Σε βρίσκει η ποίηση

Μια μικρή γεύση από το βιβλίο του Τίτου Πατρίκιου. Αξίζει να το πάρετε και να διαβάσετε με προσοχή κάθε στίχο του...

V

 Εκεί που σκάβεις μέσα σου γι’ άλλη μια φορά

τώρα χωρίς να σταματάς στη δεύτερη βαθμίδα

     της καθόδου

που ψάχνεις για τη χαμένη βαθιά στη μνήμη αρχή

που αποστρέφεις το βλέμμα από την εκκρεμότητα

    του τέλους

που ανακαλύπτεις πως δεν είσαι όσο αθώος νόμιζες

πως είχες και συ διπλά λόγια και φερσίματα

πως καταδίκαζες τη βία των άλλων δικαιώνοντας

    τη δική σου

εκεί που παραδέχεσαι πως κάποιων θέλησες τον χαμό

που υποψιάζεσαι ότι και κοντινοί σου θέλησαν τον δικό σου

που μάταια προσπαθείς να θεραπεύσεις παραλείψεις

που τις επαναφέρεις συνεχώς πιο ενοχικές, πιο

    αγκαθωμένες

εκεί που γελάς με την απόπειρά σου να εξαγνιστείς

κι έπειτα την παίρνεις πιο σοβαρά και λες

πως κάποτε αντίκρισες στ’ αληθινά τον θάνατο

πως τίποτα δεν αποκάλυψες σε καμιάν ανάκριση

πως δεν έστειλες απόκρυφες εκθέσεις, δεν θεοποίησες

    ηγέτες

δεν εγκωμίασες έναν ισχυρό για να σε πάρει στην αυλή του

εκεί που νομίζεις ότι βρήκες απάντηση σε όλα

κι ύστερα βλέπεις τι πρόβλημα έχουν οι απαντήσεις

πόσο γρήγορα γεννούν χιλιάδες νέα ερωτήματα...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση

V I

Εκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι

  να σμίξουν

όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων
αν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου

  χρόνο

μαζί τους να μονοιάσεις μες στον απόρρητό σου χώρο
αν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο
ανάμεσα σ’ επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς

  αγνώστους

αν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοτινούς χορτάτους
που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν
εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα ν’ απευθύνεσαι
σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου
να μην σιωπάς μπροστά σ’ αυτούς που δεν θέλουνε να ξέρουν
πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο
εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται
πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Τίτος Πατρίκιος, Σε βρίσκει η ποίηση,  εκδόσεις Κίχλη, 2012