Ήταν μια όμορφη βραδιά στον Ευριπίδη. Πολύς κόσμος, φίλοι και γνωστοί... Αναπάντεχες παρουσίες. Οι ομιλίες όλες εξαιρετικές. Όμως δεν είμαι ακόμη έτοιμος να τα γράψω όλα αυτά. Περιμένω και τις φωτογραφίες για να τα παρουσιάσω όλα ολοκληρωμένα.
Μέχρι τότε, και επειδή πολλά είπαμε για την εκπαίδευση, προτιμώ να αντιγράψω ένα ρεπορτάζ για το σχολείο στη Φινλανδία...
Άλλωστε έχω φίλους Φινλανδούς με παιδιά και τους έχω ζηλέψει πολλές φορές... Πηγαίνοντας σε αυτή την πανέμορφη χώρα, ανακαλύπτεις τη φροντίδα για τα παιδιά σε κάθε σου βήμα. Στους δρόμους, στα πάρκα, στα μέσα μαζικής μεταφοράς (τρένα και πλοία διαθέτουν παιδότοπους), στα εστιατόρια (με παιδικά καθίσματα), στα ξενοδοχεία (με ειδικό πρωινό για παιδιά), στις παιδικές χαρές, στα λούνα παρκ, παντού...
Όταν μάλιστα είδα το σχολείο που πήγαιναν τα παιδιά των φίλων μας, χαμένο μέσα στο πράσινο, όπου πλήρωναν 50 ευρώ το μήνα και τα παιδιά έτρωγαν εκεί και γύριζαν στο σπίτι στις 5 το απόγευμα διαβασμένα, με την υπόλοιπη μέρα τους ελεύθερη για παιχνίδι, όπως καταλαβαίνετε ήθελα να μεταναστεύσω. Μόνον ο καιρός με συγκρατεί. Δυστυχώς λατρεύω το καλοκαίρι και τη ζέστη...
Ας διαβάσουμε όμως αυτό το άρθρο και θα επανέλθουμε.
Το σχολείο που γίνεται μια οικογένεια
Το Φινλανδικό μοντέλο της εκπαίδευσηςΠηγή: BBC - Καθημερινή, Δεκέμβριος 2004
Φθάνοντας σε ένα πολυθέσιο σχολείο του Ελσίνκι, το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση είναι η συνύπαρξη παιδιών με μεγάλο εύρος ηλικιών. Επειδή οι μαθητές μένουν στο ίδιο σχολείο για εννέα χρόνια, μπορεί κάποιος να δει εφήβους στη σκάλα αλλά και μικρά παιδιά επτά χρονών να παίζουν στην παιδική χαρά του σχολείου.
Αυτή ίσως είναι και η μεγαλύτερη διαφορά που έχουν τα σχολεία της Φινλανδίας και της Ελλάδας - ότι οι μαθητές περνούν εννέα χρόνια στο ίδιο σχολείο, συνδυάζοντας τους ρόλους της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα παιδιά αρχίζουν τα επίσημα μαθήματα τους όταν γίνονται επτά χρονών και μένουν στο ίδιο σχολείο έως ότου γίνουν 16. Ακολούθως θα πάνε ή στο λύκειο, που θα τους οδηγήσει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ή σε μια επαγγελματική σχολή.
Συνήθως τα σχολεία στην Φινλανδία έχουν πολλούς ανοικτούς χώρους, γυάλινους τοίχους, έξυπνο σχεδιασμό, βιβλιοθήκες και υπολογιστές. Αισθάνεσαι εκεί μέσα, παρά το μεγάλο αριθμό των μαθητών που έχουν μερικά σχολεία - και 500 παιδιά ακόμα - μια ηρεμία και μια ησυχία που σε ξενίζει.
Κι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε μια άλλη πολιτιστική διαφορά - ότι οι μαθητές δεν φορούν παπούτσια, αλλά περπατούν γύρω με τις κάλτσες τους.
Αυτό δίνει μια αίσθηση ενός φιλικού χώρου ή ακόμα και οικογενειακού. Αν και μερικοί από τους εφήβους βρίσκουν ενοχλητικό να έχουν τόσα πολλά μικρά παιδιά γύρω τους, αυτή η συνύπαρξη κάνει να φαίνεται το φινλανδικό σχολείο λιγότερο εφηβικό γκέτο από ό,τι ένα συνηθισμένο σχολείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι δάσκαλοι αναγνωρίζουν ότι αυτή η ενιαία σχολική δομή σημαίνει ότι το προσωπικό ξέρει τους μαθητές και τις οικογένειές τους πολύ καλά, δεδομένου ότι οι μαθητές θα είναι εκεί από τη νηπιακή ηλικία.
Επίσης, οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία αυτά λένε ότι το σύστημα του ενιαίου σχολείου, με ένα γνωστό περιβάλλον, κάνει τα παιδιά να αισθανθούν ασφαλέστερα, με μικρή πιθανότητα του φόβου για το άγνωστο και μια πιο εύκολη μετάβαση στα εφηβικά χρόνια και έπειτα στο επόμενο στάδιο της προχωρημένης εκπαίδευσης (Λύκειο).
"Η βάση της εκπαίδευσης και της διδασκαλίας μας είναι η ισότητα", λέει μια δασκάλα και συμπληρώνει ότι η θέση του δασκάλου στη Φινλανδία έχει μεγάλο κύρος και αναγνωρίζεται η κοινωνική διάσταση του εκπαιδευτικού έργου.
Μια άλλη παράμετρος είναι η καλή γνώση των Αγγλικών που ξέρουν τα παιδιά, που διδάσκονται μόνο στο σχολείο τους κι όχι στα φροντιστήρια και σε ιδιαίτερα μαθήματα. Κι αυτό γιατί η καλή γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους Φινλανδούς, γιατί η γλώσσα τους είναι ξεκομμένη από τις υπόλοιπες παραδοσιακές γλώσσες της Ευρώπης (όπως και η Ελληνική).
Τα παιδιά αποκτούν την πρώτη τους επαφή με τις ξένες γλώσσες παρακολουθώντας ταινίες στη τηλεόραση (οι ταινίες εκεί δεν είναι μεταγλωττισμένες όπως στη Γερμανία για παράδειγμα). Έτσι, τα παιδιά από πολύ νωρίς προσπαθούν να διαβάζουν τους υπότιτλους και παράλληλα ακούνε την ξένη γλώσσα. Αλλά αποκτούν εμπειρίες της ξένης γλώσσας και μέσα από την τεχνολογία, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, από τα game boy κλπ.
Επιγραμματικά θα λέγαμε ότι στη Φινλανδία η εκπαίδευση έχει αναχθεί σε αγαθό υψηλής αξίας από τη δεκαετία του '70. Τότε άρχισε η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, καρποί της οποίας είναι η σημερινή αναγνώριση από όλο τον κόσμο. Πιστεύουν ότι μέσω της εκπαίδευσης η οικονομία στις σύγχρονες κοινωνίες λειτουργεί αποτελεσματικότερα, δίδοντας παράλληλα στην αγορά εργασίας τη δυνατότητα να αποδίδει τα μέγιστα προς όφελος της ευημερίας του συνόλου.
Το σχολικό σύστημα στη Φινλανδία
Τα παιδιά αφού πάνε στο νηπιαγωγείο ή στους παιδικούς σταθμούς, κάνουν μια προκαταρτική τάξη (pre -school) μεταξύ του 6ου και του 7ου έτους της ηλικίας τους και στα 7 πάνε στο κανονικό σχολείο.
Την εβδομάδα τα μικρά παιδιά παρακολουθούν 19 ώρες, αργότερα 23 ώρες και τέλος στις μεγάλες τάξεις οι μαθητές κάνουν 30 ώρες.
Οι δήμοι όμως - αυτοί προσλαμβάνουν το προσωπικό του σχολείου μαζί με το Συμβούλιο των γονέων και κηδεμόνων αλλά έχουν και την ευθύνη των σχολείων - μπορούν να προσαρμόζουν τα ωράρια ή προτείνουν την επιμήκυνσή τους.
Είναι ενδιαφέρον ότι η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους αγγίζει το 57%, από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν οι δήμοι να καλύψουν τα υπόλοιπα.
Στο πανεπιστήμιο οι μαθητές εισάγονται με πανεθνικές εξετάσεις, όταν τελειώσουν τις σπουδές τους στο Λύκειο (16 - 19 ετών). Εξετάζονται στη μητρική τους γλώσσα (υπάρχει μια μειονότητα που μιλάει Σουηδικά), στη δεύτερη εθνική (είτε πρόκειται για τη φινλανδική είτε για τη σουηδική), μια ακόμη ξένη γλώσσα και τέλος είτε μαθηματικά είτε ένα μάθημα γενικών σπουδών. Στις γενικές σπουδές, ο μαθητής μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στη Βιολογία, στη Γεωγραφία, στη Χημεία, στη Φυσική, στην Ιστορία και στις Πολιτικές Επιστήμες, στη Φιλοσοφία ή στην Ψυχολογία.
Προκειμένου όμως να μπει κάποιος στην Ιατρική ή στη Νομική Σχολή, οι μαθητές παρακολουθούν επιπλέον μαθήματα, και ενδεχόμενως πληρώνουν επιπλέον χρήματα για δύο ή και τρία χρόνια.
Στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση υπάρχουν τα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Ιδρύματα (Polytechnics). Τα πανεπιστήμια απολαμβάνουν καθεστώς υψηλής αυτονομίας, παραμένουν όμως υπό την επίβλεψη του κράτους και αποτελούν το ακαδημαικό σκέλος της ανωτάτης εκπαίδευσης. Σκοπεύουν στην έρευνα και οι φοιτητές στοχεύουν στο διδακτορικό.
Οι τεχνολογικές σχολές από την άλλη είναι ιδρύματα που είτε ανήκουν στους δήμους είτε σε ιδιώτες, και χορηγούν μπάτσελορ. Βρίσκονται κοντά στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και από αυτά αποφοιτούν νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, αλλά και μηχανικοί και μουσικοί. Για την είσοδο στα πολυτεχνεία χρειάζεται ο μαθητής, είτε να δώσει τις γενικές, εθνικές εξετάσεις είτε να έχει τελειώσει τις σπουδές του στην τεχνική εκπαίδευση.
Δωρεάν γεύματα και φροντίδα των παιδιών
Όμως υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις. Το σχολείο χρησιμοποιείται και για τη φροντίδα των παιδιών όταν δουλεύουν οι γονείς. Έτσι μπορούν να παραμείνουν στον ίδιο χώρο παιδιά νηπιακής ηλικίας (από οκτώ μηνών) μέχρι και 16 χρονών.
Για τους νεώτερους μαθητές η επίσημη σχολική ημέρα τελειώνει περίπου στις 1 το μεσημέρι αλλά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του σχολείου για να γευματίσουν, να διαβάσουν, να κάνουν αθλητισμό κλπ. Τα δε σχολικά γεύματα είναι δωρεάν.
Η συμπεριφορά των παιδιών προκαλεί ανησυχίες στους καθηγητές και στους δασκάλους στην Ελλάδα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει στα σχολεία της Φινλανδίας. Εάν υπάρχει πρόβλημα με κάποιους μαθητές, πρώτα γίνεται κουβέντα με τα ίδια τα παιδιά και εάν δεν βρεθεί φόρμουλα για την επίλυση του προβλήματος, καλούνται οι γονείς. Μάλιστα Και οι αποβολές δεν έχουν την τιμητική τους στα σχολεία αυτά.
Τα παιδιά είναι πιθανό να πάνε στο τοπικό τους σχολείο, εκτός κι αν οι γονείς θέλουν ένα σχολείο με μια ιδιαίτερη ειδικότητα, όπως μουσικό ή χορευτικό κλπ.
Η ισότητα των ευκαιριών στην εκπαίδευση σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές δύο ταχυτήτων αλλά προχωρούν με όλους τους μαθητές, επιδιώκοντας υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ως τα 16 τους.
Και υπάρχει ιδιαίτερη φροντίδα για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Στόχος του συστήματος είναι ο εντοπισμός τους όσο το δυνατόν νωρίτερα, κυρίως στο νηπιαγωγείο ή στον παιδικό σταθμό, για να τους δώσουν μια επιπλέον βοήθεια και υποστήριξη.
Στη Φινλανδία οι διακοπές το καλοκαίρι διαρκούν δύο μήνες, περίπου. Και είναι αρκετές αν συγκριθούν με τις διακοπές σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τους υπεύθυνους της Παιδείας στη Φινλανδία.
Η χώρα
Η Φινλανδία, έχει το μισό πληθυσμό της Ελλάδας - μόλις 5,2 εκατομμύρια κατοίκους, και βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Για πολλά χρόνια - στην περίοδο του ψυχρού πολέμου - ήταν ουδέτερη χώρα και γι αυτό όλες οι συζητήσεις μεταξύ των δυτικών και ανατολικών γίνονταν στο Ελσίνκι.
Σήμερα όμως βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της εκπαιδευτικής κοινότητας της Ευρώπης, αλλά και της Κίνας (έχει υπογραφεί πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ τους για να μελετήσουν οι Κινέζοι το εκπαιδευτικό σύστημα των Φιλανδών). Αφορμή γι αυτό είναι οι υψηλότατες επιδόσεις των μαθητών της σε διαγωνισμούς παγκοσμίου εμβέλειας. Έτσι, δεκάδες δημοσιογράφοι και εκπαιδευτικοί σπεύδουν στο Ελσίνκι να διαπιστώσουν από κοντά τα αίτια αυτής της εκτίναξης. Και φυσικά όλοι ευελπιστούν να ανακαλύψουν το φοβερό μυστικό που κρύβεται πίσω από την εντυπωσιακή άνοδο του επιπέδου των μαθητών.
Η ίδια η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Φινλανδίας δέχεται ότι το σύστημα της Φινλανδίας έχει υψηλή αποδοτικότητα, παρότι το κόστος δεν είναι το ίδιο υψηλό και το ποσοστό επί του AEΠ δεν ξεπερνά το 5,2% (παρόμοιο με πολλές άλλες χώρες), και είναι το 11,9% του συνόλου των δημόσιων δαπανών.
Στην υψηλή απόδοση του εκπαιδευτικού συστήματος συνεισφέρει μεταξύ των άλλων:
1. Η σταθερή εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζεται στα θέματα της Παιδείας, ανεξαρτήτως αν αλλάζει η Κυβέρνηση ή ο υπουργός της Παιδείας.
2. Οι ίσες ευκαιρίες μάθησης για όλους τους μαθητές
3. Η ενιαία μορφή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
4. Η πολιτική της συναίνεσης στο χώρο της Παιδείας
5. Το αποκεντρωμένο σχολείο, τη διοικητική ευθύνη του οποίου φέρει αποκλειστικά η Tοπική Aυτοδιοίκηση,
6. Το άρτιο σύστημα δημόσιων βιβλιοθηκών άρτια εξοπλισμένων με βίντεο, υπολογιστές και πολυμέσα.
7. Η ύπαρξη του Εθνικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου όπου χαράσσονται βασικές κατευθυντήριες γραμμές της εκπαίδευσης
Και τέλος η στενή συνεργασία του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας με το υπουργείο Παιδείας. Επένδυσαν όμως και στους εκπαιδευτικούς, που όπως λέει η Υπουργός Παιδείας της Φινλανδίας είναι ο πυρήνας της εκπαίδευσής τους. Γι' αυτό οι δάσκαλοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν μεταπτυχιακό δίπλωμα, ενώ μετεκπαιδεύονται και κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους.
Τέλος, όλοι αξιολογούνται. Δάσκαλοι, καθηγητές και Σχολές. Και οι τελευταίες ανάλογα με την απόδοση τους χρηματοδοτούνται.
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008
Νταντά αμέσου δράσεως!
Σήμερα που θα είμαστε στην παρουσίαση του βιβλίου (Ευριπίδης στο Χαλάνδρι, Α.Παπανδρέου 11, 7μμ), η φίλη μου η Ντόσσυ μου έδωσε μια καλή ιδέα για την φύλαξη των παιδιών, που θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας. Νομίζω ότι είναι μια αξιόπιστη λύση!
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
Το "Ημερολόγιο" στο Χαλάνδρι!
Όπως και στην παρουσίαση του πρώτου "Ημερολόγιου", έτσι και τώρα, οι άνθρωποι που θα μιλήσουν για το βιβλίο είναι ξεχωριστοί:
Η Νόνη Δούνια, μια κυρία της τηλεόρασης, που δεν έχει τύχει να γνωρίσω προσωπικά, όμως ο τρόπος που προσεγγίζει μέσα από την εκπομπή της τα θέματα που αφορούν στο παιδί, τα λέει όλα...
Η Μαρία Καλλιμασιά, η καλύτερη διευθύντρια που μπορείτε να φανταστείτε. Κρατώντας χαμηλούς τόνους και έχοντας πάντοτε μάτια και αυτιά ανοιχτά καταφέρνει να οδηγήσει το περιοδικό που διευθύνει στην κορυφή, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα...
Ο Γρηγόρης Καλομοίρης, ο εκπαιδευτικός που αγωνίζεται χρόνια τώρα να ανατρέψει τα κακώς κείμενα της Παιδείας μας. Βρεθήκαμε μαζί στην προσπάθεια για άλλη μια πορεία στην πόλη. Όπου βρεθεί ξεχωρίζει για το ήθος, τη μαχητικότητα και το ανοικτό πνεύμα του.
Η Ιωάννα Καμπούρη, η νηπιαγωγός που αγαπάει τη δουλειά της και ξέρει πως να την κάνει σωστά. Παράλληλα αγωνίζεται πάντοτε για το καλύτερο. Φιλία και κοινοί αγώνες στην πόλη μας ενώνουν εδώ και τρεις δεκαετίες...
Μαζί φτιάξαμε την "Ακροβασία" (ξέρουν οι Χαλανδραίοι), ένα περιοδικό που έγραψε ιστορία στην πόλη... (μαζί με πολλούς ακόμη φίλους)
Όλοι είναι άνθρωποι που αξίζει κανείς να τους γνωρίσει από κοντά!
ΥΓ. Μόνο με ένα τηλεφώνημα, οι φίλοι από τον Οινοποιητικό Συνεταιρισμό του Τυρνάβου, ανέλαβαν τον εφοδιασμό μας με τα εκλεκτά προϊόντα τους. Ο Τύρναβος, είναι η πατρίδα του ούζου, έχει εκλεκτό τσίπουρο και εξαιρετικό κρασί. Μετά τις ομιλίες και τη συζήτηση θα έχουμε την ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε... Τους ευχαριστώ από βάθους καρδιάς.
Για περισσότερα: www.tirnavoswinery.gr
Στη φωτογραφία το κόκκινο κρασί που έχει συνδέσει το όνομα του με την ημερομηνία ίδρυσης του οινοποιείου. Το ανακάλυψα πριν από πολλά -πολλά χρόνια στο σουπερμάρκετ των Συνεταιρισμών στην Πανόρμου και το ξαναβρήκα στο περίφημο "Μπερεκέτι" στο Νέο Ψυχικό (σήμερα "Ρένα της Φτελιάς"). Ωραίο και δυνατό κρασί κατάλληλο για πικάντικους μεζέδες.
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Πέρασε, αλλά μένει επίκαιρο!
Από το lamianews.blogspot.com:
Το Σαββατοκύριακο 11 & 12 Οκτωβρίου η περιβαλλοντική οργάνωση «ΗΛΕΣΙΟΝ» θα προσπαθήσει να εντοπίσει, χαρτογραφήσει και να τρυγήσει «άγρια» κλίματα, που έχουν επιζήσει στην Γκιώνα και στην Οίτη από τα αρχαία χρόνια. Οι εκδηλώση πραγματοποιείται στα πλαίσια του μήνα Οκτώβρη που η οργάνωση ΒΙΟΖΩ έχει αφιερώσει στην βιολογική γεωργία και στις οικολογικές δράσεις. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τoν κ. Γ. Κωστή στη ”ΒΙΟ.ΖΩ- ΒΙΟΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ” στα τηλέφωνα: 6633345 & 6977975222.
[Photo]Την Κυριακή, τώρα, 12 Οκτωβρίου, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνουν οι τοπικοί φορείς στο χωριό Καλοσκοπή της Γκιώνας ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος των περιοχών NATURA από τις μεταλλευτικές εταιρείες. Και εδώ για συνεννόηση ισχύουν τα παραπάνω τηλέφωνα.
Σε δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΒΙΟ.ΖΩ αναφέρει:
Με τις… ευλογίες των Υπουργείων Περιβάλλοντος (ΥΠΕΧΩΔΕ), Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Ανάπτυξης οι μεταλλευτικές εταιρείες της Στερεάς Ελλάδας μετέτρεψαν την οροσειρά της Γκιώνας σε κρανίο τόπο, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την περιβαλλοντική προστασία της ιδιαιτερότητά της («NATURA»), την βιοποικιλότητα, τη ζωή και την ασφάλεια κατοίκων και εργαζομένων.
Η βουλιμία για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για μέτρα προστασίας και πολύ περισσότερο για έξοδα!
- Επειδή τους βολεύει και δεν κοστίζει μέχρι στιγμής, αποθέτουν τα στείρα πετρώματα στον πυρήνα της προστατευόμενης περιοχής καταστρέφοντας ό,τι φυτρώνει και ό,τι κινείται.
- Επειδή κοστίζει δεν παίρνουν μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα σωρεία δυστυχημάτων. Το αποκορύφωμα ήταν πριν δυο μήνες όταν ένας εργάτης από την Λαμία έχασε την ζωή του σε έκρηξη.
- Ανύπαρκτα επίσης τα μέτρα για την ηχορύπανση και την σκόνη, με αποτέλεσμα την έντονη διαμαρτυρία των κατοίκων της Αγίας Μαρίνας Λαμίας για τον θόρυβο και την σκόνη, που έχει κατακλείσει τα σπίτια τους, όταν εκφορτώνεται το μετάλλευμα.
- Μέγιστο θράσος η προσπάθεια να ανοίξουν τρύπες στην οροσειρά της Οίτης ακόμη και μέσα στον Eθνικό Δρυμό! Σχεδιάζουν δε να καταστρέψουν ένα ολόκληρο χωριό!
Ποιος εγγυάται για τις προστατευόμενες περιοχές «NATURA»;
- Μα βεβαίως και κατ’ αρχήν το Υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΧΩΔΕ)!! Το οποίο πρώτο και καλύτερο εκδίδει άδειες για την καταστροφή τους!
- Ακολούθως, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, το οποίο επίσης συνηγορεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας!
- Και το Υπουργείο Ανάπτυξης το οποίο πλειοδοτώντας αποδεικνύει ότι ανάπτυξη θεωρεί και την καταστροφή του περιβάλλοντος!
Ας πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να προστατέψουμε εμείς την πληγωμένη Γκιώνα!
Η Κίνηση Πολιτών για την Προστασία του Περιβάλλοντος Γκιώνας και Οίτης σε συνεργασία με περιβαλλοντικούς φορείς διοργανώνει συγκέντρωση - σύσκεψη στην Καλοσκοπή όλων των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, φορέων, συλλογικοτήτων και ευαισθητοποιημένων πολιτών με θέμα: «Ας πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να προστατέψουμε εμείς την πληγωμένη Γκιώνα»
Η συνάντηση θα γίνει την ερχόμενη Κυριακή 12 Οκτωβρίου στις 11 το πρωί μπροστά στο Δημοτικό κατάστημα του χωριού, που είναι στην κεντρική πλατεία.
Ας ειμαστε ολοι εκει! Το ΔΣ της ΒΙΟ.ΖΩ..."
Ας ενωθούμε όλοι επιτέλους!
Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ/ ON THE ROAD
«Μην ψάχνεις πια αλλού/ Εδώ είναι το ταξίδι…»
Θα αρχίσω με μια ομολογία: Από τις μεγαλύτερες αναγνωστικές μου απογοητεύσεις ήταν το «On The Road» του Τζακ Κέρουακ. Είχα διαβάσει τόσα γι’ αυτό που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πλέθρον», πρέπει να ήμουν από τους πρώτους που έτρεξαν να το αγοράσουν.
Και μετά… Μετά οι σελίδες κυλούσαν με ταξίδια πάνω –κάτω στις ΗΠΑ. Κι όλο περίμενα να συμβεί κάτι διαφορετικό, κάτι να κάνουν οι ήρωες που να δικαιολογεί το μύθο. Ίσως να σταματήσουν να θεωρούν τις γυναίκες αξεσουάρ σαν τους προφυλακτήρες και το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου. Σπάνια βιβλίο μου φάνηκε τόσο βαρετό. Δεν απορούσα που οι μπίτνικς το έριξαν στα ναρκωτικά! Αγκομαχώντας έφτασα στο τέλος. Αυτό το ταξίδι δεν ήταν για μένα!
Τώρα τι σας τα λέω αυτά;
Σας τα λέω για ένα άλλο ταξίδι, που καιρό το σχεδίαζα και δεν θα ήθελα με τίποτε να είναι μια απογοήτευση, ούτε για μένα ούτε για τον συνταξιδιώτη μου: Το δεκάχρονο γιο μου… Τον Μεγάλο όπως τον λέμε εδώ και λίγο καιρό.
Κάτι ο φόβος της απογοήτευσης, κάτι οι δουλειές, κάτι τα πάρτι, οι υποχρεώσεις, κάτι ο καιρός, το αναβάλαμε από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο. Και κύλησε ένας χρόνος…
Στο μεταξύ θυμόμουνα πάντα ένα ταξίδι με τον δικό μου πατέρα, όταν ήμουνα κι εγώ στην ηλικία του γιου μου. Είχε δουλειές στο Μεσολόγγι και είχα πάει μαζί του. Είναι από τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις μου. Τώρα που δεν είναι πια εδώ το σκέφτομαι ξανά και ξανά. Θυμάμαι με τρυφερότητα ακόμη και τα κουνούπια που μας τσιμπούσαν. Θυμάμαι τον μαγικό δρόμο που οδηγεί μέσα από τη λιμνοθάλασσα από το Μεσολόγγι στην Τουρλίδα, με τα σπίτια μέσα στο νερό που θυμίζουν αμερικάνικο νότο…
Μπλέκονται όλα στο μυαλό και στη καρδιά και στο τέλος δεν ξέρω γιατί αγαπάω τόσο τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Σολωμού. Για τους μοναδικούς στίχους του, για τον «Πειρασμό» -«έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη»- που δεν έχει γραφτεί από τότε τίποτε που να τον πλησιάζει ή για εκείνο το ταξίδι των παιδικών μου χρόνων στην «Ιερή Πόλη»; Τα τείχη της είναι τόσο χαμηλά που σου φαίνεται αδιανόητο το πώς αντιστάθηκαν, πως άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι…
Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί ήθελα να πάμε. Τα πράγματα όμως μας οδήγησαν αλλού. Και πήραμε την εκδίκηση μας για τις τόσες αναβολές: Δεν πήγαμε ένα, αλλά τρία ταξίδια!
Θεσσαλονίκη, Κεφαλονιά, Βόλος. Τρία συνεχόμενα Σαββατοκύριακα με τις βαλίτσες στο χέρι…
Πατέρας –γιος έξω από την καθημερινότητα
Καθώς το αεροπλάνο υψώνεται πάνω από τη νυχτερινή Αθήνα, νιώθω πως τα πράγματα αλλάζουν. Αφήνουμε πίσω μας όλα αυτά που μας φθείρουν καθημερινά. «Διάβασες;», «έπλυνες τα δόντια σου;», «γιατί δεν κοιμάσαι ακόμα;» Όλα αυτά διαλύονται σιγά- σιγά, όσο η πόλη μικραίνει από κάτω μας.
Θα διαπιστώσω ότι όλα αυτά δεν είναι μόνον ιδέα μου. Ο Μεγάλος κυριολεκτικά μεταμορφώνεται στο ταξίδι. Δεν χρειάζεται να ανέβει καθόλου ο τόνος της φωνής για να συνεννοηθούμε. Απολαμβάνουμε την πόλη, τις παρέες, τις βόλτες, το φαγητό μας. Χανόμαστε σε μια εκπληκτική έκθεση φωτογραφίας. Εκείνος γίνεται λίγο πιο ώριμος κι εγώ λίγο πιο παιδί. Διασχίζουμε τις αποστάσεις και συναντιόμαστε πάλι.
Όταν γυρίζουμε πίσω, νιώθω πως η επαφή μας, που μέσα στη χρονιά έφτανε συχνά να μπλοκάρεται, έχει αποκατασταθεί. Μιλάμε και επικοινωνούμε πέρα από τις λέξεις. Με έναν κώδικα που δεν τον καταλαβαίνει ούτε η Μαμά, ούτε η Μικρή, ούτε και το… Μωρό!
Είναι η πιο τρυφερή συνωμοσία. Που δεν έχει σκοπό να αποκλείσει κανέναν, αλλά μας κάνει ξεχωριστούς.
Αυτό θα συνεχιστεί και στον επόμενο σταθμό μας, την Κεφαλονιά. Θα επιβιώσει μέσα σε μια αντροπαρέα, θα γνωρίσει τη μαγεία του Μύρτου και της Μελισσάνης, θα ξεπεράσει μια γαστρεντερίτιδα κολυμπώντας στο Ιόνιο και θα αντιμετωπίσει με ψυχραιμία το γεγονός ότι το πλοίο σταμάτησε μεσοπέλαγα. Θα τραβήξει ακόμη ωραίες φωτογραφίες και βίντεο…
Και ύστερα έρχεται το αποκορύφωμα: Ο Βόλος. Φοβάμαι ότι το μακρύ ταξίδι με το αυτοκίνητο θα μας κουράσει και τους δυο. Παρασκευή απόγευμα, μετά τη δουλειά ξεκινάμε. Έρχεται φορτωμένος με CD. Η «συμφωνία κυρίων» είναι απαραίτητη. Θα ακούμε εναλλάξ ένα δικής μου και ένα δικής του επιλογής:
Άκουσα τόσο μαζεμένο Χιπ Χοπ, που δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου. Αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Τελικά φτάσαμε, χωρίς να το καταλάβουμε.
Μείναμε σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, πήγαμε σε τσιπουράδικο και αυτό ήταν μόνον το πρελούδιο.
Την άλλη μέρα καταφέραμε να επισκεφθούμε την «Αργώ» που ετοιμαζόταν για το μεγάλο της ταξίδι. Ένα πολύτιμο μάθημα ιστορίας, από αυτά που δεν γίνονται ποτέ στο σχολείο. Μας έπιασε μια δυνατή βροχή, αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου…
Το κλου, το κρατούσαμε για το τέλος. Το μοναδικό τρενάκι του Πηλίου. Βρεθήκαμε στα Άνω Λεχώνια και κάναμε την εκδρομή προς τις Μηλιές. Ο Μεγάλος πανηγύριζε γιατί μόλις πριν από λίγες ημέρες είχαν διαβάσει για το τρενάκι στο βιβλίο της Γλώσσας και ήταν σίγουρος πως θα «τάπωνε» τους συμμαθητές του και ειδικά τον Χ. που συνεχώς κοκορεύεται ότι έχει πάει παντού…
Τίποτε δεν είναι ίδιο «μετά»
Όταν πια επιστρέψαμε από τα ταξίδια μας, ήταν σα να ήρθαμε από άλλο πλανήτη. Ήταν παράξενο να προσγειώνεσαι στην καθημερινή πραγματικότητα μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες, όλες αυτές τις εικόνες, πολύτιμες και για τους δυο μας.
Άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες ο τρόπος που βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Νομίζω ότι αποκαταστήσαμε μια καλύτερη μορφή επικοινωνίας, ακόμη κι αν ποτέ δεν είναι όλα «ρόδινα». Οι καυγάδες –όπως καταλαβαίνετε- δεν μπορούν να λείψουν ποτέ, όμως οι τόνοι έχουν σαφώς πέσει…
Το ταξίδι έτσι κι αλλιώς δίνει τα σημαντικότερα μαθήματα σε γιο και πατέρα. Μαθήματα κάθε είδους. Από την ιστορία και τη γεωγραφία, μέχρι τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής. Και βλέπεις ότι όταν είσαι χαλαρός, μακριά από την πίεση, μπορείς ακόμη και τα δύσκολα να τα διαπραγματευτείς με πολύ καλύτερο τρόπο. Κι εσύ και το παιδί.
Και θυμάμαι πάντα μια συνέντευξη που είχα πάρει από την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Κορωπιώτου και επέμενε ότι δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από το να ταξιδεύεις μαζί με τα παιδιά. Μου μιλούσε για τα μαθήματα που παίρνεις και δίνεις και τότε δεν μπορούσα ακόμη ακριβώς να τα συλλάβω…
Κι αν μου επιτρέπεται, θα σας έλεγα να «θυσιάσετε» κι εσείς ένα από τα …συναρπαστικά σας Σαββατοκύριακα και να τα περάσετε οι δυο σας: Πατέρας και γιος, μητέρα και κόρη κλπ, κλπ Θα είναι μια μοναδική εμπειρία –πιστέψτε με!
Ένα 48ωρο θα φέρει θετικές ανατροπές στη ζωή σας και ίσως θα σας προετοιμάσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα τις κρίσεις που σας περιμένουν με την εφηβεία.
Ο απόμακρος πατέρας που γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά, θα αντικατασταθεί από τον ορεξάτο άντρα που ξυπνάει χαρούμενος, έτοιμος για νέες ανακαλύψεις.
Το πιεσμένο παιδί, θα νιώσει ελεύθερο και χαρούμενο. Μακριά από σχολεία, διαβάσματα και προγράμματα…
Κοιτάζουμε τις φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήξαμε και νιώθουμε ακόμη μια φορά να λειτουργεί ο ολοδικός μας κώδικας επικοινωνίας που είπα και πριν και δημιουργεί ακόμη και με τους υπόλοιπους της οικογένειας μια διαφορετική σχέση.
Κι ας νιώθει παράξενα η μαμά, που μερικές φορές πια δεν καταλαβαίνει τι λέμε μεταξύ μας. Γελάμε πονηρά, κι αλλάζουμε συζήτηση!
Θα αρχίσω με μια ομολογία: Από τις μεγαλύτερες αναγνωστικές μου απογοητεύσεις ήταν το «On The Road» του Τζακ Κέρουακ. Είχα διαβάσει τόσα γι’ αυτό που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πλέθρον», πρέπει να ήμουν από τους πρώτους που έτρεξαν να το αγοράσουν.
Και μετά… Μετά οι σελίδες κυλούσαν με ταξίδια πάνω –κάτω στις ΗΠΑ. Κι όλο περίμενα να συμβεί κάτι διαφορετικό, κάτι να κάνουν οι ήρωες που να δικαιολογεί το μύθο. Ίσως να σταματήσουν να θεωρούν τις γυναίκες αξεσουάρ σαν τους προφυλακτήρες και το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου. Σπάνια βιβλίο μου φάνηκε τόσο βαρετό. Δεν απορούσα που οι μπίτνικς το έριξαν στα ναρκωτικά! Αγκομαχώντας έφτασα στο τέλος. Αυτό το ταξίδι δεν ήταν για μένα!
Τώρα τι σας τα λέω αυτά;
Σας τα λέω για ένα άλλο ταξίδι, που καιρό το σχεδίαζα και δεν θα ήθελα με τίποτε να είναι μια απογοήτευση, ούτε για μένα ούτε για τον συνταξιδιώτη μου: Το δεκάχρονο γιο μου… Τον Μεγάλο όπως τον λέμε εδώ και λίγο καιρό.
Κάτι ο φόβος της απογοήτευσης, κάτι οι δουλειές, κάτι τα πάρτι, οι υποχρεώσεις, κάτι ο καιρός, το αναβάλαμε από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο. Και κύλησε ένας χρόνος…
Στο μεταξύ θυμόμουνα πάντα ένα ταξίδι με τον δικό μου πατέρα, όταν ήμουνα κι εγώ στην ηλικία του γιου μου. Είχε δουλειές στο Μεσολόγγι και είχα πάει μαζί του. Είναι από τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις μου. Τώρα που δεν είναι πια εδώ το σκέφτομαι ξανά και ξανά. Θυμάμαι με τρυφερότητα ακόμη και τα κουνούπια που μας τσιμπούσαν. Θυμάμαι τον μαγικό δρόμο που οδηγεί μέσα από τη λιμνοθάλασσα από το Μεσολόγγι στην Τουρλίδα, με τα σπίτια μέσα στο νερό που θυμίζουν αμερικάνικο νότο…
Μπλέκονται όλα στο μυαλό και στη καρδιά και στο τέλος δεν ξέρω γιατί αγαπάω τόσο τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Σολωμού. Για τους μοναδικούς στίχους του, για τον «Πειρασμό» -«έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη»- που δεν έχει γραφτεί από τότε τίποτε που να τον πλησιάζει ή για εκείνο το ταξίδι των παιδικών μου χρόνων στην «Ιερή Πόλη»; Τα τείχη της είναι τόσο χαμηλά που σου φαίνεται αδιανόητο το πώς αντιστάθηκαν, πως άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι…
Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί ήθελα να πάμε. Τα πράγματα όμως μας οδήγησαν αλλού. Και πήραμε την εκδίκηση μας για τις τόσες αναβολές: Δεν πήγαμε ένα, αλλά τρία ταξίδια!
Θεσσαλονίκη, Κεφαλονιά, Βόλος. Τρία συνεχόμενα Σαββατοκύριακα με τις βαλίτσες στο χέρι…
Πατέρας –γιος έξω από την καθημερινότητα
Καθώς το αεροπλάνο υψώνεται πάνω από τη νυχτερινή Αθήνα, νιώθω πως τα πράγματα αλλάζουν. Αφήνουμε πίσω μας όλα αυτά που μας φθείρουν καθημερινά. «Διάβασες;», «έπλυνες τα δόντια σου;», «γιατί δεν κοιμάσαι ακόμα;» Όλα αυτά διαλύονται σιγά- σιγά, όσο η πόλη μικραίνει από κάτω μας.
Θα διαπιστώσω ότι όλα αυτά δεν είναι μόνον ιδέα μου. Ο Μεγάλος κυριολεκτικά μεταμορφώνεται στο ταξίδι. Δεν χρειάζεται να ανέβει καθόλου ο τόνος της φωνής για να συνεννοηθούμε. Απολαμβάνουμε την πόλη, τις παρέες, τις βόλτες, το φαγητό μας. Χανόμαστε σε μια εκπληκτική έκθεση φωτογραφίας. Εκείνος γίνεται λίγο πιο ώριμος κι εγώ λίγο πιο παιδί. Διασχίζουμε τις αποστάσεις και συναντιόμαστε πάλι.
Όταν γυρίζουμε πίσω, νιώθω πως η επαφή μας, που μέσα στη χρονιά έφτανε συχνά να μπλοκάρεται, έχει αποκατασταθεί. Μιλάμε και επικοινωνούμε πέρα από τις λέξεις. Με έναν κώδικα που δεν τον καταλαβαίνει ούτε η Μαμά, ούτε η Μικρή, ούτε και το… Μωρό!
Είναι η πιο τρυφερή συνωμοσία. Που δεν έχει σκοπό να αποκλείσει κανέναν, αλλά μας κάνει ξεχωριστούς.
Αυτό θα συνεχιστεί και στον επόμενο σταθμό μας, την Κεφαλονιά. Θα επιβιώσει μέσα σε μια αντροπαρέα, θα γνωρίσει τη μαγεία του Μύρτου και της Μελισσάνης, θα ξεπεράσει μια γαστρεντερίτιδα κολυμπώντας στο Ιόνιο και θα αντιμετωπίσει με ψυχραιμία το γεγονός ότι το πλοίο σταμάτησε μεσοπέλαγα. Θα τραβήξει ακόμη ωραίες φωτογραφίες και βίντεο…
Και ύστερα έρχεται το αποκορύφωμα: Ο Βόλος. Φοβάμαι ότι το μακρύ ταξίδι με το αυτοκίνητο θα μας κουράσει και τους δυο. Παρασκευή απόγευμα, μετά τη δουλειά ξεκινάμε. Έρχεται φορτωμένος με CD. Η «συμφωνία κυρίων» είναι απαραίτητη. Θα ακούμε εναλλάξ ένα δικής μου και ένα δικής του επιλογής:
Άκουσα τόσο μαζεμένο Χιπ Χοπ, που δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου. Αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Τελικά φτάσαμε, χωρίς να το καταλάβουμε.
Μείναμε σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, πήγαμε σε τσιπουράδικο και αυτό ήταν μόνον το πρελούδιο.
Την άλλη μέρα καταφέραμε να επισκεφθούμε την «Αργώ» που ετοιμαζόταν για το μεγάλο της ταξίδι. Ένα πολύτιμο μάθημα ιστορίας, από αυτά που δεν γίνονται ποτέ στο σχολείο. Μας έπιασε μια δυνατή βροχή, αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου…
Το κλου, το κρατούσαμε για το τέλος. Το μοναδικό τρενάκι του Πηλίου. Βρεθήκαμε στα Άνω Λεχώνια και κάναμε την εκδρομή προς τις Μηλιές. Ο Μεγάλος πανηγύριζε γιατί μόλις πριν από λίγες ημέρες είχαν διαβάσει για το τρενάκι στο βιβλίο της Γλώσσας και ήταν σίγουρος πως θα «τάπωνε» τους συμμαθητές του και ειδικά τον Χ. που συνεχώς κοκορεύεται ότι έχει πάει παντού…
Τίποτε δεν είναι ίδιο «μετά»
Όταν πια επιστρέψαμε από τα ταξίδια μας, ήταν σα να ήρθαμε από άλλο πλανήτη. Ήταν παράξενο να προσγειώνεσαι στην καθημερινή πραγματικότητα μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες, όλες αυτές τις εικόνες, πολύτιμες και για τους δυο μας.
Άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες ο τρόπος που βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Νομίζω ότι αποκαταστήσαμε μια καλύτερη μορφή επικοινωνίας, ακόμη κι αν ποτέ δεν είναι όλα «ρόδινα». Οι καυγάδες –όπως καταλαβαίνετε- δεν μπορούν να λείψουν ποτέ, όμως οι τόνοι έχουν σαφώς πέσει…
Το ταξίδι έτσι κι αλλιώς δίνει τα σημαντικότερα μαθήματα σε γιο και πατέρα. Μαθήματα κάθε είδους. Από την ιστορία και τη γεωγραφία, μέχρι τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής. Και βλέπεις ότι όταν είσαι χαλαρός, μακριά από την πίεση, μπορείς ακόμη και τα δύσκολα να τα διαπραγματευτείς με πολύ καλύτερο τρόπο. Κι εσύ και το παιδί.
Και θυμάμαι πάντα μια συνέντευξη που είχα πάρει από την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Κορωπιώτου και επέμενε ότι δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από το να ταξιδεύεις μαζί με τα παιδιά. Μου μιλούσε για τα μαθήματα που παίρνεις και δίνεις και τότε δεν μπορούσα ακόμη ακριβώς να τα συλλάβω…
Κι αν μου επιτρέπεται, θα σας έλεγα να «θυσιάσετε» κι εσείς ένα από τα …συναρπαστικά σας Σαββατοκύριακα και να τα περάσετε οι δυο σας: Πατέρας και γιος, μητέρα και κόρη κλπ, κλπ Θα είναι μια μοναδική εμπειρία –πιστέψτε με!
Ένα 48ωρο θα φέρει θετικές ανατροπές στη ζωή σας και ίσως θα σας προετοιμάσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα τις κρίσεις που σας περιμένουν με την εφηβεία.
Ο απόμακρος πατέρας που γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά, θα αντικατασταθεί από τον ορεξάτο άντρα που ξυπνάει χαρούμενος, έτοιμος για νέες ανακαλύψεις.
Το πιεσμένο παιδί, θα νιώσει ελεύθερο και χαρούμενο. Μακριά από σχολεία, διαβάσματα και προγράμματα…
Κοιτάζουμε τις φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήξαμε και νιώθουμε ακόμη μια φορά να λειτουργεί ο ολοδικός μας κώδικας επικοινωνίας που είπα και πριν και δημιουργεί ακόμη και με τους υπόλοιπους της οικογένειας μια διαφορετική σχέση.
Κι ας νιώθει παράξενα η μαμά, που μερικές φορές πια δεν καταλαβαίνει τι λέμε μεταξύ μας. Γελάμε πονηρά, κι αλλάζουμε συζήτηση!
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα
Όταν τέτοια πράγματα συμβαίνουν γύρω σου, τα δικά σου προβλήματα φαντάζουν μικρά...
Σε μια Ελλάδα που το ένα στα τέσσερα παιδιά ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, έχουν το θράσος οι πολυεκατομμυριούχοι υπουργοί και η τρισεκατομμυριούχος εκκλησία να μιλάνε για την προσφορά τους...
Και μια αφελής απορία: Πόσα εκατομμύρια πήγαν στις τσέπες ιδιοκτητών ΜΜΕ, προκειμένου η κυβέρνηση να διαφημίσει ότι η Ολυμπιακή είναι προβληματική;
Μήπως θα έπρεπε όλα τα εκατομμύρια που δίνονται για τη διαφήμιση του κυβερνητικού έργου να κατευθυνθούν σε ένα ταμείο για την καταπολέμηση της φτώχειας -ιδιαίτερα τνω παιδιών;
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και είμαι σίγουρος πως θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα..
Υψηλά τα ποσοστά παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα
Σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα – ποσοστό 23%- ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι 19%
Κόλαφο για την μέχρι σήμερα κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί η απάντηση του αρμοδίου Επιτρόπου κοινωνικών υποθέσεων κ. Σπίντλα σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη. Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, με την ερώτησή του, ζητούσε να πληροφορηθεί τα ποσοστά της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα καθώς και τα αίτια αυτής.
Σύμφωνα με τον επίτροπο, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα διαβιούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Πιο συγκεκριμένα, ο Επίτροπος αναφέρει «ότι το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι σχετικά υψηλό. Σύμφωνα με τον κοινά αποδεκτό σε επίπεδο ΕΕ ορισμό της φτώχειας, σχεδόν το ένα τέταρτο (23%) των παιδιών στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην υπόλοιπη ΕΕ είναι σημαντικά χαμηλότερο και βρίσκεται στο 19%.
Ο κ. Σπίντλα, επικαλούμενος σχετική έκθεση της Κομισιόν, επισημαίνει ότι τα κύρια αίτια της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι συνήθως ότι δεν εργάζονται και οι δυο γονείς – ιδιαίτερα οι μητέρες – αλλά ακόμα και εάν εργάζονται αμείβονται με χαμηλό μισθό. Δηλαδή, η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των χαμηλών εισοδημάτων, της ανέχειας μεγάλου μέρους των ελληνικών εργαζομένων οικογενειών καθώς και των υψηλών ποσοστών ανεργίας των γυναικών.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που εμφανίζουν σχετικά υψηλά ποσοστά παιδικής φτώχειας. Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε νοικοκυριά ανέργων είναι χαμηλό, τα ποσοστά των οικογενειών φτωχών εργαζομένων είναι πολύ υψηλά. Οι κύριοι παράγοντες για τη φτώχεια των εργαζομένων είναι η χαμηλή ένταση της εργασίας (ο αριθμός των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τους χαμηλότερους στην Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Πολωνία), σε συνδυασμό (ή όχι) με το χαμηλό εισόδημα από την εργασία (τα ποσοστά φτώχειας των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τα υψηλότερα στην Ισπανία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, την Πορτογαλία και την Πολωνία).»
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σπίντλα σε προηγούμενη απάντηση του προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ (2-4-2007), είχε αποκαλύψει ότι το 20% των ελλήνων πολιτών διαβιούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, έναντι του 16%, που αποτελεί τον κοινοτικό μέσο όρο. Δηλαδή, ένας στους τέσσερις συμπολίτες μας αναγκάζεται να ζει με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα.
Εξαιρετικά επικριτικός παρουσιάζεται επίσης ο Επίτροπός Σπίντλα για το χαμηλό ύψος και την υψηλή αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών για την καταπολέμηση της φτώχειας στην Ελλάδα. Στην απάντηση του επισημαίνει ότι «το ύψος και η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι μεταξύ των χαμηλότερων στην ΕΕ» και καταλήγει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χαράξει «ολοκληρωμένες στρατηγικές με σκοπό την καλύτερη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος, τόσο εντός όσο και εκτός εργασίας, και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε ποιοτικές θέσεις εργασίας, ιδίως για τα μέλη του νοικοκυριού που έχουν το δευτερεύον εισόδημα.»
Από την ιστοσελίδα www.economist.gr
Σε μια Ελλάδα που το ένα στα τέσσερα παιδιά ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, έχουν το θράσος οι πολυεκατομμυριούχοι υπουργοί και η τρισεκατομμυριούχος εκκλησία να μιλάνε για την προσφορά τους...
Και μια αφελής απορία: Πόσα εκατομμύρια πήγαν στις τσέπες ιδιοκτητών ΜΜΕ, προκειμένου η κυβέρνηση να διαφημίσει ότι η Ολυμπιακή είναι προβληματική;
Μήπως θα έπρεπε όλα τα εκατομμύρια που δίνονται για τη διαφήμιση του κυβερνητικού έργου να κατευθυνθούν σε ένα ταμείο για την καταπολέμηση της φτώχειας -ιδιαίτερα τνω παιδιών;
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και είμαι σίγουρος πως θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα..
Υψηλά τα ποσοστά παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα
Σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα – ποσοστό 23%- ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι 19%
Κόλαφο για την μέχρι σήμερα κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί η απάντηση του αρμοδίου Επιτρόπου κοινωνικών υποθέσεων κ. Σπίντλα σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη. Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, με την ερώτησή του, ζητούσε να πληροφορηθεί τα ποσοστά της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα καθώς και τα αίτια αυτής.
Σύμφωνα με τον επίτροπο, σχεδόν ένα στα τέσσερα παιδιά στην Ελλάδα διαβιούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Πιο συγκεκριμένα, ο Επίτροπος αναφέρει «ότι το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι σχετικά υψηλό. Σύμφωνα με τον κοινά αποδεκτό σε επίπεδο ΕΕ ορισμό της φτώχειας, σχεδόν το ένα τέταρτο (23%) των παιδιών στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην υπόλοιπη ΕΕ είναι σημαντικά χαμηλότερο και βρίσκεται στο 19%.
Ο κ. Σπίντλα, επικαλούμενος σχετική έκθεση της Κομισιόν, επισημαίνει ότι τα κύρια αίτια της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι συνήθως ότι δεν εργάζονται και οι δυο γονείς – ιδιαίτερα οι μητέρες – αλλά ακόμα και εάν εργάζονται αμείβονται με χαμηλό μισθό. Δηλαδή, η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των χαμηλών εισοδημάτων, της ανέχειας μεγάλου μέρους των ελληνικών εργαζομένων οικογενειών καθώς και των υψηλών ποσοστών ανεργίας των γυναικών.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που εμφανίζουν σχετικά υψηλά ποσοστά παιδικής φτώχειας. Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε νοικοκυριά ανέργων είναι χαμηλό, τα ποσοστά των οικογενειών φτωχών εργαζομένων είναι πολύ υψηλά. Οι κύριοι παράγοντες για τη φτώχεια των εργαζομένων είναι η χαμηλή ένταση της εργασίας (ο αριθμός των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τους χαμηλότερους στην Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Πολωνία), σε συνδυασμό (ή όχι) με το χαμηλό εισόδημα από την εργασία (τα ποσοστά φτώχειας των νοικοκυριών στα οποία εργάζονται αμφότεροι οι σύζυγοι είναι από τα υψηλότερα στην Ισπανία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, την Πορτογαλία και την Πολωνία).»
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σπίντλα σε προηγούμενη απάντηση του προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ (2-4-2007), είχε αποκαλύψει ότι το 20% των ελλήνων πολιτών διαβιούν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, έναντι του 16%, που αποτελεί τον κοινοτικό μέσο όρο. Δηλαδή, ένας στους τέσσερις συμπολίτες μας αναγκάζεται να ζει με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα.
Εξαιρετικά επικριτικός παρουσιάζεται επίσης ο Επίτροπός Σπίντλα για το χαμηλό ύψος και την υψηλή αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών για την καταπολέμηση της φτώχειας στην Ελλάδα. Στην απάντηση του επισημαίνει ότι «το ύψος και η αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι μεταξύ των χαμηλότερων στην ΕΕ» και καταλήγει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χαράξει «ολοκληρωμένες στρατηγικές με σκοπό την καλύτερη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος, τόσο εντός όσο και εκτός εργασίας, και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε ποιοτικές θέσεις εργασίας, ιδίως για τα μέλη του νοικοκυριού που έχουν το δευτερεύον εισόδημα.»
Από την ιστοσελίδα www.economist.gr
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
...και στου ΟΓΑ την πόρτα όσο θέλεις βρόντα
Οι διορισμένοι από την κυβέρνηση διοικητές διαφόρων οργανισμών απαξιούν να απαντήσουν στους πολίτες οι οποίοι φορολογούνται για να απολαμβάνουν οι ίδιοι παροχές, μισθούς και επιμίσθια...
Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;
Ως πότε θα καταπατούν τα δικαιωματά μας ανερυθρίαστα χωρίς να νιώθουν καν την ανάγκη να απολογηθούν;
Η επιστολή των τριτέκνων είναι χαρακτηριστική. Φανταζόμαστε πως ο διοικητής θα απαντήσει μέσα στην επόμενη τετραετία...
"Κύριε Διοικητά,
Σε συνέχεια της από 29-9-08 επιστολή μας, επί της οποίας δεν έχετε απαντήσει, διαπιστώνουμε με λύπη μας ότι συνεχίζετε να προκαλείτε σύγχυση με την ‘’ενημέρωσή’’ σας μέσω των ΜΜΕ, επί του εντύπου με τίτλο ‘’Παροχές, μέτρα και υποστηρικτικές δράσεις για τις τρίτεκνες οικογένειες’’.
Είμασθε αποδέκτες πολλών διαμαρτυριών από γονείς με τρία τέκνα και ζητούν από τους συλλόγους εξηγήσεις για πολλά από τα οποία είναι λάθος γραμμένα ή δεν ισχύουν.
Επανερχόμενοι σας ενημερώνουμε περιληπτικά για την αξία--αντίκρισμα ορισμένων εκ των παροχών:
-Δεν αποδίδεται η πλήρης(100%) μείωση των τελών ταξινομήσεως και μάλιστα στην καλλίτερη περίπτωση αποδίδεται το 50-60% της δικαιούμενης. Επί αυτού είναι ενήμερη η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών χωρίς όμως κανένα μέχρι τώρα αποτέλεσμα και αναγκαζόμασθε να προσφύγουμε στην δικαιοσύνη.
-Γνωρίζετε πολύ καλά ότι για το 3ο τέκνο η μητέρα δεν λαμβάνει το ‘’πολυτεκνικό’’ επίδομα αν είναι κάτω των 6 ετών ,στοιχείο που το αποκρύβετε επιμελώς στο έντυπο.
-Ακόμη παρά τις δηλώσεις σας αλλά και του κ. Πρωθυπουργού υπάρχουν τουλάχιστον 15-20000 τρίτεκνες οικογένειες που δεν έχουν λάβει τα αναδρομικά του πολυτεκνικού επιδόματος.
-Μάλλον το γράφετε για αστείο τις προσλήψεις σε ποσοστό 3% από επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, καθότι είναι χωρίς περιεχόμενο.
- Στις προσλήψεις για Μερική απασχόληση με το ποσοστό 10% είναι για πολυτέκνους και τριτέκνους μαζί. Θα καλύπτονται οι θέσεις πρώτα από γονείς με τα περισσότερα από τρία τέκνα και αν υπάρχει κενή θέση από το 10% τότε θα δίδεται σε τρίτεκνο. Οι τρίτεκνοι γονείς δεν περιλαμβάνονται στις προσλήψεις ορισμένου χρόνου.
-Γράφετε για μεταθέσεις όταν γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι μόνο για δημόσιους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, ήτοι το 10% περίπου του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων και γι΄αυτό μέχρι τώρα και εσείς δεν εγκρίνετε μεταθέσεις άλλων ειδικοτήτων. Οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί το γνωρίζετε ότι περιφέρονται σε όλη την Ελλάδα ως αναπληρωτές χωρίς δυνατότητα υπηρέτησης κοντά στην οικογένειά τους;
-Όσον αφορά τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα(Προσλήψεις στο δημόσιο τομέα Ν. 2190/1994) το υπάρχον ποσοστό δίνει δυνατότητα μόνο σε μεγάλες πόλεις Αθήνα-Θεσ/νίκη. Δεν ισχύει για κατηγορία ΥΕ και ορισμένου χρόνου προσλήψεις .Επίσης οι προκηρυσσόμενες θέσεις στις πλειονότητα τους είναι λίγες(κάτω από 10),ουσιαστικά δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί έστω και μία θέση. Πέραν του ότι παράτυπα γίνεται περαιτέρω κατηγοριοποίηση και μικραίνει ο αριθμός των θέσεων. Πρόσφατο παράδειγμα μπορείτε φαίνεται στην προκήρυξη για προσλήψεις στο ΙΚΑ.
-Οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί είναι ικανοί για αναπληρωτές
αλλά ανίκανοι να προσλαμβάνονται για τακτικό εκπαιδευτικό προσωπικό;
-Δεν γνωρίζετε ότι ο ΟΕΚ, ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση, δεν αποδίδει το ποσό του δανείου επί της εμπορικής αξίας αλλά επί της αντικειμενικής από τον Μάιο;
-Αναφέρετε ως επίτευγμα την ρύθμιση του πρόσφατου νόμου 3655/2008, για την Κοινωνική Ασφάλιση, που εξήντλησε την αυστηρότητά του στην εργαζόμενη γυναίκα με τρία τέκνα και
άνω;
-Τα ποσοστά για Σχολές ΕΛ.ΑΣ είναι 4% και όχι 12%,Για τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού 3% αντί για 10%
-Για ποια Ι.Ε.Κ αναφέρεσθε, διότι το Υπουργείο Παιδείας,που επομπτεύει το 90% των υφισταμένων ΙΕΚ, δεν δέχεται τους γονείς και τα τέκνα αυτών ότι τυγχάνουν της αυτής μοριοδοτήσεως και ότι πληρώνουν τα ίδια δίδακτρα με τους γονείς και τέκνα πολυτέκνων. Έτσι εσείς θεωρείτε την ενημέρωση;
-Ούτε τους ενημερώνετε ότι έχουν δικαίωμα ένστασης σε περίπτωση που δεν το θεωρεί μια υπηρεσία κάποιον γονέα ως δικαιούχος παροχών για τριτέκνους.
Σας το τονίσαμε και στην προηγούμενη επιστολή μας η ενημέρωση στην οποία στοχεύατε με την αποστολή αυτού του εντύπου σύγχυση δημιουργεί παρά ενημερώνει.
Παρακαλούμε επιτέλους να δίνετε σωστά στοιχεία και πληροφόρηση στους γονείς με τρία τέκνα και όχι να είναι αφορμή για οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα.
Εκφράζουμε την λύπη μας γι την ενέργειά σας αυτή και ελπίζουμε για μια ακόμη φορά σε μια πραγματική συνεργασία προς όφελος των γονέων με τρία τέκνα και όχι μόνο.
Με εκτίμηση "
Η Υπεύθυνη Συντονισμού της Π.Ε.Α.Τ
Γαρυφαλλιά Παπαδοπούλου
Ο Γεν. Γραμματέας
Σταύρος Πουρτουλίδης
Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;
Ως πότε θα καταπατούν τα δικαιωματά μας ανερυθρίαστα χωρίς να νιώθουν καν την ανάγκη να απολογηθούν;
Η επιστολή των τριτέκνων είναι χαρακτηριστική. Φανταζόμαστε πως ο διοικητής θα απαντήσει μέσα στην επόμενη τετραετία...
"Κύριε Διοικητά,
Σε συνέχεια της από 29-9-08 επιστολή μας, επί της οποίας δεν έχετε απαντήσει, διαπιστώνουμε με λύπη μας ότι συνεχίζετε να προκαλείτε σύγχυση με την ‘’ενημέρωσή’’ σας μέσω των ΜΜΕ, επί του εντύπου με τίτλο ‘’Παροχές, μέτρα και υποστηρικτικές δράσεις για τις τρίτεκνες οικογένειες’’.
Είμασθε αποδέκτες πολλών διαμαρτυριών από γονείς με τρία τέκνα και ζητούν από τους συλλόγους εξηγήσεις για πολλά από τα οποία είναι λάθος γραμμένα ή δεν ισχύουν.
Επανερχόμενοι σας ενημερώνουμε περιληπτικά για την αξία--αντίκρισμα ορισμένων εκ των παροχών:
-Δεν αποδίδεται η πλήρης(100%) μείωση των τελών ταξινομήσεως και μάλιστα στην καλλίτερη περίπτωση αποδίδεται το 50-60% της δικαιούμενης. Επί αυτού είναι ενήμερη η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών χωρίς όμως κανένα μέχρι τώρα αποτέλεσμα και αναγκαζόμασθε να προσφύγουμε στην δικαιοσύνη.
-Γνωρίζετε πολύ καλά ότι για το 3ο τέκνο η μητέρα δεν λαμβάνει το ‘’πολυτεκνικό’’ επίδομα αν είναι κάτω των 6 ετών ,στοιχείο που το αποκρύβετε επιμελώς στο έντυπο.
-Ακόμη παρά τις δηλώσεις σας αλλά και του κ. Πρωθυπουργού υπάρχουν τουλάχιστον 15-20000 τρίτεκνες οικογένειες που δεν έχουν λάβει τα αναδρομικά του πολυτεκνικού επιδόματος.
-Μάλλον το γράφετε για αστείο τις προσλήψεις σε ποσοστό 3% από επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, καθότι είναι χωρίς περιεχόμενο.
- Στις προσλήψεις για Μερική απασχόληση με το ποσοστό 10% είναι για πολυτέκνους και τριτέκνους μαζί. Θα καλύπτονται οι θέσεις πρώτα από γονείς με τα περισσότερα από τρία τέκνα και αν υπάρχει κενή θέση από το 10% τότε θα δίδεται σε τρίτεκνο. Οι τρίτεκνοι γονείς δεν περιλαμβάνονται στις προσλήψεις ορισμένου χρόνου.
-Γράφετε για μεταθέσεις όταν γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι μόνο για δημόσιους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, ήτοι το 10% περίπου του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων και γι΄αυτό μέχρι τώρα και εσείς δεν εγκρίνετε μεταθέσεις άλλων ειδικοτήτων. Οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί το γνωρίζετε ότι περιφέρονται σε όλη την Ελλάδα ως αναπληρωτές χωρίς δυνατότητα υπηρέτησης κοντά στην οικογένειά τους;
-Όσον αφορά τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα(Προσλήψεις στο δημόσιο τομέα Ν. 2190/1994) το υπάρχον ποσοστό δίνει δυνατότητα μόνο σε μεγάλες πόλεις Αθήνα-Θεσ/νίκη. Δεν ισχύει για κατηγορία ΥΕ και ορισμένου χρόνου προσλήψεις .Επίσης οι προκηρυσσόμενες θέσεις στις πλειονότητα τους είναι λίγες(κάτω από 10),ουσιαστικά δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί έστω και μία θέση. Πέραν του ότι παράτυπα γίνεται περαιτέρω κατηγοριοποίηση και μικραίνει ο αριθμός των θέσεων. Πρόσφατο παράδειγμα μπορείτε φαίνεται στην προκήρυξη για προσλήψεις στο ΙΚΑ.
-Οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί είναι ικανοί για αναπληρωτές
αλλά ανίκανοι να προσλαμβάνονται για τακτικό εκπαιδευτικό προσωπικό;
-Δεν γνωρίζετε ότι ο ΟΕΚ, ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση, δεν αποδίδει το ποσό του δανείου επί της εμπορικής αξίας αλλά επί της αντικειμενικής από τον Μάιο;
-Αναφέρετε ως επίτευγμα την ρύθμιση του πρόσφατου νόμου 3655/2008, για την Κοινωνική Ασφάλιση, που εξήντλησε την αυστηρότητά του στην εργαζόμενη γυναίκα με τρία τέκνα και
άνω;
-Τα ποσοστά για Σχολές ΕΛ.ΑΣ είναι 4% και όχι 12%,Για τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού 3% αντί για 10%
-Για ποια Ι.Ε.Κ αναφέρεσθε, διότι το Υπουργείο Παιδείας,που επομπτεύει το 90% των υφισταμένων ΙΕΚ, δεν δέχεται τους γονείς και τα τέκνα αυτών ότι τυγχάνουν της αυτής μοριοδοτήσεως και ότι πληρώνουν τα ίδια δίδακτρα με τους γονείς και τέκνα πολυτέκνων. Έτσι εσείς θεωρείτε την ενημέρωση;
-Ούτε τους ενημερώνετε ότι έχουν δικαίωμα ένστασης σε περίπτωση που δεν το θεωρεί μια υπηρεσία κάποιον γονέα ως δικαιούχος παροχών για τριτέκνους.
Σας το τονίσαμε και στην προηγούμενη επιστολή μας η ενημέρωση στην οποία στοχεύατε με την αποστολή αυτού του εντύπου σύγχυση δημιουργεί παρά ενημερώνει.
Παρακαλούμε επιτέλους να δίνετε σωστά στοιχεία και πληροφόρηση στους γονείς με τρία τέκνα και όχι να είναι αφορμή για οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα.
Εκφράζουμε την λύπη μας γι την ενέργειά σας αυτή και ελπίζουμε για μια ακόμη φορά σε μια πραγματική συνεργασία προς όφελος των γονέων με τρία τέκνα και όχι μόνο.
Με εκτίμηση "
Η Υπεύθυνη Συντονισμού της Π.Ε.Α.Τ
Γαρυφαλλιά Παπαδοπούλου
Ο Γεν. Γραμματέας
Σταύρος Πουρτουλίδης
Στου ΟΕΕΚ την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα
Ελπίζω μέσα στο 2008 (ή μήπως στο 2009;) να μου απαντήσει ο πρόεδρος του ΟΕΕΚ κύριος Αδαμόπουλος στην επιστολή που έστειλα από τις 14 Σεπτεμβρίου.
Αλήθεια, δεν υπάρχει υποχρέωση απάντησης; Μήπως θα πρέπει να διεκδικήσω την αποζημίωση;
Μήπως το e-mail επικοινωνίας είναι μαΐμού;
Μήπως ο πρόεδρος έχει πάει στη Μονή Βατοπαιδίου για εξομολόγηση;
Σε κάθε περίπτωση ξαναδημοσιεύω την ανάρτηση:
Κυριακή, 14 Σεπτέμβριος 2008
Χωρίς κοινωνικά κριτήρια οι προσλήψεις εκπαιδευτών στον ΟΕΕΚ;
Με έπιασε στα "γεράματα" να κάνω τον καθηγητή! Αποφάσισα λοιπόν να υποβάλλω αίτηση στο ΙΕΚ Κηφισιάς. Με τηλεοπτική εμπειρία 18 ετών και γενικότερη εμπειρία στο χώρο από τη δεκαετία του '80 βρέθηκα μπροστά σε απίστευτες γραφειοκρατικές διαδικασίες όπου καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι... ελέφαντας! Γι' αυτό οι σπουδαστές που βγαίνουν από τα Δημόσια ΙΕΚ έρχονταν να δουλέψουν ως μαθητευόμενοι και ομολογούσαν ότι δεν είχαν μάθει σχεδόν τίποτα που να έχει σχέση με την πραγματικότητα ενός ρεπορτάζ...
Όπως παντού σπρώχνουν τα παιδιά μας προς την Ιδιωτική Εκπαίδευση.
Κι αν όλα αυτά ήταν αναμενόμενα, δεν περίμενα ότι τα Δημόσια ΙΕΚ θα αναιρούσαν στην πράξη τα όσα γράφουνη στην πρόσκληση πρόσληψης εκπαιδευτών. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν με το πιστοποιητικό οικογενεικής κατάστασης! Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι στα ΙΕΚ δεν μοριοδοτούνται ούτε οι πολύτεκνοι, ούτε οι τρίτεκνοι, ούτε τα Άτομα με Αναπηρία, ούτε όσοι έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Μήπως όταν γράφουν για "κοινωνικά κριτήρια" αναφέρονται στις όποιες γνωριμίες των υποψηφίων; Γι' αυτό κάποιος φίλος έβαλε τα γέλια όταν του είπα ότι υπέβαλα τα χαρτιά μου, χωρίς "να βάλω μέσον";
Έτσι αποφάσισα να στείλω την επιστολή που ακολουθεί στον πρόεδρο του ΟΕΕΚ, τον κύριο Αδαμόπουλο. Αν συμφωνείτε με όσα διαβάσετε, μπορείτε να του τη στείλετε κι εσείς. Ίσως φιλοτιμηθούν να απαντήσουν! Κι εγώ ελπίζω βεβαίως να διαψευστώ...
"Κύριε πρόεδρε,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Στοφόρος και είμαι δημοσιογράφος. Την Παρασκευή 12/9, υπέβαλα αίτηση προκειμένου να προσληφθώ ως εκπαιδευτής στο ΙΕΚ Κηφισιάς (Δημοσιογραφία). Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ενώ στην πρόσκληση για την πρόσληψη εκπαιδευτών αναφέρεται ότι "κατά την επιλογή συνεκτιμώνται τα κοινωνικά κριτήρια", δεν μοριοδοτούνται οι υποψήφιοι εκπαιδευτές που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία! Ως πατέρας τριών παιδιών υπέβαλα μαζί με την αίτηση μου και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Σε περίπτωση που δεν ληφθεί υπόψη, επιφυλάσσομαι να διεκδικήσω κάθε νόμιμο δικαίωμα μου.
Η επιστολή αυτή θα δημοσιοποιηθεί μέσω των σχετικών ιστοσελίδων στο διαδίκτυο και στον ηλεκτρονικό τύπο.
Περιμένω παρ' όλα αυτά την παρέμβαση και την απάντηση σας, προκειμένου να προσφύγω και σον Συνήγορο του Πολίτη.
Μετά τιμής,
Κωνσταντίνος Στοφόρος "
Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις του Προέδρου και της γραμματείας:
proedros@oeek.gr gr.proedrou@oeek.gr
Αλήθεια, δεν υπάρχει υποχρέωση απάντησης; Μήπως θα πρέπει να διεκδικήσω την αποζημίωση;
Μήπως το e-mail επικοινωνίας είναι μαΐμού;
Μήπως ο πρόεδρος έχει πάει στη Μονή Βατοπαιδίου για εξομολόγηση;
Σε κάθε περίπτωση ξαναδημοσιεύω την ανάρτηση:
Κυριακή, 14 Σεπτέμβριος 2008
Χωρίς κοινωνικά κριτήρια οι προσλήψεις εκπαιδευτών στον ΟΕΕΚ;
Με έπιασε στα "γεράματα" να κάνω τον καθηγητή! Αποφάσισα λοιπόν να υποβάλλω αίτηση στο ΙΕΚ Κηφισιάς. Με τηλεοπτική εμπειρία 18 ετών και γενικότερη εμπειρία στο χώρο από τη δεκαετία του '80 βρέθηκα μπροστά σε απίστευτες γραφειοκρατικές διαδικασίες όπου καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι... ελέφαντας! Γι' αυτό οι σπουδαστές που βγαίνουν από τα Δημόσια ΙΕΚ έρχονταν να δουλέψουν ως μαθητευόμενοι και ομολογούσαν ότι δεν είχαν μάθει σχεδόν τίποτα που να έχει σχέση με την πραγματικότητα ενός ρεπορτάζ...
Όπως παντού σπρώχνουν τα παιδιά μας προς την Ιδιωτική Εκπαίδευση.
Κι αν όλα αυτά ήταν αναμενόμενα, δεν περίμενα ότι τα Δημόσια ΙΕΚ θα αναιρούσαν στην πράξη τα όσα γράφουνη στην πρόσκληση πρόσληψης εκπαιδευτών. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν με το πιστοποιητικό οικογενεικής κατάστασης! Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι στα ΙΕΚ δεν μοριοδοτούνται ούτε οι πολύτεκνοι, ούτε οι τρίτεκνοι, ούτε τα Άτομα με Αναπηρία, ούτε όσοι έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Μήπως όταν γράφουν για "κοινωνικά κριτήρια" αναφέρονται στις όποιες γνωριμίες των υποψηφίων; Γι' αυτό κάποιος φίλος έβαλε τα γέλια όταν του είπα ότι υπέβαλα τα χαρτιά μου, χωρίς "να βάλω μέσον";
Έτσι αποφάσισα να στείλω την επιστολή που ακολουθεί στον πρόεδρο του ΟΕΕΚ, τον κύριο Αδαμόπουλο. Αν συμφωνείτε με όσα διαβάσετε, μπορείτε να του τη στείλετε κι εσείς. Ίσως φιλοτιμηθούν να απαντήσουν! Κι εγώ ελπίζω βεβαίως να διαψευστώ...
"Κύριε πρόεδρε,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Στοφόρος και είμαι δημοσιογράφος. Την Παρασκευή 12/9, υπέβαλα αίτηση προκειμένου να προσληφθώ ως εκπαιδευτής στο ΙΕΚ Κηφισιάς (Δημοσιογραφία). Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ενώ στην πρόσκληση για την πρόσληψη εκπαιδευτών αναφέρεται ότι "κατά την επιλογή συνεκτιμώνται τα κοινωνικά κριτήρια", δεν μοριοδοτούνται οι υποψήφιοι εκπαιδευτές που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία! Ως πατέρας τριών παιδιών υπέβαλα μαζί με την αίτηση μου και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Σε περίπτωση που δεν ληφθεί υπόψη, επιφυλάσσομαι να διεκδικήσω κάθε νόμιμο δικαίωμα μου.
Η επιστολή αυτή θα δημοσιοποιηθεί μέσω των σχετικών ιστοσελίδων στο διαδίκτυο και στον ηλεκτρονικό τύπο.
Περιμένω παρ' όλα αυτά την παρέμβαση και την απάντηση σας, προκειμένου να προσφύγω και σον Συνήγορο του Πολίτη.
Μετά τιμής,
Κωνσταντίνος Στοφόρος "
Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις του Προέδρου και της γραμματείας:
proedros@oeek.gr gr.proedrou@oeek.gr
Οι τρίτεκνοι προς τον Διοικητή του ΟΓΑ
Προς τον Διοικητή του ΟΓΑ, κ. Ελευθέριο Παπαγεωργόπουλο
"Αξιότιμε κύριε Διοικητά,
Λάβαμε πρόσφατα ένα έντυπο από τον ΟΓΑ με τίτλο ‘’Παροχές, μέτρα και υποστηρικτικές δράσεις για τις τρίτεκνες οικογένειες’’. Όπως αναγράφεται στον πρόλογό του, σκοπό έχει να ενημερώσει τις τρίτεκνες οικογένειες για τις χορηγούμενες από τον ΟΓΑ παροχές. Μάλιστα για την δημιουργία του ζητήσατε και την συνδρομή των κυβερνητικών φορέων.
Αν ενθυμείσθε στο Γραφείο σας,29-11-07 αλλά και σε μεταγενέστερη επικοινωνία μας μαζί σας, μας είχατε ενημερώσει ότι θα συμμετείχαμε σε επιτροπή υπό τον ΟΓΑ που θα αναζητούσε και θα κωδικοποιούσε τα δικαιώματα-παροχές στις τρίτεκνες οικογένειες και ελπίζαμε επιτέλους να μάθουμε το σύνολο των παροχών που η Πολιτεία δίνει σε τριτέκνους και πολυτέκνους. Ουδεμία εκ τότε ενημέρωση-πρόσκληση είχαμε. Αντί αυτής λάβαμε το προαναφερόμενο έντυπο το οποίο όμως δυστυχώς δεν είναι πλήρες και έχει αρκετές ανακρίβειες και ‘’ηθελημένες’’ παραλείψεις-γενικεύσεις. πχ Ο ΟΓΑ δεν παρέχει όλες τις παροχές που αναφέρονται στο έντυπο, Τα ποσοστά για Σχολές ΕΛ.ΑΣ είναι 4% και όχι 12%,Για τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού 3% αντί για 10%,Το πολυτεκνικό επίδομα δεν το λαμβάνει το 3ο τέκνο που είναι κάτω των 6 ετών, Δεν αποδίδεται όλο το ποσό των Τελών Ταξινομήσεως για τα αυτοκίνητα κλπ.
Η ενημέρωση στην οποία στοχεύατε με την αποστολή αυτού του εντύπου σύγχυση δημιουργεί παρά ενημερώνει.
Πιστεύουμε ότι αν υπήρχε συνεργασία τότε το κόστος θα ήταν μικρότερο, θα ήταν πληρέστερη η ενημέρωση και καθολική.
Για ενημέρωσή σας οι σύλλογοι ενημερώνονται συχνά για τις ‘’παροχές’’ που έχουν θεσπισθεί για τους γονείς με τρία τέκνα, με ενημερωτικό αναλυτικό οδηγό καθώς και αντίστοιχο συνοπτικό οδηγό.
Εκφράζουμε την λύπη μας γι την ενέργειά σας αυτή και ελπίζουμε για μια ακόμη φορά σε μια πραγματική συνεργασία προς όφελος των γονέων με τρία τέκνα και όχι μόνο..."
Έδεσσα, 29 Σεπτεμβρίου
Πανελλήνια Επιτροπή Αγώνα Τριτέκνων Οικογενειών
e-mail: triteknoi_pea@yahoo.gr
"Αξιότιμε κύριε Διοικητά,
Λάβαμε πρόσφατα ένα έντυπο από τον ΟΓΑ με τίτλο ‘’Παροχές, μέτρα και υποστηρικτικές δράσεις για τις τρίτεκνες οικογένειες’’. Όπως αναγράφεται στον πρόλογό του, σκοπό έχει να ενημερώσει τις τρίτεκνες οικογένειες για τις χορηγούμενες από τον ΟΓΑ παροχές. Μάλιστα για την δημιουργία του ζητήσατε και την συνδρομή των κυβερνητικών φορέων.
Αν ενθυμείσθε στο Γραφείο σας,29-11-07 αλλά και σε μεταγενέστερη επικοινωνία μας μαζί σας, μας είχατε ενημερώσει ότι θα συμμετείχαμε σε επιτροπή υπό τον ΟΓΑ που θα αναζητούσε και θα κωδικοποιούσε τα δικαιώματα-παροχές στις τρίτεκνες οικογένειες και ελπίζαμε επιτέλους να μάθουμε το σύνολο των παροχών που η Πολιτεία δίνει σε τριτέκνους και πολυτέκνους. Ουδεμία εκ τότε ενημέρωση-πρόσκληση είχαμε. Αντί αυτής λάβαμε το προαναφερόμενο έντυπο το οποίο όμως δυστυχώς δεν είναι πλήρες και έχει αρκετές ανακρίβειες και ‘’ηθελημένες’’ παραλείψεις-γενικεύσεις. πχ Ο ΟΓΑ δεν παρέχει όλες τις παροχές που αναφέρονται στο έντυπο, Τα ποσοστά για Σχολές ΕΛ.ΑΣ είναι 4% και όχι 12%,Για τις σχολές του Εμπορικού Ναυτικού 3% αντί για 10%,Το πολυτεκνικό επίδομα δεν το λαμβάνει το 3ο τέκνο που είναι κάτω των 6 ετών, Δεν αποδίδεται όλο το ποσό των Τελών Ταξινομήσεως για τα αυτοκίνητα κλπ.
Η ενημέρωση στην οποία στοχεύατε με την αποστολή αυτού του εντύπου σύγχυση δημιουργεί παρά ενημερώνει.
Πιστεύουμε ότι αν υπήρχε συνεργασία τότε το κόστος θα ήταν μικρότερο, θα ήταν πληρέστερη η ενημέρωση και καθολική.
Για ενημέρωσή σας οι σύλλογοι ενημερώνονται συχνά για τις ‘’παροχές’’ που έχουν θεσπισθεί για τους γονείς με τρία τέκνα, με ενημερωτικό αναλυτικό οδηγό καθώς και αντίστοιχο συνοπτικό οδηγό.
Εκφράζουμε την λύπη μας γι την ενέργειά σας αυτή και ελπίζουμε για μια ακόμη φορά σε μια πραγματική συνεργασία προς όφελος των γονέων με τρία τέκνα και όχι μόνο..."
Έδεσσα, 29 Σεπτεμβρίου
Πανελλήνια Επιτροπή Αγώνα Τριτέκνων Οικογενειών
e-mail: triteknoi_pea@yahoo.gr
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Το νεανικό κοινό και οι παστές σαρδέλες
Αν ο τίτλος του παρόντος πονήματος σας φαίνεται κάπως σουρεαλιστικός σας βεβαιώνω ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα.
Διαβάζω: «Η αναζήτηση πιο νεανικού μάρκετινγκ για τα αλίπαστα αλιεύματα και τις κονσέρβες ψαριών είναι το κύριο μέλημα των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κατηγορία, καθώς οι καταναλωτές που προτιμούν αυτά τα προϊόντα είναι συνήθως κάποιας ηλικίας, ενώ η συνήθεια της κατανάλωσής τους δεν μεταδίδεται εύκολα από γενιά σε γενιά …»
Από τις παστές σαρδέλες μέχρι τα κινητά τηλέφωνα και από τον υγράλατο βακαλάο, την καπνιστή ρέγκα και τον ταραμά μέχρι τα hi-tech αυτοκίνητα, οι εταιρίες αναζητούν εναγωνίως τη διείσδυση στους εκλεκτούς του 21ου αιώνα: Το νεανικό κοινό.
Ο Π.Κ. είναι ένας κατά τα άλλα φυσιολογικός συνάδελφος, που έκανε το λάθος να ασχοληθεί τελευταία με την τηλεόραση. Βρέθηκε λοιπόν σε γνωστή εκπομπή της απογευματινής ζώνης και γρήγορα συνειδητοποίησε πως και εκεί ο στόχος είναι ένας: «Το νεανικό κοινό». Σιγά- σιγά και χωρίς να το καταλάβει, με την ορμή του νεοφώτιστου άρχισε να προτείνει και να υλοποιεί θέματα που ενδιαφέρουν –υποτίθεται- τα άτομα ηλικίας 15- 44 ετών. Σταδιακά έπαθε ψύχωση με τα "νούμερα" (τα ποσοστά τηλεθέασης) και κάθε πρωί μόλις έμπαινε στο γραφείο άρπαζε τα "χαρτάκια" της AGB και μελετούσε την απήχηση κάθε εκπομπής στις ηλικίες 15-44. Ήξερε άλλωστε ότι αν είχε να περιμένει κάποιο μπόνους από εκεί θα ερχόταν. Πολλά κανάλια εφαρμόζουν ήδη αυτή την τακτική. Όποιος πετυχαίνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στο "νεανικό κοινό" μαζεύει και το χρήμα...
Δεν είναι τυχαίο ότι κανάλια όπως το STAR που απευθύνονται στους νέους, βλέπουν τα έσοδα τους να αυξάνονται. 2 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με την περασμένη χρονιά εισέπραξε από τις διαφημίσεις το συγκεκριμένο κανάλι. Αντίθετα ο ΑΝΤ1 με κοινό σαφώς πιο γερασμένο, είχε απώλειες εσόδων που άγγιξαν τα 20 εκατομμύρια ευρώ, με αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες να βρίσκεται σε κρίση και να αναζητούνται επείγουσες λύσεις…
Ακόμη και οι άνθρωποι των τεχνών έχουν μπει στο… «λούκι». Με έκπληξη είδα τον –εξαιρετικό- Δημήτρη Τάρλοου να απαντά σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την επιτυχία της θεατρικής του δουλειάς:
«… Μια σοβαρή στατιστική έρευνα για τους θεατές μας δείχνει ότι το πράγμα πηγαίνει καλά. Το νεανικό κοινό μάς εμπιστεύεται ολοένα περισσότερο».
Φοβάμαι μην αρχίσουν πια να μου ζητάνε ταυτότητα στα θέατρα και στους κινηματογράφους και μου απαγορεύουν την είσοδο (είμαι εκτός target group). Φαντάζεστε; «Ακατάλληλον στους άνω των 45» ή «Δεν σερβίρεται αλκοόλ σε ενηλίκους που δεν συνοδεύονται από ανηλίκους», ή «Απαραίτητη η παιδική συναίνεση»… Η φαντασία μου καλπάζει.
Ούτε ένα μίνι αυτοκίνητο δεν θα μπορώ να αγοράσω, διότι όπως διάβασα σε ειδικό περιοδικό: «Τι πρέπει να έχει ένα σύγχρονο μίνι για να πρωταγωνιστήσει στην κατηγορία του; Α) Να αρέσει στο νεανικό κοινό, Β) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο, Γ) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο που περιπλανάται καθημερινά μέσα στα όρια του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας….»
Ούτε φύλο μπορώ να αλλάξω (δεν έχω αρκετά χρήματα), ούτε νεώτερος να γίνω, συνεπώς…
Ακόμη και οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας με γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους: "Προκειμένου να εισχωρήσουν αποτελεσματικά στη νεολαία, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πρέπει να αναπτύξουν καινοτόμες υπηρεσίες οι οποίες θα ταιριάζουν στις απαιτήσεις των νέων…», διαβάζω σε σχετικό άρθρο!
Με αγνοούν ακόμη και από το ραδιόφωνο: «…Το ραδιόφωνο προσελκύει το νεανικό κοινό. Η πλέον ισχυρή ηλικιακή ομάδα των ακροατών ραδιοφώνου εντοπίζεται στους νέους μεταξύ 18 και 24 ετών, με το ποσοστό τους να ανέρχεται στο 58%...»
Και οι εφημερίδες ετοιμάζονται να με πετάξουν έξω. Όλοι προσπαθούν να μιμηθούν την αργεντίνικη εφημερίδα «Zero Hora» που έχει τεράστια απήχηση στο νεανικό κοινό της χώρας. Το 42% των αναγνωστών της ανήκει στις ηλικίες μεταξύ 10 και 29 ετών, ενώ και το ένα τρίτο των 190 δημοσιογράφων που απασχολεί έχει ηλικία κάτω από τα 30 χρόνια.
Κι αν θελήσω να ξεσκάσω από όλα αυτά με μια βουτιά στη θάλασσα, ακόμη και στις παραλίες «τρώω πόρτα». Η αμμουδιά και οι ξαπλώστρες δεν είναι για όσους διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Όπως αναγράφεται με υπερηφάνεια σε σχετικές διαφημίσεις, «στοχεύοντας στο νεανικό κοινό, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για ξεφάντωμα από πολύ νωρίς. Δυνατή μουσική, trendy διάθεση, ξύλινες ξαπλώστρες με υπόστρωμα και ευρηματικές συνθέσεις με μαξιλάρια για πιο lounge καταστάσεις…»
Και τώρα τι κάνουμε;Ναι, βρίσκομαι σε πολύ lounge κατάσταση, όταν προσπαθώ να μπω στο μυαλό των 15χρονων για να γράψω κάτι για το νεανικό κοινό. Υποψήφιοι συνάδελφοι από νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, καραδοκούν να μου πάρουν τη θέση. Άλλωστε καθώς τα κείμενα μικραίνουν και οι φωτογραφίες μεγαλώνουν καταλήγουμε πλέον αντί για άρθρα, να γράφουμε λεζάντες. Και αν κρίνω από τον δεκάχρονο γιο μου, μάλλον τα παιδιά έχουν μεγαλύτερες ικανότητες σε αυτόν τον τομέα.
Εγώ όσο κι αν προσπαθήσω να κάνω delete στο σκληρό μου δίσκο και να ξεχάσω ό,τι ξέρω, μου φαίνεται κάπως δύσκολο. Όση Παπαρίζου και να ακούσω, όσες φορές κι αν πάω στο Mall, όσες εκπομπές του Mad κι αν παρακολουθήσω, όσα τεύχη ιλουστρασιόν κους κους περιοδικών κι αν διαβάσω, όσα ζευγάρια All Star και μπλουζάκια Gap κι αν αγοράσω, πάλι δεν θα μπορέσω να προσαρμοστώ στο κλίμα της εποχής….
Στο κάτω- κάτω, μήπως όλοι εμείς οι εκτός "νεανικού κοινού", θα έπρεπε να κάνουμε την επανάστασή μας και όπως μας γυρίζουν την πλάτη, να τους τη γυρίσουμε κι εμείς;
Χάρισμά τους οι παστές σαρδέλες, τα κινητά τηλέφωνα, τα μίνι αυτοκίνητα, οι θεατρικές παραστάσεις και οι "δροσερές" τηλεοπτικές εκπομπές. Αν εμείς κάνουμε αποχή, θα τους οδηγήσουμε όλους στην κατάρρευση. Τα λεφτά βλέπετε δεν τα έχουν οι εικοσάρηδες, αλλά οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες.
Κι όσο κι αν περισσότερο από ποτέ, "μια σαραντάρα = δυο εικοσάρες" και ο "πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής", ωστόσο τα μειράκια των διαφημιστικών εταιριών, μας έχουν ξεγράψει από τις λίστες τους. Θα δείτε λοιπόν τι σας περιμένει.
Θα διαβάζουμε "Εστία", θα μιλάμε μόνο στο "σταθερό", θα βλέπουμε την "Κυριακή στο χωριό" και το "Αρχονταρίκι", θα τρώμε γαύρο, θα πίνουμε ρετσίνα, θα ψωνίζουμε από παραδοσιακά καταστήματα, δεν θα αγοράζουμε κανένα light προϊόντα και γενικώς θα μποικοτάρουμε οτιδήποτε θεωρείται τρέντι!
Να δείτε πως θα αλλάξουν όλα και θα αρχίσουν να μας υπολογίζουν πάλι...
Αυτά σκέφτομαι τη μια μέρα. Και την άλλη λέω, γιατί όχι; Ας υποκύψω στο ρεύμα. Μια χαρά μου πάνε τα All Star και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Λαζόπουλος που κολάκευε το νεανικό κοινό όλη τη χρονιά, ωραιότατα τα κατάφερε. Μέχρι που νομίζει ότι έγινε κι αυτός εικοσάρης. Μήπως λοιπόν είναι κι αυτό ένα ελιξήριο νεότητας; Μήπως οι διαφημιστές μας μας κάνουν να γινόμαστε κι εμείς νέοι;
Πήρα λοιπόν τις αποφάσεις μου και δηλώνω υπεύθυνα ότι:
Δεν θα είχα αντίρρηση να παραδώσω τη σκυτάλη στη νέα γενιά, αρκεί να μου έδιναν μια καλή σύνταξη που θα μπορούσα να ξεκοκαλίζω κάπου μεταξύ Μαλδίβων, Μαυρίκιου και Bora Bora. Και ακολουθώντας κι εγώ το πνεύμα των ημερών να αφήσω πίσω μου τις γυναίκες άνω των 40 ετών και να αφιερωθώ στο νεανικό κοινό, αρκεί να έχει την κατάλληλη εμφάνιση και τις σωστές …αναλογίες!
(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Votre Beaute που κυκλοφορεί)
Διαβάζω: «Η αναζήτηση πιο νεανικού μάρκετινγκ για τα αλίπαστα αλιεύματα και τις κονσέρβες ψαριών είναι το κύριο μέλημα των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κατηγορία, καθώς οι καταναλωτές που προτιμούν αυτά τα προϊόντα είναι συνήθως κάποιας ηλικίας, ενώ η συνήθεια της κατανάλωσής τους δεν μεταδίδεται εύκολα από γενιά σε γενιά …»
Από τις παστές σαρδέλες μέχρι τα κινητά τηλέφωνα και από τον υγράλατο βακαλάο, την καπνιστή ρέγκα και τον ταραμά μέχρι τα hi-tech αυτοκίνητα, οι εταιρίες αναζητούν εναγωνίως τη διείσδυση στους εκλεκτούς του 21ου αιώνα: Το νεανικό κοινό.
Ο Π.Κ. είναι ένας κατά τα άλλα φυσιολογικός συνάδελφος, που έκανε το λάθος να ασχοληθεί τελευταία με την τηλεόραση. Βρέθηκε λοιπόν σε γνωστή εκπομπή της απογευματινής ζώνης και γρήγορα συνειδητοποίησε πως και εκεί ο στόχος είναι ένας: «Το νεανικό κοινό». Σιγά- σιγά και χωρίς να το καταλάβει, με την ορμή του νεοφώτιστου άρχισε να προτείνει και να υλοποιεί θέματα που ενδιαφέρουν –υποτίθεται- τα άτομα ηλικίας 15- 44 ετών. Σταδιακά έπαθε ψύχωση με τα "νούμερα" (τα ποσοστά τηλεθέασης) και κάθε πρωί μόλις έμπαινε στο γραφείο άρπαζε τα "χαρτάκια" της AGB και μελετούσε την απήχηση κάθε εκπομπής στις ηλικίες 15-44. Ήξερε άλλωστε ότι αν είχε να περιμένει κάποιο μπόνους από εκεί θα ερχόταν. Πολλά κανάλια εφαρμόζουν ήδη αυτή την τακτική. Όποιος πετυχαίνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στο "νεανικό κοινό" μαζεύει και το χρήμα...
Δεν είναι τυχαίο ότι κανάλια όπως το STAR που απευθύνονται στους νέους, βλέπουν τα έσοδα τους να αυξάνονται. 2 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με την περασμένη χρονιά εισέπραξε από τις διαφημίσεις το συγκεκριμένο κανάλι. Αντίθετα ο ΑΝΤ1 με κοινό σαφώς πιο γερασμένο, είχε απώλειες εσόδων που άγγιξαν τα 20 εκατομμύρια ευρώ, με αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες να βρίσκεται σε κρίση και να αναζητούνται επείγουσες λύσεις…
Ακόμη και οι άνθρωποι των τεχνών έχουν μπει στο… «λούκι». Με έκπληξη είδα τον –εξαιρετικό- Δημήτρη Τάρλοου να απαντά σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την επιτυχία της θεατρικής του δουλειάς:
«… Μια σοβαρή στατιστική έρευνα για τους θεατές μας δείχνει ότι το πράγμα πηγαίνει καλά. Το νεανικό κοινό μάς εμπιστεύεται ολοένα περισσότερο».
Φοβάμαι μην αρχίσουν πια να μου ζητάνε ταυτότητα στα θέατρα και στους κινηματογράφους και μου απαγορεύουν την είσοδο (είμαι εκτός target group). Φαντάζεστε; «Ακατάλληλον στους άνω των 45» ή «Δεν σερβίρεται αλκοόλ σε ενηλίκους που δεν συνοδεύονται από ανηλίκους», ή «Απαραίτητη η παιδική συναίνεση»… Η φαντασία μου καλπάζει.
Ούτε ένα μίνι αυτοκίνητο δεν θα μπορώ να αγοράσω, διότι όπως διάβασα σε ειδικό περιοδικό: «Τι πρέπει να έχει ένα σύγχρονο μίνι για να πρωταγωνιστήσει στην κατηγορία του; Α) Να αρέσει στο νεανικό κοινό, Β) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο, Γ) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο που περιπλανάται καθημερινά μέσα στα όρια του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας….»
Ούτε φύλο μπορώ να αλλάξω (δεν έχω αρκετά χρήματα), ούτε νεώτερος να γίνω, συνεπώς…
Ακόμη και οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας με γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους: "Προκειμένου να εισχωρήσουν αποτελεσματικά στη νεολαία, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πρέπει να αναπτύξουν καινοτόμες υπηρεσίες οι οποίες θα ταιριάζουν στις απαιτήσεις των νέων…», διαβάζω σε σχετικό άρθρο!
Με αγνοούν ακόμη και από το ραδιόφωνο: «…Το ραδιόφωνο προσελκύει το νεανικό κοινό. Η πλέον ισχυρή ηλικιακή ομάδα των ακροατών ραδιοφώνου εντοπίζεται στους νέους μεταξύ 18 και 24 ετών, με το ποσοστό τους να ανέρχεται στο 58%...»
Και οι εφημερίδες ετοιμάζονται να με πετάξουν έξω. Όλοι προσπαθούν να μιμηθούν την αργεντίνικη εφημερίδα «Zero Hora» που έχει τεράστια απήχηση στο νεανικό κοινό της χώρας. Το 42% των αναγνωστών της ανήκει στις ηλικίες μεταξύ 10 και 29 ετών, ενώ και το ένα τρίτο των 190 δημοσιογράφων που απασχολεί έχει ηλικία κάτω από τα 30 χρόνια.
Κι αν θελήσω να ξεσκάσω από όλα αυτά με μια βουτιά στη θάλασσα, ακόμη και στις παραλίες «τρώω πόρτα». Η αμμουδιά και οι ξαπλώστρες δεν είναι για όσους διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Όπως αναγράφεται με υπερηφάνεια σε σχετικές διαφημίσεις, «στοχεύοντας στο νεανικό κοινό, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για ξεφάντωμα από πολύ νωρίς. Δυνατή μουσική, trendy διάθεση, ξύλινες ξαπλώστρες με υπόστρωμα και ευρηματικές συνθέσεις με μαξιλάρια για πιο lounge καταστάσεις…»
Και τώρα τι κάνουμε;Ναι, βρίσκομαι σε πολύ lounge κατάσταση, όταν προσπαθώ να μπω στο μυαλό των 15χρονων για να γράψω κάτι για το νεανικό κοινό. Υποψήφιοι συνάδελφοι από νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, καραδοκούν να μου πάρουν τη θέση. Άλλωστε καθώς τα κείμενα μικραίνουν και οι φωτογραφίες μεγαλώνουν καταλήγουμε πλέον αντί για άρθρα, να γράφουμε λεζάντες. Και αν κρίνω από τον δεκάχρονο γιο μου, μάλλον τα παιδιά έχουν μεγαλύτερες ικανότητες σε αυτόν τον τομέα.
Εγώ όσο κι αν προσπαθήσω να κάνω delete στο σκληρό μου δίσκο και να ξεχάσω ό,τι ξέρω, μου φαίνεται κάπως δύσκολο. Όση Παπαρίζου και να ακούσω, όσες φορές κι αν πάω στο Mall, όσες εκπομπές του Mad κι αν παρακολουθήσω, όσα τεύχη ιλουστρασιόν κους κους περιοδικών κι αν διαβάσω, όσα ζευγάρια All Star και μπλουζάκια Gap κι αν αγοράσω, πάλι δεν θα μπορέσω να προσαρμοστώ στο κλίμα της εποχής….
Στο κάτω- κάτω, μήπως όλοι εμείς οι εκτός "νεανικού κοινού", θα έπρεπε να κάνουμε την επανάστασή μας και όπως μας γυρίζουν την πλάτη, να τους τη γυρίσουμε κι εμείς;
Χάρισμά τους οι παστές σαρδέλες, τα κινητά τηλέφωνα, τα μίνι αυτοκίνητα, οι θεατρικές παραστάσεις και οι "δροσερές" τηλεοπτικές εκπομπές. Αν εμείς κάνουμε αποχή, θα τους οδηγήσουμε όλους στην κατάρρευση. Τα λεφτά βλέπετε δεν τα έχουν οι εικοσάρηδες, αλλά οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες.
Κι όσο κι αν περισσότερο από ποτέ, "μια σαραντάρα = δυο εικοσάρες" και ο "πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής", ωστόσο τα μειράκια των διαφημιστικών εταιριών, μας έχουν ξεγράψει από τις λίστες τους. Θα δείτε λοιπόν τι σας περιμένει.
Θα διαβάζουμε "Εστία", θα μιλάμε μόνο στο "σταθερό", θα βλέπουμε την "Κυριακή στο χωριό" και το "Αρχονταρίκι", θα τρώμε γαύρο, θα πίνουμε ρετσίνα, θα ψωνίζουμε από παραδοσιακά καταστήματα, δεν θα αγοράζουμε κανένα light προϊόντα και γενικώς θα μποικοτάρουμε οτιδήποτε θεωρείται τρέντι!
Να δείτε πως θα αλλάξουν όλα και θα αρχίσουν να μας υπολογίζουν πάλι...
Αυτά σκέφτομαι τη μια μέρα. Και την άλλη λέω, γιατί όχι; Ας υποκύψω στο ρεύμα. Μια χαρά μου πάνε τα All Star και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Λαζόπουλος που κολάκευε το νεανικό κοινό όλη τη χρονιά, ωραιότατα τα κατάφερε. Μέχρι που νομίζει ότι έγινε κι αυτός εικοσάρης. Μήπως λοιπόν είναι κι αυτό ένα ελιξήριο νεότητας; Μήπως οι διαφημιστές μας μας κάνουν να γινόμαστε κι εμείς νέοι;
Πήρα λοιπόν τις αποφάσεις μου και δηλώνω υπεύθυνα ότι:
Δεν θα είχα αντίρρηση να παραδώσω τη σκυτάλη στη νέα γενιά, αρκεί να μου έδιναν μια καλή σύνταξη που θα μπορούσα να ξεκοκαλίζω κάπου μεταξύ Μαλδίβων, Μαυρίκιου και Bora Bora. Και ακολουθώντας κι εγώ το πνεύμα των ημερών να αφήσω πίσω μου τις γυναίκες άνω των 40 ετών και να αφιερωθώ στο νεανικό κοινό, αρκεί να έχει την κατάλληλη εμφάνιση και τις σωστές …αναλογίες!
(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Votre Beaute που κυκλοφορεί)
To "Ημερολόγιο" στο Χαλάνδρι
Το "Ημερολόγιο ενός πατέρα (2) -Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει/ Από τα πρώτα βήματα μέχρι και το σχολείο" (Κριτική), παρουσιάζεται την Πέμπτη, 30 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα, στο βιβλιοπωλείο "Ευριπίδης" στο Χαλάνδρι.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
-Η παρουσιάστρια της εκπομπής Mommy, Νόνη Δούνια
-Η διευθύντρια του περιοδικού Votre Beaute, Μαρία Καλλιμασιά
-Ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ και δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου, Γρηγόρης Καλομοίρης
-Η νηπιαγωγός και μέλος του ΔΣ των Παιδικών Σταθμών του Δήμου Χαλανδρίου, Ιωάννα Καμπούρη
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
-Η παρουσιάστρια της εκπομπής Mommy, Νόνη Δούνια
-Η διευθύντρια του περιοδικού Votre Beaute, Μαρία Καλλιμασιά
-Ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ και δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου, Γρηγόρης Καλομοίρης
-Η νηπιαγωγός και μέλος του ΔΣ των Παιδικών Σταθμών του Δήμου Χαλανδρίου, Ιωάννα Καμπούρη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)