Κήπος στάχτες στον Κολωνό

Την Παρασκευή το βράδυ βρέθηκα στον Κολωνό. Μια περιοχή που έχει δεθεί με τα παιδικά μου χρόνια καθώς η μητέρα μου δούλευε εκεί, στο Κέντρο Νεότητας. Γνώρισα τα παρασκήνια του Καραγκιόζη, του Θεάτρου, είδα ρώσικες ταινίες με παραμύθια, διάβασα βιβλία... Γινόταν τότε μια ξεχωριστή δουλειά κι από αυτό το Κέντρο της Λένορμαν βγήκαν ακόμη και γνωστοί ηθοποιοί, που έκαναν εκεί τα πρώτα τους βήματα στο θεατρικό σανίδι...
Ήταν ο ιδανικός τόπος για να ζήσω μια ξεχωριστή θεατρική εμπειρία που διαπραγματεύεται ακριβώς τις αναμνήσεις κι αυτό που μένει τελικά...
Πιο πριν είχα γράψει στο Δρόμο μεταφέροντας τα όσα μου είπε ο φίλος Ν.Δ. που συχνά μου "ανοίγει τα μάτια" για πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα που συμβαίνουν γύρω μας:

"Σε ένα παλιό σπίτι στον Κολωνό
Όσοι πήγαν συμφωνούν πως ο Κήπος στάχτες του Ντανίλο Κις είναι μια παράσταση ξεχωριστή. Παρουσιάζεται σε ένα νεοκλασικό σπίτι στον Κολωνό χτισμένο το 1925. Το σπίτι κατοικήθηκε μέχρι το 1970 και από τότε έμεινε εγκαταλειμμένο. Ξαναφτιάχτηκε για τις ανάγκες της παράστασης μετά από 40 χρόνια σχεδόν, όπου 22 θεατές κάθε φορά θα έχουνε την ευκαιρία να πενθήσουνε χαμογελώντας τον 20ό αιώνα. Η είσοδος είναι ελεύθερη και η χρηματική συνεισφορά προαιρετική.
Οι θεατές περιδιαβαίνουν το χώρο, κάθονται στο ειδικά διαμορφωμένο σαλόνι για να ακούσουν μια ιστορία για «κάτι που χάθηκε».
Ερμηνεύουν: Ζωή Τούντα Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης Ηλίας Κουνέλας
Μετάφραση: Γκάγκα Ρόσιτς Μαρία Κεσίνη
Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Ηλίας Κουνέλας
Κάθε Παρασκευή με Τρίτη από 30 Μαρτίου στις 9μμ
Διεύθυνση: Θυάμιδος 7, Κολωνός
Πληροφορίες και κρατήσεις: 6955560403
Κήπος Στάχτες από το βελούδινο άλμπουμ του 20ού αιώνα Tου DANILO KIS
Μια γεύση μπορείτε να πάρετε κι εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=895dM0T_iDc"

Φτάσαμε στη γειτονιά λίγο νωρίτερα και η πείνα -καθώς ήμουνα όλη μέρα στο πόδι- μας οδήγησε σε γειτονικό σουβλατζίδικο (σουπερ)
Μετά πήγαμε στο σπίτι. Περάσαμε την καγκελόπορτα κι ανεβήκαμε στον πάνω όροφο. Η υποδοχή φιλόξενη... Περάσαμε στο σπίτι και περιδιαβήκαμε στα δωμάτια -σκηνικό. Εικόνες, μυρωδιές, μια ξυλόσομπα μέσα στην παγωμένη βραδιά. ... Ζούσες ήδη το θεατρικό έργο, πριν καν αρχίσει. Μετά ήρθαν κι οι υπόλοιποι θεατές, οι πόρτες του σαλονιού άνοιξαν και η παράσταση άρχισε με μας καθισμένους ένα γύρο.
Ομολογώ πως καθηλώθηκα και έζησα την περιπέτεια, χωρίς να καταλάβω το πέρασμα του χρόνου: Από την πρώτη στιγμή με την καθηλωμένη φογούρα της γυναίκας πα΄νω από τη ραπτομηχανή, μέχρι το τέλος που οι τρεις (εξαιρετικοί) ηθοποιοί "διαλύουν" όλο το σκηνικό, εξαφανίζοντας τ τις αναμνήσεις...
Όχι όμως και τις δικές μας -των θεατών που χάρισαν μια τόσο όμορφη παράσταση. Που ήταν κάτι παραπάνω από μια παράσταση.... Ελπίζω να βρίσκουν τη δύναμη να συνεχίσουν...