8 μέρες στην Κίνα/ Μέρα πρώτη: Πεκίνο -Σινικό Τείχος

 

Η πρώτη αίσθηση που νιώθεις φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Πεκίνου είναι ότι είσαι ...μυρμήγκι. Ο ορισμός του αχανούς! Για να παραλάβεις τις αποσκευές μετακινείσαι με ειδικό τρένο μέσα στο κτίριο του αεροδρομίου...
Μετά είναι η απίστευτη κίνηση. Οι εικόνες που είχες για δρόμους γεμάτους ποδήλατα καταρρέει... Βρέχει συνέχεια.
Ανακαλύπτουμε πολύ σύντομα τις συνήθειες φαγητού στην Κίνα. Ό,τι και να γίνει (βρέξει/ χιονίσει) το μεσημεριανό είναι στις 12 και το βραδινό στις 6.
Πηγαίνουμε σε ένα παλιό ιστορικό εστιατόριο "Των δύο επαρχιών". Που σημαίνει -μεθερμηνευόμενο- ότι τα παλιά τα χρόνια εδώ έρχονταν να φάνε οι έμποροι από δυο κοντινές επαρχίες του Πεκίνου. Ανάλογη ήταν και είναι η κουζίνα.

Κάποιοι με είχαν προειδοποιήσει πως το φαγητό είναι από μέτριο ως κακό. Ήδη από την πρώτη δοκιμή αληθινής κινέζικης κουζίνας τους διαψεύδω. Αρχίζω να χαρακτηρίζω τα φαγητά θεϊκά κάτι που προακλεί το χιούμορ των υπόλοιπων της δημοσιογραφικής αποστολής.

Δοκιμάζουμε την πρώτη μας πάπια και επίσης ανακαλύπτουμε πως ψάρι, κρέας και θαλασσινά ανακατεύονται συνεχώς, ακόμη και μέσα στο ίδιο πιάτο.
Καθόλου άσχημη και η κινέζικη παγωμένη μπύρα...

Έχοντας πάρει δυνάμεις με το πλουσιότατο γεύμα ξεκινάμε υπό βροχή για το Σινικό Τείχος. Στη διαδρομή κατανοούμε την πολύ κακή σχέση των Κινέζων με την οδήγηση. Φτάνουμε πάντως σώοι και αβλαβείς για να απολαύσουμε το υπερθέαμα του τείχους.

Οι συνθήκες δύσκολες, οι εικόνες μαγικές. Και κάτι παράξενο: Ενώ βρέχει καταρρακτωδώς τα σκαλιά παραμένουν στεγνά. Αρχίζω τη δύσκολη ανάβαση, συνειδητοποιώντας γρήγορα πως οι υπόλοιποι έχουν μείνει ξέπνοοι πιο κάτω...

Τα σκαλιά απότομα, θα με τιμήσουν την επόμενη μέρα με πιάσιμο στα πόδια. Αλλά πόσες φορές θα βρεθεί κανείς εκεί στη ζωή του;

Στα κάγκελα κρέμονται λουκέτα με φιογκάκια. Όπως μαθαίνουμε είναι έθιμο να έρχονται εδώ τα ζευγάρια, να κρεμάνε ένα λουκέτο και να πετάνε τα κλειδιά. Για την αιωνιότητα του έρωτά τους. Εύχομαι από την καρδιά μου να μπορεί κανείς με ένα λουκετάκι στο Σινικό Τείχος να εξασφαλίσει την αιώνια αγάπη....

Παρά τις επιφυλάξεις μου περί των πολιτικών θεμάτων, ομολογώ πως η λεπτή ευγένεια, τα ζεστά χαμόγελα και όλη η συμεπριφορά των ανθρώπων που συνάντησα στο ταξίδι με έφεραν πολύ κοντά σε αυτό το λαό...

Φεύγουμε από το Σινικό Τείχος για την πρώτη επίσημη συνάντησή μας με τον Ειδικό Γραμματέα της Ένωσης των Κινέζων Δημοσιογράφων Zhu Shouchen. Υπό το βλέμμα του Μάο.

Βλέπουμε μια έκθεση από τις ηρωικές εποχές του τύπου στην Κίνα και των αγώνων της Επανάστασης.

Το πολυτελές δείπνο αναδεικνύει την αντίφαση που χαρακτηρίζει τα πα΄ντα στην Κίνα και θα τη ζήσουμε σε καθημερινή βάση: Καπιταλισμός με ....σφυροδρέπανα!

Παρεμπιπτόντως ο Ειδικός Γραμματέας, υπεύθυνος και για όλη την οργάνωση του Γραφείου Τύπου για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΚ που άρχιζε μετά από λίγες μέρες, ήταν ο μόνος που έκανε αναφορά στον Μάο, όταν του είπα πως ανέβηκα στο Σινικό Τείχος, λέγοντάς μου πως ο Πρόεδρος Μάο έλεγε πως όποιος καταφέρνει να σκαρφαλώσει εκεί είναι πραγματικά παλικάρι!

Συνεχίζεται...