Ο Ευγένιος Σπαθάρης είναι πάντα κοντά μας!

Τι να πρωτοπώ για τον Ευγένιο Σπαθάρη;
Να μιλήσω για την τελευταία φορά που δεν τον είδα; Όταν βρέθηκα στο Ζάππειο για την εκδήλωση κατά της σωματικής τιμωρίας και για πρώτη φορά δεν ήταν πιστός στο ραντεβού του; Τον περιμέναμε μικροί -μεγάλοι με ανυπομονησία, αλλά μας ανακοινώθηκε πως λόγοι υγείας τον κρατούν μακριά μας. Παρόλα αυτά έστειλε το μήνυμά του... Δεν πήγε ο νους μας στο κακό...

Να πω για τα παιδικά μου χρόνια με τα δισκάκια 45 στροφών που τα ήξερα απέξω; Ο Καραγκιόζης Τυφλός, ο Καραγκιόζης Γιατρός, ο Καραγκιόζης Γραμματικός. Ακόμη διασκεδάζω τα παιδιά μου και τους φίλους τους με όσα θυμάμαι.
Το καλοκαίρι στη θάλασσα έλεγα για τον "Χατζατζάρη τον Τσιμπλιμπλή" και για την κόρη του Πασά, που "Ούτε μιλάει, ούτε λαλάει". Όλα τα παιδιά μαζεύονταν γύρω μου και το ζητούσαν ξανά και ξανά... Μόλις με έβλεπαν μου έλεγαν "Θα μας πεις τον Καραγκιόζη;" Στο τέλος το έμαθαν κι αυτά απ' έξω...

Να πω για τη γνωριμία μαζί του; Για τις φορές που είχα την τύχη να δω το ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων από κοντά;
Με τη Φωτεινή Πιπιλή είχαμε κάνει ένα μεγάλο αφιέρωμα και τότε ανακάλυψα τον άνθρωπο Σπαθάρη με την απίστευτη γλυκύτητα και το χιούμορ.
Μου είχε αποκαλύψει και το φάρμακο για τη φαλάκρα:
"Να κι εγώ θα ήμουνα καραφλός" μου έλεγε με τη χαρακτηριστική φωνή του, "αλλά με γλίτωσε η γάτα μας! Το βράδι που ξάπλωνα ερχόταν στο μαξιλάρι μου και μου έγλυφε το κεφάλι. Έτσι ξαναφύτρωσαν τα μαλλιά μου! Είναι το καλύτερο φάρμακο για τη φαλάκρα!"
Και γέλαγε με εκείνο το παιχνιδιάρικο γέλιο του...
Τον ξανασυνάντησα για συνεντεύξεις και πάντοτε με αντιμετώπιζε με καλωσύνη, έτοιμος να με βοηθήσει σε ό,τι του ζητούσα.
Η φίλη μου η Ολυμπία Κρασαγάκη του είχε βγάλει και μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες. Ελπίζω να υπάρχουν στο αρχείο της και να τις δούμε κάπου.
Άνθρωπος πάντοτε ακμαίος και ζωντανός, είχε φτιάξει και το θαυμάσιο μουσείο, που ήταν και το πρώτο μουσείο που πήγα το μεγάλο μου γιο μου όταν ήταν πολύ μικρός.
Βλέπετε και σε εκείνον "έπαιζα" Καραγκιόζη και μόλις έμαθε ότι υπάρχει ακι μουσείο Καραγκιόζη με έφαγε να το επισκεφθούμε -δείτε πληροφορίες στο www.karagiozismuseum.gr

Φυσικά ενθουσιάστηκε! Η μικρή μου κόρη έγινε κι αυτή πιστή οπαδός του Καραγκιόζη. Και τώρα στο σπίτι έχουμε φτιάξει ολόκληρο θίασο σκιών με φιγούρες από τα βιβλία του που περιείχαν τις ιστορίες του και φιγούρες για χαρτοκοπτική.
Δοκιμάστε το κι εσείς. Θα περάσετε τις πιο διασκεδαστικές στιγμές...
Αυτά τα λίγα καταθέτω, αν και θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων.
Για την προσφορά της οικογένειας Σπαθάρη στο πολιτισμό θα μιλήσου, άλλοι πιο ειδικοί.
Εγώ θα τον έχω πάντα στην καρδιά και στη φωνή μου, που μιμείται αυτούς τους ήρωες τους φτιαγμένους από σκιά και αγάπη...


Μια σύντομη παρουσίαση από την "Ημερησία"

«Θα έπρεπε να φτιάξουν ένα άγαλμα του Καραγκιόζη. Όλη η Ελλάδα θεατρίστηκε μαζί του.
Οι άνθρωποι με αυτόν έμαθαν να γελούν και να ονειρεύονται» έλεγε ο Ευγένιος Σπαθάρης. Άγαλμα του Καραγκιόζη δεν έχει φιλοτεχνηθεί. Ίσως σήμερα θα πρέπει να σκεφθούμε ένα άγαλμά του συντροφιά με τους λαϊκούς καλλιτέχνες που τον υπηρέτησαν τόσα χρόνια.

Έφυγε από τη ζωή ο Ευγένιος Σπαθάρης, ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίχτης το βράδυ του Σαββάτου στα 85 χρόνια του, ύστερα από ατύχημα που του προκάλεσε πολλαπλά κατάγματα.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης, γιος του επίσης καραγκιοζοπαίχτη Σωτήρη, γεννήθηκε στην Κηφισιά τον Ιανουάριο του 1924. Ξεκίνησε την πορεία του το 1942 παρέα με τις φιγούρες του που τις έφτιαχνε μόνος του από χαρτόνι κούτας και μπακαλόχαρτο.

Η έντονη δραστηριότητά του απλώνεται γρήγορα στο εξωτερικό, την Αμερική, τον Καναδά, την Κούβα, τη Ρωσία. Συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Ελληνικό Χορόδραμα, το Θέατρο Χατζώκου, κ.ά. Κυκλοφόρησε περίπου 15 έργα σε δίσκους και το 1980 άρχιζε να παίζει στην τηλεόραση.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του Ινστιτούτου Παγκοσμίου Θεάτρου (της ΟΥΝΕΣΚΟ). Έχει τιμηθεί με Βραβείο Ρώμης, με το Α' Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, Α' Βραβείο Πολωνίας, Α' Μετάλλιο Τοσκανίνι κ.ά. Το 2007 τιμήθηκε από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού για τη μεγάλη του προσφορά. Το 1991 ιδρύθηκε το Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου.