Το νεανικό κοινό και οι παστές σαρδέλες

Αν ο τίτλος του παρόντος πονήματος σας φαίνεται κάπως σουρεαλιστικός σας βεβαιώνω ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα.
Διαβάζω: «Η αναζήτηση πιο νεανικού μάρκετινγκ για τα αλίπαστα αλιεύματα και τις κονσέρβες ψαριών είναι το κύριο μέλημα των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κατηγορία, καθώς οι καταναλωτές που προτιμούν αυτά τα προϊόντα είναι συνήθως κάποιας ηλικίας, ενώ η συνήθεια της κατανάλωσής τους δεν μεταδίδεται εύκολα από γενιά σε γενιά …»
Από τις παστές σαρδέλες μέχρι τα κινητά τηλέφωνα και από τον υγράλατο βακαλάο, την καπνιστή ρέγκα και τον ταραμά μέχρι τα hi-tech αυτοκίνητα, οι εταιρίες αναζητούν εναγωνίως τη διείσδυση στους εκλεκτούς του 21ου αιώνα: Το νεανικό κοινό.

Ο Π.Κ. είναι ένας κατά τα άλλα φυσιολογικός συνάδελφος, που έκανε το λάθος να ασχοληθεί τελευταία με την τηλεόραση. Βρέθηκε λοιπόν σε γνωστή εκπομπή της απογευματινής ζώνης και γρήγορα συνειδητοποίησε πως και εκεί ο στόχος είναι ένας: «Το νεανικό κοινό». Σιγά- σιγά και χωρίς να το καταλάβει, με την ορμή του νεοφώτιστου άρχισε να προτείνει και να υλοποιεί θέματα που ενδιαφέρουν –υποτίθεται- τα άτομα ηλικίας 15- 44 ετών. Σταδιακά έπαθε ψύχωση με τα "νούμερα" (τα ποσοστά τηλεθέασης) και κάθε πρωί μόλις έμπαινε στο γραφείο άρπαζε τα "χαρτάκια" της AGB και μελετούσε την απήχηση κάθε εκπομπής στις ηλικίες 15-44. Ήξερε άλλωστε ότι αν είχε να περιμένει κάποιο μπόνους από εκεί θα ερχόταν. Πολλά κανάλια εφαρμόζουν ήδη αυτή την τακτική. Όποιος πετυχαίνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης στο "νεανικό κοινό" μαζεύει και το χρήμα...
Δεν είναι τυχαίο ότι κανάλια όπως το STAR που απευθύνονται στους νέους, βλέπουν τα έσοδα τους να αυξάνονται. 2 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με την περασμένη χρονιά εισέπραξε από τις διαφημίσεις το συγκεκριμένο κανάλι. Αντίθετα ο ΑΝΤ1 με κοινό σαφώς πιο γερασμένο, είχε απώλειες εσόδων που άγγιξαν τα 20 εκατομμύρια ευρώ, με αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες να βρίσκεται σε κρίση και να αναζητούνται επείγουσες λύσεις…

Ακόμη και οι άνθρωποι των τεχνών έχουν μπει στο… «λούκι». Με έκπληξη είδα τον –εξαιρετικό- Δημήτρη Τάρλοου να απαντά σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την επιτυχία της θεατρικής του δουλειάς:
«… Μια σοβαρή στατιστική έρευνα για τους θεατές μας δείχνει ότι το πράγμα πηγαίνει καλά. Το νεανικό κοινό μάς εμπιστεύεται ολοένα περισσότερο».
Φοβάμαι μην αρχίσουν πια να μου ζητάνε ταυτότητα στα θέατρα και στους κινηματογράφους και μου απαγορεύουν την είσοδο (είμαι εκτός target group). Φαντάζεστε; «Ακατάλληλον στους άνω των 45» ή «Δεν σερβίρεται αλκοόλ σε ενηλίκους που δεν συνοδεύονται από ανηλίκους», ή «Απαραίτητη η παιδική συναίνεση»… Η φαντασία μου καλπάζει.
Ούτε ένα μίνι αυτοκίνητο δεν θα μπορώ να αγοράσω, διότι όπως διάβασα σε ειδικό περιοδικό: «Τι πρέπει να έχει ένα σύγχρονο μίνι για να πρωταγωνιστήσει στην κατηγορία του; Α) Να αρέσει στο νεανικό κοινό, Β) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο, Γ) Να αρέσει στο νεανικό κοινό και ειδικά στο γυναικείο φύλο που περιπλανάται καθημερινά μέσα στα όρια του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας….»
Ούτε φύλο μπορώ να αλλάξω (δεν έχω αρκετά χρήματα), ούτε νεώτερος να γίνω, συνεπώς…
Ακόμη και οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας με γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους: "Προκειμένου να εισχωρήσουν αποτελεσματικά στη νεολαία, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πρέπει να αναπτύξουν καινοτόμες υπηρεσίες οι οποίες θα ταιριάζουν στις απαιτήσεις των νέων…», διαβάζω σε σχετικό άρθρο!
Με αγνοούν ακόμη και από το ραδιόφωνο: «…Το ραδιόφωνο προσελκύει το νεανικό κοινό. Η πλέον ισχυρή ηλικιακή ομάδα των ακροατών ραδιοφώνου εντοπίζεται στους νέους μεταξύ 18 και 24 ετών, με το ποσοστό τους να ανέρχεται στο 58%...»
Και οι εφημερίδες ετοιμάζονται να με πετάξουν έξω. Όλοι προσπαθούν να μιμηθούν την αργεντίνικη εφημερίδα «Zero Hora» που έχει τεράστια απήχηση στο νεανικό κοινό της χώρας. Το 42% των αναγνωστών της ανήκει στις ηλικίες μεταξύ 10 και 29 ετών, ενώ και το ένα τρίτο των 190 δημοσιογράφων που απασχολεί έχει ηλικία κάτω από τα 30 χρόνια.
Κι αν θελήσω να ξεσκάσω από όλα αυτά με μια βουτιά στη θάλασσα, ακόμη και στις παραλίες «τρώω πόρτα». Η αμμουδιά και οι ξαπλώστρες δεν είναι για όσους διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Όπως αναγράφεται με υπερηφάνεια σε σχετικές διαφημίσεις, «στοχεύοντας στο νεανικό κοινό, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για ξεφάντωμα από πολύ νωρίς. Δυνατή μουσική, trendy διάθεση, ξύλινες ξαπλώστρες με υπόστρωμα και ευρηματικές συνθέσεις με μαξιλάρια για πιο lounge καταστάσεις…»

Και τώρα τι κάνουμε;Ναι, βρίσκομαι σε πολύ lounge κατάσταση, όταν προσπαθώ να μπω στο μυαλό των 15χρονων για να γράψω κάτι για το νεανικό κοινό. Υποψήφιοι συνάδελφοι από νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, καραδοκούν να μου πάρουν τη θέση. Άλλωστε καθώς τα κείμενα μικραίνουν και οι φωτογραφίες μεγαλώνουν καταλήγουμε πλέον αντί για άρθρα, να γράφουμε λεζάντες. Και αν κρίνω από τον δεκάχρονο γιο μου, μάλλον τα παιδιά έχουν μεγαλύτερες ικανότητες σε αυτόν τον τομέα.
Εγώ όσο κι αν προσπαθήσω να κάνω delete στο σκληρό μου δίσκο και να ξεχάσω ό,τι ξέρω, μου φαίνεται κάπως δύσκολο. Όση Παπαρίζου και να ακούσω, όσες φορές κι αν πάω στο Mall, όσες εκπομπές του Mad κι αν παρακολουθήσω, όσα τεύχη ιλουστρασιόν κους κους περιοδικών κι αν διαβάσω, όσα ζευγάρια All Star και μπλουζάκια Gap κι αν αγοράσω, πάλι δεν θα μπορέσω να προσαρμοστώ στο κλίμα της εποχής….
Στο κάτω- κάτω, μήπως όλοι εμείς οι εκτός "νεανικού κοινού", θα έπρεπε να κάνουμε την επανάστασή μας και όπως μας γυρίζουν την πλάτη, να τους τη γυρίσουμε κι εμείς;
Χάρισμά τους οι παστές σαρδέλες, τα κινητά τηλέφωνα, τα μίνι αυτοκίνητα, οι θεατρικές παραστάσεις και οι "δροσερές" τηλεοπτικές εκπομπές. Αν εμείς κάνουμε αποχή, θα τους οδηγήσουμε όλους στην κατάρρευση. Τα λεφτά βλέπετε δεν τα έχουν οι εικοσάρηδες, αλλά οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες.
Κι όσο κι αν περισσότερο από ποτέ, "μια σαραντάρα = δυο εικοσάρες" και ο "πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής", ωστόσο τα μειράκια των διαφημιστικών εταιριών, μας έχουν ξεγράψει από τις λίστες τους. Θα δείτε λοιπόν τι σας περιμένει.
Θα διαβάζουμε "Εστία", θα μιλάμε μόνο στο "σταθερό", θα βλέπουμε την "Κυριακή στο χωριό" και το "Αρχονταρίκι", θα τρώμε γαύρο, θα πίνουμε ρετσίνα, θα ψωνίζουμε από παραδοσιακά καταστήματα, δεν θα αγοράζουμε κανένα light προϊόντα και γενικώς θα μποικοτάρουμε οτιδήποτε θεωρείται τρέντι!
Να δείτε πως θα αλλάξουν όλα και θα αρχίσουν να μας υπολογίζουν πάλι...
Αυτά σκέφτομαι τη μια μέρα. Και την άλλη λέω, γιατί όχι; Ας υποκύψω στο ρεύμα. Μια χαρά μου πάνε τα All Star και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Λαζόπουλος που κολάκευε το νεανικό κοινό όλη τη χρονιά, ωραιότατα τα κατάφερε. Μέχρι που νομίζει ότι έγινε κι αυτός εικοσάρης. Μήπως λοιπόν είναι κι αυτό ένα ελιξήριο νεότητας; Μήπως οι διαφημιστές μας μας κάνουν να γινόμαστε κι εμείς νέοι;
Πήρα λοιπόν τις αποφάσεις μου και δηλώνω υπεύθυνα ότι:
Δεν θα είχα αντίρρηση να παραδώσω τη σκυτάλη στη νέα γενιά, αρκεί να μου έδιναν μια καλή σύνταξη που θα μπορούσα να ξεκοκαλίζω κάπου μεταξύ Μαλδίβων, Μαυρίκιου και Bora Bora. Και ακολουθώντας κι εγώ το πνεύμα των ημερών να αφήσω πίσω μου τις γυναίκες άνω των 40 ετών και να αφιερωθώ στο νεανικό κοινό, αρκεί να έχει την κατάλληλη εμφάνιση και τις σωστές …αναλογίες!

(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Votre Beaute που κυκλοφορεί)