Για μια πιο αποδοτική μελέτη
"Για να μελετά ένα παιδί αποδοτικά, θα πρέπει να υπάρχει ένα καλό κλίμα στο σπίτι. Αν το παιδί βιώνει μεγάλες αλλαγές (π.χ. νεογέννητο αδερφάκι, μετακόμιση, ανεργία κάποιου γονιού, διαζύγιο κτλ.) ή έντοενς οικογενειακές συγκρούσεις προέχει να το βοηθήσουμε ψυχολογικά.
Ένας άλλος τρόπος για αποδοτική μελέτη είναι να βοηθήσουμε το παιδί να γίνει περισσότερο υπεύθυνο ως προς τα αντικείμενα που έχουν να κάνουν με τη μελέτη του, π.χ. :
•να γνωρίζει πού είναι τα βιβλία του-τετράδια-κασετίνα κτλ.,
•να ετοιμάζει μόνο του την τσάντα του για την επόμενη μέρα και, όσο γίνεται, να τη μεταφέρει εκείνο και να μη τη φορτώνει στην πλάτη του γονιού που έρχεται να το παραλάβει,
•να ελέγχει αν έχει ξεχάσει κάποιο κολατσιό στην τσάντα του,
•να ξέρει απ’έξω το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μαθημάτων
•να θυμάται να δίνει στο γονέα έγγραφα που του δίνονται από το σχολείο (π.χ. υπεύθυνη δήλωση για εκδρομές)
Σε μια αποδοτικότερη μελέτη βοηθά και η ψυχολογική διάθεση που έχει κάποιος. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο όταν επιστρέφουν από το σχολείο, καθώς είναι ακόμα σε υπερένταση. Δίνουμε στο παιδί χρόνο για να ξεκουραστεί ή να συζητήσει , πριν εκείνο ξεκινήσει τη μελέτη. Αν το παιδί θέλει να ξεκουραστεί καλό είανι να ξαπλώσει ή να παίξει (και όχι να δει τηλεόραση). Αν θέλει να συζητήσει για τη μέρα του στο σχολείο, οι γονείς θα πρέπει να έχουν ένα μη ανακριτικό ύφος («γιααααα πες: τι έγινε σήμερα στο σχολείο; Πώς πήγες στην Ιστορία;» κ τλ.).Προτείνω, την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, να ρωτήσει ο γονιός: «Πώς πέρασες στο... διάλειμμα;». Τότε το παιδί θα ανοίξει πιο εύκολατην κουβέντα και θα το βοηθήσουμε να εκφορτιστεί ακούγοντας τα σχόλιά του. Τότε, είναι πιο ήρεμο πια να διαβάσει.
Γενικότερα, ο στόχος του γονέα είναι να οδηγήσει το παιδί του στην ΑΥΤΟΡΡΥΘΜΙΣΗ, δηλ. να μπορεί σιγά-σιγά το παιδί να είναι όλο και πιο υπεύθυνο ως πορς τη μελέτη του, τον τρόπο που βαθμολογεί τον εαυτό του, τον τρόπο που οργανώνει τον ελεύθερο χρόνο του κτλ. Όσο περισσότερο το παιδί αυτορρυθμίζεται, τόσο ο γονιός χρειάζεται να απεμπλέκεται από τη διαδικασία της μελέτης του παιδιού. Ο ρόλος του γονιού γίνεται περισσότερο εποπτικός και λιγότερο παρεμβατικός.
Όσο για τη σχέση του γονέα με το σχολείο, χρειάζεται και οι δύο πλευρές να συνεργάζονται, να μιλούν ξεκάθαρα και να έχουν διάθεση να ασχοληθούν με το παιδί και μαθητή τους. Όταν οι γονείς δυσκολεύονται να βοηθήσουν το παιδί τους στη σχολική μελέτη, προτείνουμε να λένε στο παιδί τους: «δεν ξέρω πώς να σε βοηθήσω. Πήγαινε στο δάσκαλό σου και ρώτα τον» . Και ο δάσκαλος χρειάζεται να σκύψει με σεβασμό και όρεξη στο παιδί που δυσκολεύεται.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, ίσως είναι επειδή πολλοί έχουν απογοητευτεί. Όσοι , όμως, απογοητεύονται μιζεριάζουν και δε βοηθούν ούτε τον εαυτό τους ούτε το παιδί τους. Αν ξεκινούσαμε όλοι από μικρές αλλαγές, αν εκπαιδευόμασταν σε κάποιο σεμινάριο, αν συζητούσαμε με άλλους γονείς/ συναδέλφους τις δυσκολίες μας, ίσως η συνεργασία σχολείου-οικογένειας να μην έμοιαζε τόσο ουτοπική.
Ας σκεφτεί κάθε γονιός και κάθε εκπαιδευτικός: «ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;» και όχι «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;». Σίγουρα, το πρώτο ερώτημα θα μας δώσει και πιο σωστές απαντήσεις.
Ένα παράδειγμα τέτοιας φιλοσοφίας είναι και η σειρά βιβλίων του Κώστα Στοφόρου «Ημερολόγιο ενός πατέρα»: είναι παράδειγμα σκεπτόμενου γονέα που αναστοχάζεται το βίωμά του, προβληματίζεται, ρωτά ειδικούς και κάνει αυτό που αξίζει να κάνει!"
ΥΓ. Τα σεμινάρια συνεχίζονται το Σάββατο 2 Απριλίου, με το θέμα "Ποιός μεγαλώνει το παιδί". Κεντρική εισηγήτρια θα είανι η σχολική ψυχολόγος Μαρία Σιμπερά
Θα συζητηθούν μεταξύ άλλων:
-Με ποιόν πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά
-Φύλαξη από baby sitter ή από τις γιαγιάδες; /Τα υπέρ και τα κατά
-Όταν αφήνουμε την τηλεόραση να κάνει την baby sitter
-Πόσο επιτρέπεται να είναι τα παιδιά μπροστά σε οθόνες ανάλογα με την ηλικία
-Όρια και κανόνες ασφάλειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου