Μυστική Αποστολή: Πως τα παιδιά θα αγαπήσουν το βιβλίο

Έχω μιλήσει συχνά σε συλλόγους γονέων και διάφορες ημερίδες με θέμα "Το παιδί και το βιβλίο"... Το κρίσιμο ερώτημα είναι πάντα πως θα κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο. Τα συμπεράσματα επιγραμματικά είναι:

•Να γίνουμε το κατάλληλο πρότυπο για το παιδί. Να διαβάζουμε εμείς βιβλία, έτσι ώστε το παιδί να μας μιμηθεί.
•Να βρίσκουμε χρόνο, ώστε να διαβάζουμε βιβλία μαζί με το παιδί.
•Να επιλέγουμε ώρες που θα είμαστε χαλαροί και να τις αφιερώνουμε στο διάβασμα μαζί με το παιδί. Καλό θα ήταν να υπάρχει μια σταθερότητα πχ. λίγο πριν τον βραδινό ύπνο.
•Πηγαίνουμε μαζί με τα παιδιά σε βιβλιοπωλεία και τα αφήνουμε να επιλέξουν τα δικά τους βιβλία.
•Προτιμάμε τα βιβλία που ανταποκρίνονται περισσότερο στο γνωστικό και αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού. Στα περισσότερα αναγράφονται οι ηλικίες των παιδιών στις οποίες απευθύνονται.
•Επινοούμε παιχνίδια και δραστηριότητες που αφορούν το περιεχόμενο του βιβλίου, έτσι ώστε το διάβασμα να θεωρείται μια ευχάριστη δραστηριότητα και όχι αγγαρεία.
•Τα βιβλία, καθώς και η ανάγνωσή τους, να θεωρούνται ως κάτι φυσιολογικό στα πλαίσια της οικογένειας. «Η μαμά και ο μπαμπάς διαβάζουν....», στο σπίτι υπάρχουν παντού βιβλιοθήκες κτλ.
•Παίρνουμε αφορμές από τα βιβλία για να μεταδώσουμε αξίες στα παιδιά.
•Δίνουμε βιβλία στα παιδιά με κάθε ευκαιρία και όχι μόνο κάθε γιορτή ή γενέθλια.

Πάνω από όλα, ο καλύτερος τρόπος για να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο είναι τα ίδια τα βιβλία.



Αφορμή για να τα θυμηθώ όλα αυτά ήταν το μυθιστόρημα της Μαρίας Δασκαλάκη "Μυστική Αποστολή- Εξερεύνηση στη στοιχειωμένη σπηλιά" (εκδόσεις Μίνωας)
Ένα βιβλίο που διάβασα στα δυο μικρότερα παιδιά μου μέσα σε τρεις βραδιές (δεν με άφηναν να σταματήσω. Αν ήταν στο χέρι τους θα με κρατούσαν όλο το βράδυ, να το διαβάσουμε μια κι έξω)

Το βιβλίο αυτό το πρότεινα και στα παιδιά που παρακολουθούν το "Σεμινάριο δημιουργικής γραφής" στο Θησείο.

Τι είναι αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει, από δεκάδες αντίστοιχα βιβλία που κυκλοφορούν;

-Πρώτα απ' όλα είναι η πολύ καλή γραφή και η χρήση μιας γλώσσας πλούσιας. Σε έναν κόσμο που το λεξιλόγιο περιορίζεται σε ελάχιστες λέξεις, τέτοια βιβλία έρχονται να βοηθήσουν αποτελεσματικά τα παιδιά προσφέροντάς τους νέες εκφραστικές δυνατότητες.

-Η πλοκή κρατάει το ενδιαφέρον των παιδιών αμείωτο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.

-Προσφέρονται πλούσιες γνώσεις μέσα από το μύθο, ενώ τα παιδιά διδάσκονται τις αξίες της φιλίας, του σεβασμού της ιστορίας και του περιβάλλοντος αλλά και της διαφορετικότητας.

Η υπόθεση:
Μια οικογένεια με δυο παιδιά (ο μπαμπάς Κρητικός η μαμά Δανέζα) αποφασίζει να αφήσει την Κοπεγχάγη και να ζήσει στην Κρήτη. Το αγόρι ενθουσιάζεται, αλλά το κορίτσι δεν θέλει να αφήσει τη Δανία και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Λατρεύει τη Μικρή Γοργόνα και την ιστορία της και παίζει με τη μητέρα της ένα παιχνίδι: "Πόδια ή ουρά; Γοργόνα ή άνθρωπος;"
Το καλοκαίρι στο χωριό, όταν βρίσκουν την υπόλοιπη παρέα τους θα ανακαλύψουν ότι γοργόνες μπορέι να υπάρχουν και στα ποτάμια! Θα μάθουν για τους μύθους της περιοχής και θα εξερευνήσουν τη στοιχειωμένη σπηλιά. Το τι θα ανακαλύψουν, δεν σας το λέω φυσικά!

Η Μαρία Δασκαλάκη, εκτός από αυτό το βιβλίο έχει γράψει το "Μυστικό της Ασπασίας" (με αφορμή αυτό το μυθιστόρημα, είχαμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνομιλία στο "Δρόμο") και το "Μυστική Αποστολή -Το μυστήριο του καμένου δάσους". Έχει ακόμη διακριθεί στον Α Διαγωνισμό διηγήματος Στέλιος Ξεφλούδας και διήγημά της περιλαμβάνεται στη συλλογή "Επιστροφή στο χωριό" (Α/Συνέχεια)