Διακοπές!

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Γιατί να μη συμβεί και σε μένα; Εντυπώσεις από τη Φινλανδία

Φέτος δεν έχω ταξιδέψει σχεδόν καθόλου κι έτσι ...πηγαίνω σε τόπους μακρινούς με τυχερούς φίλους! Η Θεοδοσία Καραγιάννη, φίλη και συνεργάτης σε άρθρα, παρουσιάσεις και ημερίδες έζησε μια όμορφη εμπειρία στη Φινλανδία και της ζήτησα να τη μοιραστεί μαζί μας... Η ζήλια μου απίστευτη! Μου έδωσε τη χαριστική βολή όταν μου είπε ότι η αδερφή της βρίσκεται στην Ισλανδία (!) ως εθελόντρια σε ένα φεστιβάλ... Λάτιν (!!!)


Δυστυχώς -για να μπω στο κλίμα της προηγούμενης ανάρτησης που καθώς φαίνεται άγγιξε πολλούς ...ομοιοπαθείς- εμείς οι άνω των ....τριάντα (για να το πω λεπτά), αντιμετωπιζόμαστε κάπως ρατσιστικά! Όποτε έχω κοιτάξει για κάποιο ταξίδι όπου θα μπορούσα να δουλέψω εθελοντικά, προσφέροντας και γνωρίζοντας τόπους και ανθρώπους, αποκλείομαι αυτομάτως λόγω ηλικίας...
Κανείς δεν μου δίνει τη δυνατότητα έστω να πω μια κουβέντα. Γιατί να μην πάω στην Ισλανδία; Γιατί;;;
Χωνεύω την πίκρα μου και σας παραθέτω το κείμενο και τις φωτογραφίες που μου έστειλε η Θεοδοσία:
"Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα από τα καλύτερα της ως τώρα ζωής μου. Για 3,5 βδομάδες βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο, με λίμνες, δάση, νέους από όλο τον κόσμο και ουρανό που δε σκοτεινιάζει παρά μόνο για 3-4 ώρες. Ναι, είναι αλήθεια. Στη Φιλανδία , κοντά στη Lappeenranta, έζησα το καλοκαιρινό μου παραμύθι.
Ήμουν αρχηγός της ελληνικής αποστολής σε ένα summer camp με εφήβους 13-15 ετών από 9 διαφορετικές χώρες. Κάθε χώρα έστελνε μια αποστολή με έναν αρχηγό και 4 παιδιά. Δέθηκα με ανθρώπους από Μεξικό, U.S., Hong-Kong, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Φιλανδία, Νορβηγία. Το camp οργανώνεται από το C.I.S.V. που εκπαιδεύει τους νέους στην ειρήνη και την άρση των στερεοτύπων. Στο camp οι αρχηγοί λειτουργούν ως διευκολυντές - οι έφηβοι είναι εκείνοι που οργανώνουν και αποφασίζουν για το τι θα κάνουν. Κάθε μέρα υπήρχαν βιωματικές ασκήσεις πάνω στο θέμα του camp: «Youth and Media: Ι have a say». Προβληματιστήκαμε πάνω σε θέματα δημοσιογραφίας, στο κατά πόσο οι νέοι έχουν τη δική τους φωνή και δώσαμε την ευκαιρία στους νέους να γράψουν δικά τους άρθρα στην τοπική εφημερίδα.
Όσο για τη δική μου εμπειρία, έχω να πω , απλά, ότι γύρισα γεμάτη. Κολύμπησα σε λίμνη, μίλησα και γνώρισα ανθρώπους από όλο τον κόσμο, συγκινήθηκα με έναν 15χρονο Γερμανό που μας ζήτησε δακρυσμένος συγνώμη για όσα έγιναν στο Β’Παγκόσμιο πόλεμο, τραγούδησα όπερα με έναν 14χρονο Νορβηγό, έπαιξα παιχνίδια περιπέτειας μέσα στο δάσος και στην Lappeenranta, έκανα χειροτεχνίες, έπαιξα θέατρο, έκλαψα στον αποχωρισμό και πήρα μαζί μου τα βλέμματα νέων που νοιάζονται για την πατρίδα τους αλλά και για την ειρήνη στον κόσμο. Και ακόμα την ονειρεύονται……."


ΥΓ (Δικό μου -και τελικά βγήκε τεράστιο) Με τρόμο συνειδητοποίησα ότι έχω πάει στη Lappeenranta πριν από έξι συναπτά έτη... Και το όνομα είχε σβηστεί από το "σκληρό" δίσκο. Αν και η Θεοδοσία μου το επανέλαβε πολλές φορές, εγώ το θεώρησα άγνωστη λέξη... Κι όμως: Έμεινα εκεί και πήγα και στη Ρωσία ταξιδεύοντας με καράβι μέσα από τεχνητά κανάλια. Απίστευτη κι αξέχαστη εμπειρία (μόνο που είχα ξεχάσει τα ονόματα). Και θα ήμουν στην άγνοιά μου αν δεν έβλεπα αυτή τη φωτογραφία:


...ένα κάστρο στην άμμο, σήμα κατατεθέν της πόλης! Το επιβεβαίωσα με αναζήτηση στο διαδίκτυο, βλέποντας χάρτες και φωτογραφίες. Θυμήθηκα το ωραίο μπαράκι σε ένα καράβι αγκυροβολημένο... Θυμήθηκα και πόσο απολαυστικό είναι να ταξιδεύεις με παιδιά στη Φινλανδία. Γύρισα όλο το νότο και να σας πω μόνο τα εξής:
-Στα ξενοδοχεία υπήρχε ειδικός μπουφές για το πρωινό των παιδιών καθώς και (πολλά) καθίσματα για όλες τις ηλικίες (σε ένα φυσιολογικό, φτηνό ξενοδοχείο)
-Στο καραβάκι υπήρχε δωμάτιο -παιδότοπος με πολλά και καλά παιχνίδια
-Στα εστιατόρια υπήρχαν πάντοτε ειδικά, παιδικά γεύματα.
-Παντού τα παιδιά ήταν η πρώτη φροντίδα.
Στην άλλη άκρη του νότου στο Naantali (αυτό το θυμάμαι!) υπάρχει η Mumiland ένα είδος Φινλανδικής ...Ντίσνεϋλαντ για τα παιδιά. Το Naantali είναι ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό:

Δεξιά, όπως βλέπετε στη φωτογραφία είχε μια σειρά από μπαρ και εστιατόρια, όπου με μάλλον χαμηλή τιμή μπορούσες να φας ό,τι και όσο ήθελες (!!!) από έναν πλούσιο πάγκο με κάθε είδους πεντανόστιμα φαγητά. Ως γνήσιοι Έλληνες πρέπει να γεμίσαμε ίσα με τρεις φορές τα πιάτα μας.
Φτάνοντας στην περιοχή υπήρχε γραφείο υποδοχής του Δήμου, όπου πήγαινες και έλεγες τι δωματιο θέλεις (άτομα, προδιαγραφές, τιμή, απόσταση από το κέντρο). Με βάση τις επιλογές σου σου έδειχναν φωτογραφίες και χάρτη. Όταν αποφάσιζες σου έδιναν τα κλειδιά! καμιά ταλαιπωρία για γονείς και παιδιά. Μείναμε (είμασταν 4 μεγάλοι και τρία παιδιά -είχα μόνο τον Μεγάλο τότε, τα άλλα δυο ήταν τα Φινλαδάκια) σε ένα τεράστιο πεντακάθαρο και απίστευτα καλόγουστο σπίτι με μεγάλο κήπο! Κάθε λεπτομέρεια, κάθε ένα μικρό αντικείμενο που υπήρχε ήταν για αν το ζηλεύεις!
Το ποσό που πληρώσαμε ήταν όσο για μια άθλια τρύπα σε κάποιο Ελληνικό νησί...
Ο γιος μου ξετρελάθηκε. Κι εμείς λέγαμε πως αν δεν ήταν το θέμα του καιρού και ο βαρύς χειμώνας, είχαμε φύγει για Φινλανδία...
Δεν θα σας πω άλλα... Ήδη το παράκανα!

9 σχόλια:

Penelope είπε...

Από τα πιο αισιόδοξα μηνύματα σε σχέση με τους νέους. Είναι η άλλη πλευρά του καθημερινού μας νομίσματος. Αυτού που βλέπουμε στα σχολειά και στους χώρους που συνήθως συχνάζουν τα περισσότερα νεαρά παιδιά.

kostasst είπε...

...και με χαρισματικά άτομα σαν τη Θεοδοσία, είμαι σίγουρος πως τα παιδιά θα έμαθαν πολλά!

Ξανθή είπε...

Κι εγώ ζήλεψα για όλα αυτά!!!
Εμείς είμαστε αλλού για αλλού.

kostasst είπε...

Ξανθή καλημέρα! Άμα τρώτε τα φαγητά που είδα.... Το βασίλειο μου για ένα πιατο!

Ξανθή είπε...

Τα φαγητά που τρώμε τα περισσότερα έχουν ρίζες πατρίδας κι αν κατάλαβα καλά έχουμε κοινές ρίζες.
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.

Ελε είπε...

"....συγκινήθηκα με έναν 15χρονο Γερμανό που μας ζήτησε δακρυσμένος συγνώμη για όσα έγιναν στο Β’Παγκόσμιο πόλεμο"
όντως πολύ συγκινητικό!

kostasst είπε...

Καλημέρα Ξανθή... Τα φαγητά έχουν και γεύση παιδικής ηλικίας... Η καταγωγή μου είναι από την πλευρά του πατέρα μου από τα Καστέλλια. Από τη μητέρα μου είμαι ...διεθνής: Μπόλικη Μικρά Ασία (Αϊδίνι), Βέλγιο και Καταλονία.
Μέσα μου νιώθω ακόμη λίγο Κεφαλονίτης, λίγο Σαμιώτης, λίγο Κρητικός, Ιταλός, Ηπειρώτης... (και λίγο... Φινλανδός)
Ελευθερία καλημέρα... Είδα και τις όμορφες δημιουργίες σου. Οι 15χρονοι είναι συχνά όλο εκπλήξεις. Εμείς δεν τους καταλαβάινουμε!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τα κατάφερες..ήρθα να σε γνωρίσω και ...έσκασα απο τη ζήλια μου.Αυτό το κατασκεύασμα απο άμμο υπέροχο πραγματικά.Καλέ θα πήγαινα εθελοντικά ακόμα και να σκουπίζω τα ...σκουπίδια τους μα τώρα στα 57 ούτε γι' αυτό δεν με παίρνουν.Υπέροχη ανάρτηση, την ρούφηξα μέχρι τέλους, έμαθα πολλά , θαύμασα πολλά.Ένα απο τα πάθη μου είναι τα ταξίδια..ατελείωτο!Καλώς σε βρήκα φίλε μου!

kostasst είπε...

Αχτίδα καλημέρα! Με τις τιμές που έχουμε στην Ελλάδα, είναι πιο οικονομικό να πας στη... Φινλανδία. Όποτε μπορέσεις στην προτείνω ανεπιφύλακτα. Από εκεί και πέρα, εμείς όλοι που είμαστε πάνω από... 25 χρονών (!!!) πρέπει αν κάνουμε ένα κίνημα για αν αμς δέχονται ως εθελοντές παντού!