...δυο μέρες μετά ακόμη σκέφτομαι αυτές τις πέτρες και τα αγκάθια... Τον τόπο του Μαρτυρίου που περιδιαβήκαμε το Σάββατο από το απόγευμα ως το βράδυ. Σε αυτό το νησί -"το απολιθωμένο τούτο ψάρι που τα λέπια του γυαλίζουν κάτου από τον ήλιο σαν αναμμένα σπαθιά... Σ' αυτή την απάνθρωπη στεριά..." (Μενέλαος Λουντέμης, Οδός Αβύσσου αριθμός μηδέν)Περισσότεροι από έξι χιλιάδες άνθρωποι βρεθήκαμε εκεί -ευτυχώς οι επώνυμοι απουσίαζαν /λέτε για μια φορά στη ζωή τους να σεβάστηκαν το χώρο; Ή μήπως φοβήθηκαν πως το νησί μπορεί να είναι και στοιχειωμένο;
Περπατήσαμε το δρόμο για το δεύτερο τάγμα... Οι πέτρες λένε πολλές τρομέρές ιστορίες -αντέχεις να τις ακούσεις;
Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε το Μίκη Θεοδωράκη και τους διοργανωτές. Μια εμπνευσμένη και άψογη διοργάνωση... Μια εμπειρία που την κρατάς....Εικόνες αντί για λόγια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου