…Μέσα στο αεροπλάνο η Μαριάννα δεν χόρταινε να κοιτάζει και να ρωτάει. Η Γη καθώς απογειώνονταν γινόταν όλο και πιο μικρή. Ο μπαμπάς της έδειξε από κάτω ακόμη και τον Καμπούρη. Εκεί που έκαναν τις βουτιές από τα βράχια και μετά ανέβαιναν τη σκάλα κι ύστερα ξανά και ξανά το ίδιο.
Ξετρελάθηκε και με το τραπεζάκι που ανεβοκατέβαινε. Και με την πορτοκαλάδα που της έδωσε η αεροσυνοδός. Που ήταν τόσο όμορφη και μιλούσε συνέχεια με το «θ», σαν τον φίλο της τον Ιάσονα. «Θέλειθ πορτοκαλάδα; Θου αρέθει ο χυμόθ;» Τη ρώτησε με αστεία προφορά. Και μετά της έδωσε παιχνιδάκι αεροπλάνο με κίτρινα και κόκκινα χρώματα: Η σημαία της Ισπανίας, της είπε η μαμά. Αν ενώσεις το κόκκινο με το κίτρινο φτιάχνεις πορτοκαλί!
«Πολύ όμορφες οι Ισπανίδες είπε ο μπαμπάς» κοιτάζοντας την αεροσυνοδό. Η μαμά κοκκίνισε αλλά δεν είπε τίποτα. Κι εγώ λοιπόν δεν είπα τίποτα. Κι ας συμφωνούσα με τον μπαμπά!
Της άρεσαν όλα: Απίστευτο ακόμη το φαγητό που έτρωγαν εκεί η «παέγια» ήταν πορτοκαλί και πεντανόστιμη. Μήπως η Ισπανία ήταν κομμάτι της Πορτοκαλίας; Κάπου εκεί στο Γιβραλτάρ είχε βρει και ο Ηρακλής τα «χρυσά μήλα των εσπερίδων» δηλαδή τα πορτοκάλια. Που αν δεν υπήρχαν τα μανταρίνια θα ήταν το αγαπημένο της φρούτο!
Έβγαλε από την πορτοκαλί της τσάντα τις μπογιές της και έφτιαξε τη ζωγραφιά της Πορτοκαλίας.
Μια χώρα που μπορούσες να την πιεις και με το καλαμάκι. Που έβρεχε πορτοκάλια και μανταρίνια. Και τα άσπρα καραβάκια που ξεκινούσαν από τα λιμάνια της έρχονταν φορτωμένα με μύδια και αχινούς. Με την ευωδιά της θάλασσας όταν τους άνοιγες και γινόταν στο πιάτο σου μια πορτοκαλί έκρηξη…
Το ξέρουν όλοι: Όσο πιο πορτοκαλί τα αυγά του αχινού, τόσο πιο νόστιμα!
Μα τι έγινε ξαφνικά; Η ζωγραφιά της ζωντάνεψε!
...Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου