Θυμάμαι την Ίμβρο...

Έχουν περάσει κιόλας 10 χρόνια από τότε που εκδόθηκε αυτό το βιβλίο. Ευτυχώς πολλά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Πολλά ακόμη πληγώνουν. Πολλά τα σκεπάζει η σιωπή...

Είχαμε ζήσει εκεί συγκλονιστικές στιγμές... Πολλούς χειμώνες πίσω. Κατά σύμπτωση ήταν την ίδια χρονική περίοδο στην οποία αναφέρεται και το "Χιόνι" του Παμούκ. Ξεκινήσαμε τότε συνοδεύοντας τους πρώτους Έλληνες βουλευτές που επισκέπτονταν το νησί, μετά τη συνθήκη της Λωζάνης. Αποκλειστήκαμε από την κακοκαιρία και το χιόνι. Μια επιδερμική δημοσιογραφική αποστολή μετατράπηκε σε εμπειρία μοναδική.

Επιστρέψαμε λίγα χρόνια αργότερα, όπως το είχαμε υποσχεθεί. Φτιάξαμε αυτό το λεύκωμα μαζί με την Ολυμπία Κρασαγάκη. Κάναμε κι ένα ντοκιμαντέρ 35 λεπτών.

Δυστυχώς πέσαμε στην περίοδο της "ελληνοτουρκικής φιλίας". Οι πόρτες στα κανάλια -και μάλιστα στα κρατικά- κλειστές. Το θέμα ήταν εκτός ατζέντας. Κανείς δεν ζήτησε να ανοίξουν τα κλειστά σχολεία της Ίμβρου.

Το ντοκιμαντέρ το είδαν αρκετοί άνθρωποι σε κάποιες εκδηλώσεις συλλόγων και σε σχολεία. Πολλοί που μας μιλούσαν τότε, δεν είναι πια στη ζωή... Βλέπετε ήταν από τους λιγοστούς γέροντες που απέμεναν τότε στο νησί. Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσετε κι εσείς να το δείτε μέσα από το διαδίκτυο.

Ως τότε, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τον "Καστανιώτη".