Ευχαριστώ την κυρία Στέλλα Φλωρά για την άμεση κάλυψη των προβλημάτων και για όλη τη διοργάνωση. Και φυσικά τη σχολική ψυχολόγο Μαρία Σιμπερά. Τα βασικά σημεία της εισήγησής της μπορείτε να τα διαβάσετε πιο κάτω...
Ποιός μεγαλώνει το παιδί: Από τη γιαγιά και τον παππού στην τηλεόραση και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή
Συμμετοχή της γιαγιάς και του παππού στο μεγάλωμα των παιδιών-Χαρακτηριστικό ελληνικής κοινωνίας (Πάνω από το 90% των οικογενειών στην Ελλάδα έχουν καθημερινή επαφή με τους παππούδες και τις γιαγιάδες και περίπου 60% διαμένουν στο ίδιο κτίριο)
-Σχέση εμπιστοσύνης (Οι γονείς νιώθουν σίγουροι ότι το παιδί είναι σε καλά χέρια όταν δεν είναι παρόντες).
-Μοναδικότητα της σχέσης εγγονιών με παππού και γιαγιά
Συμμετοχή της γιαγιάς και του παππού στο μεγάλωμα των παιδιών
-Απαραίτητος ο συντονισμός των γονέων με τη γιαγιά και τον παππού ως προς το μεγάλωμα των παιδιών (π.χ οι γονείς να αναφέρουν στους παππούδες και τις γιαγιάδες τα όρια που οι ίδιοι έχουν θέσει).
-Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς είναι σημαντικό να καθορίζεται εκ των προτέρων και με ακρίβεια.
Όταν τη φύλαξη αναλαμβάνει η baby sitter
-Λόγοι πρακτικοί (αδυναμία της γιαγιάς και του παππού να συμβάλλουν)
-Μερικοί γονείς επιλέγουν τη baby sitter, επειδή επιθυμούν μια σχέση πιο οριοθετημένη.
-Σημαντικός παράγοντας: Τα κριτήρια επιλογής της baby sitter (πείρα, ενδιαφέρον, διάθεση)
-Ο τελικός αποδέκτης είναι το παιδί (δείχνει χαρούμενο όταν τη βλέπει, είναι φροντισμένο όταν επιστρέφουμε στο σπίτι).
Όταν αφήνουμε την τηλεόραση να κάνει την baby sitter…
Ο εγκέφαλος του νεογέννητου συνεχίζει να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Παιδιά ηλικίας 2-7 ετών θυμούνται με τυχαίο τρόπο σκηνές από τηλεοπτικές ταινίες και δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τη φαντασία από την πραγματικότητα.
Τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 8 ετών είναι νοητικά και ψυχολογικά ανυπεράσπιστα απέναντι στις διαφημίσεις. Δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της πώλησης ως πρόθεση και συχνά αποδέχονται ό,τι ισχυρίζεται η διαφήμιση ως γεγονός (Strasburger, 2002)
Η παρακολούθηση τηλεόρασης στα πρώτα παιδικά χρόνια (1-3 ετών) μειώνει τις αναγνωστικές δεξιότητες σε μεγαλύτερη ηλικία καθώς και το επίπεδο συγκέντρωσης του παιδιού (Koolstra & Van der Voort, 1996)
Η παρακολούθηση τηλεόρασης έχει σχετιστεί με την παιδική παχυσαρκία (Matheson, Killen, Wang, Varady & Robinson, 2004)
Σχέση μεταξύ έκθεσης στη βία της τηλεόρασης και στην αντικοινωνική συμπεριφορά παιδιών και εφήβων. Τα αγόρια και τα παιδιά ηλικίας 0-5 ετών επηρεάζονται περισσότερο (Paik &Comstock, 1994).
Η Αμερικανική Εταιρεία Παιδιατρικής (Pediatrics, 2001) συμβουλεύει τους γονείς:
Να παρακολουθούν την ποιότητα των προγραμμάτων της τηλεόρασης (Συστήνεται να συζητούν για την πλοκή, ώστε να ενθαρρύνεται η αλληλεπίδραση).
Να μην επιτρέπουν στα παιδιά πάνω από 2 ώρες την ημέρα παρακολούθηση κατάλληλων προγραμμάτων
Να αποθαρρύνονται να βλέπουν τηλεόραση παιδιά μικρότερα των 2 ετών.
Να υπάρχει συσκευή σε κοινόχρηστο χώρο και όχι στο δωμάτιο του παιδιού.
Επίσης…
Οι ίδιοι οι γονείς είναι σημαντικό:
Να εποπτεύουν τον ήχο και την απόσταση από την οποία παρακολουθούν τα παιδιά
να αποτελούν καλό παράδειγμα για τα παιδιά σε ό,τι αφορά την παρακολούθηση τηλεόρασης
Τηλεόραση και υπολογιστής
Οφέλη
Τηλεόραση:
Ψυχαγωγία
Εκπαιδευτικά προγράμματα
Ενημέρωση
Ηλ.Υπολογιστής:
Αναζήτηση πληροφοριών
Επικοινωνία-Δικτύωση
Ψυχαγωγία (μουσική, video, παιχνίδια)
Εκπαίδευση
Παιδί και ηλεκτρονικός υπολογιστής
Προτεινόμενα όρια ανά ηλικία
Βλαπτική η πολύωρη έκθεση στην ακτινοβολία:
-Παιδιά μικρότερα των 2 ετών: Δε συστήνεται να ασχολούνται με τον υπολογιστή.
-2-4 ετών: Δεν πρέπει να ασχολούνται περισσότερο από 20 λεπτά ημερησίως
-4-7 ετών: έως 30 λεπτά ημερησίως
-Από 8 ετών και πάνω: Όχι πάνω από 2 ώρες
Όρια και κανόνες ασφαλείας
Σύμφωνα με πανευρωπαϊκή μελέτη του Ευρωβαρόμετρου, οι Έλληνες γονείς (μαζί με τους Γάλλους) βρίσκονται στην πρώτη θέση ως οι πλέον ανήσυχοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των παιδιών τους στο διαδίκτυο (52%)
Εθισμός στο διαδίκτυο
Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα (Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Παίδων Π.&Α. Κυριακού, 2010):
2,4% των εφήβων 15-16 ετών παρουσιάζουν διαδικτυακή εξάρτηση και 19,1% οριακή χρήση που δυνητικά μπορεί να οδηγήσει στην εξάρτηση
Το ποσοστό των εφήβων με συμπεριφορές εξάρτησης είναι μεγαλύτερο στις επαρχιακές πόλεις σε σύγκριση με την Αττική (3,4% έναντι 1,3%)
Μέτρα που μπορούν να ληφθούν:
-Θέσπιση χρονικού ορίου μπροστά στον υπολογιστή
-Φίλτρα αποκλεισμού κακόβουλων ιστοσελίδων, προγράμματα που προστατεύουν από ιούς, κακόβουλο λογισμικό και ενοχλητική αλληλογραφία.
-Συζήτηση για τους κινδύνους του διαδικτύου και τους κανόνες σχετικά με την πλοήγηση (π.χ: μη κοινοποίηση προσωπικών στοιχείων).
-Πλοήγηση μαζί με το παιδί σε κατάλληλες ιστοσελίδες.
Γονιός: καλό πρότυπο
-Υπολογιστής σε κοινόχρηστο χώρο και όχι στο παιδικό δωμάτιο, για καλύτερη εποπτεία
Τηλεφωνική γραμμή ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ: 8001180015
(δωρεάν υπηρεσίες σε γονείς και εφήβους για θέματα ασφάλειας του διαδικτύου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου