Μια ξεχωριστή ποιήτρια από τα Καστέλλια

Τα παράξενα της ζωής... Μόλις χθες έμαθα για τη συμπατριώτισά μου Γιώτα Διέννη. Εκτός της κοινής καταγωγής, τα πατρικά μας σπίτια στο Χαλάνδρι απέχουν μόλις δυο δρόμους. Και όμως δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ!
Χθες έμαθα και για την ποίηση της και περίεργος ων, αναζήτησα σήμερα στίχους της, ανακαλύπτοντας όπως θα διαπιστώσετε μόνοι σας έναν μικρό θησαυρό. Έχει ήδη εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές -η τελευταία το 2008 από τον "Ιωλκό" και το ταλέντο της έχει αναγνωριστεί.
Προσπαθώντας να ...εξιλεωθώ για την μέχρι τώρα άγνοιά μου, μεταφέρω εδώ μερικά πρώτα στοιχεία και στίχους που συγκέντρωσα. Η συνέχεια όταν διαβάσω τα βιβλία...

ΥΓ. Τα έμαθα όλα από την αδελφή της Δώρα, με την οποία εκλεγήκαμε προσφάτως στο Συμβούλιο του Συλλόγου των Καστελλίων (και την οποία επίσης μόλις γνώρισα!)

Η Γιώτα Διέννη γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησε με πτυχίο κλασικής φιλολογίας. Παράλληλα, ολοκλήρωσε τον κύκλο ανώτατων σπουδών ιταλικής γλώσσας και πολιτισμού στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών απ' όπου έλαβε υποτροφία για περαιτέρω σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Camerino, ένα από τα παλαιότερα της Ιταλίας. Η ποιητική συλλογή "Αρχείο ελπίδων" είναι το δευτερότοκο πνευματικό παιδί της, αφού το 2000 εκδόθηκε το πρώτο της ποιητικό εγχείρημα υπό τον τίτλο "Παραμυθία". Σήμερα ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια στην Αθήνα.

Μια μεστή και απέριττη ποιητική συλλογή 18 πρόσφατων συνθέσεων της ποιήτριας που κερδίζει τον αναγνώστη με την πυκνότητα του λόγου της και τον αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο η ίδια κυριαρχεί στα εκφραστικά της μέσα.
Μικρό δείγμα γραφής των ποιητικών δημιουργιών της Γιώτας Διέννη αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα από το ποίημά της που τιτλοφορείται «Φιλολογικό Σχόλιο»:

Ποτέ δεν την κατάλαβαν τη Μήδεια
οι Αθηναίοι,
Στάθηκε πάντοτε γι’ αυτούς μια ξένη
ίσως λόγω καταγωγής
όμοιας μ’ αυτή του Έρωτα,
βαρβαρικής.
Ποιος μίλησε για άνθη και τραγούδια;
Η λάβα του Έρωτα μελάνινη
σαν τα μαλλιά της Μήδειας,
η ιαχή του αιμάτινη, συντριπτική
σαν τα αλλοτινά φιλιά της
κι η προδοσία ανέκκλητη
σαν πέτρινη επιγραφή.

Τα ποιήματα της Γ. Δ. Διέννη χαρακτηρίζονται από έντονους συμβολισμούς, γλυκόπικρα χρώματα και πλαισιώνονται από ένα άρωμα ελληνικό, σύγχρονο και ταυτόχρονα κλασικό, φιλοξενώντας τον αναγνώστη σ’ ένα «δείπνο» γεμάτο στίχους και εικόνες, όπως σημειώνεται αναφορικά με το τρίτο βιβλίο της "Δείπνο με την Περσεφόνη".


ΔΕΙΠΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ

Δεν έχω φίλους
και οι παλιές φιλίες μου χαθήκαν
μοιάζουν με δέντρα δίχως ρίζες
ανίκανα να ζήσουν χλωρά
λείψανα αδάκρυτα
κάποιας αρχαίας τραγωδίας
όπου κανείς προδίδεται
ή προδίδει
τώρα που διάγω τη ζωή τού κεραυνού
τα βράδια συνηθίζω να γερνώ
παρέα με την Περσεφόνη.

Λεπτομέρεια παλιού κεντήματος
Εκεί,
μες στα περίτεχνα ποικίλματα
τους ρόδακες και τα ανέμελα άνθια
χαροπαλεύει θαρραλέα
ένα τρικάταρτο καράβι
ακυβέρνητο
σαν τη ζωή μου
κομμάτι από αρχαίο ναυάγιο
παραδομένο στις σκληρές φλέβες της θάλασσας
καταμεσής στο πέλαος της ανάγκης
γερό σκαρί βέβαια
μα παραμελημένο
αβέβαιο
αν τελικά θα φτάσει
στον προορισμό του
όσο και αν
το μάτι το σοφό
του ακρόπρωρου πουλιού
γνωρίζει πια καλά
τους δρόμους της καταιγίδας...