Διακοπές!

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Φωτιές: Ενώ εσύ κοιμόσουν...

Οι φωτιές των τελευταίων ημερών και ο απόηχος τους θυμίζουν τα όσα γενικότερα συμβαίνουν στην Ελλάδα του Μνημονίου.... Σπάω λίγο την "αποχή" μου με μερικές φωτογραφίες από το Πόρτο Ράφτη. Σάββατο απόγευμα και ο πυκνός καπνός σκοτεινιάζει τα πάντα... Αμέριμνοι όλοι κολυμπούν στην ακύμαντη θάλασσα. Η καταστροφή όμως είναι παρούσα. Και τα παιδιά που σήμερα χαίρονται ένα -όσο γίνεται ξένοιαστο καλοκαίρι- θα μεγαλώσουν σε μια διαλυμένη και πουλημένη πατρίδα...


Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Μια φλόγα στο σκοτάδι


Μια φλόγα στο σκοτάδι

Μαρία Ρουσάκη: «Τα άτομα με αναπηρία ζουν έναν καθημερινό γολγοθά στη χώρα μας και η πολιτεία δείχνει πλήρη αδιαφορία»

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δρόμος")

Συνέντευξη στη Μαρία Στάση και την Ιόλη Στοφόρου

Μια διαφορετική συνέντευξη παρουσιάζουμε σήμερα στην εφημερίδα. Αυτή τη φορά οι δημοσιογράφοι που την υπογράφουν πηγαίνουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού!
Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό μεσημέρι που διάβασα στην κόρη μου Ιόλη (7 ετών) το βιβλίο της Μαρίας Ρουσάκη «Μια φλόγα στο σκοτάδι» που αναφέρεται στη ζωή της Έλεν Κέλερ. Η Κέλερ, μόλις 19 μηνών έχασε την  όραση και την ακοή της. Κι όμως κατάφερε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο…
Καθώς προχωρούσαμε τις σελίδες τα δικά μου μάτια είχαν βουρκώσει και της κόρης μου έτρεχαν σαν βρύσες. Κι όμως. Αυτή η λυπητερή ιστορία, όπως η ίδια την χαρακτήρισε, όχι μόνο δεν  της άφησε ένα πικρό συναίσθημα, αλλά της άνοιξε νέους δρόμους. Θέλησε –γεμάτη ενθουσιασμό- να τη μοιραστεί και με τις φίλες της. Το επόμενο κορίτσι που πήρε το βιβλίο στα χέρια του ήταν η Μαρία (8 των). Το διάβασε κι αυτή μέσα σε ένα απόγευμα.
Τα μαθήματα που πήραμε όλοι ήταν πολλά. Εγώ να αναλογίζομαι πως πρέπει πάντα να βρίσκεις το κουράγιο να μάχεσαι. Αλλά έμεινα και να σκέφτομαι την Ελλάδα που οδηγεί τα άτομα με αναπηρία σε ένα νέο Καιάδα.
Τα κορίτσια ενδιαφέρθηκαν για τη νοηματική, το σύστημα Μπράιγ και κυρίως είδαν τι σημαίνει να μάχεσαι, ακόμη κι αν όλα γύρω μοιάζουν χαμένα. Θέλησαν να γνωρίσουν τη συγγραφέα και να λύσει τις απορίες τους. Η Μαρία Ρουσάκη ανταποκρίθηκε στο κοινό μας αίτημα κι έτσι σας παραθέτω τα όσα μάθαμε…

Μαρία:
-Τι σας έκανε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Μεγαλώνοντας στην Αμερική, η ιστορία της Έλεν Κέλερ με είχε συγκινήσει από μικρή.  Όταν έψαχνα για ένα ανάλογο βιβλίο στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, δεν έβρισκα.  Έτσι αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία αυτής της αξιοθαύμαστης γυναίκας μαζί με τα δικά μου παιδιά και με όλα τα παιδιά της Ελλάδας.


Ιόλη:
-Στεναχωρήθηκα που η Έλεν δεν κατάφερε να βλέπει. Δεν είναι πολύ λυπητερό;

Οι περισσότεροι τυφλοί δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν την όραση τους ποτέ.  Η Έλεν ήταν ακόμα πιο άτυχη που δεν κατάφερε ούτε να δει, ούτε να ακούσει ποτέ ξανά.  Όμως, μέσα στο σκοτάδι που φανταζόμαστε ότι ζούσε, η ίδια κατάφερε να το ομορφύνει με σκέψεις, με σχέδια, με στόχους και έργα. 

Ιόλη:
-Πώς η δασκάλα κατάφερε να την κάνει να μιλάει και δεν έχασε το κουράγιο της;

Η δασκάλα της, η Αν Σάλιβαν, είχε έναν στόχο: να μάθει στην Έλεν να επικοινωνεί.  Αφού επιτεύχθηκε ο στόχος της και η Έλεν έμαθε να μιλάει με την νοηματική, να διαβάζει μπραιγ, να γράφει και να κατανοεί την ομιλία των άλλων απλώς ακουμπώντας στις φωνητικές τους χορδές, το επόμενο βήμα ήταν να την μάθει να μιλάει.  Άρα, το κουράγιο της το έδινε η ίδια η Έλεν με τα επιτεύγματα της.

Μαρία:
-Θα συνεχίσετε να ασχολείστε με τέτοια θέματα;

Το έναυσμα για να γράψω ένα βιβλίο δεν έρχεται όποτε θελήσω.  Αν εμπνευστώ από μια παρόμοια ιστορία, ίσως συνεχίσω να γράφω για ανάλογα θέματα.  Θα δείξει! 

Κι οι δικές μου ερωτήσεις:

-Μου είπατε πως αντιμετωπίσατε δυσκολίες στην έκδοση του βιβλίου, αν και είσαστε πολύ γνωστή συγγραφέας. Γιατί συνέβη αυτό;

Ίσως δεν χρειάζεται μια ιστορία να είναι μόνο καλογραμμένη, να έχει ενδιαφέρον θέμα και να αγγίζει τις καρδιές των παιδιών.  Ίσως χρειάζεται να είναι και αρκετά εμπορεύσιμο προϊόν, να ανταποκρίνεται θετικά στο μάρκετινγκ μιας εκδοτικής εταιρίας και να είναι μια πιο σίγουρη «επένδυση».  Ευγνωμονώ τις εκδόσεις Κέδρος που πίστεψαν σε αυτό το έργο πέρα από την έννοια του βιβλίου ως προϊόν.  Πίστεψαν στην ψυχή αυτής της ιστορίας.  Πίστεψαν στο μήνυμα που στέλνει στα παιδιά.  Πίστεψαν στο φως που εκπέμπει η ίδια η Έλεν Κέλερ ακόμα και μετά το θάνατο της.

-Τι έχει να μας διδάξει σήμερα η ιστορία της Έλεν Κέλερ;

Το μήνυμα της Έλεν Κέλερ είναι σαφές – ότι πάντα υπάρχει μια φλόγα στο σκοτάδι.  Όσο υπάρχει ελπίδα υπάρχουν αποτελέσματα.  Και, ναι, μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας αν το θελήσουμε πραγματικά.

-Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η ελληνική πολιτεία τα άτομα με αναπηρία;

Είναι πολύ στενάχωρο το ότι ιδρύματα κλείνουν, σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες υπολειτουργούν, επιδόματα έχουν κοπεί, οι πόλεις είναι αφιλόξενες προς τα ΑΜΕΑ, δεν υπάρχουν αρκετά βιβλία για τυφλούς, δεν υπάρχουν αρκετά ακουστικά βιβλία για τυφλά παιδιά, και τόσα άλλα.  Τα άτομα με αναπηρία ζουν έναν καθημερινό γολγοθά στη χώρα μας και η πολιτεία δείχνει πλήρη αδιαφορία.   Ίσως θεωρείται ότι οι απαιτήσεις που έχουμε ως κοινωνία προς την ελληνική πολιτεία να είναι πάρα πολλές, άλλα ουσιαστικά είναι μια ξεκάθαρη απαίτηση – να ζούμε όλοι με αξιοπρέπεια.  Τίποτε άλλο.

Κώστας Στοφόρος


Το βιβλίο της Μαρίας Ρουσάκη, Μια φλόγα στο σκοτάδι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Παραμύθια στα Καστέλλια


Μετά τα παραμύθια στο Πόρτο Ράφτη, ήρθε η ώρα για ...Καστέλλια!

Έτσι, το Σάββατο 18 Αυγούστου, στις 7.30 μμ, ανάμεσα στις σημαντικές εκδηλώσεις του Συλλόγου Γυναικών και του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού, θα μαζευτούμε κάτω από την ιστορική βελανιδιά του Άι Γιώργη, να φτιάξουμε παραμύθια με τη Μαγική Τράπουλα...
Σας περιμένουμε όλους, μικρούς και ...μεγάλους! 

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Κι άλλα παραμύθια στο Πόρτο Ράφτη!


Πριν από λίγες ημέρες, πραγματοποιήθηκε στο Πόρτο Ράφτη Χαριστικό Ανταλλακτικό Παζάρι για τα παιδιά, από το Σώμα Εθελοντών Πόρτο Ράφτη. Εκεί, με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας, φτιάξαμε το παραμύθι που ακολουθεί. Αυτή την Πέμπτη, 9 Αυγούστου, στις 8μμ, στα σκαλάκια της οδού Αμυγδαλιάς στην περιοχή Πανόραμα, θα συναντηθούμε για αν φτιάξουμε νέα παραμύθια. Η παρέα των παιδιών θα στήσει και το δικό της Παραμυθοκατάστημα με σκοπό τα έσοδα να διατεθούν για ...παγωτά και σουβλάκια! Η είσοδος -βεβαίως- είναι ελεύθερη!!


Περιπέτεια στο Πόρτο Ράφτη

Ο Ιππότης της Σελήνης, Άρχοντας του Πόρτο Ράφτη και Βαρώνος της Βραυρώνας μαζί με τον αδερφό του, τον Ιππότη των Αστεριών βρίσκονταν στο Κάστρο τους. Εκεί τους επισκέφθηκε ο Σκοτεινός Ιππότης, λέγοντας ότι θέλει χωράφια για να καλλιεργήσει αγκινάρες γύρω από το Κάστρο.
Όμως η μάγισσα Ηλιαχτίδα χάρισε στους ιππότες της Σελήνης και των Αστεριών έναν καθρέφτη μαγικό για να ανακαλύψουν τι έκρυβαν τα λόγια του Ιππότη… Έτσι κατάλαβαν πως έλεγε ψέματα. Στην πραγματικότητα ήθελε να κάνει το Πόρτο Ράφτη δικό του. Έπρεπε να βρουν τρόπο αν τον αντιμετωπίσουν. Όλοι ήξεραν πως εκτός από τη μεγάλη του δύναμη, είχε κι έναν ανίκητο στρατό!

Εν τω μεταξύ τα δυο αδέρφια ήρθαν σε σύγκρουση γιατί ο Ιππότης των Αστεριών παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Ίριδα που την αγαπούσε και ο Ιππότης της Σελήνης. Απογοητευμένος που η καλή του τον αρνήθηκε κίνησε να βρει στρατό για να πολεμήσει τον Σκοτεινό Ιππότη. Στο δρόμο που πήγαινε συνάντησε έναν καλό άγγελο που του έδωσε ένα μαγικό πετράδι.
-Μη φοβάσαι, του είπε. Γύρνα πίσω στο παλάτι και το πετράδι θα σου δώσει τη δύναμη να πολεμήσεις τον Σκοτεινό Ιππότη. Χωρίς να καταλάβει πως, ο Άρχοντας βρέθηκε πίσω στο παλάτι του που βρισκόταν πάνω σε ένα λόφο που τον χώριζε από τη στεριά ένα μικρό θαλασσινό ποταμάκι…
Ήρθε πάνω στην ώρα! Ένας άντρας που έλεγε πως ονομάζεται Λευκό Περιστέρι παρουσιάστηκε στο παλάτι και είπε πως ήρθε να τους βοηθήσει αν αντιμετωπίσουν τον Σκοτεινό Ιππότη. Όμως ο Άρχοντας κοιτάζοντας στον μαγικό καθρέφτη είδε πως στην πραγματικότητα ο ξένος ονομαζόταν Μαύρο Κοράκι και ήταν άνθρωπος του Σκοτεινού Ιππότη. Διέταξε να τον ρίξουν αμέσως στη φυλακή.
Ο Ιππότης της Σελήνης κάλεσε σε μονομαχία τον Σκοτεινό Ιππότη που αντί να καλλιεργήσει αγκινάρες ήθελε να πάρει όλη τη γη από τους χωρικούς.
Η σκληρή μονομαχία έγινε πάνω στο νησάκι Ράφτης, κάτω από το Γιγάντιο Άγαλμα. Κράτησε από το ξημέρωμα μέχρι τα μεσάνυχτα. Ο Ιππότης της Σελήνης ήταν ο νικητής χάρη στη δύναμη που του έδινε το μαγικό πετράδι. Κάθε φορά που κουραζόταν τον ξεκούραζε. Κάθε φορά που πεινούσε τον χόρταινε. Κάθε φορά που διψούσε, τον δρόσιζε!. Την άλλη μέρα έγινε μεγάλο γλέντι στο λιμάνι και όλοι δόξασαν τον Άρχοντά τους.
Ο Σκοτεινός Ιππότης πήγε να κάνει παρέα στο Μαύρο Κοράκι στη φυλακή. Όμως την ώρα που όλοι γλεντούσαν, μια σκοτεινή σκιά πέρασε το κατώφλι της φυλακής, χωρίς να τη δει κανείς. Ήταν η Μάγισσα Αραχνέλα!
Χάρη στο Μαγικό Καθρέφτη ο Ιππότης της Σελήνης είδε τι γινόταν και κατάφερε αν φυλακίσει και την Αραχνέλα. Η μάγισσα όμως, δεν είχε πει τον τελευταίο της λόγο. Κατάφερε να δραπετεύσει καθώς μετομορφώθηκε σε μια μικρή αράχνη. Όταν βρέθηκε ψηλά στην κορυφή του Καμπούρη -ενός βουνού πάνω από τη θάλασσα με μια μεγάλη καμπούρα στη ράχη του- έκανε τα μάγια της και έσπειρε την Κακία στην καρδιά του Ιππότη της Σελήνης και του Ιππότη των αστεριών, που μόλις είχαν φιλιώσει μετά τον τσακωμό τους για το γάμο με την πριγκίπισσα Ίριδα. Οι δυο Ιππότες άρχισαν αν μεταμορφώνονται, ώσπου μέσα σε λίγες ώρες ο ένας έγινε κακός βασιλιάς και ο άλλος δράκος!
Όλα έμοιαζαν χαμένα για το Πόρτο Ράφτη. Οι άνθρωποι υπέφεραν. Ο κακός βασιλιάς με τον αδερφό του το δράκο άρπαζαν όλη τη σοδειά. Πολλοί πέθαιναν από την πείνα. Μια μέρα, οι απελπισμένοι χωρικοί και οι ψαράδες ήταν μαζεμένοι κοντά στη θάλασσα και σκέφτονταν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Τότε εμφανίστηκε ένας Ιππότης ντυμένος στα λευκά. Ήταν ο Γιάννης. Τους κάλεσε να πολεμήσουν. Πήρε ο καθένας ότι είχε και επιτέθηκαν στο στρατό του κακού βασιλιά. Νίκησαν και ο Γιάννης έγινε ο νέος βασιλιάς. Οι δυο κακοί ξανάγιναν καλοί και έφυγαν μακριά μετανιωμένοι. Ακόμη και η Αραχνέλα μετάνιωσε κι από τότε έγινε μια μικρή αραχνούλα που έστησε τη φωλιά της στην κορυφή του θρόνου και πάντα δίνει τις σωστές συμβουλές στο βασιλιά Γιάννη.  

ΥΓ Στο παραμυθοκατάστημα, θα βρείτε το βιβλιαράκι με τα παραμύθια που έχουμε φτιάξει στο Πόρτο Ράφτη