Δεν έχω όρεξη να γράφω και πολλά αυτό τον καιρό...
Μόνο να σας μεταφέρω μια στιχομυθία:
Μπαμπάς: Τα σύννεφα δεν πιάνονται
Γιος (πέντε ετών): Πιάνονται!
Μπαμπάς: Πώς;
Γιος: Ρίχνεις ένα λάσο, το πιάνεις, το κατεβάζεις, ανεβαίνεις πάνω, το καβαλικεύεις και ...πετάς!
Έτσι απλά...
Προ το παρόν διαβάστε ένα κειμανάκι στο babyfeat για το πως τα παιδιά γίνονται πηγή έμνευσης
1 σχόλιο:
τι ωραιο που ειναι να ονειρευεται κανεις;
Δημοσίευση σχολίου