Δεν κάνω λογοπαίγνιο... Χθες το βράδυ, μια ακόμη μαγική αγωνιστική βραδιά στην ΕΡΤ με μουσικές μοναδικές. Η ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, η φωνή του Βασίλη Λέκκα να σε ταξιδεύει, να ξεσηκώνεσαι με άλλα, να χοροπηδάς, να νιώθεις την υγρή νύχτα με το "Τελευταίο Τσιγάρο" του Νότη Μαυρουδή.
Η μικροκαμωμένη Μάνια Παπαδημητρίου να πιάνει το σφυγμό του πλήθος...
...Και μέσα σε όλα αυτά, ένας πιτσιρικάς (9-10 ετών), καθισμένος σε μια ψάθα στο γκαζόν δίπλα από την εξέδρα των μουσικών, να διαβάζει απορροφημένος ένα βιβλίο: Τον "Τρελαντώνη" της Πηνελόπης Δέλτα!
Κι εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε πως αυτή η εικόνα τα είχε όλα συμπύκνωνε τις περίφημες 1000 λέξεις που λένε. Κι ακόμη περισσότερες.
Ένα αγαπημένο βιβλίο της παιδικής ηλικίας, μια συγγραφέας μεγάλη Ελληνίδα που αυτοκτόνησε όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Και να γράφει για τον αδερφό της τον Αντώνη.
...Και να σκέφτεσαι πως απόγονος αυτών των ανθρώπων είναι το Ανθρωπάκι. Ένας ακροδεξιός πολιτικός, που ρίχνει μαύρο στον πολιτισμό. Ένα θλιβερό απομεινάρι του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους . Ένας νεοβάρβαρος εθνικιστής που παριστάνοντας τον πατριώτη ξεπουλάει κομμάτι -κομμάτι αυτή τη χώρα...
Αν κάπου ψηλά υπάρχει και βλέπει η Πηνελόπη Δέλτα, με πόση θλίψη θα κουνά το κεφάλι της!
ΥΓ. Αύριο Τρίτη στις 7, στο μαύρο τους απαντάμε με το Τείχος των Βιβλίων. Εκεί στην ΕΡΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου