Πως να ανεβείς σε ένα σύννεφο!

Δεν έχω όρεξη να γράφω και πολλά αυτό τον καιρό...
Μόνο να σας μεταφέρω μια στιχομυθία:

Μπαμπάς: Τα σύννεφα δεν πιάνονται

Γιος (πέντε ετών): Πιάνονται!

Μπαμπάς: Πώς;

Γιος: Ρίχνεις ένα λάσο, το πιάνεις, το κατεβάζεις, ανεβαίνεις πάνω, το καβαλικεύεις και ...πετάς!

Έτσι απλά...
Προ το παρόν διαβάστε ένα κειμανάκι στο babyfeat για το πως τα παιδιά γίνονται πηγή έμνευσης

Μάγειρες χωρίς σύνορα: Σαν να ήμουν εκεί!

Δεν μπορούσα να πάω την Κυριακή στο Συνοικισμό, όμως οι φίλοι που πήγαν το καταευχαριστήθηκαν. Για το ...αληθές του λόγου το μειλ και οι φωτογραφίες που ακολουθούν:

"Κώστα καλημέρα,

Σου στέλνω μερικές φωτό από τον Συνοικισμό προχτές.

Ήταν πολύ καλά!

Πολύ καλό μαγείρεμα από τον Ιρανό σεφ (φωτο καζάνια),

πολύς κόσμος χαρούμενος γελαστός, μουσική, φίλοι, παιδιά που ζωγράφισαν και μετά έπαιξαν μπάλα (φωτό).

 Πολύ καλή πρωτοβουλία, αυθόρμητη, ανυστερόβουλη και κεφάτη.

Χαρούμενοι ζωντανοί νέοι άνθρωποι με γνήσια αίσθηση της αλληλεγγύης.

Πολύ ενθαρρυντικό..."

ΥΓ Με μεγάλη χαρά πληροφορήθηκα και τη σημαντική συνεισφορά του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Χαλανδρίου

Μαθήματα μαγειρικής για παιδιά

 Φτιάχνοντας σήμερα καρμπονάρα με το μικρό μου γιο, όπου συνδυάσαμε τη μαγειρική με μαθήματα ...επαναστατικής ιστορίας, θυμήθηκα πως η Μελίνα Σελάλμα, αγαπημένη σεφ- μαγείρισσα (ό,τι προτιμάτε), μου είχε μιλήσει για τα μαθήματα μαγειρικής για παιδιά που ετοιμάζει για το καλοκαίρι. Έτσι της ζήσα ένα κειμενάκι που το δημοσιεύω με χαρά, ελπίζοντας να με καλέσουν στο... τραπέζι!!!

Μαθήματα μαγειρικής για παιδιά

ΕΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ:

-δεν ξέρει να ξεχωρίζει μία μελιτζάνα από ένα φινόκιο

-δεν σάς έχει φτιάξει μία ιταλική πίτσα με τα χεράκια του,

-δεν ξέρει πόσα είδη ρυζιών υπάρχουν και πώς μαγειρεύονται

-δεν ξέρει την μυρωδιά τής κανέλας με κλειστά μάτια

-δεν ξέρει να φτιάχνει παστίτσιο, γεμιστά , γαλακτομπούρεκο

-δεν έχει μαγειρέψει ποτέ ενώ τού αρέσει το φαγητό

-δεν ξέρει τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων

-δεν ξέρει τους κανόνες τής υγιεινής και της καθαριότητας στην κουζίνα 

ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ......

ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ  

ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 7 ΕΩς 14 ΕΤΩΝ

ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ 9.30 ΕΩΣ ΚΑΙ 1 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΝΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ

ΦΑΓΗΤΟ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ.

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΟΝ ΤΟ ΙΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ 47, ΚΑΤΩ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, 210 6777650, 6944251433

Μάγειρες χωρίς σύνορα

Ακόμη και σε εποχές κρίσης το φαγητό μπορεί να γίνει γέφυρα επικοινωνίας... Γύρω από ένα τραπέζι μπορεί οι διαφορές μας να αποδειχθούν μικρότερες από όσο φανταζόμαστε!
Με μεγάλη χαρά έμαθα, πως υπάρχει η ομάδα "Μάγειρες χωρίς σύνορα" και ετοιμάζει διάφορες δράσεις.
Μια ευκαρία για γνωριμία κι συμμετοχή θα έχουμε την Κυριακή 24/6 στο (πάντα πρωτοπόρο) Χαλάνδρι!
Στις 6.30 το απόγευμα, στο πάρκο του Συνοικισμού (Μικράς Ασίας και Αιγαίου), άνθρωποι χωρίς σύνορα μαγειρεύουν και τρώνε μαζί.
Παράλληλα υπάρχει φροντίδα και για τα παιδιά που θα ζωγραφίσουν με θέμα "μαγειρική χωρίς σύνορα"...
Η πρωτοβουλία μου θυμίζει τα όσα μου περιέγραφε φίλος δάσκαλος από τη ζωή του στη Γερμανία, όπου μια φορά την εβδομάδα, στο πολιτιστικό κέντρο της γειτονιάς του, κάτοικοι από διαφορετικές χώρες μαγείρευαν γεύσεις από τον τόπο τους και μοιράζονταν όλοι μαζί το φαγητό...
Όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να γίνετε μέλη του γκρουπ που υπάρχει στο facebook ή να επικοινωνήσετε με μειλ: mayeiresxwrisynora@yahoo.com

Δια Βίου Μάθηση σε Φιλοθέη -Ψυχικό

Ο Δήμος Φιλοθέης –Ψυχικού και η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Φιλοθέης –Ψυχικού (ΔΗ.Κ.Ε.ΦΙ.Ψ.) σας καλούν στην Ενημερωτική Ημερίδα με θέμα:

«Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης στο Δήμο μας», που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 20 Ιουνίου στις 7μμ στο Πολιτιστικό Κέντρο Μπενετάτου (Δροσίνη & Δρόση, Ψυχικό)

Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του ο Δήμαρχος Φιλοθέης –Ψυχικού Παντελής Ξυριδάκης.

Σύμφωνα με το νέο νόμο που αφορά στη Διά Βίου Μάθηση και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων, δίνεται η δυνατότητα στους Δήμους να υποβάλουν τις δικές τους προτάσεις για επιμορφωτικά προγράμματα προς τη Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης ώστε με τη σύμπραξη του Ιδρύματος Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης να προχωρήσουν στην υλοποίηση τους.

Πέρα από τα μεγάλα οφέλη που θα υπάρξουν για τους δημότες -αφού θα έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν σε μια μεγάλη σειρά γνωστικών αντικειμένων- οι Δήμοι που θα δημιουργήσουν Κέντρα Διά Βίου Μάθησης εξασφαλίζουν τη ροή ευρωπαϊκών κονδυλίων, ενώ σε μια περίοδο δύσκολη όπως αυτή που διανύει η χώρα μας εξασφαλίζουν και δεκάδες θέσεις εργασίας.

Ο Δήμος Φιλοθέης –Ψυχικού θέλοντας να επιτύχει τα μέγιστα δυνατά οφέλη προετοιμάζεται κατάλληλα, ώστε στην περιοχή του Δήμου να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα τμήματα, που να καλύπτουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες των δημοτών.

Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο  Έρευνα Εκπαιδευτικών Αναγκών των κατοίκων Φιλοθέης –Ψυχικού. Στην ημερίδα θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, από τον συντονιστή του προγράμματος δημοσιογράφο & συγγραφέα Κώστα Στοφόρο.

Ο κ. Αντώνης Σολδάτος, εκπαιδευτής ενηλίκων, θα αναφερθεί στα θέματα Διά Βίου Μάθησης, εξηγώντας τη σημασία που έχει η εκπαίδευση ενηλίκων που αποτελεί και σημαντική προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την τελευταία πενταετία.

Θα δοθεί η δυνατότητα για ενημέρωση πάνω στα προγράμματα, αλλά και για τη συμπλήρωση αιτήσεων συμμετοχής.

Η προετοιμασία του Δήμου θα ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Ιουλίου με τη συγκέντρωση αιτήσεων για την παρακολούθηση τμημάτων Διά Βίου Μάθησης σε ένα ευρύ φάσμα γνωστικών αντικειμένων.

Παράλληλα στις 23-24 Ιουνίου και στις 30 Ιουνίου -1 Ιουλίου, πραγματοποιείται στο Δήμο Φιλοθέης- Ψυχικού Σεμινάριο Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών, διαρκείας 25 ωρών.

Πληροφορίες: τηλ.: 210-6834550/ 6834448

Το Μεγάλο μας Τσίρκο στο Χαλάνδρι

Το εκπληκτικό, όσο και επίκαιρο "Μεγάλο μας Τσίρκο" θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο Χαλάνδρι. Θα σας πρότεινα την παράσταση στις 16 Ιουνίου στη Ρεματιά, ώστε να πάτε να ψηφίσετε με άλλον αέρα!
Αν πάλι δεν προλάβετε η παράσταση θα επαναληφθείτ ο επόμενο Σάββατο 23 Ιουνίου στο 6ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και κυρίως στους μαθητές του 6ου Γυμνασίου Χαλανδρίου.

 Η νέα γενιά έχει πολλά να μας μάθει...

Μια πρωτότυπη δανειστική βιβλιοθήκη

Γνώρισα χθες δυο καταπληκτικά παιδιά, δυο νέους αρχιτέκτονες: Την Ειρήνη -Αιμιλία Ιωαννίδου και τον Ελευθέριο Αμπατζή.
Είχαν την ιδέα μιας μικρής δανειστικής -αναταλλακτικής βιβλιοθήκης που καταλαμβάνει ελάχιστο χώρο, έχει μικρά ντουλαπάκια και μπορεί κανείς να δανείζεται και να χαρίζει βιβλία.
Η πρώτη βιβλιοθήκη αυτού του τύπου εγκαταστάθηκε στην Κηφισιά. Χθες τους ξενάγησα στην πλατεία Χαλανδρίου και βρήκαμε ένα μέρος που θα ταίριαζε πολύ για να εγκατασταθεί μια τέτοια βιβλιοθήκη.
Αξίζει να πούμε πως δεν επιβαρύνεται ούτε ο Δήμος ούτε οι δημότες. Τα παιδιά βρίσκουν χορηγούς για τα έξοδα. Ο κάθε Δήμος παραχωρεί το χώρο που δεν ξεπερνά το ένα τετραγωνικό.
Θα βοηθήσω κι εγώ να φτάσει η ιδέα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας...
Σκεφτόμαστε στις 9 Ιουλίου που η βιβλιοθήκη θα κλείνει ένα μήνα λειτουργίας να κάνουμε μια παραμυθοβραδιά στην Κηφισιά, αν όλα πάνε καλά.... Επίσης σε τακτιή βάση μπορεί να γίνονται συναντήσεις με συγγραφείς...

Περισσότερα προσεχώς!


 

Θα ψηφίσουμε με βάση τα σενάρια ή την πραγματικότητα; 2

 Μπράβο Αντωνάκη που φοράς καπέλο! Γιατί αν σε πείραζε και ο ήλιος... Μην ανησυχείς! Δεν θα χάσεις τα μπάνια σου!!!


Κατηγορούν οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όσους αντιδρούν στο Μνημόνιο πως θα φέρουν την ... καταστροφή. Πλάθουν ή αναπαράγουν κάθε είδους πιθανά και απίθανα σενάρια για το τι θα συμβεί αν στις 18 Ιουνίου έχουμε Κυβέρνηση που θα καταργήσει το Μνημόνιο...

Ασχολούνται με δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα ή επιδίδονται σε απίστετυο πόλεμο λάσπης, συνεπικουρούμενοι από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που φυσικά έχουν μόνο να χάσουν αν υπάρξει στην Ελλάδα ευνομία και διαφάνεια.

Στην Ελλάδα με τα ρεκόρ στην ανεργία, με τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονται απλήωτοι ή χωρίς δικαιώματα.

Με την υγεία και την παιδεία σε κατάρρευση...

Με τις αυτοκτονίες που έχουν γίνει πια κοινός τόπος...

Με τη φτώχεια που χτυπάει καθημερινά την πόρτα σε χιλιάδες συμπατριώτες μας...

Υπηρετώντας πιστά τους δανειστές και τους διεθνείς τοκογλύφους, αν καταφέρουν να υφαρπάξουν την εξουσία, από τις 18 ΙΟυνίου θα εφαρμόσουν το πρόγραμμα για το οποίο έχουν δεσμευτεί... Όλα τα άλλα είναι λόγια!

Να λοιπόν το πρόγραμμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χωρίς σενάρια, λάσπες και διαστρεβλώσεις:

1-Ρητή δέσμευση των ηγεσιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς την τρόικα για πιστή, μετεκλογική εφαρμογή του νέου μνημονίου

2-Περαιτέρω μείωση μισθών, ακόμη και των κατώτατων, απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων και υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στο όνομα της «ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας». Στόχος η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος κατά 15% το  2012-14. Αυτό σημαίνει πολλαπλάσια μείωση των μισθών στην Ελλάδα, οι οποίοι ρητά συγκρίνονται με αυτούς των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ).

3-Συνέχιση της ακρίβειας, παρά τη μείωση μισθών, η οποία προκαλείται, μεταξύ άλλων, και από μνημονιακές δεσμεύσεις για η αύξηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας και των εισιτήριων στα μέσα μεταφοράς (κατά 25% τουλάχιστον)

4-Νέα άγρια περικοπή δημόσιων δαπανών  (κυρίως συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα)

-- 3,3 δις ευρώ προαπαιτούμενες περικοπές, κυρίως στα φάρμακα, τις συντάξεις, τους μισθούς του δημοσίου  και το ΠΔΕ

-- 11,5 δις ευρώ περικοπές αμέσως μετά τις εκλογές. 8 δις ευρώ από συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα και 3,5 δις από κλείσιμο/συγχωνεύσεις δημόσιων φορέων (σχολεία, νοσοκομεία, καταστήματα ΙΚΑ κλπ),  και μισθούς και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο

5-Περαιτέρω αναδιανομή από την εργασία στο κεφάλαιο μέσω της φορολογίας

  -- Δημοσιονομικά ουδέτερη φορολογική μεταρρύθμιση, που σημαίνει νέα μείωση φοροαπαλλαγών για τα συνήθη υποζύγια και νέα μείωση  φόρου για τα επιχειρ. κέρδη

-- Μείωση εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 5% το 2012-13

6-Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, χωρίς όρια: 16 δις μέχρι το 2015, 50 δις μέχρι το 2022 και ρητή δέσμευση να εκποιούνται «επιπλέον περιουσιακά στοιχεία» αν δεν καλύπτονται οι στόχοι των εσόδων

7-Τράπεζες: κοινωνικοποίηση ζημιών και ιδιωτικοποίηση κερδών. Προβλέπονται 50 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποίηση, εκ των οποίων ανακτήσιμα από το δημόσιο θεωρούνται μόλις τα 16 δις. Παραμένουν υπό τον έλεγχο των ιδιωτών. Καμία πρόβλεψη για ρύθμιση χρεών των δανειοληπτών.

8-Μη βιωσιμότητα δημόσιου χρέους, παρά μόνο αν η Ελλάδα επιτύχει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους και διάρκειας όμοιας με τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου και την Αίγυπτο του Μουμπάρακ

9-«Προτεραιότητα στις πληρωμές που εξυπηρετούν το χρέος» (πχ έναντι των συντάξεων). Ρητή δέσμευση ότι αυτό θα διασφαλίζεται νομοθετικά, ακόμα και στο Σύνταγμα.

10-Ύφεση επί 2 επιπλέον χρόνια, τουλάχιστον. Προβλέπεται ύφεση 4,7% του ΑΕΠ το 2012 και μηδενική ανάπτυξη το 2013, που εξαιτίας των περικοπών θα είναι βαθύτερη

11-Καμία πρόνοια για την ανεργία, πέρα από το ιδεολόγημα ότι θα υποχωρήσει αν ακολουθήσουμε επιθετικότητα την πολιτική του μνημονίου/1 που την υπερδιπλασίασε!

12-Καμία ελπίδα βελτίωσης. Ρητή πρόβλεψη αφενός για νέα μέτρα αν δεν πιάνονται οι στόχοι και αφετέρου η όποια υπεραπόδοση μέτρων δεσμεύεται για την ταχύτερη μείωση ελλείμματος και χρέους, και για τη μείωση του φόρου των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων.

17 Ιουνίου: Θα ψηφίσουμε με βάση τα σενάρια ή την πραγματικότητα; 1

 

Εκλεκτοί υποψήφιοι: Όταν ο Βορίδης ήταν ...Κασιδιάρης (ο νεαρός με το τσεκούρι)...


Διάβαζα στο Δρόμο του Σαββάτου ένα άρθρο της συναδέλφου Ματίνας Παπαχριστούδη, ίσως την πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση στα γεγονότα που συνέβησαν στο πλατό του ΑΝΤ1. Αντιγράφω ένα απόσπασμα (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

"...Ο πολιτικός και μιντιακός κόσμος, αυτός δηλαδή που ζούσε και ζει ακόμη εκτός πραγματικότητας και πραγματικής ζωής, σοκαρίστηκε. Έμεινε έκπληκτος. Ήταν τόση η έκπληξή του που δεν πρόλαβε καν να σκεφθεί αν αυτή αφορούσε την ίδια την επίθεση Κασιδιάρη ή αν πρόκειται για το φαινόμενο που θα επαναλαμβάνεται πλέον συχνά δίπλα τους. Off camera εξάλλου πρόκειται για κανονική πραγματικότητα. Απλώς τα ΜΜΕ είχαν εντολές να μην την εμφανίζουν. Κι όταν το έκαναν χαϊδεύαν τα αυτιά της Χρυσής Αυγής, αποκρύπτοντας εν γνώσει τους πως οι «αγανακτισμένοι» α-πολίτικοι κάτοικοι εναντίον των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, αυτοί που έβγαιναν πρώτη μούρη στον τηλεοπτικό φακό, αναλαμβάνοντας με το έτσι θέλω την εκπροσώπηση μιας άμορφης, καταπιεσμένης μάζας, ήταν Χρυσαυγίτες.  

Το χαστούκι στη Λ.Κανέλλη ήταν το μήνυμα στο κοινό της, από τη Χρυσή Αυγή. Η θέση πως τολμά να τα βάλει με τους πολιτικούς, τους βουλευτές. Να τους χτυπήσει βίαια. Το γεγονός ότι πρόκειται για βουλευτές της Αριστεράς και πως ο Κασιδιάρης και κάθε Κασιδιάρης υποκλίνονται σε άλλες γυναίκες πολιτικούς της δεξιάς, για την άμορφη μάζα, ενταγμένη και εκπαιδευμένη σε όρια και όρους τηλε-δημοκρατίας, είναι μια λεπτομέρεια. Εξαφανισμένη σε νέφη οργής, θυμού, απελπισίας και ανικανότητας πολιτικής σκέψης.

Το δεύτερο επίπεδο είναι η επιλογή του Μέσου για την προβολή του μηνύματος. Η φιλική, μαζική τηλεόραση. Το πλατό, δημόσια, μπροστά στις κάμερες. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική συζήτηση με εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής -δεν είναι δα και πολλοί που μπορούν να αρθρώσουν κατανοητό, εύληπτο λόγο- δεν θα τα κατάφερναν. Πολύ περισσότερο με εκπροσώπους της Αριστεράς που έχουν την ενοχλητική, για τους πολλούς, ικανότητα της ιστορικής μνήμης και την τόλμη της αντιπαράθεσης με τους φασίστες δολοφόνους.

 Ο Κασιδιάρης την περασμένη Πέμπτη έκανε την προεκλογική του συγκέντρωση. Στην πλατεία του ΑΝΤ1, δέρνοντας δυο γυναίκες πολιτικούς. Για τη Χρυσή Αυγή η συγκέντρωσή της ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Όπως δέρνει μετανάστες στο δρόμο, έδειξε -στο κοινό της, τους ψηφοφόρους της- πως μπορεί να δείρει και πολιτικούς. Και αυτό το μήνυμα είναι από το μέλλον του φασισμού. Όχι από το παρελθόν του...."

Λίγες μέρες μετά ο έκπτωτος τηλε-νομάρχης της ΝΔ, υπεύθυνος για την προεκλογική εκστρατεία στη Βόρεια Ελλάδα, δήλωνε πως η Χρυσή Αυγή ανήκει στην οικογένεια!!!

"...«Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί η Χρυσή Αυγή, πλην ακραίων συμπεριφορών τις οποίες και καταδικάζω» είπε, σύμφωνα με πληροφορίες. Συμπλήρωσε ότι το ποσοστό της ΝΔ στην Ξάνθη θα είναι ανεβασμένο και μάλιστα πολύ και αυτό συνάγεται από τις πολλές μετακινήσεις φίλων μας από τις «αδελφικές κεντροδεξιές παρατάξεις» προς τη ΝΔ, δηλαδή από Μπακογιάννη, Καμμένο, Μάνο, Χρυσή Αυγή»...
Σημείωσε ακόμη πως ο ίδιος βρίσκεται σε συνομιλίες με στελέχη της Χρυσής Αυγής προκειμένου να προσχωρήσουν στη Νέα Δημοκρατία...." (Σκάι)

Χθες το βράδυ, τα ...ξαδερφάκια του Ψωμιάδη έδρασαν και στη γειτονιά μου, την Αγία Παρασκευή. Μπορείτε να δείτε εδώ τα αποτελέσματα της δράσης τους.

Η ακροδεξιά ατζέντα, η εμφυλιοπολεμική προπαγάνδα της Νέας Δημοκρατίας -όπως την κατάντησε ο Σαμαράς, αποδίδει τους καρπούς της... Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα ψηφοδέλτια της είναι γεμάτα από "ξαδερφάκια" της Χρυσής Αυγής: Βορίδης, Άδωνις, Πλεύρης κλπ...  

Ο επικεφαλής της λασπολογίας πρώην Διευθυντής Ειδήσεων του ΑΝΤ1 κύριος Μιχελάκης ανακαλύπτει αλλού τους κινδύνους. Βρίσκει έναν Ιφικράτη, έναν πικραμένο ταξίαρχο, θυμάται τη δίκη της 17Ν για να μας πει πόσο επικίνδυνος είναι ο ...ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα είναι πως όλα όσα λέει είναι σενάρια... Η πραγματικότητα που καλλιεργεί είναι εδώ και είναι ζοφερή...
Τα "ξαδερφάκια" της Χρυσής Αυγής, αν τυχόν βρεθεί στην εξουσία αυτή η Νέα Δημοκρατία (η οποία δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Καραμανλή), θα δρουν ακόμη πιο ανεξέλεγκτα...
 Ας σκεφτούμε λοιπόν: Θα ψηφίσουμε με βάση τα σενάρια ή την πραγματικότητα.  
Ακόμη και για τους δημοκρατικούς πολίτες που υπήρξαν οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, η ήττα του Σαμαρά θα είναι ανακούφιση. Θα βοηθήσει να γίνει η ακροδεξιά παρελθόν...

...Συνεχίζεται με θέματα οικονομικών και διαφάνειας...

Που πήγαν τα 170 δισ. ευρώ που θα κληθούμε να πληρώσουμε;

Απόλυτη κατανόηση για την οργή της ελληνικής κοινωνίας εξέφρασε ο Χάνες Άντρος, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας επί των κυβερνήσεων (1970-1983) του Καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι και ο οποίος στη χώρα του θεωρείται ... διαχρονική αυθεντία στα οικονομικά θέματα.
Μιλώντας στην εφημερίδα της χώρας του «Österreich» και εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους θεωρεί απολύτως δικαιολογημένο τον θυμό των ελλήνων πολιτών, ο κ. Άντρος σημείωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
Πρώτον, πως 170 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσαν την Ελλάδα, δεν έφθασαν ποτέ στα ταμεία της χώρας. Κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Δεύτερον, ότι οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν οι ίδιοι.
Τρίτον, πως οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί πρέπει να αλλάξουν στάση και να επιδείξουν πραγματική αλληλεγγύη. Το Βερολίνο- τόνισε ο κ. Άντρος- πρέπει να σκεφθεί πως εάν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί το 1989 όπως φέρονται οι Γερμανοί κατά την τρέχουσα κρίση της Ευρωζώνης, τότε δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση της Δυτικής Γερμανίας με την Ανατολική. Σύμφωνα με τον «γκουρού» της αυστριακής οικονομίας, οι πάντες πλήρωσαν για τη γερμανική επανένωση καθώς, όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου με το δυτικογερμανικό έγινε «ένα προς ένα», τα επιτόκια ανέβηκαν σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.
Τέταρτον, ότι η σκληρή λιτότητα που επιβάλλεται στην Ελλάδα μοιάζει με το φάρμακο το οποίο, παρεχόμενο σε υπερβολικές δόσεις, καταλήγει δηλητήριο. «Ακόμη κι αν ένα φάρμακο είναι καλό, δεν μπορούμε να το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Άντρος.
Πέμπτον, πως εάν ένας δανειστής διοχετεύει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε είναι εξ ίσου υπεύθυνος με το δανειολήπτη για την αδυναμία του τελευταίου να αποπληρώσει τα δάνεια.
Ο κ. Άντρος εξέφρασε ακόμη την άποψη ότι το ευρώ δεν πρέπει να παραμείνει μόνο μέσο πληρωμών. Υπογράμμισε ότι χρειάζεται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο, αλλά και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, διότι – όπως τόνισε- είναι αδιανόητο για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες.

Εις μνήμην... Μια συζήτηση με τη Ζορζ Σαρή...

Αντί άλλων σχολίων, αν και επιφυλάσσομαι, αναδημοσιεύω ένα κείμενο που συμπεριέλαβα στο τρίτο μου βιβλίο από τα "Ημερολόγια ενός πατέρα", στο "Μπαμπά τι είναι το σεξ", θέλοντας να συμπληρώσω ένα κομμάτι που είχα για τις γιαγιάδες και τους παππούδες... 

Είχα την τύχη να συναντήσω τη Ζορζ Σαρή, μυθικό πρόσωπο για τα μάτια μου, δεμένο με τα παδικά μας χρόνια...

Ο "Θησαυρός της Βαγίας" έγινε από τα αγαπημένα βιβλία των παιδιών μου....

Αν θυμάμαι καλά η ΕΡΤ είχε παρουσιάσει κάποτε μια τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο βιβλίο. Μήπως θα ήταν καλό αν την προβάλλει τώρα που μας έχει γεμίσει σαχλαμάρες;

Ως ελάχιστο φόρο τιμής, παραθέτω το κείμενο ηλικίας 14 ετών...

«Υπό κατάργησιν γιαγιά»

Η Ζορζ Σαρή, συγγραφέας αγαπημένων παιδικών παραμυθιών –όπως το «Όταν ο Ήλιος», ή το «Κόκκινη κλωστή δεμένη»– εξηγεί γιατί αισθάνεται έτσι…

Πάντοτε ήθελα να τη γνωρίσω από κοντά. Λίγες μέρες πριν γεννηθεί ο γιος μου είχα την τύχη να δεχθεί να μου μιλήσει ως γιαγιά στο σπίτι της.

Όταν ήμουν παιδί, δεν είχα γιαγιά του χεριού μου. Η μητέρα μου ήταν Γαλλίδα και η γιαγιά μου ζούσε στη Σενεγάλη. Τα παραμύθια μου τα έλεγε η μητέρα μου που είχε άσπρα μαλλιά –ήμουν η μικρότερή της κόρη. Ο πατέρας μου ήταν ορφανός. Όσα ξέρω για τη γιαγιά και το ρόλο της τα έμαθα από τις τότε φιλενάδες μου ή από τις κουβέντες των μεγάλων.

Τότε η γιαγιά, στο χωριό ή στην πόλη, ζούσε με τα παιδιά της κι εκείνη κοίμιζε τα εγγόνια της με παραμύθια δικά της, ανέκδοτα, ή κλασικά του κόσμου όλου. Νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια.

Σήμερα όλα άλλαξαν. Στο χωριό, στο νησί, έφτασε η τηλεόραση, συχνά η γιαγιά δεν προλαβαίνει να πει το παραμύθι, το εγγόνι βλέπει στην τηλεόραση τα παραμύθια που είναι καταδικά του, παραμύθια με πιστόλια, βόμβες, μαχαίρια και τρομακτικές στολές… Ο καθένας λοιπόν –γιαγιά, εγγόνι– στον πάγκο του. Το τζάκι έσβησε…

Στην πόλη ψάχνω να βρω τη «γιαγιά». Γύρω μου, όμως, βρίσκω γιαγιάδες νέες. Μια φίλη μου 55 χρονών με μεγάλα εγγόνια, βαμμένο μαλλί, τσιγάρο στο στόμα και συχνά πολυάσχολη, τα βράδια ξεκουράζεται παίζοντας χαρτιά ή βλέποντας το αγαπημένο της σίριαλ. Το παιδί στην πόλη έχει δική του τηλεόραση στο δωμάτιό του και παρακολουθεί την Tv junior, που παίζει όλο το εικοσιτετράωρο τα δικά της παραμύθια: η ένοπλη δράση εν δράσει… Ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, έχει ένα κασετόφωνο: το παραμύθι εδώ και λίγο καιρό λέγεται από μια ανώνυμη φωνή. Υπάρχει και η γιαγιά, νέα ή μεγάλη, ξανθιά ή ασπρομάλλα, που λέει το παραμύθι της. Μαγεία! Αυτή η περίπτωση είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Εγώ είμαι γιαγιά μας άλλης κατηγορίας. Οι γονείς, μετά τον πόλεμο, μετά τον εμφύλιο, μετά την επταετία, στέλναμε κι ακόμη στέλνουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό για να γίνουν «άνθρωποι» ή για να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή, ακόμη, γιατί απέτυχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Στις ξένες χώρες συχνά παντρεύονται με ξένη ή ξένο, πολλές φορές πετυχαίνουν και παραμένουν στον ξένο τόπο για να παραμείνουν… άνθρωποι!

Η γιαγιά βρίσκεται όπως πάντα στην Ελλάδα και, ανάλογα με την απόσταση και την οικονομική της δυνατότητα, πηγαίνει στα παιδιά και στα εγγόνια της. Πολλές φορές τα εγγόνια δεν ξέρουν ελληνικά, συχνά η γιαγιά δεν κατέχει τη γλώσσα της ξένης πατρίδας κι άλλωστε τι προλαβαίνει να κάνει σε λίγες μέρες ή έστω σ’ ένα μήνα… Μπαίνει στην κουζίνα, μαγειρεύει μουσακάδες, κεφτεδάκια ή φτιάχνει ταραμοσαλάτες.

Τα καλοκαίρια πάλι κατεβαίνουν στην Ελλάδα και πηγαίνουν σ’ ένα νησί να κολυμπήσουν. Η νέα γιαγιά κολυμπάει μαζί τους, η ηλικιωμένη τα βλέπει από μακριά και πάλι τους μαγειρεύει.

Τα παραμύθια δεν κατασκευάζονται στα καλά καθούμενα. Κόπηκε η κλωστή με το χθες…

Έχω το χρόνο και την πολυτέλεια –άλλωστε, αυτό είναι το επάγγελμά μου– να «βομβαρδίζω» τον Ανδρέα με παραμύθια δικά μου ή άλλων. Ευτυχώς που κάποια στιγμή κλείνει τα μάτια του και τον παίρνει ο ύπνος, κι έτσι μου μένει χρόνος να γράψω καινούργια παραμύθια…».

Φτωχότεροι από σήμερα...

Δεν θα γράψω δικά μου σχόλια προς το παρόν. Η είδηση ήρθε στο μέιλ μου από την Ελένη Σταματέλου των εκδόσεων Πατάκη...

Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες,

σήμερα Σάββατο 9 Ιουνίου απεβίωσε η πολυαγαπημένη μας Ζωρζ Σαρή.

Η Ζωρζ Σαρή ήταν μία από τις πρωτοπόρες συγγραφείς παιδικών και νεανικών βιβλίων και το έργο της αποτελεί σταθμό στον  χώρο της Λογοτεχνίας για παιδιά και για νέους. Έχει αναθρέψει πνευματικά πολλές γενιές παιδιών μέχρι και σήμερα και θα εξακολουθήσει να αναθρέφει για πολλά ακόμη χρόνια με το έργο που άφησε.

Για εμάς όλους στις Εκδόσεις Πατάκη η Ζωρζ Σαρή  αντιπροσώπευε αυτό ακριβώς που είχε γράψει: 

'' Η Ζωή θέλει να την αγαπάνε. Να την αγαπάνε χωρίς παζαρέματα, πολύ και αλογάριαστα. Μικρή κατάλαβε πως για να τα καταφέρει έπρεπε πρώτα ν΄αγαπήσει αυτή τους ανθρώπους. Αγαπούσε όπως πεινούσε, όπως διψούσε, όπως πονούσε, όπως γελούσε.''

Η κηδεία της θα τελεσθεί την Τρίτη 12 Ιουνίου στις 11πμ στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Επισυνάπτονται  μήνυμα του Στέφανου Πατάκη, και αρχείο με  περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της έτσι όπως τα κατέγραψε η Δρα Χρύσα Κουράκη. 

Φωτογραφίες από τη διαδρομή της μπορείτε να βρείτε στο http://www.flickr.com/photos/patakis/

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ 
 Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940.
Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια, η ίδια λέει: «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας. Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε τον δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση». Στην Κατοχή, και αφού τελείωσε το σχολείο, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη.
Τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο διαδέχτηκε ο Εμφύλιος, κατά τη διάρκεια του οποίου η Ζωρζ Σαρή πληγώθηκε στο χέρι και στο πόδι από οβίδα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα». Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί δούλεψε σε διάφορες δουλειές, ενώ συγχρόνως φοιτούσε στη σχολή του Σαρλ Ντυλλέν. Στο Παρίσι γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, όπως τον Κώστα Αξελό, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Άδωνι Κύρου, τον Μαρσέλ Μαρσό και πολλούς άλλους. Εκεί συνάντησε και τον Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξη και τη Μελίνα Καρακώστα, που αργότερα έγινε κι εκείνη συγγραφέας.
Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα με την οικογένειά της και συνέχισε να παίζει στο θέατρο μέχρι την εποχή της δικτατορίας, οπότε μαζί με φίλους της ηθοποιούς αποφάσι- σαν να κάνουν παθητική αντίσταση και να μην ξαναπαίξουν στο θέατρο. Το καλοκαίρι εκείνο, στερημένη από κάποια μορφή έκφρασης, άρχισε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα. Ο Θησαυρός της Βαγίας ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά που είχε γύρω της.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου της βιβλίου, η Ζωρζ Σαρή αποφάσισε να αφιερωθεί στο γράψιμο: «Στο γράψιμο βρήκα ό,τι δεν μπορούσα να βρω στο θέατρο, ίσως γιατί δεν ήμουν πρωταγωνίστρια και ίσως γιατί δεν ήμουν σε θέση να διαλέξω τους ρόλους που ο θιασάρχης ή ο σκηνοθέτης διάλεγαν για μένα. Τώρα φέρω ακέραιη την ευθύνη των βιβλίων μου. Κάνω αυτό που θέλω, αυτό που μπορώ».
Σήμερα το όνομα της Ζωρζ Σαρή έχει συνδεθεί με τη λογοτεχνία του τόπου μας και οι αφηγηματικές τεχνικές και η θεματολογία των έργων της έχουν σφραγίσει τη σύγχρονη ελληνική παιδική λογοτεχνία. Οι προσωπικές της αξίες, η αγάπη της για τα παιδιά και η «εξάρτησή» της από τη συγγραφή δίνουν το στίγμα του συγγραφικού της έργου:
«Όσον αφορά τις δικές μου αξίες, πάνω απ’ όλα είναι η ελευθερία μου και η αξιοπρέπειά μου. Και η φιλία. Να νιώθω ελεύθερη και να είμαι όρθια».　
ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ
Α. Mυθιστορήματα για παιδιά και για νέους
Ο θησαυρός της Βαγίας, εκδ. Κέδρος, 1969, Εκδόσεις Πατάκη, 1992 // Το ψέμα, εκδ. Περγαμηνή, 1970, εκδ. Κέδρος, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Όταν ο ήλιος..., εκδ. Κέδρος, 1971, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Κόκκινη κλωστή δεμένη..., εκδ. Κέδρος, 1974, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Τα γενέθλια, εκδ. Κέδρος, 1977, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  // Τα στενά παπούτσια, εκδ. Κέδρος, 1979, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Οι νικητές, εκδ. Κέδρος, 1983, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Τα Χέγια, Εκδόσεις Πατάκη, 1987  //  Το παραράδιασμα, Εκδόσεις Πατάκη, 1989  //  Κρίμα κι άδικο..., Εκδόσεις Πατάκη, 1990 Νινέτ, Εκδόσεις Πατάκη, 1993  //  Ζουμ, Εκδόσεις Πατάκη, 1994 Ε.Π., Εκδόσεις Πατάκη, 1995  //  Μια αγάπη για δύο (μαζί με την Αργυρώ Κοκορέλη), Εκδόσεις Πατάκη, 1996  //  Ο χορός της ζωής, Εκδόσεις Πατάκη, 1998 Σοφία, Εκδόσεις Πατάκη, 1998  //  Ο Kύριός μου, Εκδόσεις Πατάκη, 2002  //  Ο πόλεμος, η Mαρία και το αδέσποτο, Εκδόσεις Πατάκη, 2003  //  Tότε..., Εκδόσεις Πατάκη, 2004  // 
Β. Ιστορίες και παραμύθια για μικρά παιδιά  
Το γαϊτανάκι, εκδ. Κέδρος, 1973, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Ο Φρίκος ο Κοντορεβιθούλης μου, εκδ. Κέδρος, 1980, Εκδόσεις Πατάκη, 1999, νέα αναθεωρημένη έκδοση, Εκδόσεις Πατάκη, 2006  // Η σοφή μας η δασκάλα, εκδ. Κέδρος, 1982, Εκδόσεις Πατάκη, 1992  //  Η κυρία Κλοκλό (νέα αναθεωρημένη έκδοση), Εκδόσεις Πατάκη, 2007  //  Ο Τότος και η Τοτίνα (νέα αναθεωρημένη έκδοση), Εκδόσεις Πατάκη, υπό έκδοση  //  Ο Αρλεκίνος, εκδ. Δελφίνι, 1993, Εκδόσεις Πατάκη, 2001  //  H Πολυλογού, εκδ. Δελφίνι, 1993, Εκδόσεις Πατάκη, 2000  //  H κόκκινη κοτούλα, εκδ. Kέδρος, Εκδόσεις Πατάκη, 2002  //  H τουλιπίτσα, εκδ. Kέδρος, Εκδόσεις Πατάκη, 2002  //  O Φαντασμένος και άλλα παραμύθια (μαζί με τη Μελίνα Καρακώστα), Εκδόσεις Πατάκη, 2005  //  Tο κουμπί και μια βελόνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2010
Γ. Θέατρο
Το τρακ, Εκδόσεις Πατάκη, 1998 (εξαντλημένο)
Δ . Mυθιστορήματα για μεγάλους
Η αντιπαροχή, Εκδόσεις Πατάκη, 1989 (εξαντλημένο)  //  Κλειστά χαρτιά (μαζί με τη Μελίνα Καρακώστα), Εκδόσεις Πατάκη, 2001  //  Γράμμα από την Oδησσό, Εκδόσεις Πατάκη, 2005  //  Tο προτελευταίο σκαλοπάτι, Εκδόσεις Πατάκη, 2009
Δ. Μεταφράσεις
Ε. Ιονέσκο, Ο Μόνος, εκδ. Μπάιρον, 1974
Τομίκο Ινούι, Το γαλάζιο κύπελλο, εκδ. Κέδρος, 1974, Εκδόσεις Πατάκη, υπό έκδοση  //  Μάριο Σοάρες, Η φιμωμένη Πορτογαλία, εκδ. Μπάιρον, 1974  //  Σιμόν ντε Μποβουάρ, Οι Μανδαρίνοι, εκδ. Ανοιχτή Γωνιά, 1978  //  Πιερ Πελό, Το παιδί και το αστέρι, εκδ. Ψυχογιός, 1979  //  Μαντελέν Ζιλάρ, Το κρυφό μονοπάτι, εκδ. Κέδρος, 1979  //  Εβγκένι Βελτιστόφ, Ελεκτρόνικ, εκδ. Κέδρος, 1979  //  Φράνσις Ζανσόν, Ζαν-Πολ Σαρτρ, εκδ. Κέδρος, 1980  //  Αντρέ Κεντρός (Ανδρέας Κέδρος), Το νησί με τα ζωντανά απολιθώματα, εκδ. Κέδρος, 1981  //  Ανρί Τρουαγιά, Βιου, εκδ. Κέδρος, 1982  //  Μορίς Ντρυόν, Τιστού ο πρασινοδάχτυλος, εκδ. Κέδρος, 1983  //  Μαργκερίτ Ντυράς, Φράγμα στον Ειρηνικό, εκδ. Κέδρος, 1983  //  Έκτορας Μαλό, Χωρίς οικογένεια, τόμοι α΄-β΄, Εκδόσεις Πατάκη, 1987  //  Ιούλιος Βερν, Μιχαήλ Στρογκόφ (μαζί με την Ελένη Ρώτη-Βουτσάκη), Εκδόσεις Πατάκη, 1989
ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ
Χρυσούλα Κουράκη, Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες στο πεζογραφικό έργο της Ζωρζ Σαρή, 1969-1995  
Συλλογικό έργο σε επιμέλεια της καθ. Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου, Όταν... η Ζωρζ Σαρή: 40 χρόνια προσφοράς στη λογοτεχνία για παιδιά και για νέους 

Ελένη Σταματέλου

Εκδόσεις Πατάκη

Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Γραφείο Τύπου

e-mail: press@patakis.gr

Οι Αόρατες πόλεις και ο ....Κασιδιάρης

Τι παράξενα πράγματα! Το θλιβερό σημερινό τηλεοπτικό επεισόδιο, με οδήγησε μέσα από διαλόγους και συνειρμούς στον  Ίταλο Καλβίνο και τις "Αόρατες πόλεις" του. Ένα από τα δέκα βιβλία που θα ήθελα να σώσω -αν ερχόταν το τέλος του κόσμου! Ένα βιβλίο μαγικό, που τα λέει όλα! Έχω σημειώσει την ημερομηνία που το αγόρασα. 1983. Μόλις 23 χρονών. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο δικό μου βιβλίο, "Μια εύθραυστη εποχή" από το οποίο σώζονται 2- 3 αντίτυπα. Ο Καλβίνο δεν με είχε αφήσει καθόλου ανεπηρέαστο...
Έψαξα στο διαδίκτυο θέλοντας να βρω κάπου τον επίλογο. Πέτυχα την καινούργια μετάφραση που δεν μου αρέσει και τόσο. Τη μοιράστηκα στο facebook. Είδα πως σε πολλούς είχε κάτι να πει... Έτσι κατέβασα από τη βιβλιοθήκη την παλιά έκδοση του "Οδυσσέα" σε μετάφραση των Ε.Γ. Ασλανίδη και Σάσας Καπογιαννοπούλου. Νομίζω δεν υπάρχει πια...
Αντιγράφω το τέλος:

"Είπε ο Μέγας Χαν:
"Όλα είναι ανώφελα, αν ο τόπος της τελικής άφιξης δεν μπορεί παρά να είναι η κολασμένη πόλη, κι είναι εκεί που μας τραβάει το ρεύμα, με κύκλους που όλο στενεύουν".
Και ο Πόλο:
"Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που θα υπάρξει. Αν υπάρχει μια, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε κάθε μέρα, που φτιάχνουμε με το αν ζούμε μαζί. Δυο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσεις απ' το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: Δέξου την κόλαση και γλινε μέρος της έτσι που να μην τη βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και γνώση: Μάθε να αναγνωρίζεις ποιός και τι, στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν, δωσ' τους χώρο"...."

Νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερο σχόλιο για τη σημερινή εποχή... Καλύτερο σχόλιο για τις ασχήμιες που βλέπουμε και τα αδιέξοδα που ζούμε... Ο Μάρκο Πόλο στις φανταστικές συνομιλίες του με τον Κουμπλάι Χαν, μιλάει για τη μνήμη, για την επιθυμία, γαι τα σημάδια, για τις ανταλλαγές, για τους νεκρούς, για τα ονόματα, για τον ουρανό...

Κάποτε άνοιγα στην τύχη μια σελίδα και διάβαζα σα να έπαιρνα οδηγίες... Το κάνω και τώρα. Διαλέγω μια σελίδα στην τύχη. Δείτε πόσες σκέψεις μπορεί να σας γεννήσει για το σήμερα:

"...Ο Μάρκο Πόλο περιγράφει μια γέφυρα πέτρα πέτρα.
"Όμως ποιά είναι η πέτρα που στηρίζει τη γέφυρα;", ρωτάει ο Κουμπλάι Χαν
"Η γέφυρα δεν στηρίζεται απ' αυτήν ή από εκείνη την πέτρα", απάντάει ο Μάρκο, "αλλά από τη γραμμή της αψίδας που αυτές σχηματίζουν".
Ο Κουμπλάι Χαν μένει σιωπηλός κια σκέφτεται. Ύστερα προσθέτει:
"Γιατί μου μιλάς για πέτρες; Εμένα μ' ενδιαφέρει μόνο η αψίδα".
Ο Πόλο απαντά: "Χωρίς πέτρες δεν υπάρχει αψίδα"..." 

ΥΓ. Ενδιαφέρουσα και επίκαιρη η πρωτοβουλία των εκδόσεων Κριτική να επανεκδώσουν την επίσης δυσεύρετη "Ημέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου"

Γιάννης Δούκας: "Να ξαναβρούν οι λεξεις το νόημά τους, να εφεύρουμε καινούργια νοήματα"

Στο πορτμπαγκάζ

Φορτώσαμε τη μνήμη
Μα ξέφυγε στο δάσος
Σαν αγρίμι

Ο Λένον στο εξώφυλλο του βιβλίου ακουμπά το ακουστικό στο πλακόστρωτο. Και ο νέος ποιητής Γιάννης Δούκας, με τους στίχους του, φαίνεται πως αφουγκράζεται τους υπόκωφους ήχους μιας κοινωνίας σε διάλυση, αλλά και σε βρασμό.

Διάβασα με αληθινή, ευχάριστη έκπληξη τα ποιήματα του και κατόπιν ανακάλυψα και τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα ιστότοπό του (dokime.wordpress.com) αλλά και ένα τραγούδι με τον χαρακτηριστικό τίτλο God bless Aristera, του οποίου έχει γράψει τους στίχους.
Πιστεύω πως είναι μια νέα φωνή που αξίζει να την ακούσουμε. Η συζήτηση μαζί του επιβεβαίωσε αυτά που μου έδωσαν οι στίχοι του. Και επιβεβαιώνω σιγά-σιγά την αίσθηση πως η κρίση έχει αφυπνίσει τη δημιουργική φλέβα πολλών ανθρώπων.
Η νέα εποχή δημιουργεί τη δική της -ανατρεπτική- ποίηση!

Ποίηση και μάλιστα με μέτρο και ομοιοκαταληξία. Τι σε οδήγησε σε αυτή τη φόρμα;
Δεν θα μπορούσα να μιλήσω για μια απολύτως συνειδητή επιλογή, μάλλον προέκυψε, στην αρχή τουλάχιστον, από μια φυσική ευκολία που έπρεπε βέβαια να μπει στην υπηρεσία των νοημάτων, να δουλευτεί και να καλλιεργηθεί στην πορεία. Από εκεί και πέρα δεν αντιμετώπισα ως ταμπού τη χρήση του μέτρου και της ομοιοκαταληξίας, κάθε άλλο. Όπως έχει επισημάνει και ο Νάσος Βαγενάς, βρισκόμαστε σε μια εποχή κρίσης για τον ποιητικό λόγο και ο ελεύθερος στίχος έχει, καθώς φαίνεται, εξαντλήσει τις δυνατότητές του. Είναι, λοιπόν, θεμιτό να χρησιμοποιεί κανείς την έμμετρη φόρμα, εφόσον προσπαθεί να την επανατοποθετήσει, φέρνοντάς την στο σήμερα.

Τα ποιήματά σου βρίθουν αναφορών στην ιστορία, την επικαιρότητα και τη λογοτεχνία, σχολιάζουν τα όσα συμβαίνουν γύρω μας… Είχες κάποιο στόχο κάνοντας αυτή την επιλογή;
Ο στόχος και η επιλογή, αν θα μπορούσε κανείς να τα προσδιορίσει, προέκυψαν μέσα από τα θέματα που με απασχόλησαν και όχι το αντίστροφο. Και αυτά που με απασχολούσαν πήγαιναν από τα έξω προς τα μέσα και πάλι προς τα έξω. Γενικώς, δεν πιστεύω ότι η ποίηση πρέπει να είναι ένας κόσμος περίκλειστος. Μολονότι το ποιητικό πεδίο έχει μετατεθεί τα τελευταία χρόνια, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον ενδότερο βίο, που διυλίζει την εξωτερική πραγματικότητα, και στον ιδιωτικό, που την αγνοεί. Ο ποιητής, όμως, όσο περιορισμένη και αν είναι η απήχησή του, έχει την ευθύνη να δοκιμάζεται στον καιρό του, εν ανάγκη, και κόντρα σε αυτόν.

Έχεις γράψει κι ένα τραγούδι, το God bless Aristera. Πώς βλέπεις την αριστερά σήμερα; Ζει, τελικά, ο Λένιν;
Η «Aristera» στον τίτλο του τραγουδιού δεν ήταν άλλη από εκείνη του Μπιλ Κλίντον, μεταξύ άλλων, και του Τόνι Μπλερ που ως αρχηγοί των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ είχαν βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία το 1999. Ως προς το αν ζει τελικά ο Λένιν, θα σας απαντήσω με τους στίχους από το ομώνυμο ποίημα: «Στα όνειρα επέτρεψα/ Να μπουν σε μαυσωλείο/ Μαζί τους καταλύω». Αυτό που -θέλω να πιστεύω- ζει και πρέπει να επιζήσει, πάση θυσία, των καιρών μας, είναι η ανάγκη του ανθρώπου να θέτει σε κρίση καθημερινά τον κόσμο γύρω του, να μην τον αποδέχεται ως παθητικός θεατής. Για τις ζωές μας μιλάμε, για το μέλλον μας, η θέση, όμως, της Αριστεράς σε αυτό το μέλλον διακυβεύεται από την εναπόθεσή της σε καρεκλοκένταυρους, επαγγελματικά στελέχη και αρχηγίσκους. Αφελώς ίσως, εξακολουθώ να την ονειρεύομαι ενωμένη, ισχυρή και με δυναμικό, σημερινό και αυριανό, παρεμβατικό λόγο…

Νομίζω πως είναι πολύ πετυχημένο αυτό που λες για το σήμερα: «Η εποχή του κάτι σαν»… Τι θα ονειρευόσουνα για μια εποχή που δεν είναι «κάτι σαν»;
Να ξαναβρούν οι λέξεις το νόημά τους ή, ακόμη καλύτερα, να εφεύρουμε καινούργια νοήματα, εκείνα που θα εκφράσουν, χωρίς φόβο και υπεκφυγές, τα συναισθήματά μας,·εκείνα που θα διατυπώσουν με καθαρότητα την αίσθησή μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Μια εποχή με λιγότερο δήθεν, βαθιές αγάπες, δυνατές φιλίες, αναγεννημένες συλλογικότητες…

Θα έγραφες ένα ποίημα για το Μνημόνιο;
Για το Μνημόνιο καθαυτό, όχι. Σίγουρα, όμως, για την καθημερινότητα με την οποία συναρτάται… Η «στράτευση», ειδικά στις ημέρες μας, είναι μια υπόθεση προσωπική και ανένταχτη, είναι μια προσπάθεια ώστε να πάρει μορφή, να βρει τη φωνή του κάτι που παραμένει προς το παρόν πεισματικά ασχημάτιστο. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, θα γίνουν θέματα της ποίησης -και όχι για πρώτη φορά- ο εργαζόμενος, με τους καταναγκασμούς που βιώνει, ο μετανάστης, ο άνεργος, ο απελπισμένος…

 ΥΓ. Ο Γιάννης Δούκας τιμήθηκε με το βραβείο "Πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή" από το περιοδικό Διαβάζω. Η συνέντευξη αυτή είχε γίνει για τον Δρόμο και είχε δημοσιευθεί στις 28 Φεβρουαρίου του 2011 

Η Οδύσσεια του Ποντιακού Ελληνισμού

Δύσκολο να μιλήσεις και να γράψεις για τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα.

Δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες και την ψυχραιμία σου. Δύσκολο να αποφύγεις τις εθνικιστικές κορώνες… Ο Απόστολος Παπαγιαννόπουλος καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα και το φέρνει σε πέρας όχι απλώς με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, αλλά προσφέρει και άφθονο υλικό για να κατανοήσουμε πολλά από το γεγονότα που επηρέασαν άμεσα και τη χώρα μας. Η Επιστροφή έχει τον υπότιτλο Η αληθινή ιστορία του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ. Δεν πρόκειται, όμως, για μια ιστορική βιογραφία. Στην πραγματικότητα η ζωή του Κυριάκοβ (Κυριακίδη) -ενός Έλληνα Ποντίου που κατάφερε να φτάσει στα ύπατα αξιώματα στη Σοβιετική Ένωση- γίνεται η αφορμή για να μας αφηγηθεί ο συγγραφέας τη δραματική ιστορία των Ποντίων. Μια δραματική oδύσσεια του 20ου αιώνα. Ένας διαρκής ξεριζωμός. Διωγμοί ατέλειωτοι. Είναι να απορείς με το κουράγιο των ανθρώπων.
Με αφορμή το βιβλίο, αλλά και τη συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό για το ζήτημα των Ποντίων, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον συγγραφέα.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την περίπτωση του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ και να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Είχα πάντα την επιθυμία να πληροφορηθώ για την τύχη και την πορεία των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 αναζήτησαν τη σωτηρία τους στην ομόδοξη Ρωσία. Για πολλές δεκαετίες ο ελληνισμός αυτός, ένεκα Ψυχρού Πολέμου, ελληνικού Εμφυλίου και πολιτικών αντιθέσεων στην Ελλάδα, έμεινε αποκομμένος από τον εθνικό κορμό και δεν γνωρίζαμε παρά ελάχιστα για την τύχη του. Με την κατάρρευση της τέως Σοβιετικής Ένωσης και τον ερχομό των πρώτων Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα, έτυχε να γνωρίσω πολλούς ΄Ελληνες του Πόντου που έζησαν εκεί οι οποίοι μου διηγήθηκαν πολλά και ανάμεσα σ΄αυτούς και συγγενείς του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ η περίπτωση του οποίου, χωρίς να είναι μοναδική, με συγκίνησε ως αντιπροσωπευτική του αγώνα των Ελλήνων για επιβίωση αλλά και πρόοδο και προκοπή… Στην ουσία, το βιβλίο μου, πέρα από την ιστορία του Κυριάκοβ, περιγράφει και την πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού στην τέως ΕΣΣΔ …

Καταφέρατε, πιστεύω, κάτι πολύ δύσκολο: Να παρουσιάσετε τα γεγονότα αποστασιοποιημένα, χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Πώς κρίνετε τον τρόπο με τον οποίο έχει αντιμετωπιστεί το ζήτημα των Ελλήνων του Πόντου, μέχρι σήμερα, από ιστορικούς και πολιτικούς;
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, όπως είναι γνωστό, πλήρωσε με τον ξεριζωμό και την προσφυγιά τον Ελληνικό Διχασμό, αλλά και την άθλια συμπεριφορά των κατά καιρούς «συμμάχων» μας. Ήταν συνεπώς επόμενο να βρεθεί μετά το ΄22 στη λαίλαπα των κομματικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων και να υποστεί πρόσθετες ταλαιπωρίες χωρίς να ευθύνεται για τίποτα. Κατά την εκτίμησή μου η Ελλάδα, παρ’ όλο που επωφελήθηκε τελικά από τον ερχομό των προσφύγων και την ενσωμάτωσή τους στον εθνικό κορμό, δεν έπραξε αυτά που όφειλε για τους Ποντίους ιδιαίτερα τις πρώτες δεκαετίες της εγκατάστασής τους εδώ. Πάντως με βιβλία, μελέτες και έρευνες που έρχονται καθημερινά στο φως, η εικόνα αλλάζει θεαματικά και ο πολιτικός μας κόσμος επιδεικνύει πια στο σύνολό του σχεδόν την οφειλόμενη σοβαρότητα και υπευθυνότητα για το εθνικό αυτό θέμα

Διαχωρίζετε κατηγορηματικά τη στάση του Λένιν από αυτή του Στάλιν σε σχέση με το ζήτημα των Ποντίων. Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές τους;
Ο Λένιν, σε αντίθεση με ότι συνέβη κατά την τσαρική περίοδο, δεν προχώρησε ποτέ σε λήψη μέτρων για αναγκαστική «ρωσοποίηση» του πληθυσμού. Οι εθνότητες που συγκροτούσαν την απέραντη χώρα του αποτελούσαν μάλιστα για τον ίδιο τον μεγάλο «πλούτο» του νέου καθεστώτος κρίνοντας τους εθνικούς αγώνες των λαών ως απόλυτα συμβατή σχέση με την σοσιαλιστική Επανάσταση. Αντίθετα, όταν το 1924 πέθανε ο Λένιν και η εξουσία περιήλθε στον Στάλιν, άλλαξαν τελείως αυτά τα δεδομένα και ο νέος ηγέτης, καχύποπτος καθώς ήταν, έκρινε πως οι εθνικές μειονότητες (μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες Πόντιοι) ήταν ύποπτες συνωμοσίας κατά του καθεστώτος και του κράτους, υποψία βέβαια η οποία ουδέποτε επαληθεύθηκε. Συνέπεια αυτών ήταν να ακολουθήσουν σκληρές διώξεις και εκτοπισμοί ελληνικών πληθυσμών σε όλη την σταλινική περίοδο χωρίς ουσιαστικά να υπάρξει καμία αιτία ή αφορμή εκ μέρους των Ελλήνων.

Από τη μια υπήρξαν οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου. Από την άλλη στο βιβλίο σας μας παρουσιάζετε μια μεγάλη λίστα Ποντίων που διακρίθηκαν και έφτασαν σε υψηλά αξιώματα στη Σοβιετική Ένωση, όπως ο Κυριάκοβ. Δεν υπάρχει μια αντίφαση;
Οι Έλληνες Πόντιοι πολέμησαν στο πλευρό των Ρώσων κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο κατά των Γερμανών εισβολέων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χιλιάδες  Έλληνες Πόντιοι κατατάχθηκαν εθελοντικά στον Κόκκινο Στρατό και διακρίθηκαν για την αγωνιστικότητά τους για να παρασημοφορηθούν στη συνέχεια ως «΄Ηρωες της Σοβιετικής ΄Ενωσης». Υπάρχει, όντως, μία αντίφαση η οποία μάλλον έχει να κάνει με τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του Στάλιν παρά με την συμπεριφορά των Ελλήνων Ποντίων που υπήρξε παντού και πάντα άψογη.

Τελικά η εποχή Γκορμπατσόφ και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης τι έφεραν για τους Έλληνες Ποντίους;
Ο Γκορμπατσόφ, όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας, προσπάθησε να ανακόψει την φανερά καθοδική και παρακμιακή πορεία του σοβιετικού καθεστώτος αλλά δεν τα κατάφερε. Αντίθετα με τις θεωρίες του για «διαφάνεια» (γκλασνόστ) και «ανασυγκρότηση» (περεστρόικα), αντί να προκύψει καλό άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου» στο απέραντο κράτος φέρνοντας στην επιφάνεια παλιές εθνικιστικές αντιπαλότητες. Οι ΄Ελληνες Πόντιοι βρέθηκαν τότε κυριολεκτικά στο «μάτι του κυκλώνα» για να αναγκαστούν σε νέο ξεριζωμό και νέα προσφυγιά, την τρίτη κατά σειρά …

Σήμερα, είστε ικανοποιημένος από τη στάση της «Μητέρας- Πατρίδας» προς τους απόδημους Έλληνες και ειδικά τους Ποντίους;
Η στάση της Ελλάδας απέναντι στους Πόντιους έχει σαφώς βελτιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες αλλά απομένουν πολλά να γίνουν κυρίως στον τομέα της καταγραφής των ιστορικών γεγονότων αλλά και υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους απέναντι στην ιστορική μνήμη. Ειδικά για τους Έλληνες πρόσφυγες της τέως ΕΣΣΔ πρέπει να ληφθούν περισσότερα μέτρα για την πλήρη ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία θέμα όπου δεν υπήρξε η απαιτούμενη ευαισθησία και υπευθυνότητα εκ μέρους των αρμοδίων. Η ίδια φροντίδα θα πρέπει να εκδηλωθεί και για τους Έλληνες Ποντίους που συνεχίζουν να ζουν και σήμερα στη Ρωσία και αποτελούν «γέφυρα» φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο φίλων και ομόδοξων λαών, της Ελλάδας και της Ρωσίας.

Πώς σχολιάζετε τη στάση της βουλευτού και ιστορικού Μαρίας Ρεπούση σχετικά με την τήρηση ενός λεπτού σιγής για την γενοκτονία των Ποντίων;
Η στάση της βουλευτού (και ιστορικού) Μαρίας Ρεπούση που αποχώρησε από την αίθουσα της Βουλής κατά την απόδοση τιμής στα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπήρξε γεγονός θλιβερό αλλά και απαράδεκτο. Την θεωρώ καθαρή πρόκληση στο εθνικό αίσθημα και στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού και εκφράζω τη βαθιά μου λύπη γιατί προσωπικά θεωρώ την Αριστερά ως την πολιτική παράταξη που αγωνιζόταν και αγωνίζεται πάντα για την αλήθεια μακριά από κομματικές σκοπιμότητες στα εθνικά ιδίως θέματα.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Δρόμο του Σαββάτου, 2 Ιουνίου

Ιούνιος

Το παραμύθι του Ιουνίου από το "Ημερολόγιο για να θυμάσαι ή να ξεχνάς" με τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη

Η βασίλισσα της νύχτας ξάπλωσε αναπαυτικά πάνω στο μισοφέγγαρο και κοιμήθηκε. Είχε κουραστεί τόσο γλυκά… Ήταν πιο μικρή νύχτα του χρόνου. Η μοναδική φορά που μπορούσε να κατέβει στη γη και να κάνει ό,τι λαχταρούσε η ψυχή της: Να φορέσει μαγιό, να κολυμπήσει στη γαλάζια θάλασσα, να φάει παγωτό, να περπατήσει στην προκυμαία με ένα ελαφρύ, βαμβακερό φουστάνι… Να τυλιχτεί σε αρώματα λουλουδιών… Να ξαπλώσει στη σκιά μιας κόκκινης ομπρέλας. Έτσι κι έκανε. Όμως την είδε ένα αγόρι και την ερωτεύτηκε τρελά. Το βράδι πηδούσε πιο ψηλά απ’ όλους στις φωτιές του Άη Γιάννη μέχρι που άγγιξε το μικρό δάχτυλο του ποδιού της κι έγινε ένα τοσοδούλικο αστεράκι: Να εκεί κάτω από τον Ωρίωνα είναι! Το βλέπεις;