Ζητάνε τέλος επιτηδεύματος για το 2012 από περιοδικό που έχει κλείσει το 1992

Κοίτα να δεις κάτι συμπτώσεις... Η προηγούμενη ανάρτηση μου ήταν για τους Βασικούς Νόμους της Ηλιθιότητας και τώρα ασχολούμαι με τον ...Θεοχάρη.
Μέσα στις τόσες  ...επιτυχίες του ήρθε να προστεθεί μια ακόμη. Μικρή, αλλά όχι αμελητέα...

27 χρόνια πίσω, στο Χαλάνδρι μια ομάδα νέων ανθρώπων άρχισε να εκδίδει το περιοδικό "Ακροβασία στο Χαλάνδρι". Στα έξι χρόνια που κράτησε αυτή η προσπάθεια εκδόθηκαν 17 τεύχη του περιοδικού το οποίο κατάφερνε να επιβιώνει με τη στήριξη των ανθρώπων που το έβγαζαν και με τη βοήθεια των Χαλανδραίων.
Το περιοδικό στηνόταν χειροποίητα στον "Πολίτη" με την πολύτιμη βοήθεια του Άγγελου Ελεφάντη που περνούσε μαζί μας ατέλειωτες ώρες πάνω στο τραπέζι του μοντάζ...
 Ήταν μια απολύτως ερασιτεχνική προσπάθεια που πρωτοστάτησε ωστόσο στη σωτηρία της Ρεματιάς του Χαλανδρίου (αντιμέτωπη με το σύνολο των κομμάτων), συνέβαλε στη δημιουργία του μοναδικού εναλλακτικού ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας (Κοκκινοσκουφίτσα στα FM) και της Πρωτοβουλίας Πολιτών Χαλανδρίου -ενός από τα ελάχιστα σχήματα που χωρίς κομματική στήριξη κατάφερε να έχει ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις Δημοτικές Εκλογές.
Πέρα από αυτά ήταν η καθημερινή παρουσία, η παρέμβαση στα πολτιστικά πράγματα, η πραγματοποίηση εκδηλώσεων. Τα όσα φτιάχτηκαν και έγιναν τότε έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη σημερινή έντονη δράση που υπάρχει στο Χαλάνδρι και βεβαίως στη δημιουργία της "Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου" που εκπροσωπείται πλεόν με δυο δημοτικούς συμβούλους στο Χαλάνδρι...

Είχε δοθεί βήμα σε νέους λογοτέχνες και καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και αν εκφραστούν ελεύθερα. Είχαν γίενι αξιόλογες μεταφραστικές προσπάθειες...
Εκ των εκδοτών -υπεύθυνων για το νόμο και ο Νίκος Κουλούρης που δεν είναι πια μαζί μας και το 1988 -στην προσπάθεια να φιμωθεί μαι ανεξάρτητη φωνή- είχε βρεθεί ακόμη και στο στόχαστρο της Αντιρομοκρατικής (!!!) που είχε εισβάλλει στο σπίτι του. Το περιστατικό δεν είχε συνέχεια και απέτυχε στο στόχο να μας τρομοκρατήσει.
Από τους πρωτεργάτες και η Εύη Ολυμπίτου, που κι αυτή μας άφησε τόσο νωρίς...

 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη (και θα το κάνω κάποια στιγμή). Η "Ακροβασία" είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου (μας).
Πολλά από τα κέιμενά της έχουν μια απίστευτη φρεσκάδα και επικαιρότητα ακόμη και σήμερα. Κοντά τρεις δεκαετίες μετά..

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον ...Θεοχάρη; Προχθές το μεσημέρι ήρθε στο απτρικό μου ένα ραβασάκι, όπου μας καλεί να πληρώσουμε τέλος επιτηδεύματος, για το 2012, 500 ευρώ  για την ... επιχέιρηση "Ακροβασία στο Χαλάνδρι"!
21 χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τεύχους και το κλέισιμο του περιοδικού οι δαιμόνιοι εγκέφαλοι του υπουργείου Οικονομικών ανακάλυψαν που θα βρουν τα λεφτά για το ....πρωτογενές πλεόνασμα.

Σε κάποιο ανύποπτο χρόνο είχαμε βγάλει κάποιο μπλοκ αποδείξεων για να μπορεί να υπάρχει νομίμως στα βιβλιοπωλεία το περιοδικό...
Όλοι μπορεί να ξεχνάνε ο Θεοχάρης, όχι.
Όμως η βλακεία έχει και όρια (ή μήπως όχι;)

ΥΓ. Με αφορμή τους Κλουζό της ΔΟΥ σκεφτήκαμε να κάνουμε μια
εκδήλωση στο Χαλάνδρι για την ιστορία της Ακροβασίας. Ευχαριστούμε Θεοχάρη!

Ήδη από το 1986 (!) η Ακροβασία διέγνωσε τα κρούσματα ρατσισμού -τότε δεν είχαμε ακόμη μετανάστες, αλλά οι ρατσιστές πάντα βρίσκουν ένα εξιλαστήριο θύμα. Τότε ήταν οι τσιγγάνοι....