοπούλου Πουρτουλίδης Σταύρος

Το ντοπαρισμένο ελληνικό... DNA!

Η "απόλυτη Ελληνίδα ηρωίδα" φορά τα μαύρα της γυαλιά για να μη βλέπει τι της βάζουν στο φαγητό της!
Ο Κωστάκης επιμένει ακόμη ότι "μαζί της χαίρονται και πανηγυρίζουν όλοι οι Έλληνες";
Ο Γιωργάκης νιώθει ακόμη ότι "μίλησε απευθείας στις καρδιές μας και έλαμψε με το πάθος και τη δύναμη της"; Εξακολουθεί να πιστεύει πως "το άστρο του Ελληνικού Αθλητισμού βρίσκεται και θα παραμείνει ψηλά, σε πείσμα όλων όσων επιχειρούν να το επισκιάσουν»;

Δεν ξέρω αν εσείς λυπηθήκατε. Εγώ καθόλου. Η ηρωίδα των απανταχού Ελλήνων ρατσιστών Φανή Χαλκιά, βρέθηκε ντοπαρισμένη! Ξέρετε εκείνη η δημοσιογράφος του Ρομπέν Μάκη, που ξαφνικά και χωρίς επαρκή προπόνηση άφησε πίσω της πασίγνωστες αθλήτριες, κερδίζοντας χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2004. Και είχε κάνει κι εκείνες τις ωραίες δηλώσεις:
"….Oι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο.."
Τώρα στα κύτταρα της μαθήτριας του Τριανταφυλλοπουλου βρέθηκαν κάτι πραγματάκια που μάλλον δεν τα γνώριζαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Μόνο χαρά λοιπόν μπορεί να προκαλεί η αποκάλυψη.
Όσοι είχαμε αντιταχθεί στην Ολυμπιάδα του 2004, όσο περνά ο καιρός, δικαιωνόμαστε όλο και περισσότερο.

Τι γράφτηκε...
"Νέο χτύπημα με κρούσμα ντόπινγκ για τον ελληνικό αθλητισμό και μάλιστα σε μιά ημέρα στην οποία τα χαμόγελα από επιτυχίες στο Πεκίνο ήταν πολλά και οι ελπίδες για διακρίσεις αρκετές. Η Φανή Χαλκιά, χρυσή Ολυμπιονίκης στην Αθήνα στα 400μ εμπόδια, βρέθηκε θετική σε έλεγχο ντόπινγκ που πραγματοποίησε η WADA και μάλιστα, στην ουσία που θερίζει πλέον τον ελληνικό αθλητισμό, τη μεθυλτριενολόνη.

«Ειμαι σοκαρισμένη. Όταν με ενημέρωσαν νόμιζα ότι μου έκαναν χιούμορ. Θα πάω όλα τα σκευάσματα που παίρνω για εξέταση στον ΕΟΦ. Περνάω συνεχώς από ελέγχους. Πάντα με ελέγχουν και περίμενα τον έλεγχο. Ανήκω στο πειραματικό πρόγραμμα στη WADA. Μου είπαν ότι το θετικό δείγμα προέκυψε από έλεγχο που έγινε στο Φουκούϊ στις 12/8. Εγώ πέρασα από έλεγχο στις 10/8. Έχω ζητήσει να μου απαντήσουν για αυτό. Είμαι σε δύσκολη θέση, έφυγα μόνη μου από το Ολυμπιακό Χωριό για να μην αναστατώσω την υπόλοιπη αποστολή. Είναι μεγάλο πλήγμα για εμένα, θέλω να στηρίξετε τους αθλητές και τις αθλήτριες που αγωνίζονται. Έχουμε καθαρό αθλητισμό και θα το λέω μέχρι να πεθάνω. Αν περνούσαν οι αθλητές τόσους ελέγχους όσους περνάω εγώ δεν ξέρω τι θα γινόταν.... Λυπάμαι για την αναστάτωση. Όταν μετέχεις σε υψηλό πρωταθλητισμό υπάρχει ένα... μαγαζί που λέγεται ΔΟΕ ή ΙΑΑΦ. Δυστυχώς οι αθλητές δεν μπορούμε να αποδείξουμε τίποτα. Δεν ξέρω αν είναι καλό που θα το πω. Αυτοί έχουν το μαχαίρι αυτοί και το καρπούζι.Το χαρτί με τον κωδικό τον έχει ο ελεγκτής. Έχω καλή θέληση και λέω ότι δεν μπορεί να έγινε δολιοφθορά αλλά είναι κάτι που δεν μπορείς να αποδείξεις. Χιλιάδες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. Μακάρι να μπορούσα να το αποδείξω». είπε η Χαλκιά, σε συνέντευξη Τύπου στις 4 τα ξημερώματα (ώρα Πεκίνου) σε ξενοδοχείο του Πεκίνου.

Το πρωί της Κυριακής θα γίνει η εξέταση του β' δείγματος.

Η ίδια ουσία έχει βρεθεί τους τελευταίους μήνες στα μέλη της εθνικής άρσης βαρών, τον κολυμβητή Γιάννη Δρυμωνάκο, αλλά και σε άλλους δύο αθλητές στίβου, τον Ρέγγα και τον Γκούση.

Νωρίτερα, την είδηση είχε επιβεβαιώσει και η ΕΟΕ, ότι δηλαδή, μέλος της ολυμπιακής ομάδας βρέθηκε-μετά την εξέταση του πρώτου δείγματος-να έχει κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας.
Η Φανή Χαλκιά, επιλέχθηκε την τελευταία στιγμή να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο,αφού ο ΣΕΓΑΣ είχε το δίλημμα, αυτή, ή η Χριστίνα Χατζή. Τελικά, και παρότι η Χατζή είχε ζητήσει να γίνει τράϊαλ, ο ΣΕΓΑΣ υπέβαλε σε αγωνιστικό τεστ τη Χαλκιά και διαπιστώνοντας ότι είναι έτοιμη, την συμπεριέλαβε στην αποστολή. "
(Από τα ΝΕΑ)

Μ.Κυριακού: Να έμενε σπίτι της η Χαλκιά

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Μίνως Κυριακού σε συνέντευξη, που παρεχώρησε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters επιτέθηκε με "σκληρές" εκφράσεις στη Φανή Χαλκιά, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά, ότι θα ήταν καλύτερα να έμενε... σπίτι της, παρά να διασύρει τη χώρα της στο εξωτερικό.

"Θα ήταν καλύτερα να έμενε σπίτι της, παρά να διασύρει το όνομα της χώρας της στη λάσπη. Εαν θέλεις να αυτοκτονήσεις είναι δικό σου θέμα και δεν έχει δικαίωμα να "σκοτώσεις" τη χώρα σου. Είναι λυπηρό, που το "χρυσό κορίτσι της Αθήνας βρέθηκε θετικό σε απαγορευμένες ουσίες¨, επισήμανε ο "ισχυρός" άνδρας της ΕΟΕ και συμπλήρωσε: " Δεν θα υποχωρήσω ποτέ. Δεν θέλουμε βρώμικα μετάλλια και αν δεν μπορούμε να έχουμε καθαρά τότε θα αγωνιζόμαστε... μόνο για διασκέδαση.
Δεν θεωρώ αυτή την υπόθεση ως ήττα, αλλά ως νίκη κατά του ντόπινγκ. Χθες (σ.σ. Σάββατο) βγήκαν τα αποτελέσματα του τεστ και σήμερα (σ.σ. Κυριακή) δεν βρίσκεται εδώ. Βρίσκεται εκτός ολυμπιακού χωριού και επιστρέφει πίσω".
Ο πρόεδρος της ΕΟΕ αναφέρθηκε και στις εικασίες που γίνονται για δολιοφθορά: " Δεν νομίζω, ότι τους βάζουν κάτι στο ποτό τους ή στις βιταμίνες τους. Ολοι χρησιμοποιούν την ίδια δικαιολογία. Αλλά κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να τιμωρούνται μόνο οι αθλητές. Πρέπει να τιμωρούνται και αυτοί που τους προσφέρουν αυτές τις ουσίες, είτε είναι προπονητές, είτε παράγοντες, είτε αθλητές, πρέπει να διώκονται, να τιμωρούνται και να μένουν εκτός του αθλητικού συστήματος για πάντα".
Πηγή: in.gr


Τι δήλωσαν το 2004 οι πολιτικοί αρχηγοί

Κ. Καραμανλής: «Με τη χρυσή νίκη της η Φανή Χαλκιά χάρισε στον ελληνικό στίβο μια από τις μεγαλύτερες ολυμπιακές διακρίσεις του. Μαζί της χαίρονται και πανηγυρίζουν όλοι οι Έλληνες. Στην Ολυμπιονίκη μας εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια», αναφέρεται στη δήλωση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για την κατάκτηση του χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου στα 400 μέτρα με εμπόδια από την Φανή Χαλκιά.

Γ. Παπανδρέου: «Τα πιο θερμά συγχαρητήρια για την υπέροχη νίκη σου. Μίλησες απευθείας στις καρδιές μας και έλαμψες με το πάθος και τη δύναμη σου. Απέδειξες πως το άστρο του Ελληνικού Αθλητισμού βρίσκεται και θα παραμείνει ψηλά, σε πείσμα όλων όσων επιχειρούν να το επισκιάσουν.»

Περιμένουμε με ενδιαφέρον και τις δηλώσεις τους για το ντόπινγκ! Τι γράφτηκε τότε...

Μια νέα ηρωίδα βρήκε χθες βράδυ η Ελλάδα, στο πρόσωπο της Φανής Χαλκιά που, με εκπληκτικό τρόπο, κέρδισε το αγώνισμα των 400μ. μετ’ εμποδίων κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο.

Σχετικά άγνωστη μέχρι πρότινος, η Χαλκιά, που είχε διακόψει την αθλητική της καριέρα για να εργαστεί λίγο διάστημα ως δημοσιογράφος, επέστρεψε μόλις το 2003 στο στίβο και σε διάστημα ενός έτους κατάφερε να βελτιώσει κατά τέσσαρα δευτερόλεπτα την απόδοσή της, με αποκορύφωμα τον τελικό των 400 μ. μετ εμποδίων, όπου κέρδισε, και με διαφορά, σημαντικές αντιπάλους, όπως την Ρουμάνα Ιονέλα Τιρλέα, που πήρε το αργυρό μετάλλιο και την Ουκρανή Τατιάνα Αντίποβα, που κατετάγη τρίτη.

Σχόλιο δικό μας: Κανέναν δεν παραξένεψε ότι μια άγνωστη αθλήτρια και δημοσιογράφος του φοβερού και τρομερού Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (αν αυτός το ξέχασε του το υπενθυμίζουμε) πήρε ξαφνικά το χρυσό μετάλλιο ξεπερνώντας αθλήτριες διεθνούς φήμης; Ποιός μπορεί σήμερα να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει;


ΦΑΝΗ ΧΑΛΚΙΑ ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Η ΦΑΝΗ ΧΑΛΚΙΑ

ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

ΜΕ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ DNA ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΗ ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΤΟ 2004

….Oι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο”

ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΤΟΠΕ ΣΤΟ ΠΕΚΙΝΟ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΡΙΞΑΝ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΔΟΛΟΙΟΦΘΟΡΕΙΣ

ΔΕΝ ΕΞΗΓΗΤΕ ΑΛΛΙΩΣ

ΟΤΑΝ ΤΟ 2004 ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΟ ΑΠΕΔΩΣΕ ΣΤΟ DNA ΤΗΣ

Η ΑΛΑΖΟΝΙΑ Η ΕΠΑΡΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ ΗΡΩΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ

1) Πριμ που κυμαίνεται από 29.347 έως 190.756 ευρώ από την όγδοη μέχρι την πρώτη θέση.
2) Διορισμός στις ένοπλες δυνάμεις με βαθμό αξιωματικού.
3) Διορισμός σε θέση συμβούλου στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ή σε αθλητική ομοσπονδία.
4) Δυνατότητα απόκτησης άδειας πρακτορείου ΠΡΟΠΟ (παλιότερα και άδεια ταξί).
5) Εισαγωγή σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ της επιλογής του αθλητή.
Για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας υπήρχε και έξτρα πριμ από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, που έδιναν 100.000 ευρώ για το χρυσό μετάλλιο, 50.000 ευρώ για το ασημένιο και 25.000 ευρώ για το χάλκινο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τους Αγώνες του 2004, 58 νέοι ολυμπιονίκες, που δεν είχαν επωφεληθεί νωρίτερα από τα προνόμια, εντάχθηκαν μόνο στις ένοπλες δυνάμεις.

ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΤΟ DNA TO RNA ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΚΑΝΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΑΙΝΑ ME TIΣ ΠΡΩΤΙΕΣ ΤΗΣ ΝΤΟΠΑΣ

ΤΩΡΑ ΕΥΤΥΧΩΣ Η ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ ΧΑΛΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΛΥΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ … ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΙ ΑΚΡΗ ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΩΣ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ Η ΣΟΥ ΛΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΜΑΛΙΑΖΕΙ

(kapetank.wordpress.com)

Μια μικρή γεύση...

Το απόσπασπασμα που ακολουθεί περιλαμβάνεται στο "Ημερολόγιο ενός πατέρα (2) -Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει/ Από τα πρώτα βήματα μέχρι το σχολείο" που κυκλοφορεί στις 5 Σεπτεμβρίου.

Δε μ’ αγαπάς πια!

«Δε μ’ αγαπάς πια!» Ο πέντε χρονών και έξι μηνών γιος μου –που παρεμπιπτόντως δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποκαλύψει την ηλικία του σε κάθε ενδιαφερόμενο -σε αντίθεση με τον πατέρα του– με κοιτούσε με μάτια υγρά και ύφος οσιομάρτυρα, λίγο πριν τον ρίξουν στην αρένα με τα πεινασμένα θηρία. Εννοείται πως, ενώ άφριζα από την οργή μου, διέψευσα αυτή την κατηγορία, προσπαθώντας με μειλίχια φωνή να διαχωρίσω το θυμό μου για τη ζημιά από τα αισθήματα για το Παιδί.
Λίγα πράγματα κατάφερα. Το Παιδί, κλαίγοντας γοερά κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του, επαναλαμβάνοντας μέσα στα αναφιλητά του τη μοιραία φράση: «Δε μ’ αγαπάς πια!»
Κι όλα ξεκίνησαν από το τίποτα. Απόγευμα Κυριακής, μόλις είχα φτιάξει το φραπεδάκι μου, και παρατηρούσα το Παιδί να παίζει τις «Επικίνδυνες Αποστολές». Του είχα υποσχεθεί πως ύστερα από λίγο θα τον συνόδευα στο αγαπημένο του παιχνίδι. Ο βατραχάνθρωπος, ήταν ο Φελπς, ενώ μια ομάδα από ανθρωπάκια Playmobil, ήταν τα παλικάρια του. Στον αντίποδα ο «γαλάζιος σερίφης» και η συμμορία του ήταν οι αντίπαλοι που είχαν κλέψει τα πολύτιμα πετράδια (μερικούς βόλους). Η Αποστολή ήταν φυσικά να τους βρουν και να επιστρέψουν τα πετράδια στους πραγματικούς κατόχους τους –στην Ποκαχόντα και τον πατέρα της. Τα είχαμε μπλέξει όλα, απ’ ότι καταλαβαίνετε. Καθοριστικός ήταν και ο ρόλος των τριών αγαπημένων –πλαστικών– σκύλων του Παιδιού: Του Αζόρ, του Ντικ και του Μπικ... Στη μέση περίπου της απολαυστικής εμπειρίας του απογευματινού μου τσιγάρου, άρχισαν τα προβλήματα:
«Πότε θα τελειώσεις επιτέλους αυτό το τσιγάρο;»
«Σε δυο λεπτά, αγάπη μου».
«Πότε τελειώνουν τα δυο λεπτά;» ρώτησε το παιδί και στήθηκε μπροστά στο ρολόι κοιτάζοντας τους λεπτοδείκτες. Βλέπετε του είχαμε μάθει να διαβάζει την ώρα και δύσκολα μπορούσες να τον ξεγελάσεις... Έφυγε από το ρολόι και πήρε το «τρελομπαλάκι» στο χέρι του. Θεώρησε πως μέχρι να έρθει η ώρα για τις Επικίνδυνες Αποστολές, μέχρι να περάσουν αυτά τα περίφημα δυο λεπτά, μπορούσαμε να ανταλλάξουμε μερικές μπαλιές...
Ετοιμαζόταν να εκτοξεύσει το «τρελομπαλάκι» προς το μέρος μου. Του είπα να μην το κάνει. Ήταν σα να του είχα δώσει το σύνθημα. Το μπαλάκι έφυγε από το χέρι του, ακολούθησε μια καμπύλη τροχιά και έπεσε με δύναμη πάνω στο ποτήρι με τον φραπέ. Οι καφέδες τινάχτηκαν πάνω μου, το ποτήρι έπεσε στο πάτωμα κι έγινε θρύψαλα κι εγώ τινάχτηκα φωνάζοντας. Το Παιδί πάγωσε. Καθώς του επαναλάμβανα πως του είχα πει να μην το κάνει, αυτός μου είπε την πιο «δυνατή» του φράση: «Δε μ’ αγαπάς πια!»
Μάζεψα τα σπασμένα γυαλιά, σφουγγάρισα, άλλαξα ρούχα, νευριάζοντας όλο και περισσότερο. Από το δωμάτιο του Παιδιού ακουγόταν ένα κλάμα, που κάθε τόσο ανέβαινε σε πιο υψηλές κλίμακες, θυμώνοντάς με περισσότερο...
Και ξαφνικά, όταν όλα είχαν μαζευτεί και καθαριστεί, ο θυμός μου είχε ξεφουσκώσει. Κι όχι μόνον. Ένιωθα και τύψεις. Κατηγορούσα τον εαυτό μου για τις φωνές. «Δεν το ήθελε», έλεγα μέσα μου. «Του φώναξα λες κι έκανε κανένα έγκλημα... Και τον βλέπω τόσο λίγο μέσα στην εβδομάδα... Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας αυτές τις πολύτιμες ώρες που περνάμε μαζί;»
Πήγα προς το δωμάτιο του και τον είδα να κλαίει, κουλουριασμένος στο κρεβάτι του, αγκαλιά με το μαξιλάρι. Ήμουνα ο Ένοχος που πλήγωσε την καρδιά ενός πεντάχρονου παιδιού για ένα παλιοπότηρο με φραπέ. Ένα λερωμένο μπλουζάκι μέτρησε περισσότερο από την ευαίσθητη ψυχή ενός μαθητή του νηπιαγωγείου. Πλησίασα και του χάιδεψα το κεφαλάκι. «Άσε με!», είπε, αποφεύγοντας τα χάδια μου. Οπισθοχώρησα και άρχισα να του λέω λόγια παρηγοριάς. Μετά από λίγο σταμάτησε τα κλάματα, αλλά εξακολουθούσε πεισματικά να σωπαίνει. Μόνο κάποια στιγμή είπε: «Με στενοχώρησες πάρα πολύ...»
Βρέθηκα να του ζητάω συγγνώμη, προσθέτοντας πολύ ήπια πως –τέλος πάντων– έφταιγε λιγάκι κι αυτός που ήταν απρόσεκτος. Και μετά... Μετά τον δωροδόκησα!
Τον παρότρυνα να ντυθεί γιατί του είχα μια έκπληξη. Εκεί ξαφνικά ζωντάνεψε κι άρχισε να με ρωτάει. «Σκέφτηκα πως μπορούμε να πάμε στο λούνα παρκ, αν το θέλεις κι εσύ, φυσικά». Οι στενοχώριες και τα μούτρα ξεχάστηκαν...

Αλλεπάλληλα λάθη
Η ιστορία του φραπέ, έχει επαναληφθεί πολλές φορές, με διάφορες αφορμές. Κι εγώ μέσα σε λίγη ώρα, πραγματοποιούσα σχεδόν το σύνολο των σημαντικότερων επτά λαθών που κάνουν οι γονείς...
Οι πιο κάτω γραμμές, μοιάζει να έχουν γραφεί ειδικά για την περίπτωση μου:
«... εκείνο αρχίζει να αντιδρά έντονα και τελικά καταφέρνει να σας "ρίχνει". Πέφτετε στην παγίδα που έχει μάθει να σας στήνει με τα κλάματα και την πίεση. Οι ενοχές σας ανεβαίνουν στα ύψη. Αρχίζετε να νιώθετε πολύ αμήχανα. Όσο μεγαλώνει το άγχος σας, τόσο αυξάνονται και οι αποτυχημένες σας προσπάθειες να ελέγξετε την κατάσταση. Αντί να διατηρήσετε τη δύναμη σας με το να μην υποκύψετε, με το να είστε ήρεμοι και αποφασιστικοί, αφήνοντας τα πράγματα να πάρουν τη φυσική τους πορεία εξαφάνισης, εσείς κάνετε το συνηθισμένο, αλλά τραγικό σφάλμα, να υποχωρήσετε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρείτε ενδεχομένως το κλειδί για να λήξει αυτή η κατάσταση. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να λύσετε το πρόβλημα μ’ αυτή τη στάση που κρατάτε…» (Τζον και Λίντα Φριλ, Τα 7 λάθη που κάνουν οι γονείς).
Οι ειδικοί, απ’ ότι βλέπετε με κατακεραυνώνουν. Στις δύσκολες στιγμές που προσπαθώ να βρω κάποιες οδηγίες για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων ή να παρηγορηθώ για τα λάθη που κάνω, καταφεύγω στο ράφι της βιβλιοθήκης με τα παντοειδή βιβλία που αφορούν στη σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Φευ! Αντί να πάρω κουράγιο, νιώθω χειρότερα...
Ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές, παιδαγωγοί, παιδίατροι, πετάγονται από τις σελίδες των βιβλίων, με κυκλώνουν και κουνούν απειλητικά το δάκτυλο τους προς το μέρος μου. Γίνομαι ο κατηγορούμενος σε ένα φανταστικό δικαστήριο. Ο εισαγγελέας σηκώνεται όρθιος και με κατακεραυνώνει:
«... Το παιδί που βλέπει τις πράξεις του να αντιμετωπίζονται με ξεσπάσματα οργής μαθαίνει να κατηγορεί κάποιον άλλον γι’ αυτές και σύντομα γίνεται το είδος του ανθρώπου που ψάχνει πάντα μια εξωτερική δικαιολογία για να εξηγήσει γιατί τα πράγματα δεν πήγαν καλά...» (Γουαίην Ντύερ, Τι θέλετε αλήθεια για τα παιδιά σας;).
Και συνεχίζει:
«.. .Η σωστή αντίδραση απέναντι σε ένα ποτήρι χυμένο γάλα είναι να πείτε απλά: "Δεν πειράζει, όλοι το παθαίνουμε αυτό καμιά φορά. Ξέρω ότι δεν το έκανες επίτηδες. Έλα να τα μαζέψουμε". Μετά αγκαλιάστε το παιδί και φιλήστε το τρυφερά, ανεξάρτητα από το πόσο συχνά έχει συμβεί αυτό το γεγονός στη διάρκεια της εβδομάδας...»
Καταλαβαίνετε; Αν στη θέση του γάλακτος βάλετε το φραπεδάκι, θα καταλάβετε πως τα λάθη μου ήταν αλλεπάλληλα. Το δικαστήριο, όπως είναι φυσικό, με κηρύσσει ομοφώνως ένοχο!
Στο σκεπτικό της απόφασης, μεταξύ άλλων, καταγράφεται:
«... Δεν βοήθησε το παιδί του να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του... Δεν το ενθάρρυνε να αναγνωρίσει τα ελαττώματα και να παραδεχθεί τα λάθη του... Δεν του έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι το αγαπάει για τα λάθη του, δεν του είπε πως δεν πειράζει που έκανε λάθος... Τέλος κράτησε μια αλλοπρόσαλλη στάση, με την οποία το μόνο που κατάφερε ήταν να αποπροσανατολίσει εντελώς το παιδί...»
Τώρα το έμαθα πια το σωστό. Έτσι δήλωσα δήθεν μεταμελημένος, σαν εκείνους τους κατηγορούμενους, που αφού έχουν σκοτώσει στην καθισιά τους καμιά δεκαριά άτομα, στο δικαστήριο παίρνουν σεμνό ύφος, κοιτάζουν το πάτωμα, ντύνονται συντηρητικά και φοράνε κι έναν σταυρό σε εμφανές σημείο, ώστε να αναρωτιούνται όλοι, πως είναι δυνατόν αυτό το αγγελούδι να έκανε αυτά τα πράγματα….
Μέχρι σήμερα εξακολουθώ να επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη, κάνοντας κάποιες σπασμωδικές κινήσεις για να διορθωθώ, καταφεύγοντας συχνά σε υπερβολές, απογοητεύοντας χειρότερα το Παιδί.
Περιέργως πως, εκτός από τις ώρες ή τις στιγμές κρίσης, τα πάμε πολύ καλά. Μερικές φορές νομίζω πως αυτός έχει εντρυφήσει σε όλα τα πονήματα παιδικής ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης.
Αντί να παραδέχεται τα λάθη του, καταφέρνει με μαεστρία να παραδέχομαι εγώ τα δικά μου και να του ζητάω συγγνώμη.
Τις λίγες φορές που κάνω το σωστό συμφώνως με τις απόψεις των ειδικών, βλέπω πως πράγματι αυτό λειτουργεί. Όμως πόσο συχνά μπορείς να κάνεις "το σωστό";
Μου φαίνεται πως όλοι αυτοί που δίνουν τις –τεκμηριωμένες– συμβουλές τους, λειτουργούν εξαιρετικά αφαιρετικά. Απευθύνονται σε ανθρώπους που μπορούν να λειτουργούν με τη λογική τους εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Που δεν κινήθηκαν στο κυκλοφοριακό χάος της Αθήνας, που δεν έχουν προβλήματα στη δουλειά τους, που τα οικονομικά τους είναι ανθηρά, ενώ όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και στο περιβάλλον, τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Ζουν στον μικρόκοσμο της οικογένειας, απομονωμένοι από όλους και όλα.
Αυτό που μου λείπει πραγματικά είναι κάποιες συμβουλές για πραγματικούς ανθρώπους. Που κάνουν πάντοτε λάθη...
Κι έτσι κατευθύνομαι προς ένα άλλο τμήμα της βιβλιοθήκης και κατεβάζω από το ράφι την «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»... Διαβάζω και σκέφτομαι πως ναι, έτσι είναι τα πράγματα:
«... Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να εξακριβωθεί ποια απόφαση είναι η καλή γιατί δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης. Όλα τα ζούμε αμέσως για πρώτη φορά και χωρίς προετοιμασία. Είναι σα να έμπαινε ένας ηθοποιός στη σκηνή χωρίς ποτέ άλλοτε να έχει κάνει μια πρόβα. Αλλά τι μπορεί να αξίζει η ζωή αν η πρώτη πρόβα της ζωής δεν είναι παρά η ίδια η ζωή; Αυτό είναι που κάνει τη ζωή να μοιάζει με σκιαγράφημα. Αλλά ακόμα και το «σκιαγράφημα» δεν είναι η σωστή λέξη, γιατί ένα σκιαγράφημα είναι πάντοτε το προσχέδιο κάποιου πράγματος, η προετοιμασία ενός πίνακα, ενώ το σκιαγράφημα που είναι η ζωή μας δεν είναι για τίποτα προσχέδιο, είναι ένα προσχέδιο χωρίς πίνακα...»

Από τις απαισιόδοξες σκέψεις αντλώ αισιοδοξία για τα λάθη μου! Και παρόλο που δεν έπρεπε να κάνω τα λάθη που έκανα με το ποτήρι του φραπέ και την έλλειψη κάθε συνέπειας στη συμπεριφορά μου, τολμώ να πω ότι στο λούνα παρκ διασκεδάσαμε απίστευτα. Μετά πήγαμε σε γνωστό φαστφουντάδικο και καταναλώσαμε τροφές πλήρως ακατάλληλες για παιδιά και ενηλίκους. Η μέρα μας τέλειωσε με τρυφερές αγκαλιές και φιλιά. «Την επόμενη φορά», σκέφτηκα, «ίσως τα καταφέρω καλύτερα».
Όμως θα είναι τόσο διασκεδαστικό να μεγαλώνεις παιδιά, χωρίς να κάνεις λάθη;