Θεσσαλονίκη 2: Τσίκνα, σεμινάρια, Φρίντα Κάλο, Μαραβέγιας και αποχαιρετισμός...

...Τσικνοπέμπτη. Όλη η Θεσσαλονίκη έχει βγει από πρωίας στους δρόμους και τσικνίζει. Όπως θα διαπιστώσουμε το τσίκνισμα θα κρατήσει ένα ολόκληρο 24ωρο!



Εμείς αρχίσαμε το σεμινάριο για τους υπεύθυνους εκπαίδευσης του προγράμματος Οδυσσέας. Κράτησε δυο μέρες και στη συνέχεια το Σαββατοκύριακο έγινε το σεμινάριο για τους εκπαιδευτές (Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία)
Έχω την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με πολλούς αξιόλογους ανθρώπους, που αγαπούν τη δουλειά που κάνουν κι έχουν πολλά να δώσουν αν τους... αφήσουν.
Όλοι μας έχουμε ανασφάλεια για το μέλλον καθώς οι προθέσεις του υπουργείου είναι σκοτεινές. Ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί στο επόμενο διάστημα κι αν οι εκατοντάδες άνθρωποι που σήμερα εργάζονται στο πρόγραμμα θα έχουν δουλειά το φθινόπωρο... Βλέπετε είμαστε όλοι, μα όλοι συμβασιούχοι...



Στο διάλειμμα βγαίνουμε λίγο έξω. Πάνω από την πόλη απλώνεται πια ένα σύννεφο τσίκνας...



Το απόγευμα συνεχίζουμε το σεμινάριο σε μικρές ομάδες και γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Η ευαισθησία των ανθρώπων που εργάζονται στο πρόγραμμα θα φανεί και λίγες μέρες αργότερα με το κείμενο που υπογράφουν πολλοί για τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.




Όμως είναι Τσικνοπέμπτη και είμαστε καλεσμένοι στης Στεφανίας... Αφήνουμε κούραση και έγνοιες πίσω μας και γίνεται ένα τρελό γλέντι. Συναντάμε μια λαϊκή τραγούδιστρια, παρέα με τον -επιτέλους λευκό- Μάικλ Τζάκσον, τη Φρίντα Κάλο και άλλους!







Μετά περιδιαβαίνουμε την πόλη που διασκεδάζει σύσσωμη. Περπατήσαμε από τα Κάστρα μέχρι τη Βαλαωρίτου. Το άλλο πρωί συνεχίζεται το σεμινάριο με πολλές ενδιαφέρουσες εισηγήσεις... Ξεχωριστή η κουβέντα για την ιστορία.
Η Παρασκευή το βράδυ είναι χαλαρωτική. Μετά από μια βόλτα μαζευόμαστε νωρίς. Το άλλο πρωί περιμένουμε 200 εκπαιδευτές και τους επισήμους...



Πάλι προβληματίζομαι για το τι θα συμβεί σε όλο αυτό τον κόσμο που έχει υψηλα προσόντα και όρεξη για δουλειά. Φοβάμαι ότι θα συμπληρώσει τη μακριά λίστα των ανέργων. Αναγκαία η συντονισμένη αντίδραση!





Το Σάββατο κυλάει με πολλή κούραση, όμως το μεσημέρι έχουμε μια ευχάριστη ανάπαυλα με απίστευτες νοστιμιές στη Στεφανία, αν και η Κατερίνα προτίμησε να φάει...μαϊντανό!







...Το βράδυ συναυλία του Κωστή Μαραβέγια. Στην παρέα μας και η Βασιλική Κακοσαίου. Βρισκόμαστε μπροστά -μπροστά και ο ρυθμός μας παρασύρει...



Γίνεται κυριολεκτικά χαμός! Ακόμη μια ευχάριστη έκπληξη η Βασιλική, που δεν την είχα ξανακούσει. Καταπληκτική στο τραγούδι της Zaz, ξεσηκώνει κι αυτή τον κόσμο.



Δεύτερη έκπληξη η Μόνικα (επίσης δεν είχα ξανακούσει) που φαίνεται να έχει πολλούς φαν στη Θεσσαλονίκη. Γενικώς δεν λέγαμε να φύγουμε...



Την άλλη μέρα ξανά σεμινάριο και ταξίδι. Τραβάω μελαγχολικά φωτογραφίες στη θάλασσα. Γιατί πρέπει πάντα να φεύγω από τη Θεσσαλονίκη;;;;



Και λίγος Μαραβέγιας για το κλείσιμο:



Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε παλιούς και νέους φίλους από τη Θεσσαλονίκη. Οι άνθρωποι κάνουν την πόλη!