Η Ανατολή και τα ταξίδια...

Το έχω κάνει... τάμα. Να μη γράψω για πολιτική και για κρίση αυτές τις μέρες. Να μοιραστώ μαζί σας τις όμορφες στιγμές της ζωής. Άλλωστε να μη ξεχνάμε πως για να μπορέσουμε να δώσουμε τις μάχες του φθινοπώρου και του δύσκολου χειμώνα χρειαζόμαστε δυνάμεις!
Και η απαισιοδοξία της σκέψης πρέπει να παντρευτεί με την αισιοδοξία της βούλησης...
Παρ' όλα αυτά θα κάνω μια αναφορά στους Παιδικούς Σταθμούς παραπέμποντάς σας σε ένα σχετικό δημοσίευμα από τους Πολίτες στο Προσκήνιο
Η αλήθεια είναι πως πολλές οικογένειες θα βρεθούν σε αδιέξοδο το φθινόπωρο. Η ολέθρια κυβερνητική πολιτική στρέφεται και κατά των... νηπίων, αφού περιορίζονται οι θέσεις στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς, ενώ αυξάνεται η ζήτηση...
Είναι μια εικόνα που θα δούμε και στο μέλλον σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης με το αθλιότερο σχέδιο που εκπονήθηκε ποτέ, τον Καλλικράτη...
...Τα καλά νέα είναι ότι ήδη παίρνει σάρκα και οστά μαι πρωτοβουλία τόσο για τη Στερεά Ελλάδα, όσο και για το Δήμο Δελφών (όπου θα ανήκει και το χωριό μου τα Καστέλλια). Η στήριξη από εδώ και αλλού είναι αναγκαία και αυτονόητη!

...Τα αφήνω όμως αυτά για αργότερα...

...και βρίσκομαι στην Ανατολή. Σήμερα, 6:45 το πρωί στο Πόρτο Ράφτη, πηγαίνοντας για τη δουλειά, είχα έτοιμη τη φωτογραφική μηχανή... Μέσα στο λίγο χρόνο, για να μη χάσω το τρένο, προσπάθησα να κλέψω λίγες στιγμές...






...Και βεβαίως ο νους μου πάλι σε ταξίδια τριγυρίζει...
Το βλέμμα μου πάει από το Βορρά στο Νότο και γυρίζει πάλι προς την Ανατολή: Τα σημάδια δείχνουν προς την Τουρκία: Μου μίλησαν τελευταία για ταξίδια που ζήλεψα και θα ήθελα να είμαι εκεί... Θυμήθηκα και τα δικά μου με την Ίμβρο και την Τένεδο... Μια σχέση που δεν ολοκλήρωσε τον κύκλο της...
...Όμως θέλω να πάω ακόμη: στη Χίο ξανά (περιμένω ξενάγηση στο Βορρά της), στη Λέσβο (να έμενα μόνιμα!), στα Ψαρά (που μου κινήθηκε η περιέργεια), στα Κύθηρα (που όλο κάτι γίνεται και δεν τα φτάνω), στην Άρτα (που ο Γιάννης Καλπούζος ετοιμάζει μια εκπληκτική παρουσίαση του Ιμαρέτ), στον Αχέροντα, στα Ιωάννινα (να βρω ένα δαχτυλίδι που έχω χάσει)...
Στη Κρήτη και πάλι (να χαζεύω με τις ώρες κάτω από τη Φορτέτσα στο Ρέθυμνο, αλλά και να γυρίζω παντού!)
Στη Κεφαλονιά (να μαγευτώ πάλι στη Μελισσάνη), στο Νέστο (με κανό στο ποτάμι -από τις πιο όμορφες στιγμές στη ζωή μου), να μαζέψω μύδια στη Μεσημβρία (Αλεξανδρούπολη) και μετά να ανηφορίσω στον Άρδα...
Να πιω το ποτό μου στο Ναυτικό Όμιλο της Καβάλας και να κοιτάζω το Κάστρο...
Να δω το ηλιοβασίλεμα στο Καρλόβασι της Σάμου και να κάνω μπάνιο στο Ποτάμι...
...Να περπατήσω στα γνώριμα μονοπάτια της Λέρου, μετά από 18 (!!!) χρόνια...
Να πάω στην Καστοριά και να τη γυρισω με το ποδήλατο...
...και μετά είναι ταξίδια μακρινά: Η Λισαβόνα, η Ισλανδία, η Νέα Ζηλανδία, η Κούβα (πάντα η Κούβα!), το Νησί του Πάσχα... Σταματάω...

Εδώ στο Πόρτο Ράφτη, να πως μπορεί κανείς να χρωματίσει το ταξίδι. Σουβλάκια (καταπληκτικά) στην... Κούβα, πίσω από την πλαζ στο Αυλάκι:


ΥΓ Και πάνω απ' όλα σλίπινγκ μπαγκ σε μια παραλία με τα χιλιάδες αστέρια και τον ήχο της θάλασσας...