Διακοπές!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Μια βραδιά με τη Βικτώρια Χίσλοπ!



Διάβαζα το "Νήμα" το νέο μυθιστόρημα της Βικτώρια Χίσλοπ ταξιδεύοντας με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη. Για άλλη μια φορά η -Ελλληνίδα στην καρδιά- συγγραφέας κατάφερε να με εκπλήξει ευχάριστα. Όχι μόνο έγραψε ένα ακόμη συναρπαστικό μυθιστόρημα με την ιστορία ως "πρώτη ύλη", αλλά φάνηκε να συλλαμβάνει το πνεύμα της Θεσσαλονίκης... Ίσως πρέπει να φτάνεις κάποτε ξένος στην πόλη αυτή του Ελληνικού Βορρά για να το κατανοήσεις...
Δεν φανταζόμουνα πως λίγες μέρες αργότερα θα συναντούσα την ίδια τη συγγραφέα με φόντο τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη να μιλάμε για την κοινή μας αγάπη: Τη Θεσσαλονίκη!
Βρέθηκα καλεσμένος από τις εκδόσεις Διόπτρα και τη φίλη Βάσω Σωτηρίου στο Roof Garden γνωστού ξενοδοχείου στην οδό Καλλιρόης σε ένα πάρτι για τη Βικτώρια Χίσλοπ, με την οποία έχουμε συνομιλήσει και συναντηθεί στο παρελθόν.



Το έχω ξαναγράψει πως πρόκειται για μια εκπληκτική γυναίκα που η συνάντηση μαζί της σε γεμίζει ενέργεια. Έχω γνωρίσει λόγω δουλειά πολλούς συγγραφείς. Δυστυχώς μερικοί, μόλις πουλήσουν λίγες χιλιάδες αντίτυπα... μεταμορφώνονται. Όχι η Βικτώρια!
Νάμαστε λοιπόν να της χαρίζω τους "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ", όχι ως διαφήμιση, αλλά ως αντίδωρο!
Μόλις στην προηγούμενη ανάρτηση σας έγραφα για τις δύσκολες ερωτήσεις των παιδιών από το Βραχάτι
Μια ερώτηση ήταν : "Κάθε μέρα στην τηλεόραση προβάλλονται εκπομπές όπου διάσημοι ή μη διάσημοι σεφ μαγειρεύουν τις συνταγές τους.Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει στο δικό σας βιβλίο με συνταγές ώστε να το αγοράσουμε;"

Στην απάντηση μου με βοήθησε το ..."Νήμα"! Εξηγούσα πως σε αντίθεση με τους "20 σεφ" στην τηλεόραση οι παντοειδείς εκπομπές ελάχιστα επικεντρώνουν σε έναν υγιεινό τρόπο μαγειρέματος. "Να", τους λέω, "Με τη μαγιειρκή αυτή αντό αν κάνεις καλό, σκοτώνεις τον άλλο. Στην κυριολεξία! Στο νέο μυθιστόρημα της Χίσλοπ (που έχει γράψει το "Νησί") η ηρωίδα θέλοντας να απαλλαγεί από τον σύζυγό της αρχίζει να του ετοιμάζει κάθε μέρα πλούσια γεύματα γεμάτα λιπαρά, τσιγαρισμένα κλπ, μέχρι που καταφέρνει να τον σκοτώσει: Από το πολύ ανθυγιεινό φαγητό παθαίνει έμφραγμα και πεθαίνει!"

Της είπα την ιστορία δίνοντας της το βιβλίο και έβαλε τα γέλια. Συμφωνήσαμε πάντως ότι το φαγητό της Θεσσαλονίκης δεν το βρίσκεις πουθενά και πως μας αρέσει και στους δυο να τρώμε στη στοά Μοδιάνο με τους απίστευτους μεζέδες. Ξέρω πως σήμερ θα υπογράφει βιβλία στη Θεσσαλονίκη, οπότε ίσως την πετύχετε καπου εκεί!

Μετά πιάσαμε και μιλούσαμε για τη μαγεία της πόλης: "Λίγοι καταλαβάινουν πως για να σκεφτώ τις ιστορίες μου θέλω να μείνω μόνη και να τριγυρίσω στην πόλη. Έτσι έκαν και στη Θεσσαλονίκη. Ήμουνα μόνη μου και πήγαινα παντού, προσπαθώντας να τη νιώσω... Είναι ξεχωριστή πάντως, έτσι; Για μένα είναι από τις πιο μαγικές πόλεις στον κόσμο. Έχει κάτι το εντελώς διαφορετικό...."
Μιλήσαμε για τα παλιά τείχη, τη θέα της πόλης από ψηλά...
Μετά η κουβέντα μας πήγε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στη Σμύρνη. Μου είπε πως καταάλαβα σωστά ότι από τις βασικές πηγές πληροφόρησης στο συγκεκριμένο θέμα ήταν ο "Χαμένος Παράδεισος" του Γκάιλς Μίλτον για τον οποίο έχω γράψει αναλυτικά.

Η βραδιά κυλούσε με κόκκινο κρασί, κουβέντες και χαμόγελα. Διότι δεν χρειάζεται να είσαι βλοσυρός για να καταλάβεις ή να συζητήσεις σοβαρά θέματα! Η Βικτώρια θα συνεχίσει τα ταξίδια της στην Ελλάδα και της πρότεινα την Κόρινθο όπου ξέρω πως θέλουν πολύ να τη γνωρίσουν από κοντά. Τα όσα της είπα για Ακροκόρινθο της τράβηξαν πολύ το ενδιαφέρον...



Αν και η πρώτη εικόνα είναι στο σήμερα, στην παραλία της πόλης, όπου η συγγραφέας φανερώνει όλη της την αγάπη για το χώρο, ουσιαστικά το "Νήμα" ξεκινά την εποχή της μεγάλης πυρκαγιάς στη Θεσσαλονίκη (1917), για να φτάσει ως τις μέρες μας. Παρουσιάζει την Μικρασιατική Καταστροφή και το δράμα της προσφυγιάς. Ασχολείται με ιδιαίτερη ευαισθησία με την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη και τους Εβραίους της πόλης... Ιδιαίτερα (και σωστά) αιχμηρή με τους δωσιλόγους και τους συνεργάτες των Γερμανών, δείχνει ποιοί και πως συνέβαλαν στο διωγμό και την εξόντωση, ποιοί και πως καρπώθηκαν τις περιουσίες τους...
Ένα καθαρό βλέμμα σε δραματικές στιγμές της ιστορίας της πόλης. Ένα καθαρό βλέμμα σαν της Βικτώρια Χίσλοπ!

2 σχόλια:

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Εξαιρετική βραδιά και για μας Κώστα. Με θαυμάσιο ρεπορτάζ, που είχε την ψυχή της παρεΐστικης αφήγησης.
Και την ψυχή της φίλης σου Βικτώριας Χίσλοπ. Σας χάρηκα!

kostasst είπε...

Ευχαριστώ! Χαίρομαι που μπόρεσα να μεταφέρω κάτι από την ατμόσφαιρα!