Επικίνδυνες παιδικές χαρές (συνέχεια)

...Κι άλλες ωραίες εικόνες από την πλατεία Ιόλα στην Αγία Παρασκευή

Να και δυο ωραία παγκάκια, μήνες τώρα χαλασμένα με τα καρφιά να εξέχουν. Καλώδια πρόχειρα ... ασφαλισμένα δίπλα σε μια βρύση. Σημειώνω ότι σε όλη την πλατέια δεν υπάρχει μια βρύση για να πιείς νερό. Συγχαρητήρια σε όλους!

Επικίνδυνες παιδικές χαρές

Η πλήρης αδιαφορία της δημοτικής αρχής για τους δημότες -εκτός από την προεκλογική περίοδο- γίνεται φανερή σε εμάς που ζούμε καθημερινά την πόλη. Πάμε τα παιδιά μας στις παιδικές χαρές και τα εκθέτουμε σε κίνδυνο.
Δεν θα αναφερθούμε στον απαράδεκτο σχεδιασμό και στο χαλίκι που είναι στρωμένες οι περισσότερες με αποτέλεσμα πολλά μικρά ατυχήματα, αλλά στην απουσία συντήρησης.
Ένα παιχνίδι -ένα ξύλινο παπάκι- χάλασε από το καλοκαίρι. Αντί να επισκευαστεί ή να αντικατασταθεί, αφαιρέθηκε το ξύλινο μέρος και απέμεινε ένα επικίνδυνο -πλέον- σιδερένιο ελατήριο που το κρατούσε. Ποιός θα λογοδοτήσει όταν, αναπόφευκτα θα συμβεί κάποιο ατύχημα στα παιδιά που παίζουν γύρω του;
Αναρωτιέμαι αν περνάει κανείς ποτέ να ελέγξει τι συμβαίνει στις παιδικές χαρές. Η φωτογραφία νομίζω μιλάει μόνη της.
Θα συνεχίσω και με άλλες φωτογραφίες από την παιδική χαρά της πλατείας Ιόλα στον Παράδεισο Αγίας Παρασκευής...

2008: H ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟ – ΝΗΠΙΩΝ/ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα της "Στάσης στο Χαλάνδρι":

"Το 2006 το υπουργείο παιδείας εξήγγειλε και νομοθέτησε (Ν3518/06) την υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για νήπια και προνήπια. Δύο χρόνια μετά τίποτε δεν έχει αλλάξει αφού τίποτε δεν έγινε για να αλλάξει την τραγική εικόνα που εμφανίζει το πλέον υποβαθμισμένο κομμάτι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η οδηγία της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που εστάλη στα νηπιαγωγεία της περιοχής μας στις 10/9 στις δύο το μεσημέρι – λίγες ώρες πριν τον αγιασμό : μην γράφετε τα προνήπια!!!
«…κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός του εκπαιδευτικού συστήματος φέτος …
διαβεβαίωνε ο υπουργός παιδείας την κυβερνητική επιτροπή στα μέσα του καλοκαιριού και τις αρχές του μηνός.
Βέβαια ήξερε ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει στο νηπιαγωγείο αφού:

-τα παιδιά που πρέπει να πάνε σε αυτό έχουν διπλασιαστεί
-αντίστοιχα μειώθηκαν οι διορισμοί νηπιαγωγών κατά 50%
-από το πρόγραμμα που εξήγγειλαν πέρυσι ύψους 4,5 εκ € για την εξασφάλιση λυόμενων αιθουσών σε 46 νομούς τη χώρας δεν έγινε τίποτε

Το αποτέλεσμα είναι να μείνουν εκτός νηπιαγωγείου περί τα 60.000 παιδιά και τα υπόλοιπα να βρίσκονται σε νηπιαγωγεία που μονολεκτικά περιγράφονται ως ακτάλληλα . Αυτά απαντάει η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος - ΔΟΕ στους ισχυρισμούς του υπουργού. Ταυτόχρονα θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα νηπιαγωγεία σε βαθμό άνω του 70% παραμένουν χωρίς ιδιόκτητη στέγη και βρίσκονται από ανάγκη σε αποθήκες, καταστήματα, ημιυπόγεια, σε ορόφους κοκ. Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στα ολοήμερα νηπιαγωγεία που αποτελούν το 60% αφού σε αυτά τα νήπια κάθονται πολύ περισσότερες ώρες.
… αλλά δεν θα γίνουν και εκπτώσεις στις εγκρίσεις μη κρατικών νηπιαγωγείων…»
ολοκλήρωνε την σκέψη του ο κος Στυλιανίδης.

Η απάντηση στον υπουργό ήρθε από την ΟΙΕΛΕ – Ομοσπονδία Ιδιωτικών εκπαιδευτικών Λειτουργών. Από τα 1000 ιδιωτκά νηπιαγωγεία που υπάρχουν στην χώρα μας τα 700 (70%) είναι παράνομα!!! Εντυπωσιακό γεγονός την στιγμή που υποτίθεται ότι η λειτουργία των ιδιωτικών παιδικών σταθμών σε μορφή νηπιαγωγείου ή η τροποποίηση τους και η δημιουργία τμημάτων νηπιαγωγείων στους σταθμούς αυτούς θα σήμαινε εποπτεία και από το υπουργείο παιδείας. Τόσο εντυπωσιακό όσο το τρελό πανηγύρι που στήνουν κερδοσκόποι στο χώρο της προσχολικής αγωγής αφού πέρυσι λειτούργησαν 124 νέοι τέτοιοι σταθμοί και φέτος 317 (υπερδιπλασιασμός).


Σε μία συγκλονιστική επιστολή που έστειλε στα μέλη του στις 30/5, γνωρίζοντας ότι το υπουργείο δεν πρόκειται ποτέ να ελέγξει την λειτουργία τους ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις της νομοθεσίας στην κτιριακή υποδομή που προβλέπεται ως εγκατάσταση ιδιωτικών νηπιαγωγείων σχεδόν από κανένα επιτηδευματία που θέλει να επενδύσει στον χώρο, ότι ο νέος τρόπος χρηματοδότησης των δομών προσχολικής αγωγής της υπουργού Πετραλιά αφορά το δικό τους δυνάμωμα, ότι το δημόσιο νηπιαγωγείο έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του και ότι χιλιάδες οικογένειες με παιδιά που γεννήθηκαν το 2004 θα τρέχουν πανικόβλητοι να δουν τι θα κάνουν έπραξαν το αυτονόητο: παρακίνησαν τα μέλη τους να μην συμμορφωθούν σε κανένα νόμο.

Τι λέει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών
«Όσον αφορά το θέμα της εγγραφής των νηπίων για το σχολικό έτος 2008-09, σας ενημερώνουμε ότι ΔEN πρέπει να ανταποκρίνεστε στις απαιτήσεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Eφόσον ΔEN υπάρξει γραπτή ειδοποίηση από το υπουργείο Πρόνοιας, που να καταργεί την ύπαρξη νηπιακών τμημάτων στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, ΔEN υπάρχει πρόβλημα λειτουργίας»

Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΊΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ: ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΤΟ 2004 ή ΤΑ ΚΑΨΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΟΣ
Στον παιδικό σταθμό δεν στο παίρνουν, στο νηπιαγωγείο δεν στο γράφουν (εδώ ίσα που προλαβαίνουν αυτά του 2003), τα περισσότερα ιδιωτικά είναι παράνομα .Ταυτοχρόνως ξέρεις ότι για να το γράψεις στο δημοτικό σχολείο χρειάζεται ..απολυτήριο νηπιαγωγείου. Τέλος δεν ξεχνάς ότι ο νόμος σε υποχρεώνει να το πας νηπιαγωγείο.

Η εγκύκλιος του γραφείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που δημοσιεύουμε ρίχνει και άλλο λάδι στην φωτιά. Την προηγούμενη Πέμπτη ήρθαν γονείς στον αγιασμό των σχολείων όπου έμαθαν ότι τα παιδιά τους δεν θα γραφούν. Αν τελικά δεν τα πάρουν η λύση του ιδιωτικού είναι μονόδρομος.. Αλλά και τότε πως θα ξέρεις αν αυτό που θα πας το παιδί σου είναι νόμιμο. Υποθέσαμε ότι οι υπηρεσίες πρόνοιας της Νομαρχίας Αθηνών θα ενημέρωναν τους γονείς για τις δομές που πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να διαλέξεις.

Ιδού τι απάντησαν:
Για το κεντρικό τμήμα της Αθήνας δεν μπορούν να δώσουν σε κανένα γονιό λίστα με τους νόμιμους σταθμούς. Παίρνεις τηλέφωνο και ρωτάς για κάθε ένα μεμονωμένα και αυτοί σου απαντούν αν είναι νόμιμος ή όχι
Για το Ανατολικό τμήμα που είμαστε εμείς μπορείς να πάρεις λίστα με τα νόμιμα ιδιωτικά νηπιαγωγεία και τους αντίστοιχους παιδικούς σταθμούς εάν πας στην έδρα της υπηρεσίας (Μεσογείων 446), καταθέσεις αίτηση στο πρωτόκολλο. Αφού εξεταστεί το αίτημα σου θα σου αποσταλεί ταχυδρομικώς στο σπίτι ή απάντηση . – καλά σαράντα…

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ;
Μάλλον όχι αφού η νύχτα είναι βαθιά και η καλή τύχη δεν σε σώζει καθώς το αδιέξοδο που έχει προκύψει, ο εξευτελιστικός τρόπος που διαχειρίζεται η κεντρική διοίκηση την οικογένεια που αγωνιά για μια ολόκληρη χρονιά, που ξεκινάει χωρίς πυξίδα και προγραμματισμό, η πολιτική βούληση διάλυσης των δημόσιων δομών πρόνοιας προσχολικής αγωγής και το γιγάντωμα των αντίστοιχων ιδιωτικών δεν παίρνει από ευχές.

Κοιτάζοντας τα μεγέθη του αδιεξόδου και στην πόλη είναι να απορεί κανείς με την αδιαφορία που δείχνει η διοίκηση του δήμου για τα ζητήματα αυτά. αφού δεν έχει κάνει τίποτα για να ενημερώσει τους γονείς . Θα κάτσει τώρα άραγε με σταυρωμένα χέρια βλέποντας να δημιουργούνται τμήματα νηπιαγωγείου μέσα στην πόλη με πάνω από 25 μαθητές σε κάθε τμήμα; ή βλέποντας να κόβονται αν ισχύσει η εγκύκλιος 35 παιδιά από το Πάτημα και αρκετά από το Κάτω Χαλάνδρι . Θα στηρίξει τους εκπαιδευτικούς πχ στο Πολύδροσσο που είναι διατεθειμένοι να μην υλοποιήσουν την απόφαση της δευτεροβάθμιας και να εγγράψουν τα παιδιά του 2004 αφού τα τμήματά τους ακόμα και με αυτά, είναι μικρότερα από 25; Θα δημοσιοποιήσει την λίστα των παράνομων ιδιωτικών νηπιαγωγείων που μπορεί να υπάρχουν στην πόλη. Δύσκολο από την μία και εύκολο από την άλλη. Η κυριότερη δυσκολία έγκειται στο ότι πρέπει ν απαντήσει και στο τι έχει κάνει για να καλύψει τις ανάγκες σε νηπιαγωγεία της πόλης που το σχέδιο πόλης που η ίδια επεξεργάζεται τις ανεβάζει κατ ελάχιστον σε 21 στρέμματα όλα αυτά τα χρόνια..."

Στην πρώτη δημοτικού

Εμείς τα περάσαμε ήδη -ο μεγάλος μου γιος πηγαίνει πια στην πέμπτη- αλλά θα τα συναντήσουμε και πάλι στο μέλλον...
Για όσους τα παιδιά τους πηγαίνουν για πρώτη φορά στο δημοτικό, ίσως φανούν ενδιαφέρουσες οι σκέψεις που έκανα τότε.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το "Ημερολόγιο ενός πατέρα (2)- Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει:

"...Θυμάμαι με τρόμο την ιστορία της φίλης Άννας Κ., οπαδού της «αντιαυταρχικής εκπαίδευσης», διδάκτορος της αντιγραφής στη Νομική Αθηνών, που έφθασε να αστράψει ένα χαστούκι στην κόρη της η οποία έκανε το έγκλημα να καθυστερεί να ετοιμάσει την αντιγραφή της! «Δεν μπορούσα να ελέγξω τα νεύρα μου», εξομολογήθηκε λίγο αργότερα, βυθισμένη σε μια θάλασσα ενοχών. Ο προοδευτικός δάσκαλος Κ. Π., εκσφενδόνισε το βιβλίο αριθμητικής στο κεφάλι του γιου του, όταν αρνήθηκε να απαντήσει πόσο κάνει επτά φορές το οκτώ. «Λες να φθάσω κι εγώ σε αυτό το σημείο;» ρωτώ εναγωνίως τον εαυτό μου και απάντηση δεν παίρνω. Και υπάρχει κι όλη αυτή η στρατιά ειδικών, πολύ ειδικών και πάρα πολύ ειδικών που σου λένε πως πρέπει να είσαι ήρεμος και πως για να πείσεις το παιδί, πρέπει να είσαι κι εσύ πεπεισμένος... Έλα που δεν είμαι!
Κάποιοι γονείς στο σχολείο του Παιδιού, είχαν την έξυπνη ιδέα να προετοιμάσουν κάπως τα παιδιά για όσα τους περιμένουν, με μια θεατρική παράσταση. «Γονείς... Επιστροφή στην 1η Δημοτικού», ο τίτλος της και η υπόθεση είχε ως εξής: Ανακοινώνεται ξαφνικά πως οι γονείς πρέπει να επιστρέψουν στο σχολείο. Στην αρχή αντιδρούν με αρκετό άγχος, μέχρι που επιστρέφοντας στην τάξη τους, ανακαλύπτουν πως τα πράγματα όχι μόνον δεν είναι τρομερά, αλλά μάλλον ευχάριστα. Τα παιδιά το καταδιασκέδασαν και έλαβαν το μήνυμα. Πιστεύω πως ήταν ένας χρήσιμος και πρωτότυπος τρόπος προσέγγισης.
Πλην όμως... Καθώς παρακολουθούσα, διασκεδάζοντας κι εγώ, θυμόμουνα τον Αναγνωστάκη που έλεγε πως «πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά». Και ένιωθα πως δεν τη λέμε.
Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω τη θάλασσα. Στην άκρη της εικόνας το Παιδί με τους φίλους του χτίζουν ένα κάστρο. «Σχολείο σημαίνει φυλακή» τραγουδάνε κάπου στο μυαλό μου τα... στρουμφάκια (σας το είπα πως το παιδί μέσα μου έχει ώρες-ώρες έντονη παρουσία). Αναρωτιέμαι: Δεν είναι σα να παίρνεις ένα πουλί του δάσους και να το κλείνεις σε κλουβί; Φαντάζομαι μπόγιες που πετάγονται μέσα από σχολικά λεωφορεία και μαζεύουν με την απόχη τους παιδιά που παίζουν χαρούμενα στις παραλίες για να τα οδηγήσουν στο σχολείο.

Τι θα κάνω, θεέ μου;
Αυτό πια δεν είναι ημερολόγιο. Είναι ερωτηματολόγιο. Διότι καθώς γράφω δεν μπορώ να λύσω τις αντιφάσεις, να βρω τις απαντήσεις. Θα ήθελα να μείνω για πάντα σ’ αυτή την παραλία. Σαν παιδί κι εγώ θα ήθελα να ήταν πάντοτε καλοκαίρι και διακοπές.
Σκέφτομαι το Παιδί καθηλωμένο στο θρανίο να φορτώνεται με χιλιάδες άχρηστες γνώσεις και η ζωή μοιάζει να ακολουθεί έναν κύκλο, που δεν μου αρέσει καθόλου. Κανονικά το σχολείο θα έπρεπε να ανοίγει δρόμους αντί να τους κλείνει όπως κάνει σήμερα. Κι εντάξει θα μου πείτε, έχεις πάει πολύ μακριά. Στην πρώτη δημοτικού πάει το Παιδί, δεν βρίσκεται στον προθάλαμο του Πανεπιστημίου. Ή μήπως αμφισβητεί κανείς πως είναι απαραίτητο να μάθουμε να γράφουμε, να διαβάζουμε και να μετράμε;
Ο τρόπος είναι που δεν μου αρέσει. Και παθαίνω κάτι που δεν μπορώ να μιλήσω στο Παιδί. Που πρέπει να αρχίσω να υποκρίνομαι και να επιμένω στη μεγάλη σημασία της καλλιγραφίας στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μήπως άραγε υπάρχει λύση, υπάρχει διέξοδος; Μπορούμε να βάλουμε δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη;
Αποφασίζω πως ναι, θα αφήσω το Παιδί στο έλεος των εκπαιδευτικών μηχανισμών, αλλά θα παίξω κι εγώ το ρόλο μου. Θα διώξω τα αγκάθια από τα κλειστά μονοπάτια και θα προσπαθήσω να ανοίγω δρόμους. Αυτό απαιτεί απέραντη υπομονή. Ας βοηθήσουμε το Παιδί να είναι εντάξει στις τυπικές του υποχρεώσεις κι ας ασχοληθούμε μαζί του. Θέλει κόπο... Και δεν έχει σχέση με τα μέσα στα οποία καταφεύγουν ολοένα και περισσότεροι γονείς: μαθήματα μουσικής, ποδοσφαίρου, ζωγραφικής, σκακιού κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς...

Ας του μάθουμε για τη φύση και το σύμπαν κοιτάζοντας από το ταπεινό χορτάρι, μέχρι τον έναστρο ουρανό.
Ας φροντίσουμε κι εμείς να μάθουμε πράγματα για να τους τα μεταδώσουμε.
Ας του μάθουμε πως τα χέρια δεν είναι μόνο για να κρατάνε το μολύβι. Μπορούν να φυτεύουν, να πλάθουν, να χαϊδεύουν, να δημιουργούν...
Ας του μάθουμε να μην παίρνει τίποτε σαν δεδομένο. Και το παράδειγμα θα του το δώσουμε εμείς, για να μην πνίξουμε τη φαντασία του.
Ας απαντήσουμε στα γιατί, χωρίς να αλλάξουμε συζήτηση.
Ας συμφιλιωθούμε με τον αντιφατικό κόσμο που ζούμε, χωρίς όμως να δηλώνουμε και παραίτηση από τη διάθεση μας για αλλαγή.

Η δύσκολη καμπή, μπορεί να γίνει ένας δρόμος γνώσης και για μας τους ίδιους. Μη μου πείτε πως κι εμείς δεν έχουμε σιγά-σιγά βυθιστεί σε όλα εκείνα που δηλώναμε πως δεν θα κάνουμε ποτέ; Το Παιδί δεν ήρθε στον κόσμο για να διορθώσει τις δικές μας αδυναμίες, τα δικά μας λάθη. Δεν ήρθε για να πραγματοποιήσει τα όνειρα που εμείς χάσαμε στο δρόμο. Ήρθε για να φτιάξει τα δικά του όνειρα. Να παλέψει με τις δικές του δυνάμεις για να μη χαθούν. Εμείς έχουμε το μέγιστο καθήκον να μην το αφήσουμε ανάπηρο απέναντι σε όλα αυτά.
Και φυσικά να το αφήσουμε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο που μπορεί να μη μας αρέσει καθόλου. Η μαθητεία στη πρώτη δημοτικού, το πώς θα χειριστούμε τα πράγματα θα είναι μια μεγάλη δοκιμασία για όλους μας. Τα χαστούκια και οι εκτοξεύσεις βιβλίων είναι καλύτερο να μην περιληφθούν στο μενού!
Αν η μαθητεία στην Πρώτη Δημοτικού είναι μια μεγάλη δοκιμασία για όλους μας, οι καλοί οι μαθητές ας είμαστε πρώτοι εμείς..."

ΔΟΕ: Κινητοποιήσεις για τα νηπιαγωγεία

Συγκέντρωση 23/9/08 ώρα 13:00 στο ΥΠΕΠΘ (Ανδρέα Παπανδρέου 37, Μαρούσι)

Το Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Δ.Ο.Ε.) συζήτησε στην τελευταία συνεδρίασή του για την κατάσταση που διαμορφώνεται στο χώρο της Προσχολικής Αγωγής, όπου:

-60.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας 4-5 ετών που μένουν έξω από τη δημόσια προσχολική αγωγή και οδηγούνται στους ιδιώτες και τους δήμους,
• Καταστρατηγούνται οι εργασιακές κατακτήσεις των Νηπιαγωγών, με την αυθαίρετη, παράνομη, στοχευμένη και αντιπαιδαγωγική αύξηση του ωραρίου,
• Το πρόβλημα της σχολικής στέγης οξύνεται διαρκώς,
• Η χρηματοδότηση της Παιδείας και της Προσχολικής Αγωγής έχει φτάσει στο έσχατο σημείο της ανέχειας και της ντροπής,
• Οι μέχρι τώρα συνθήκες λειτουργίας τους δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ήδη υπάρχουσες ανάγκες (τις ανάγκες όλων των παιδιών 4-6 για εκπαίδευση, ασφάλεια, κατάλληλους χώρους, εξοπλισμό, εκπαιδευτικό υλικό, εκπαιδευτικό προσωπικό, πρώιμη παρέμβαση για παιδιά με ειδικές ή μαθησιακές δυσκολίες και για αλλόγλωσσα παιδιά),
• Τα τμήματα λειτουργούν με 25 παιδιά και οι νηπιαγωγοί δέχονται ασφυκτικές πιέσεις να πάρουν και άλλα, ακόμα και σε αντίθεση με τους υπάρχοντες νόμους. Κανένας σοβαρός σχεδιασμός δεν γίνεται που να αντιμετωπίζει την Προσχολική αγωγή ως 2χρονη υποχρεωτική βαθμίδα, αλλά αντίθετα το πρόβλημα της στέγης μεταφέρεται στις ΣΔΙΤ, με στόχο την εισβολή των ιδιωτών και στο ζήτημα της σχολικής στέγης,
• Οι διορισμοί που ανακοινώθηκαν είναι μειωμένοι κατά 50% για την επόμενη διετία, γεγονός που δείχνει ότι η κυβερνητική πολιτική όχι μόνο δεν πρόκειται να λύσει τα οξυμμένα προβλήματα της Προσχολικής Αγωγής, αλλά κινείται στη λογική πλήρους αποδόμησης της Δημόσιας εκπαίδευσης, ιδιωτικοποίησης και μετατροπής του δικαιώματος στη γνώση και την εκπαίδευση, σε ατομική και ανταγωνιστική διαδικασία καθώς και ταξική επιλογή,
• Οι νόμοι που προωθούνται σε συνδυασμό με τα νέα σχέδια του Υπ. Εσωτερικών, κατευθύνουν την Προσχολική Αγωγή στους ιδιώτες και στους Δήμους και στην κατεύθυνση να χαθεί ο αυτοτελής παιδαγωγικός και εκπαιδευτικός της ρόλος.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν πλευρές της συντηρητικής αναδιάρθρωσης της παιδείας, που αποδομεί το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ελαχιστοποιώντας κάθε κοινωνική παροχή και δικαίωμα, με στόχο την ιδιωτικοποιημένη λειτουργία της και την μετατροπή της εκπαίδευσης σε χώρο μέγιστου κέρδους των ιδιωτών,Απέναντι σε όλα αυτά, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. εκτιμά ότι πρέπει να υπάρξει συντονισμένη, διαρκής και αποφασιστική μάχη που θα συσπειρώνει εκπαιδευτικούς γονείς και εργαζομένους.

Γι’ αυτό ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ:
Τη διοργάνωση συλλαλητηρίου την Τρίτη 23 του Σεπτέμβρη έξω από το Υπουργείο Παιδείας, στις 13:00, εκπαιδευτικών, γονέων και εργαζομένων, με στόχο να θέσει στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος και να συγκεντρώσει κοινωνικές δυνάμεις που θα παλέψουν για την πραγματοποίησή τους.Για το σκοπό αυτό κηρύσσει στάση εργασίας τις 2 τελευταίες ώρες του διδακτικού ωραρίου του κάθε συναδέλφου και τις 2 πρώτες του απογευματινού κύκλου για το Λεκανοπέδιο. Οι Σύλλογοι της περιφέρειας μπορούν να κηρύξουν αντίστοιχες στάσεις εργασίας, όπου πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια.Καλεί τους Συλλόγους εκπαιδευτικών όλης της χώρας να πραγματοποιήσουν την ίδια μέρα, μαζικές δράσεις σε όλες τις πόλεις και πρωτεύουσες νομών (διαμαρτυρίες, συνεντεύξεις τύπου, συσκέψεις με σωματεία, μοίρασμα γράμματος σε κεντρικά σημεία, αφισοκολλήσεις κλπ). Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έχει προχωρήσει στην έκδοση αφίσας, η οποία σας έχει αποσταλεί.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:- Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική Αγωγή, δημόσια και δωρεάν για όλα τα παιδιά του λαού μας- Όλα τα νήπια και προνήπια σε δημόσια νηπιαγωγεία- Κανένα τμήμα πάνω από 15 παιδιά- Ίδρυση 1.000 νέων νηπιαγωγείων και μόνιμος διορισμός 2.000 νηπιαγωγών, τώρα- Κατοχύρωση διδακτικού ωραρίου των νηπιαγωγών και εξίσωσή του με όλη την εκπαίδευση- Όχι στη μετατροπή του Νηπιαγωγείου σε baby parking- Μειωμένο ωράριο για όλους τους εργαζόμενους γονείς με παιδιά έως 10 ετών- Καμιά υπαγωγή στους ιδιώτες και στους Δήμους- 5% του ΑΕΠ για την παιδεία

Για το διδακτικό ωράριο των νηπιαγωγών :
Το Δ.Σ. της ΔΟΕ, επικαιροποιώντας την προηγούμενη απόφασή του καλεί τους Νηπιαγωγούς όλης της χώρας να εφαρμόσουν το πάγιο ωρολόγιο πρόγραμμα για τα Νηπιαγωγεία και να μην αποδεχθούν την καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και την αύξηση του ωραρίου τους.
Η Ομοσπονδία παρέχει γι' αυτό πλήρη συνδικαλιστική κάλυψη, κηρύσσοντας συνεχείς στάσεις εργασίας στην περίπτωση επιβολής αύξησης του ωραρίου τους από τη διοίκηση( πρωινή ζώνη 07:00 – 08:00, επιμήκυνση ωραρίου στα κλασικά και ολοήμερα τμήματα).

Χωρίς κοινωνικά κριτήρια οι προσλήψεις εκπαιδευτών στον ΟΕΕΚ;

Με έπιασε στα "γεράματα" να κάνω τον καθηγητή! Αποφάσισα λοιπόν να υποβάλλω αίτηση στο ΙΕΚ Κηφισιάς. Με τηλεοπτική εμπειρία 18 ετών και γενικότερη εμπειρία στο χώρο από τη δεκαετία του '80 βρέθηκα μπροστά σε απίστευτες γραφειοκρατικές διαδικασίες όπου καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι... ελέφαντας! Γι' αυτό οι σπουδαστές που βγαίνουν από τα Δημόσια ΙΕΚ έρχονταν να δουλέψουν ως μαθητευόμενοι και ομολογούσαν ότι δεν είχαν μάθει σχεδόν τίποτα που να έχει σχέση με την πραγματικότητα ενός ρεπορτάζ...
Όπως παντού σπρώχνουν τα παιδιά μας προς την Ιδιωτική Εκπαίδευση.

Κι αν όλα αυτά ήταν αναμενόμενα, δεν περίμενα ότι τα Δημόσια ΙΕΚ θα αναιρούσαν στην πράξη τα όσα γράφουνη στην πρόσκληση πρόσληψης εκπαιδευτών. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν με το πιστοποιητικό οικογενεικής κατάστασης! Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι στα ΙΕΚ δεν μοριοδοτούνται ούτε οι πολύτεκνοι, ούτε οι τρίτεκνοι, ούτε τα Άτομα με Αναπηρία, ούτε όσοι έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Μήπως όταν γράφουν για "κοινωνικά κριτήρια" αναφέρονται στις όποιες γνωριμίες των υποψηφίων; Γι' αυτό κάποιος φίλος έβαλε τα γέλια όταν του είπα ότι υπέβαλα τα χαρτιά μου, χωρίς "να βάλω μέσον";
Έτσι αποφάσισα να στείλω την επιστολή που ακολουθεί στον πρόεδρο του ΟΕΕΚ, τον κύριο Αδαμόπουλο. Αν συμφωνείτε με όσα διαβάσετε, μπορείτε να του τη στείλετε κι εσείς. Ίσως φιλοτιμηθούν να απαντήσουν! Κι εγώ ελπίζω βεβαίως να διαψευστώ...


"Κύριε πρόεδρε,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Στοφόρος και είμαι δημοσιογράφος. Την Παρασκευή 12/9, υπέβαλα αίτηση προκειμένου να προσληφθώ ως εκπαιδευτής στο ΙΕΚ Κηφισιάς (Δημοσιογραφία). Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ενώ στην πρόσκληση για την πρόσληψη εκπαιδευτών αναφέρεται ότι "κατά την επιλογή συνεκτιμώνται τα κοινωνικά κριτήρια", δεν μοριοδοτούνται οι υποψήφιοι εκπαιδευτές που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία! Ως πατέρας τριών παιδιών υπέβαλα μαζί με την αίτηση μου και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Σε περίπτωση που δεν ληφθεί υπόψη, επιφυλάσσομαι να διεκδικήσω κάθε νόμιμο δικαίωμα μου.
Η επιστολή αυτή θα δημοσιοποιηθεί μέσω των σχετικών ιστοσελίδων στο διαδίκτυο και στον ηλεκτρονικό τύπο.
Περιμένω παρ' όλα αυτά την παρέμβαση και την απάντηση σας, προκειμένου να προσφύγω και σον Συνήγορο του Πολίτη.
Μετά τιμής,
Κωνσταντίνος Στοφόρος "

Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις του Προέδρου και της γραμματείας:
proedros@oeek.gr gr.proedrou@oeek.gr

Σε αδιέξοδο οι γονείς

Αποφάσισα να στείλω την κόρη μου στο Δημοτικό Παιδικό Σταθμό της Αγίας Παρασκευής. Στο πλαίσιο της δωρεάν παιδείας και του κοινωνικού κράτους -πληρώνω (με την έκπτωση λόγω τριών παιδιών) 200 ευρώ το μήνα (130+ 70 για σχολικό). Επιπλέον αναγκάζομαι να πληρώσω για 11 μήνες ακόμη κι αν το παιδί σταματήσει το Μάιο -όπως προγραμματίζουμε. Δηλαδή 400 ευρώ χαράτσι από τον καλό μας Δήμο, που λειτουργεί ως επιχειρηματίας και όχι ως τοπική αυτοδιοίκηση!

Και πάλι σκέφτομαι τα χειρότερα. Τους χιλιάδες γονείς που θα αναγκαστούν να γράψουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία...

"Ασφυκτική κατάσταση στα νηπιαγωγεία". Αυτός ήταν ο τίτλος ρεπορτάζ στον "Ριζοσπάστη", το οποίο και μεταφέρω αυτούσιο:

"...Χαρακτηριστικές οι καταγγελίες του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου» για το πώς δημιουργείται πελατεία για την ιδιωτική εκπαίδευση με την υποβάθμιση της δημόσιας
Μια ασφυκτική κατάσταση για τις λαϊκές οικογένειες, τους νηπιαγωγούς, αλλά και τα ίδια τα νήπια δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική στο χώρο της προσχολικής αγωγής. Οι νηπιαγωγοί καλούνται να στριμώξουν παιδιά στα δημόσια νηπιαγωγεία, να στείλουν σε άλλα νηπιαγωγεία όσα δε χωρούν, αλλά και να αφήσουν εκτός νηπιαγωγείου τα προνήπια.
Την κατάσταση αυτή περιγράφει και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου», κάνοντας λόγο για «αλχημείες». Οπως σημειώνει, «η κυβέρνηση, ακολουθώντας την τακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, αντί να προχωρήσει σε ανέγερση νέων διδακτηρίων, στην ίδρυση νέων σχολείων για την κάλυψη των αναγκών, σε μαζικούς διορισμούς, στη μείωση του αριθμού των νηπίων 15 ανά τμήμα Νηπιαγωγείου, προσπαθεί με αλχημείες, με συμπήξεις τμημάτων, με κληρώσεις νηπίων, με καταργήσεις γεωγραφικών ορίων και απαράδεκτες μετακινήσεις νηπίων σε νηπιαγωγεία που υπολείπονται έστω και για λίγο του μαγικού αριθμού 25 που προβλέπει ο νόμος, με συγχωνεύσεις, με υποβιβασμούς και καταργήσεις σχολείων να λύσει το πρόβλημα». «Οσο για τα προνήπια; Μόνο όσα είναι τυχερά θα φοιτήσουν στο δημόσιο νηπιαγωγείο σε θέσεις που δε θα καλυφθούν από νήπια. Η συντριπτική πλειοψηφία θα ακολουθήσει τον "ιδιωτικό" δρόμο ή το δρόμο της πληρωμής είτε στα ιδιωτικά, είτε στους παιδικούς σταθμούς, ιδιωτικούς και δημοτικούς», σημειώνουν οι εκπαιδευτικοί.
Οι εκπαιδευτικοί του Περιστερίου αναφέρονται και στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου των νηπιαγωγών που όπως σημειώνει είναι σε βάρος της νηπιαγωγού, και στη λειτουργία πρωινής ζώνης 7 - 8 π.μ. στα νηπιαγωγεία, σημειώνοντας ότι το μέτρο αυτό «επεκτείνει το σχολικό χρόνο και την παραμονή των νηπίων στον ίδιο χώρο κάνοντας πιο εξοντωτικούς τους ρυθμούς των νηπίων. Τα παιδιά 4 - 6 χρόνων καλούνται να μένουν στην ίδια σχολική τάξη - πολλές φορές εντελώς ακατάλληλη - για 9 ώρες την ημέρα!!». Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών σημειώνει ότι αυτού του τύπου η θεσμοθέτηση της προσχολικής αγωγής εντάσσεται στο σχεδιασμό της ΕΕ για καλλιέργεια δεξιοτήτων από τη νηπιακή ηλικία αλλά και συνδυάζεται με τις προτάσεις που είχαν δημοσιοποιηθεί για 5τάξιο δημοτικό σχολείο. Ο σύλλογος διεκδικεί 2χρονη δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΥΠΕΠΘ, Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν 12χρονο Υποχρεωτικό Σχολείο για όλους.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, 60.000 παιδιά βρίσκονται σήμερα εκτός Δημόσιου Νηπιαγωγείου, γεγονός που καταδεικνύει και στην προσχολική αγωγή ότι η μέχρι τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ιδιωτικοποίηση και την υποβάθμιση..."

"Χαρούμενο σχολείο"

Μόλις δυο μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, νομίζω ότι αξίζει να μοιραστώ μαζί σας κάτι που έγραψα το καλοκαίρι. Το θυμήθηκα με αφορμή μια φράση που άκουσα στο ραδιόφωνο του Σκάι, στην εκπομπή της Χριστίνας Βϊδου και του Δημήτρη Γιαγτζόγλου. Μια καλεσμένη -δυστυχώς δεν άκουσα τα στοιχεία της, μίλησε για την εμπειρία της από χώρες του εξωτερικού, όπου έβλεπε ομάδες παιδιών να κάνουν το μάθημα τους με τους δασκάλους τους κάτω από τη σκιά μεγάλων δέντρων σε ένα πάρκο....
Εδώ, εκτός του ότι έχουμε κάψει τα δέντρα, κάτι τέτοιο το θεωρούμε παράλογο. Ο φίλος Δημήτρης Κ. διδάσκει αγγλικά σε γνωστό (και πανάκριβο) ιδιωτικό σχολείο. Όταν πρότεινε στον διευθυντή του να κάνει κάποιες φορές το μάθημα στο δασάκι που το περιβάλλει, αντιμετώπισε την άρνηση και την ειρωνεία...
Στη χώρα όπου λειτούργησαν οι περιπατητικές σχολές και ο κήπος του Επίκουρου!

Μετά αναρωτιόμαστε τι φταίει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μάλλον -πάνω από όλα- τα σκουριασμένα και συντηρητικά μυαλά αυτών που το διευθύνουν!

Ιδού λοιπόν το κείμενο:

"...Είναι ακόμη καλοκαίρι όταν καθισμένος στην κουζίνα ενός σπιτιού κοντά στη θάλασσα -με την πλάτη γυρισμένη στο απέραντο γαλάζιο, μήπως μπορέσω και συγκεντρωθώ, προσπαθώ να σκεφτώ για άλλη μια φορά την περιπετειώδη σχέση με το σχολείο.
Ο μεγάλος μου γιος, που θα πάει φέτος στην πέμπτη δημοτικού ήδη βαριαναστενάζει -και κατά βάθος, όσα αντίθετα κι αν του λεω σε κάθε τόνο, δεν μπορώ να τον αδικήσω.
Θυμάμαι κάτι δικές μου επιστροφές τον Σεπτέμβριο, όπου η πόλη και το σχολείο με βάραιναν σαν τεράστιες πέτρες και ναι, μπαίνω στη θέση του παιδιού και καταλαβαίνω πως το "πολύβουο και χαμογελαστό μελίσσι" -που περιέγραφαν κάποιοι συγγραφείς παιδικών βιβλίων και τώρα πια κάποιοι βαριεστημένοι ρεπόρτερ καναλιών και εφημερίδών, βγάζοντας από τα συρτάρια τους περσινά και προπέρσινα ρεπορτάζ- απλούστατα δεν υπάρχει!
Ή ίσως υπάρχει αν κατέβουμε την ηλικιακή κλίμακα και φτάσουμε στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο.
Διότι όσο ο Μεγάλος μεμψιμοιρεί, τόσο η Μικρή ανυπομονεί. Γιατί βλέπετε θα πάει για πρώτη φορά στον Παιδικό Σταθμό, στο "σχολείο", όπως λέει η ίδια. Έχει ήδη επισκεφθεί το χώρο, έχει γνωρίσει τις δασκάλες, έχει παίξει. Όλα αυτά της έχουν προκαλέσει ενθουσιασμό. Είναι ίσως που συνέχεια δηλώνει και θέλει να είναι "μεγάλη" (δεν ξέρει ότι κάποτε στο μέλλον θα χαίρεται μόνον όταν την περνάνε για "μικρή"), αλλά και που θέλει να μιμηθεί τον Μεγάλο, τον οποίο θαυμάζει απεριόριστα.
Είναι ίσως και η... "άγνοια". Δεν γνωρίζει τι την περιμένει στο μέλλον... Όταν σε παραλαμβάνει ο εκπαιδευτικός μηχανισμός, σε παραδίδει μετά από καμιά δεκαπενταριά χρόνια με ψαλιδισμένη τη φαντασία, με ένα κεφάλι γεμάτο κατά μεγάλο ποσοστό με άχρηστες γνώσεις, χωρίς βασικά εργαλεία για να καταλάβεις τον κόσμο γύρω σου, για να μπορέσεις να κάνεις μια συστηματική μελέτη, ακόμη και να γνωρίσεις τη φύση, τον εαυτό σου, το σώμα σου.
Μπορεί όμως να είναι και κάτι άλλο. Κάτι που με βάζει σε σκέψεις και ίσως μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα. Μήπως είναι το δικό μου "αυγό του Κολόμβου";
Η απάντηση που βρήκα, λοιπόν, είναι η "χαρούμενη γνώση". Τα παιδιά στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο μαθαίνουν παίζοντας και παίζουν μαθαίνοντας. Η γνώση δεν συνδυάζεται με βλοσυρά πρόσωπα και αυστηρούς κανόνες, με σώματα παιδιών που ακινητοποιούνται σε θρανία, ενώ είναι φτιαγμένα για την κίνηση και το παιχνίδι. Δεν συνδυάζεται με βαθμούς και εξετάσεις. Από αξιολογήσεις με το υποδεκάμετρο μιας μίζερης αντίληψης. Λες και η πραγματικά μόρφωση μπορεί ποτέ να μπει στη ζυγαριά.
Και αναρωτιέμαι: Δεν θα μπορούσε η μάθηση να συνδυάζεται με τη χαρά; Δεν θα μπορούσαν τα παιδιά να εξακολουθήσουν να μαθαίνουν παίζοντας, ακόμη και βγαίνοντας έξω από τη σχολική αίθουσα; Από τα λίγα που θυμάμαι από το δικό μου σχολείο είναι τα αυτοκινητάκια ενός εμπνευσμένου καθηγητή φυσικής που μας έμαθε -παίζοντας μαζί τους- βασικούς νόμους που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε με τίποτα. Θυμάμαι ακόμη έναν δάσκαλο από την ακριτική Λήμνο που δίδασκε τα παιδιά καλιεργώντας έναν ανθόκηπο κι έναν λαχανόκηπο στο προαύλιο του σχολείου...
Μήπως κανείς δεν θέλει τους εμπνευσμένους δασκάλους; Μήπως όλοι γονείς- δάσκαλοι- κράτος, φοβούνται να ξεφύγουν από την "πεπατημένη"; Μήπως κανείς δεν θέλει το διαφορετικό γιατί απαιτεί προσπάθεια, χώρους και κονδύλια για την παιδεία; Μήπως η Πολιτεία προτιμά πειθαρχημένους και πειθήνιους πολίτες αντί για ελεύθερους και μορφωμένους ανθρώπους;
Κι αν όλα αυτά για τη "χαρούμενη γνώση" είναι μια ουτοπία, τι κάνουμε εμείς σήμερα με τα παιδιά μας;
Να τα βγάλουμε έξω από το σχολικό σύστημα, αδύνατον. Τι μένει λοιπόν;
Ίσως να τους χαρίσουμε εμείς αυτή τη "χαρούμενη γνώση". Να τους μάθουμε πράγματα παίζοντας και ταξιδεύοντας μαζί τους. Αφιερώνοντάς τους το χρόνο και την προσοχή μας. Και μπορεί αυτά κάποτε να μπορέσουν να φτιάξουν ένα πιο χαρούμενο σχολείο για τα δικά τους παιδιά..."

Στο Ημερολόγιο (2) -"Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει - Από τα πρώτα βήματα μέχρι και το σχολείο", υπάρχει εκτενέστατο αφιέρωμα στο σχολείο, με απόψεις ειδικών αλλά και γονιών. Επίσης περιλαμβάνονται τα οικογενειακά μας... παθήματα!

Ο μικρός Ιάσωνας πριν πέσει στα γρανάζια του εκπαιδευτικού συστήματος, μαθαίνει μόνος του, αυτά που τον διδάσκει η φύση... Φανταστείτε ένα μάθημα ιστορίας, βιολογίας, φυσικής ή γλώσσας σε μια παραλία... Τι να πιστεύει άραγε το (Αντι) Παιδαγωγικό Ινστιτούτο;

Το μεγάλο φαγοπότι!

Αφού μας παίρνουν και τα τελευταία ευρώ που μας είχαν αφήσει, ας δούμε στη συνέχεια πως τα μοιράζουν για την προβολή τους.
Όπως γράφεται στον "Επενδυτή" (6-7/9/2008):
-Ο ΕΟΤ μοιράζει για την προβολή της Ελλάδας 7,7 εκατομμύρια ευρώ σε διαφημιστικές εταιρίες!
-Το ΥΠΕΧΩΔΕ για να διαφημίσει το εκπληκτικό έργο του που όλοι ζούμε καθημερινά μοιράζει 4 εκατομμυριάκια...
-Το ΥΠΠΟ σε πολιτιστικές εκδηλώσεις για νέους (ξέρετε αυτές που αντίθενται με ...πλήρη διαφάνεια) δίνει 1,6 εκατομμύρια ευρώ.
-Η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) επίσης -προφανώς θεωρώντας ότι έχει μεγαλουργήσει- μοιράζει άλλα 4,4 εκατομμύρια ευρώ για την Επικοινωνία της με το λαό (παρεμπιπτόντως τα δίνει στην ίδια εταιρία που θα μοιραστεί με μια άλλη και τα εκατομμύρια του ΕΟΤ -μάλλον θα είναι μοναδικών ικανοτήτων τα στελέχη της. Τι άλλο να υποθέσουμε στην Ελλάδα της αξιοκρατίας;)
-Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, για να μας ευαισθητοποιήσει θα δώσει 650 χιλιάδες ευρώ.
-Ο Ελληνικός Οργανισμός Γάλακτος, θα προβάλλει τη φέτα (ελπίζω όχι εντός Ελλάδος που την αγοράζουμε από μόνοι μας) πληρώνοντας 700 χιλιάδες ευρώ.
-510 χιλιάδες ευρώ θα διαθέσει ο Οργανισμός Εξωτερικού Εμπορίου για τη διοργάνωση εκδήλωσης.

Και όλα αυτά δεν είναι παρά ψίχουλα. Δυο εταιρίες (η μια είναι η ίδια με τον ΕΟΤ και την ΕΕΤΤ) θα μοιραστούν ούτε λίγο ούτε πολύ 40 εκατομμύρια ευρώ (!!!) για να διαφημίσουν τον ΟΠΑΠ -όπως λένε ανεπίσημες πηγές.

Θα θέλαμε πολύ να ξέραμε πόσα εκατομμύρια ξοδεύονται συνολικά για τη διαφήμιση και την προβολή τόσο της κυβέρνησης, όσο και των Οργανισμών και Επιχειρήσεων που συνδέονται με το Κράτος.
Μόνον πρόχειροι υπολογισμοί μα ςφέρνουν πονοκέφαλο...

Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει

Κυκλοφόρησε μόλις το "Ημερολόγιο ενός πατέρα (2)" που επικεντρώνει το ενδιαφέρον στα ζητήματα της εκπαίδευσης και του σχολείου.

Να τι γράφεται στο δελτίο τύπου:

"...Από τα πρώτα βήματα μέχρι και τα σχολικά χρόνια, οι γονείς παίζουν τον πιο καθοριστικό ρόλο στη ζωή του παιδιού. Οι πρώτες λέξεις, οι πρώτες εμπειρίες, οι πρώτες γνώσεις είναι τα υλικά που φτιάχνουν από νωρίς το «σύμπαν» μέσα στο οποίο εκείνο θα ζήσει στη συνέχεια.
Ο Κώστας Στοφόρος, γνωστός δημοσιογράφος και… ευτυχής πατέρας τριών παιδιών στο δεύτερο Ημερολόγιό του προσεγγίζει το θέμα της διαπαιδαγώγησης.
Με αμεσότητα και χιούμορ, δίνει πολύτιμες συμβουλές για σημαντικά ζητήματα, όπως είναι ο ύπνος, η πειθαρχία, η συναισθηματική νοημοσύνη, η επιλογή των κατάλληλων δώρων και παιχνιδιών, για να κάνετε το παιδί σας ευτυχισμένο και να το στηρίξετε στα πρώτα του βήματα.
Ακόμη:
Πώς θα επιλέξετε τον κατάλληλο παιδικό σταθμό.
Πώς θα βοηθήσετε το παιδί σας για να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις του σημερινού σχολείου.
Πώς θα αντιμετωπίσετε την άρνηση και τις αντιδράσεις του…
…αλλά και τα μυστικά των «καλών μαθητών»!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Κώστας Στοφόρος σπούδασε οικονομικά, κινηματογράφο και δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια. Συνεργάζεται με το περιοδικό Votre Beaute, όπου είναι υπεύθυνος για θέματα βιβλίου, καθώς και με έντυπα που απευθύνονται σε γονείς. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Γονείς για πρώτη φορά (εκδ. Κριτική), Μια εύθραυστη εποχή, Κυνηγότοποι (εκδ. Αίολος), Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα νησί (εκδ. Λωτός), του λευκώματος Ίμβρος σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ολυμπία Κρασαγάκη (εκδ. Καστανιώτης), καθώς και του παραμυθιού Η Φιφή, ο Πίπης ή πώς το πράσινο γύρισε στην πόλη (έκδοση του ΥΠΕΧΩΔΕ)..."

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ (2)
Όποιος αγαπάει (εκ)παιδεύει
Από τα πρώτα βήματα μέχρι και το σχολείο
Σειρά: Δίπλα στο παιδί
Σελ. 264

Φτάνει πια!

Τι συμβαίνει όταν σε μια απίστευτα επιβαρυμένη περιοχή έρχεται να προστεθεί άλλη μια δραστηριότητα που θα επιφέρει μεγαλύτερη επιδείνωση της κατάστασης;
Η μόνη λύση είναι η αντίσταση!

"Η «αντίΣΤαΣΗ με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» καταγγέλλει σε όλους τους κατοίκους της Τούφας την νέα απόφαση της δημαρχιακής επιτροπής του Δήμου στις 19/8/08, με την οποία παραχωρείται προέγκριση αδείας, για την λειτουργία καταστήματος της Carrefour - ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ στο χώρο των πέντε στρεμμάτων της πρώην ελληνογερμανικής σχολής.

Υπενθυμίζουμε ότι η περσινή απόφαση της δημαρχιακής επιτροπής είχε ανατραπεί μετά τις προσφυγές των κατοίκων στην περιφέρεια όπου αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι η περσινή απόφαση στερούνταν νομιμότητας.Παρόλα αυτά η διοίκηση του κ Ζαφειρόπουλου επανήρθε με νέα απόφαση που πάρθηκε το τριήμερο του δεκαπενταύγουστου ενώ η κατεδάφιση ξεκίνησε σχεδόν αμέσως.
Οι χρήσεις γης που προβλέπονται στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Χαλανδρίου απαγορεύουν ρητά την εγκατάσταση υπεραγορών και πολυκαταστημάτων στην ευρύτερη περιοχή.
Παρόλα αυτά, η παράταξη του κ Δημάρχου προχωρεί στην έγκριση, εκμεταλλευόμενη, το ότι επιτρέπεται η λειτουργία « καταστημάτων τροφίμων », εξισώνοντας την αναγκαία παρουσία σε μια γειτονιά, μικρών μπακάλικων και μανάβικων, με το μεγαθήριο της Carrefour-ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.
H εγκατάσταση ενός σούπερ μάρκετ δύο χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων:
Θα επιβαρύνει κυκλοφοριακά και περιβαλλοντικά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της Τούφας – Μεταμόρφωσης - Φραγκοκκλησιάς με απορρίμματα, φορτηγά τροφοδοσίας όσο και με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα των καταναλωτών από το Χαλάνδρι και όλους τους γειτονικούς δήμους.
Αυταπατάται όποιος νομίζει ότι η δημιουργία μιας παιδικής χαράς που μάλιστα θα λειτουργεί υπό την πολιορκία των φορτηγών θα χρυσώσει το χάπι… Αποτελεί πρόσθετη επιβάρυνση, σε μία περιοχή όπου ήδη συγκεντρώνει υπερτοπικές χρήσεις και προβλέπεται και η εγκατάσταση νέων (όπως η κατασκευή μεγάλου εμπορικού κέντρου στην περιοχή του Μετρό).
Ακυρώνει στην πράξη όλες τις δεσμεύσεις της δημοτικής αρχής για βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων με την απομάκρυνση της διαμπερούς κυκλοφορίας.
Η συνακόλουθη απόφαση, της διάνοιξης της οδού Αρτεμισίου μέχρι την Πλακεντίας, που θα γίνει για την εξυπηρέτηση του εν λόγω καταστήματος, θα επιβαρύνει ιδιαίτερα την γειτονιά, αφού καθιστά την οδό Αρτεμισίου, όπως παλαιότερα και την Χελμού, τις μοναδικές εξόδους προς την Δ. Πλακεντίας.
Έτσι εξηγείται και η αλλαγή της πρώτης μελέτης Νέλλα, (που υποτίθεται ότι έγινε για να προστατέψει κυκλοφοριακά την περιοχή) με την μετατροπή της οδού Ολύμπου σε είσοδο αντί για έξοδο όπως προβλεπόταν αρχικά. Σοβαρά επίσης ερωτηματικά, προκαλεί και το γεγονός, ότι ο δήμος αρνήθηκε να εξετάσει την επίσημα διατυπωμένη πρόταση της παράταξής μας, για δέσμευση ή μίσθωση των σύγχρονων εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων της ελληνογερμανικής για την στέγαση κάποιων από τα τρία ΤΕΕ που έκλεισαν στο Χαλάνδρι λόγω έλλειψης κτιριακών εγκαταστάσεων.
Θυμίζουμε επίσης την πρόσφατη οικοδόμηση του χώρου του κτήματος Μάρκου που επίσης είχε δεσμευθεί για σχολείο αλλά ουδέποτε απαλλοτριώθηκε καθώς και την παλαιότερη αποδέσμευση χώρου στην ευρύτερηπεριοχή, που είχε σαν συνέπεια την εγκατάσταση του σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης. Φαίνεται ότι για τους διοικούντες, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κάθε είδους πολυκαταστημάτων, αποτελεί υπέρτερο αγαθό από την βελτίωση της ποιότητας ζωής και την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Εμείς θα στηρίξουμε, μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, κάθε διαμαρτυρία και κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής, με στόχο να μπει ένας φραγμός στην ασυδοσία των συμφερόντων που επελαύνουν με την ανοχή και την υποστήριξη της διοίκησης Ζαφειρόπουλου στην πόλη μας."