Γενάρης
(Από το Ημερολόγιο "Για να θυμάσαι ή να ξεχνάς, με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη)
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήσουνα μωρό, κάποιον Γενάρη,
είχαμε δει τον πρώτο χρόνο σου να ξεπροβάλλει μαζί μ’ ένα χρυσό φεγγάρι.
Άγγιξες το στόμα μου με το δάχτυλο σου. Σε πήρα από την κούνια και σου
τραγούδησα ψιθυριστά, όλα τα φεγγαροτράγουδα που ήξερα, μα τα έχω πια
ξεχάσει… Τώρα στο άδειο σου δωμάτιο μόνο
ένα ανοιχτό βιβλίο στο σκονισμένο πάτωμα. Το σηκώνω και μέσα στη θαμπάδα των
ματιών μου διαβάζω: «…αγάπη θα πει να δέσεις μια κούνια στ’ άστρα…»*. Το
τηλέφωνο χτυπάει και είμαι σίγουρος πως είσαι εσύ…
*Στίχος του Ναζίμ Χικμέτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου