Φωτογραφία από το... μέλλον. Κάπως έτσι θα είναι τα Μέσα Μεταφοράς... Φανταστείτε αντιστοίχως και τα σχολεία
-----------------------------
Κείμενο μου που δημοσιεύτηκε στο Δρόμο το Σάββατο και είναι ήδη ...ανεπίκαιρο αφού οι 26 μέρες που αναφέρονται έγιναν πια 24...
Η αντίστροφη μέτρηση
26 και σήμερα. Αν ήμουνα στο στρατό θα ήμουνα ένας ευτυχισμένος παλιός: «Απολύομαι ψαρούκλες/ τα μαλλιά μου κάνουν μπούκλες». Όμως είμαι ένας φτωχός αλλά όχι μόνος συμβασιούχος. Ένας από τους δεκάδες χιλιάδες που θα προστεθούν στις στρατιές των ανέργων. Από τις 21 Οκτωβρίου θα προσπαθήσω να ζήσω με αέρα κοπανιστό, όπως συνιστά ο ανεκδιήγητος υπουργός Άμυνας…
Είμαι όμως τυχερός διότι από εκείνη τη μέρα θα μπορώ να έχω έκπτωση 10% σε τυρόπιτες, γαριδάκια και αναψυκτικά. Το γράφω αυτό και χαρούμενος για το ευφυολόγημα γυρνάω να το πω σε συνάδελφο, να γελάσει λίγο το χειλάκι μας. Με προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα:
«Θα σου ζητήσουν κάρτα από τον ΟΑΕΔ, αλλά εσύ δεν θα έχεις διότι δεν θεωρείσαι απολυμένος. Απλώς έληξε η σύμβαση έργου… Ξέχνα τα γαριδάκια!»
Μετά βρίσκω άλλη λύση: «Θα βγάλω από την αποθήκη το ακορντεόν και θα παίζω σε κανένα σταθμό του Ηλεκτρικού»
«Ξέχνα το! Κανείς δεν δίνει πια λεφτά έτσι» μου λέει άλλος συνάδελφος, οικονομολόγος, έτοιμος για την «εφεδρεία» καθώς είναι «αορίστου χρόνου»…
…Κι ενώ οι συμβασιούχοι ετοιμάζονται να φύγουν από το παράθυρο, οι μάλλον αδιάφοροι για το δράμα, μόνιμοι υπάλληλοι, κοιτάζουν απλανώς, σα να μην άκουσαν τίποτα. Μέχρι που μπαίνει κάποιος στο γραφείο κουβαλώντας την είδηση- βόμβα: «Καταργείται ο φορέας. Το 10% από εμάς θα απολυθεί»
Ξαφνικά ο εφησυχασμός γίνεται ελεγχόμενος πανικός. Τα βλέμματα γίνονται μοχθηρά. Στο πηγαδάκι είναι 10 υπάλληλοι.
«Ο ένας από εμάς θα φύγει», λέει κάποιος, με σατιρική διάθεση. Κανείς δεν γελάει με το αστείο.
Το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες των εργαζομένων θυμίζει τον «δολοφόνο», που παίζαμε μικροί κλείνοντας το μάτι και «σκοτώνοντας» έναν –έναν τους αντιπάλους μέχρι να μείνουμε μόνοι νικητές. Το πρόβλημα είναι ότι ο «νικητής» σήμερα απομένει σε ένα διαλυμένο Δημόσιο με τη διπλή δουλειά και τις μισές απολαβές.
Θύμα του απάνθρωπου «παιχνιδιού» η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια….
26 και σήμερα… Εύκολο να μιλάς εκ του ασφαλούς σαν τους καλοταϊσμένους πολιτικούς και διανοουμένους. Δύσκολο να γράφεις με την πλάτη στον τοίχο. Κυριολεκτικά «Με κόντρα τον καιρό»…
Μια συνάδελφος ετοιμάζεται να μεταναστεύσει στο Βέλγιο. Ένας άλλος έστειλε αίτηση για την Αυστραλία.
Μάταια, χιλιάδες άλλοι, αναζητούν την ατομική λύση που απλώς …δεν υπάρχει. Οι βάρβαροι είναι ήδη εδώ. Κι εγώ αναρωτιέμαι τι ακριβώς περιμένουμε.
…Να γλιτώσουμε από κάποιο θαύμα;
…Να κερδίσουμε το Λόττο;
…Μήπως να ξυπνήσει η Αριστερά;
…Μήπως τα κινήματα να ταιριάξουν ακριβώς σε αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας;
Το γράφω ακόμη μια φορά από την πλήρως ανασφαλή μου θέση: Ένα Ενιαίο Μέτωπο της Αριστεράς χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς, μαχητικό και δυναμικό, με ενότητα στη βάση είναι το μόνο που μπορεί να δώσει τη λύση…
…Μόνον έτσι 26 και σήμερα θα είναι οι μέρες τους!
Κώστας Στοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου