Την προηγούμενη εβδομάδα, χωρίς να το περιμένω, βρέθηκα να διδάσκω στο Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής στο "Τέχνης Βήματα", αντικαθιστώντας εκτάκτως το δάσκαλο που είχε αρρωστήσει.
Ό,τι σεμινάρια κι αν έχω παρακολουθήσει για εκπαίδευση ενηλίκων, όσο κι αν έχω φτιάξει δεκάδες ιστορίες μαζί με τα παιδιά, είχα αγωνία για το τι θα γίνει.
Όταν ξεκινήσαμε κοίταξα το ρολόι: "Πόσο γρήγορα θα με βαρεθούν;" σκέφτηκα (από μέσα μου). "Πόσο γρήγορα θα αναρωτηθούν που είναι ο κανονικός τους δάσκαλος;"
Γρήγορα διαψεύστηκα. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί, με πολλές δημιουργικές ανησυχίες, είχαν από μόνοι τους ενδιαφέρον. Ο καθένας με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγιζε τη γραφή.
Σύντομα -όπως συμβαίνει και με τα παιδιά, μαθαίναμε διασκεδάζοντας και διασκεδάζαμε μαθαίνοντας. Ο χρόνος άρχισε να καλπάζει. Δεν πρόλαβα να κάνω ούτε τα μισά από όσα είχα σχεδιάσει!
Βγήκαν ακόμη και ωραίες ιστορίες...
Κι έτσι ...ξαφνικά αποφασίσαμε πωως θα είχε ενδιαφέρον ένα Σεμινάριο για μεγάλα ...παιδιά που θα μάθουν να φτιάχνουν παραμύθια.
Κι έτσι ετοιμαζόμαστε τώρα -αν υπάρχει και το ανάλογο ενδιαφέρον- να ξεκινήσουμε.
Λεπτομέρειες θα βρείτε στην Παραμυθοκουζίνα και αιτήσεις συμμετοχής στην ιστοσελίδα του Τέχνης Βήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου