Γιάννης Ρίτσος: 100 χρόνια από τη γέννηση του

Κι όμως αυτή την εικόνα την έχω δει από κοντά... Το έχω ξαναγράψει. Παραθερίζοντας για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια στο αγαπημένο Καρλόβασι της Σάμου, είχα την τύχη να συναντώ καθημερινά τον ποιητή. Από δειλία δεν είπα μαζί του τίποτε περισσότερο από ένα "γειά"...
Τη μια χρονιά έμενα δίπλα στο σπίτι του. Από το μπαλκόνι μου είχα θέα στον κήπο του. Κάθε πρωί τον έβλεπα να φροντίζει τις πέτρες του σαν να ήταν παιδιά ή λουλούδια. Τις άπλωνε στον ήλιο να στεγνώσουν για να τις ζωγραφίσει αργότερα. Τα απογεύματα παρέες εμφανίζονταν και κινιόντουσαν γύρω του σαν το μελίσσι.
Μετά πήγαινε τις βόλτες του που τον οδηγούσαν συχνά ή στη χτιστή καρέκλα πλάι στη θάλασσα απ' όπου μπορούσες να δεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμμα, ή στον κυρ Βασίλη τον Κοντορούδη που έφτιαχνε κεραμεικά, για να ζωγραφίσει πιάτα, κανάτια ή ότι εύρισκε μπροστά του και μετά να τα αφήσει εκεί, σαν δώρο...
Τον θυμάμαι ακόμη να στέκεται όρθιος στην παραλία με το μαγιό του κι ένα τσιγάρο μόνιμα στο χέρι....
Αυτές οι αφίσσες που βλέπω στο μετρό, μου ξυπνάνε τόσες και τόσες μνήμες. Μου φέρνουν στο νου όλους αυτούς τους στίχους που αγαπήσαμε...
Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο του Παντελή Πρεβελάκη "Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος" που καταφέρνει να μπει βαθιά στο πνεύμα της ποίησής του και να μας κάνει να το νιώσουμε πραγματικά...
Προς το παρόν αντιγράφω μερικές αφίσσες:






Η δουλειά του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, είναι πραγματικά εκπλητική και το υλικό μοναδικό. Επισκεφθείτε τη σελίδα:

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=489