Κι επειδή το βιβλίο μου είναι "Μπαμπά τι είναι το σεξ;", αυτό δεν σημαίνει ότι λύνοντας τις απορίες του παιδιού, θα ξεχάσουμε κι εμείς τι... σημαίνει!
Όπως είπε στην εκδήλωση της Άμφισσας η ψυχολόγος Θεοδοσία Κραγιάννη, η μέθοδος της επιτυχίας είναι το "3,2,1". Που σημαίνει ότι για να είμαστε καλά με τα παιδιά πρέπει να είμαστε καλά μεταξύ μας. Και για να είμαστε καλά μεταξύ μας, πρέπει να είμαστε καλά ο καθένας ως άτομο.
Σήμερα θα σταθώ στο "2". Πως δηλαδή θα κρατήσουμε ζωντανή τη σχέση μας ή θα την αφυπνίσουμε αν βρίσκεται εν ...υπνώσει...
Κυριακή, λίγο πριν τις 8 το πρωί. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Εγώ εδώ και αρκετή ώρα έχω ανοίξει τον υπολογιστή και στέκομαι αμήχανος μπροστά στη λευκή, φωτεινή οθόνη. Κοιτάζω μια τα σύννεφα που σκεπάζουν γοργά τον αττικό ουρανό, μια την οθόνη. Τα δάχτυλά μου όμως μένουν μακριά από το πληκτρολόγιο. Μάταια αναζητώ μέσα στο μυαλό μου απαντήσεις. Θέλω να μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό και δεν βρίσκω τα λόγια. Πώς να κρατήσεις τη σχέση σου ζωντανή χωρίς να παραμελήσεις τα παιδιά σου; Πού να βρεις χρόνο για όλα; Και ποιος είμαι εγώ να γράφω για τέτοια πράγματα, τη στιγμή που συχνά τα κάνω θάλασσα;
Το τυπικό 24ωρο μιας τυπικής οικογένειας
Οι ρυθμοί της δουλειάς έχουν γίνει εξοντωτικοί. Γυρίζεις σχετικά –ή υπερβολικά– αργά στο σπίτι και τα παιδιά έχουν τις εύλογες ανάγκες και απαιτήσεις τους. Ο μεγάλος πρέπει να πάει στο Τάε Κβο Ντο, αφού πρώτα προετοιμαστεί για το διαγώνισμα φυσικής, αφού κάνει επανάληψη στα αγγλικά, αφού διαβάσει το επόμενο κεφάλαιο ιστορίας, αφού λύσει τις ασκήσεις μαθηματικών, αφού... Η κόρη θέλει αγκαλιές και παιχνίδια. Ζητάει πότε την αποκλειστικότητα της μαμάς και πότε του μπαμπά. Ο μικρός θέλει κι αυτός τα δικά του. Τρέχει στο σπίτι –με τα πρώτα κάπως αβέβαια βήματα– και φωνάζει: «Θέλω κάτι». Κάποια στιγμή θέλουν όλα να φάνε κάτι, τα δυο μεγάλα να πιεστούν για να κάνουν μπάνιο, ο μικρός που τους βλέπει να περιμένει ανυπόμονα τη σειρά του και μετά θα κοιμηθούν(;) αφού ο ένας ζητήσει νερό, ο άλλος θελήσει να δει τι παίζει η τηλεόραση, η άλλη να μείνει λίγο με τον μπαμπά αγκαλιά στον καναπέ. Όταν κάποτε το σπίτι ησυχάζει, δεν υπάρχει κουράγιο για τίποτε... Το πολύ-πολύ να διαβάσεις λίγες σελίδες από κάποιο βιβλίο ή να χαζέψεις μπροστά στην τηλεόραση. Η σχέση του ζευγαριού πάει... περίπατο (οι ίδιοι δεν πάνε ποτέ)!
Μια επίσκεψη στην οικογενειακή σύμβουλο
Να λοιπόν που βρίσκομαι απέναντι στην προσωπική και οικογενειακή σύμβουλο Έφη Σαρηγιαννίδου αναζητώντας απαντήσεις. Με ανακούφιση διαπιστώνω πως δεν έχω εγώ πάνω μου κάτι παράξενο. Όλοι λίγο-πολύ αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. «Ο ερχομός του παιδιού», όπως λέει ξεκινώντας η κ. Σαρηγιαννίδου, «είναι από τις πιο σημαντικές αλλαγές στο σκηνικό της οικογενειακής μας ζωής. Μία τόσο μικρή ζωή που η φροντίδα και η προστασία της εξαρτάται απόλυτα από εμάς και απαιτεί όλες μας τις δυνάμεις. Ο προσωπικός χρόνος λιγοστεύει, το ζευγάρι αποξενώνεται και η φυσική κούραση είναι αναμφισβήτητη».
Και οι γονείς έχουν ψυχή!
Συζητάμε με φίλους που έχουμε χαθεί καιρό και αναρωτιόμαστε από πότε έχουμε να βγούμε χωρίς τα παιδιά, και την ίδια στιγμή συνειδητοποιούμε πως, ακόμη κι όταν δεν είναι παρόντα, οι περισσότερες κουβέντες μας περιστρέφονται γύρω από αυτά.
Ο ρόλος του γονιού συμπαρασύρει και την υπόλοιπη ζωή μας, κι αυτό τελικά μόνο σε αδιέξοδα μπορεί να οδηγήσει. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να μπορέσουμε να κάνουμε έστω και λίγα από τα πράγματα που κάναμε στην «προηγούμενη ζωή» και να κρατήσουμε κάποια από τα ενδιαφέροντά μας. Ο κάθε ένας από τους δυο συντρόφους πρέπει να στηρίξει τον άλλο ώστε να μη στερηθεί αυτές τις μικρές απολαύσεις. Ο μπαμπάς μπορεί να φυλάξει μόνος του για λίγες ώρες τα παιδιά, ώστε η μαμά να πάει για έναν καφέ με τις φίλες της. Η μαμά μπορεί να αφήσει τον μπαμπά να δει απερίσπαστος το ντέρμπι (και μετά να τον παρηγορήσει αν χάσει η ομάδα). Η στήριξη αυτή δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε τέτοια μικρά ζητήματα. Οφείλουμε να την παρέχουμε και όταν προκύπτουν πιο σοβαρά θέματα και ο σύντροφός μας βρίσκεται μπροστά σε προκλήσεις: ένα βήμα μπροστά στην καριέρα, μια επιμόρφωση ή κάποια σεμινάρια που θέλει να παρακολουθήσει, ένα ταξίδι στο εξωτερικό κ.ά.
Αν το πρώτο και βασικό είναι να στηρίξει ο ένας τον άλλο στις προσωπικές του επιλογές, εξίσου σημαντικό είναι να διαφυλάξουν και το δικό τους χρόνο μαζί: μικρές πολύτιμες στιγμές, σύντομες αποδράσεις από τα παιδιά και την οικογενειακή ζωή. Κάποιο μικρό ταξίδι, έξοδος κάθε βδομάδα (ακόμη κι αν χρειαστεί μια σειρά διακανονισμών), ένας μικρός περίπατος, ένα σινεμά. Και φροντίζουμε, όταν θα είμαστε οι δυο μας, να μη μιλάμε και πάλι για τα παιδιά!
Όχι πια εραστές, μόνο γονείς
Συμβαίνει συχνά, αντί να παραμένουμε μετά τον ερχομό του παιδιού μας εραστές, να θυμίζουμε περισσότερο συγκάτοικους ή συνεργάτες. H φροντίδα των παιδιών είναι εξαντλητική σωματικά και συναισθηματικά. Ακόμη κι αν έχουμε ξεπεράσει το στάδιο που στερούμαστε τον ύπνο ή την προσωπική μας ζωή, ωστόσο αντιμετωπίζουμε ακόμα το θέμα του ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε χωρίς διακοπές, δεν μπορούμε να λείψουμε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, είναι δύσκολο να απολαύσουμε ένα ρομαντικό δείπνο ή το σεξ χωρίς να βιαζόμαστε και χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει. Και η αγωνία μας είναι: υπάρχει ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή μετά τον ερχομό των παιδιών;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και τα κωμικοτραγικά παραδείγματα πολλά. Ωστόσο, αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες και να μην περιμένουμε να ενηλικιωθούν τα παιδιά για να ξαναζήσουμε τον έρωτα, πρέπει να σκεφτούμε μερικά πράγματα:
• Είναι δύσκολη η εναλλαγή των ρόλων: Πολλές φορές είναι δύσκολο το πέρασμα από το ρόλο του εραστή στο ρόλο του γονιού και αντίστροφα. Όταν η γυναίκα δεν δίνει σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση μετά τον ερχομό των παιδιών, αυτό θα επηρεάσει την ερωτική της ζωή; Το ίδιο ισχύει και για τον άντρα. Αξύριστος, αναμαλλιασμένος και με παντόφλες, μάλλον δεν αποτελεί το «σκοτεινό αντικείμενο του πόθου». Πρέπει να προσέχουμε την εμφάνισή μας όπως και τη σχέση μας. Όταν παραμελούμε το ένα, συνήθως παραμελούμε και το άλλο...
• Ο σύντροφός μας δεν είναι δεδομένος/η: Μπαίνει ο σύντροφός σου στο σπίτι μετά τη δουλειά. Αφήνεις ό,τι κάνεις για να τον προϋπαντήσεις με ένα φιλί; Είσαι κλεισμένη συνέχεια στην κουζίνα για να μαγειρεύεις υγιεινά για τα παιδιά σου ή συνεχώς είσαι σκυμμένη πάνω στα τετράδιά τους; Μήπως πρέπει να του δίνεις την αμέριστη προσοχή σου πιο συχνά γιατί υπάρχει κι αυτός στο σπίτι; Από την άλλη, ο ερχομός των παιδιών δεν δημιουργεί επιπρόσθετο βάρος μόνο στη γυναίκα. Σαφώς χρειάζεται η βοήθεια και των δύο αν θέλουμε να διατηρήσουμε και οι δύο τις δυνάμεις μας. Μην ξεχνάμε ότι ο ένας για τον άλλο θα πρέπει να είμαστε η νούμερο 1 προτεραιότητα καθώς και να κατέχουμε την πρώτη θέση στη ζωή του/της συντρόφου μας. Αυτό δεν σημαίνει αδιαφορία και έλλειψη φροντίδας προς τα παιδιά, αλλά μια ισορροπία στις σχέσεις της οικογένειας.
• Να μη χαθούμε μέσα στη ρουτίνα: Tο σεξ μπορεί να γίνει ρουτίνα αν δεν προσέξουμε και από σύντροφοι ψυχής καταλήξουμε απλοί συγκάτοικοι. Βέβαια πολλές φορές θα χρειαστεί να σχεδιάσουμε την ώρα και την ημέρα που θα βρεθούμε οι δυο μας, αλλά γιατί να μην είμαστε επινοητικοί; Έτσι, π.χ. μπορούμε να τον/την καλέσουμε στη δουλειά φλερτάροντας μαζί του/της όπως συνηθίζαμε όταν πρωτογνωριστήκαμε.
Καλύτερη σχέση των γονιών, καλύτερο μεγάλωμα των παιδιών
Ο Γιώργος και η Μαρία (τα ονόματα είναι φανταστικά, η ιστορία πραγματική), αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα μεταξύ τους και με τα παιδιά τους. Αποφάσισαν να αφιερώσουν λίγο χρόνο στον εαυτό τους και να παρακολουθήσουν κάποια τμήματα συμβουλευτικής στις Σχολές Γονέων.
Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα με ένα μαγικό ραβδάκι, ωστόσο τα όσα έμαθαν τους φάνηκαν χρήσιμα, όσο κι αν –όπως παραδέχονται– τους φάνηκε δύσκολο να τα εφαρμόσουν όλα στην πράξη. Αυτό που κατανόησαν πλήρως είναι ότι αν δεν υπάρχει καλή επικοινωνία στο ζευγάρι, αν η σχέση καταλήγει να είναι δυσλειτουργική, τότε επηρεάζεται η συναισθηματική υγεία των παιδιών και η ικανότητά τους να συναναστρέφονται τους συνομηλίκους τους. Ο Γιώργος μου δείχνει τα βιβλία και τα έντυπα που τους μοίρασαν. Διαβάζω πως οι καλές σχέσεις επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια βοηθούν τα παιδιά:
1. Να βελτιώνουν τις σχέσεις τους και με άλλα πρόσωπα.
2. Να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους έτσι ώστε σιγά-σιγά να αυτονομούνται.
3. Να αυξάνουν την αυτοεκτίμησή τους.
4. Να γίνονται άνθρωποι υπεύθυνοι, με σαφείς προσανατολισμούς και στόχους.
Άλλωστε το έχουμε πιθανότατα ζήσει και με τους δικούς μας γονείς: Τα παιδιά για να προχωρήσουν στη ζωή τους και να βρουν κι αυτά με τη σειρά τους έναν σύντροφο που θα αγαπήσουν, θα πρέπει να ξέρουν και να νιώθουν πως αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο βαθιά. Έτσι, ακόμη κι αν σας κάνουν κάποια κόλπα και ζήλιες, αν ζητούν την προσοχή και την αποκλειστικότητά σας, στο βάθος θέλουν να σας νιώθουν χαρούμενους κι ευτυχισμένους μαζί. Σκεφτείτε το αυτό την επόμενη φορά...
Η παρακολούθηση των τμημάτων στις Σχολές Γονέων είναι δωρεάν. Πληροφορίες για τα νέα προγράμματα στο τηλ. 2102530023 (www.gsae.edu.gr) ή στις Σχολές Γονέων κάθε νομού (λειτουργούν 54 σχολές σε όλους τους νομούς της χώρας).
Το κείμενο αυτό γράφτηκε με τη συνεργασία της Έφης Σαρηγιαννίδου, προσωπικής και οικογενειακής συμβούλου, Υπέυθυνης της έκδοσης «Refresh your marriage» και πρωτοδημοσιεύτηκε στο "Παιδί & Νέοι Γονείς"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου