Πως τα μεταλλεία κρατούν τη Φωκίδα στην υπανάπτυξη!

Σήμερα, χάρη στους "Πολίτες της Φωκίδας", διάβασα την πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση για τον βωξίτη, τη Γκιώνα και γενικά τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Το εξαιρετικό κείμενο, από όπου μεταφέρω τον επίλογο, μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο στην ιστοσελίδα του Παρατηρηρτηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων: http://antigoldgreece.wordpress.com/2009/05/04/bauxite/#comment-423

Ιδού και ο επίλογος...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η αποδοχή της άσκησης της μεταλλείας σε μια περιοχή, π.χ. στη Φωκίδα, από τις τοπικές κοινωνίες είναι δυνατή μόνο αν η απασχόληση στις μεταλλευτικές δραστηριότητες δεν είναι επιλογή αλλά αποτέλεσμα περιορισμένης ή μηδενικής παρουσίας άλλων αναπτυξιακών δραστηριοτήτων. Αυτό οδηγεί στην πολιτική της επιβολής αναπτυξιακού εμπάργκο στις μεταλλευτικές περιοχές, τα αποτελέσματα της οποίας πουθενά δεν είναι τόσο εμφανή όσο στη Β. Χαλκιδική:

Η Β. Χαλκιδική με τη μοναδική ομορφιά, αλλά και με πανάρχαιη μεταλλευτική ιστορία και μισό αιώνα σύγχρονης εντατικής μεταλλευτικής εκμετάλλευσης, έχει φτάσει σήμερα να έχει μόλις το 1/3 του κατά κεφαλήν εισοδήματος της «άλλης», της τουριστικής Χαλκιδικής. Είναι επίσης η πιο αραιοκατοικημένη περιοχή του νομού, έχει το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και το μεγαλύτερο δείκτη θνησιμότητας από μεταλλειογενείς ασθένειες (πνευμονοκονίαση, καρκίνος, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα). Έχει μόλις το 3% των τουριστικών κλινών της Χαλκιδικής και το 2% της παραθεριστικής κατοικίας. Οι τιμές της γης, ακόμα και της παραθαλάσσιας είναι δέκα τουλάχιστον φορές χαμηλότερες από την «άλλη» Χαλκιδική. Έχει βαρύτατες, μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες.

Για το ιδιότυπο καθεστώς των μεταλλευτικών περιοχών είχαμε γράψει εκτενώς στο παλιότερο κείμενό μας «Τι σημαίνει “μεταλλευτική περιοχή”; Εκεί όπου δεν ισχύει το Σύνταγμα όπως το ξέρουμε». Γράφαμε τότε (τον περασμένο Οκτώβριο) ότι:

…Υπάρχει μια ασάφεια του νομοθετικού πλαισίου για τις μεταλλευτικές περιοχές η οποία επιχειρείται να λύθεί:

1. Με το “Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού” που ορίζει γενικά τις περιφέρειες με μεταλλευτικό ενδιαφέρον και θα εξειδικευθεί περαιτέρω με το “Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τη Βιομηχανία” και

2. Με τα “Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια” των Δήμων (ΓΠΣ), που θα καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης σε κάθε περιοχή.

Επιχειρείται να λυθεί, προς όφελος όχι των πολιτών αλλά των μεταλλειοκτητών…

Σήμερα, τα πράγματα έχουν πλέον ξεκαθαρίσει. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Σταγείρων-Ακάνθου Χαλκιδικής που έχει την τύχει να «φιλοξενεί» τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, ακυρώθηκε γιατί προσέκρουε στη μεταλλειοκτησία και στις μεταλλευτικές δραστηριότητες, σημερινές και μελλοντικές, της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ.

Τα Χωροταξικά Πλαίσια (Γενικό και Ειδικό της Βιομηχανίας) είναι πλέον θεσμοθετημένα και σφίγγουν ακόμα περισσότερο το βρόγχο γύρω από τις μεταλλευτικές περιοχές. Ενισχύουν τις διατάξεις του Ν. 210/1973 (Μεταλλευτικός Κώδικας), του Σύνταγματος και του Αστικού Κώδικα που καθιερώνουν την κατίσχυση της μεταλλειοκτησίας έναντι της ιδιοκτησίας. Θωρακίζουν θεσμικά την προτεραιότητα της μεταλλείας έναντι των άλλων αναπτυξιακών δυνατοτήτων της περιοχής, την προνομιακή πρόσβαση σε γη και σε παράκτιο χώρο, καταργούν εντελώς την προστασία των δασών.

Η συνταγή του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθ’υπαγόρευσιν της μεταλλευτικής βιομηχανίας είναι συνταγή καταστροφής και υπανάπτυξης. Πριμοδοτεί την μεταλλεία σε βάρος όλων των άλλων δραστηριοτήτων, μειώνει τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ δικαιώματα των πολιτών, καθιστά βέβαια την καταστροφή των δασών και των προστατευόμενων περιοχών. Εγγυάται ότι την θαυμαστή πορεία υπανάπτυξης που απολαμβάνει η Β. Χαλκιδική θα ακολουθήσουν και οι λοιπές μεταλλευτικές περιοχές της χώρας.

Όπως η Φωκίδα..."